Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document E2013P0001

    Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2013 r. przez Míla ehf. przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-1/13)

    Dz.U. C 132 z 9.5.2013, p. 13–13 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.5.2013   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 132/13


    Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2013 r. przez Míla ehf. przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA

    (Sprawa E-1/13)

    2013/C 132/08

    Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 13 lutego 2013 r. przez przedsiębiorstwo Míla ehf., reprezentowane przez Espena I. Bakkena, adwokata, i Thomasa Nordby'ego, adwokata, z kancelarii Arntzen de Besche Advokatfirma AS, Bygdøy allé 2, 0204 Oslo, Norwegia.

    Skarżący występuje do Trybunału EFTA o:

    1)

    stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 410/12/COL;

    2)

    obciążenie Urzędu kosztami postępowania.

    Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

    Skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 410/12/COL z dnia 21 listopada 2012 r. o zakończeniu sprawy bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego, dotyczącej tego, czy subsydiowaną dzierżawę przez Vodafone światłowodów wcześniej obsługiwanych w imieniu NATO należy uznać za pomoc państwa.

    Zaskarżona decyzja została podjęta w następstwie skargi wniesionej przez Míla ehf. dotyczącej domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa przyznanej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Islandii poprzez subsydiowaną dzierżawę dwóch światłowodów wcześniej obsługiwanych przez NATO. W decyzji Urząd Nadzoru EFTA stwierdził, że umowa dzierżawy między Agencją Obrony Ministerstwa Spraw Zagranicznych Islandii a Og fjarskipti (zwanym dalej „Vodafone”) z dnia 1 lutego 2010 r. dotycząca wykorzystania i eksploatacji światłowodu nie wiązała się z pomocą państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG i zamknął sprawę bez dalszego postępowania wyjaśniającego.

    Skarżący twierdzi między innymi, że:

    zaskarżona decyzja oparta jest na niewłaściwej ocenie faktów oraz nieprawidłowym zastosowaniu odpowiedniego orzecznictwa,

    Urząd Nadzoru EFTA nie wszczął formalnego postępowania wyjaśniającego w sprawie przyznanej pomocy, oraz

    Urząd Nadzoru EFTA nie podał wystarczającego uzasadnienia swoich wniosków.


    Top