This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62012CN0121
Case C-121/12 P: Appeal brought on 5 March 2012 by Bernhard Rintisch against the judgment of the General Court (Seventh Chamber) delivered on 16 December 2011 in Case T-109/09: Bernhard Rintisch v Office for Harmonisation in the Internal Market (Trade Marks and Designs) (OHIM)
Sprawa C-121/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-109/09 Bernhard Rintisch przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 5 marca 2012 r. przez Bernharda Rintischa
Sprawa C-121/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-109/09 Bernhard Rintisch przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 5 marca 2012 r. przez Bernharda Rintischa
Dz.U. C 165 z 9.6.2012, p. 10–10
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
9.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 165/10 |
Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-109/09 Bernhard Rintisch przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione w dniu 5 marca 2012 r. przez Bernharda Rintischa
(Sprawa C-121/12 P)
2012/C 165/16
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Bernhard Rintisch (przedstawiciel: A. Dreyer, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), Valfleuri Pâtes alimentaires SA
Żądania wnoszącego odwołanie
|
— |
stwierdzenie nieważności orzeczenia siódmej izby Sądu (Sądu Pierwszej Instancji) z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-109/09; |
|
— |
obciążenie OHIM kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok należy uchylić na tej podstawie, że Sąd naruszył art. 74 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 (1) [obecnie art. 76 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 (2)], oraz ze względu na nadużycie uprawnień. Według wnoszącego odwołanie Sąd dokonał błędnej wykładni art. 74 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 40/94, stwierdzając, że Izba Odwoławcza słusznie nie wzięła pod uwagę dokumentów i dowodów przedstawionych przez wnoszącego odwołanie. Sąd błędnie orzekł, że Izba Odwoławcza zgodnie z prawem odmówiła skorzystania ze swobodnego uznania, sprzeciwiając się wzięciu pod uwagę wspomnianych dokumentów.
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).