Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62012CN0149

    Sprawa C-149/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 19 stycznia 2012 r. w sprawie T-71/10 Xeda International SA i Pace International LLC przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 marca 2012 r. przez Xeda International SA i Pace International LLC

    Dz.U. C 165 z 9.6.2012, p. 13–13 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    9.6.2012   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 165/13

    Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 19 stycznia 2012 r. w sprawie T-71/10 Xeda International SA i Pace International LLC przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 marca 2012 r. przez Xeda International SA i Pace International LLC

    (Sprawa C-149/12 P)

    2012/C 165/21

    Język postępowania: angielski

    Strony

    Wnoszące odwołanie: Xeda International SA, Pace International LLC (przedstawiciele: adwokaci K. Van Maldegem, C. Mereu)

    Druga strona postępowania: Komisja Europejska

    Żądania wnoszących odwołanie

    Wnoszące odwołanie zwracają się do Trybunału o:

    —

    uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-71/10; oraz

    —

    stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej niewłączenia difenyloaminy („DPA”) do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (1) oraz stanowiącej, że państwa członkowskie muszą cofnąć zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające DPA do dnia 30 maja 2010 r.; lub

    —

    ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej przez wnoszące odwołanie; oraz

    —

    obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania (w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Sądem).

    Zarzuty i główne argumenty

    Wnoszące odwołanie twierdzą, że oddalając ich skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji dotyczącej niewłączenia difenyloaminy do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz stanowiącej, że państwa członkowskie muszą cofnąć zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające DPA do dnia 30 maja 2010 r., Sąd naruszył prawo Unii. W szczególności wnoszące odwołanie utrzymują, że Sąd popełnił szereg błędów w zakresie interpretacji okoliczności faktycznych i uregulowań prawnych mających zastosowanie do sytuacji wnoszących odwołanie. Skutkowało to szeregiem naruszeń prawa, a w szczególności:

    —

    uznaniem, że obawa o ewentualne powstawanie nitrozamin nie była główną przesłanką podjęcia decyzji przez Komisję, mimo że rozumowanie przedstawione przed Sąd przemawia za zajęciem przeciwnego stanowiska;

    —

    pomieszaniem dwóch etapów procesu oceny DPA przewidzianego w rozporządzeniu nr 1490/20002 (2), zmienionym rozporządzeniem 1095/2007 (3), co doprowadziło Sąd do błędnego wniosku, że prawo wnoszących odwołanie do obrony nie zostało naruszone;

    —

    uznaniem, że kwestia możliwości powstawania nitrozamin została podniesiona w czerwcu 2008 r., a nie w styczniu 2008 r., jak jasno wynika z przedstawionych dowodów z dokumentów, co oznacza, że wadliwa jest decyzja Sądu, że opóźnienie procedury spowodowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wcale nie pozbawiło wnoszących odwołanie prawa do cofnięcia ich poparcia dla włączenia DPA do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG.

    Z powyższych względów wnoszące odwołanie podnoszą, że wyrok Sądu w sprawie T-71/10 winien zostać uchylony oraz że należy stwierdzić nieważność decyzji Komisji dotyczącej niewłączenia difenyloaminy do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz stanowiącej, że państwa członkowskie muszą cofnąć zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające DPA do dnia 30 maja 2010 r.

    (1)  Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230. s. 1)

    (2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1490/2002 z dnia 14 sierpnia 2002 r. ustanawiające dalsze szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 451/2000 (Dz.U. L 224, s. 23)

    (3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1095/2007 z dnia 20 września 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1490/2002 ustanawiające dodatkowe szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz rozporządzenie (WE) nr 2229/2004 ustanawiające dodatkowe szczegółowe zasady wdrażania czwartego etapu programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 246, s. 19)

    Top