—

Zaskarżona decyzja jest niezgodna z rozporządzeniem w sprawie opłat, ponieważ strona pozwana jest uprawniona jedynie do nakładania opłat administracyjnych, zaś do nakładania odstraszającej grzywny uprawnione są państwa członkowskie. Należności administracyjne powinny być adekwatne do zakresu prac wykonywanych przez ECHA. Opłata administracyjna w wysokości 20 700 EUR z tytułu nieprawidłowo zadeklarowanej wielkości przedsiębiorstwa ma funkcję karną i upodabnia się do grzywny. Tym samym strona pozwana weszła w kompetencje państwa członkowskiego, co jest niezgodne z zasadą przyznania określoną w art. 5 TUE i stanowi działanie w warunkach braku kompetencji w rozumieniu art. 263 TFUE.

—

Uzależnianie wysokości należności administracyjnej od wielkości przedsiębiorstwa stanowi naruszenie zasady równości określonej w art. 5 Europejskiego Kodeksu Dobrej Praktyki Administracyjnej oraz w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Z uwagi na to, że opłata administracyjna służy z definicji pokryciu kosztów usług administracji, nie da się uzasadnić przesłankami obiektywnymi faktu, że wprowadza się rozróżnienie wedle wielkości rejestrowanych przedsiębiorstw. Nakład pracy administracji w toku weryfikacji wielkości przedsiębiorstw jest bowiem porównywalny. W tych okolicznościach duże przedsiębiorstwa, które nieprawidłowo zadeklarowały się jako SME, uiszczają opłatę pokrywającą koszty nie tylko usługi związanej z procedurą weryfikacji ich wielkości, ale także weryfikacji wielkości innych przedsiębiorstw, czy nawet pokrywającą koszty innych świadczeń ECHA.

—

Strona skarżąca, deklarując wielkość swojego przedsiębiorstwa jako małego, działała w niezawinionym mylnym przekonaniu co do prawidłowej kwalifikacji rozmiaru spółki. Zgodnie z informacją zawartą na stronie internetowej Krajowego Centrum informacyjnego ds. REACH w zakładce „opłaty” wielkość przedsiębiorstwa definiuje krajowa ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. W myśl tej ustawy przy określaniu wielkości przedsiębiorstwa nie uwzględnia się jego struktury udziałowej, natomiast kryterium stanowią ilość zatrudnionych pracowników oraz roczny obrót netto, które to dane strona skarżąca wzięła pod uwagę. Obowiązek uwzględnienia przy określaniu wielkości przedsiębiorstwa rekomendacji Komisji z dnia 6 maja 2003 r. (2003/361/WE) nie został w sposób prawidłowy przekazany zainteresowanym. Ponadto ECHA nie informowała przedsiębiorstw o wysokości należności administracyjnych, które grożą za nieprawidłową kwalifikację wielkości przedsiębiorstwa, naruszając w ten sposób zasadę pewności prawa.

—

Strona pozwana dopuściła się nadużycia władzy, ustalając w decyzji MB/D/29/2010 rażąco wygórowane stawki opłat, a także przyznając sobie bardzo szerokie kompetencje w postaci możliwości zastosowania wszelkich środków ochrony prawnej w egzekwowaniu należności oraz niemożność uniknięcia tej opłaty. Kompetencji tych nie może uzasadniać treść art. 13 ust. 4 rozporządzenia nr 340/2008. Nałożenie opłaty administracyjnej ma w rzeczywistości inny cel niż zadeklarowany w motywie 2 rozporządzenia nr 340/2008 (pokrycie kosztu usługi ECHA) i nie jest ekwiwalentne w stosunku do nakładu pracy strony skarżącej, lecz stanowi nieuprawnioną karę grzywny nałożoną na stronę skarżącą.