Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62012TN0526

    Sprawa T-526/12: Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2012 r. — AXA Versicherung przeciwko Komisji

    Dz.U. C 32 z 2.2.2013, p. 24–25 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    2.2.2013   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 32/24


    Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2012 r. — AXA Versicherung przeciwko Komisji

    (Sprawa T-526/12)

    2013/C 32/38

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Strona skarżąca: AXA Versicherung AG (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: C. Bahr, S. Dethof i A. Malec, Rechtsanwälte)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji odmownej;

    posiłkowo, stwierdzenie nieważności części zaskarżonej decyzji odmownej;

    obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Strona skarżąca kwestionuje dorozumiane odmowne decyzje Komisji, które dotyczą złożonych przez stronę skarżącą wniosków potwierdzających o dostęp do akt Komisji w sprawie COMP/39125 — szkło samochodowe.

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

    1)

    Zarzut pierwszy: naruszenie obowiązku konkretnej i indywidualnej oceny żądanych dokumentów na podstawie art. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1)

    Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że Komisja nie wypełniła ciążącego na niej na mocy art. 2 i 4 rozporządzenia nr 1049/2001 obowiązku konkretnej i indywidualnej oceny żądanych dokumentów. Zamiast tego instytucja ta dokonała niezgodnej z prawem kategoryzacji wskazanych dokumentów na podstawie kryteriów formalnych.

    2)

    Zarzut drugi: naruszenie art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i trzecie, a także art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę dostępu do konkretnych dokumentów zawartych w aktach

    W ramach tego zarzutu strona skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła prawo, dokonując zbyt szerokiej wykładni zakresu zastosowania uregulowania wprowadzającego wyjątek zawartego w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001. Strona skarżąca stoi na stanowisku, że ani nie doszłoby do naruszenia interesów handlowych w rozumieniu art.4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001, ani też Komisja nie mogła powołać się na ochronę celu śledztwa w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.

    Nie doszłoby także do poważnego naruszenia procesu podejmowania decyzji (art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001).

    Ponadto Komisja niesłusznie zaprzeczyła istnieniu przeważającego interesu publicznego w ujawnieniu wnioskowanych dokumentów.

    3)

    Zarzut trzeci: naruszenie art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez całkowitą odmowę dostępu do konkretnych dokumentów

    Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że Komisja nie udzieliła także dostępu do części wskazanych dokumentów, naruszając w ten sposób art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001. Strona skarżąca twierdzi, że Komisja nie zbadała, czy istniała możliwość udzielenia dostępu do części dokumentów, naruszając tym samym wymogi rozporządzenia nr 1049/2001.

    4)

    Zarzut czwarty: naruszenie art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i trzecie, a także art. 4 ust. 3 akapit drugi oraz art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę udostępnienia pełnego tekstu spisu treści akt Komisji

    W ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi, że Komisja dokonała zbyt szerokiej wykładni wyjątkowych okoliczności faktycznych wskazanych w art. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 również w odniesieniu do wniosku strony skarżącej o udostępnienie pozbawionej zaciemnień wersji spisu treści. Strona skarżąca stoi na stanowisku, że również w tym wypadku nie mogłoby dojść do naruszenia interesów handlowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1049/2001, ani celu śledztwa w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.

    Strona skarżąca utrzymuje ponadto, że nie doszłoby do naruszenia prywatności osoby fizycznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001.


    (1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).


    Top