26.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 151/18

1)

Jeżeli stwierdzenie posiadania przymiotu „odpadu” powinno się odbywać na podstawie obiektywnych kryteriów takich jak kryteria wskazywane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, to jakiego rodzaju pewności należy wymagać w zakresie dalszego wykorzystania świńskiej gnojowicy, którą posiadacz pozwolenia gromadzi i składuje lub może składować przez okres do 12 miesięcy w oczekiwaniu na jego przekazanie użytkownikom?

2)

Jeżeli gnojowica świńska jest odpadem lub zostanie uznana za odpad na podstawie właściwych kryteriów, czy zgodne z prawem jest nałożenie przez państwo członkowskie na jej producenta, — który nie używa jej na własnych polach, lecz wyzbywa się jej na rzecz innych właścicieli gruntów w celu użycia w charakterze nawozu na należących do nich polach — osobistej odpowiedzialności za przestrzeganie przez tych użytkowników prawa Unii dotyczącego kontroli odpadów lub nawozów w celu zapewnienia, że wykorzystanie przez taką osobę trzecią tejże gnojowicy świńskiej do rozrzucenia na polach nie doprowadzi do pojawienia się ryzyka znacznego skażenia środowiska?

3)

Czy wyżej wspomniana gnojowica świńska jest wyłączona z zakresu definicji „odpadów” na podstawie art. 2 ust. 1 lit. b) pkt iii) dyrektywy 75/442/EWG (1) zmienionej dyrektywą Rady 91/156 (2) przez wzgląd na fakt, że jest „już objęta inną legislacją” a w szczególności dyrektywą Rady 91/676/EWG w sytuacji, gdy w chwili udzielenia pozwolenia Irlandia nie dokonała transpozycji dyrektywy Rady 91/676/EWG (3), żadne inne przepisy krajowe nie regulowały stosowania gnojowicy świńskiej na polach w charakterze nawozu, a rozporządzenie Rady (WE) nr 1774/2002 (4) nie było w tamtym czasie przyjęte?