19.12.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 393/8

1.

że kultura – zawierająca nieodłączny element kreatywności i innowacyjności – jest wartością sama w sobie, wnosi znaczącą wartość publiczną oraz przyczynia się do inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, o którym mowa w strategii „Europa 2020” i w jej inicjatywach przewodnich (1);

2.

cele z zakresu kultury wyznaczone Unii Europejskiej w art. 167 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.

że polityka kulturalna ma charakter horyzontalny i dlatego potrzebna jest przekrojowa współpraca pomiędzy różnymi sektorami i pomiędzy różnymi szczeblami zarządzania;

4.

że liczne wyzwania, przed którymi staje sektor kultury i sektor kreatywny, w tym szybką zmienność otoczenia pod wpływem cyfryzacji i globalizacji, należy przekształcić w nowe możliwości wzrostu i zatrudnienia, co jednak wymaga działań na różnych szczeblach zarządzania;

5.

że na obszarach, gdzie stykają się sektor kultury i sektor kreatywny, zachodzi potężna dynamika i że z ustanowienia powiązań i partnerstw między sektorami wynikają znaczne korzyści; dlatego do zarządzania kulturą należy podejść całościowo;

6.

że „zarządzanie kulturą” należy rozumieć jako sposób tworzenia polityk kulturalnych oraz jako narzędzie, które drogą koordynacji polityk kulturalnych z innymi politykami sektorowymi ma zapewnić kulturze trwalsze miejsce w głównym nurcie polityki publicznej;

7.

wagę, jaką ma otwarta metoda koordynacji, stosowana przy realizacji planu prac Rady w dziedzinie kultury (2) – jedno z narzędzi zarządzania kulturą na szczeblu europejskim,

—

by wspierały oparte na dowodach podejście do kształtowania polityki kulturalnej na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, korzystając w stosownym przypadku z instrumentów ewaluacyjnych i instrumentów oceny skutków, które to instrumenty posługiwałyby się wskaźnikami nie tylko ilościowymi, lecz także jakościowymi,

—

by promowały aspekty związane z polityką kulturalną w innych dziedzinach polityki,

—

by propagowały współdziałanie i współpracę sieciową instytucji kultury, instytucji edukacyjnych, ośrodków badawczych oraz przedsiębiorstw kulturalnych i kreatywnych w celu gromadzenia i przetwarzania wyników badań i rozpowszechniania ich wśród osób kształtujących politykę,

—

by jak najefektywniej korzystając z istniejących struktur, starały się dopilnować uwzględniania wspomnianych wyników badań – jeżeli to właściwe i stosowne – przez ministerstwa i odpowiednie organy administracji publicznej podczas planowania badań i formułowania polityk sektorowych,

—

zachęcały do wymiany doświadczeń, sprzyjały rozpowszechnianiu sprawdzonych rozwiązań w dziedzinie polityki kulturalnej oraz propagowały synergię między państwami członkowskimi, jeżeli chodzi o badania akademickie związane z kulturą i z zarządzaniem kulturą,

—

wyznaczyły w ministerstwach odpowiedzialnych za kulturę lub w innych organach publicznych zajmujących się polityką kulturalną oraz w Komisji punkty kontaktowe odpowiadające za gromadzenie i koordynowanie przyszłych analiz i badań oraz zachęcały te punkty do współpracy sieciowej na szczeblu europejskim,

—

tak szybko, jak to możliwe, zastosowały wspólne ramy statystyczne i wspólną metodologię, opracowane w ramach projektu ESSnet-Culture, aby uzyskać rzetelne, porównywalne i aktualne informacje na temat społeczno-gospodarczego oddziaływania sektora kultury i sektora kreatywnego, i kierując się zaleceniami wydanymi w ramach tego projektu, kontynuowały prace nad przyszłymi priorytetami (4),

—

promowały dalsze opracowywanie przez Eurostat porównywalnych statystyk dotyczących kultury – we współpracy z krajowymi instytutami statystycznymi (5) i z ministerstwami odpowiedzialnymi za kulturę lub innymi organami publicznymi zajmującymi się statystyką kultury,

—

propagowały wymianę doświadczeń i zainicjowały prace – z udziałem Eurostatu – w dziedzinie rachunków satelitarnych  (6) dotyczących kultury, które pomogą ocenić udział kultury w gospodarce, ze szczególnym uwzględnieniem zatrudnienia w tym sektorze,

—

zacieśniły międzysektorową i międzyresortową współpracę w dziedzinie kultury oraz opracowały wielopoziomowe zintegrowane strategie uwzględniające wszystkie szczeble zarządzania,

—

zachęcały władze lokalne i regionalne w ramach polityk rozwoju lokalnego i regionalnego do uwzględnienia sektora kultury i sektora kreatywnego w strategiach inteligentnej specjalizacji  (8) i w tym celu ustanowiły skuteczne partnerstwa między społeczeństwem obywatelskim, sektorem biznesu i organami publicznymi,

—

zachęcały podmioty publiczne i prywatne do wspólnych przedsięwzięć w celu zapewnienia trwałych inwestycji w sektor kultury i sektor kreatywny, a jednocześnie sprzyjały lepszemu łączeniu inwestycji twardych (infrastruktura) i miękkich (kapitał ludzki),

—

propagowały podejście partycypacyjne do kształtowania polityki kulturalnej, zacieśniając partnerstwa między publicznymi instytucjami kultury a społeczeństwem obywatelskim oraz skłaniając społeczeństwo obywatelskie do zaangażowania poprzez odpowiedni dialog i konsultacje,

—

nadal wspierała współpracę ekspertów z państw członkowskich oraz wymienianie się przez nich sprawdzonymi rozwiązaniami, m.in. poprzez otwartą metodę koordynacji, oraz promowała usystematyzowany dialog ze stosownymi zainteresowanymi grupami;

—

nadal rozwijała międzysektorową współpracę wewnątrz Komisji, po to by w pełni wykorzystać potencjał sektora kultury i sektora kreatywnego do propagowania inteligentnego wzrostu, spójności społecznej i dialogu międzykulturowego w Europie, a obowiązujące procedury oceny skutków – do uwzględniania kultury we wszystkich stosownych unijnych politykach i działaniach,

—

w pełni wykorzystały – w stosownych przypadkach – obecne i przyszłe programy finansowe dostępne na szczeblu UE, w tym programy w dziedzinie badań i innowacji (9),

—

wspólnie pracowały nad śródokresowym przeglądem planu prac w dziedzinie kultury na lata 2011–2014 oraz nad sprawozdaniem końcowym z jego realizacji, a także opracowały metody monitorowania, które pozwolą oszacować tę realizację,

—

regularnie i na odpowiednio wczesnym etapie dzieliły się informacjami o unijnych politykach i działaniach mających bezpośredni lub pośredni wpływ na zagadnienia kulturalne i politykę kulturalną, po to by tym samym zapewnić skuteczną koordynację na szczeblu europejskim i krajowym; w tym celu zwraca się do KOMISJI, by informowała Komitet ds. Kultury o stosownych inicjatywach, które podejmuje, także w ramach rocznego programu prac, a do PRZYSZŁYCH PREZYDENCJI – by informowały o pracach prowadzonych przez inne organy przygotowawcze Rady,

—

do końca 2013 r. wyznaczyły punkty kontaktowe odpowiadające za gromadzenie i koordynowanie przyszłych analiz i badań,

—

współpracowały w celu realizacji niniejszych konkluzji,

—

w 2015 r. podsumować realizację niniejszych konkluzji (10).