Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 września 2011 r. w sprawach połączonych T-394/08, T-408/08, T-453/08 i T-394/08 Regione autonoma della Sardegna i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 listopada 2011 r. przez HGA Srl i in.

(Sprawa C-630/11 P)

2012/C 118/12

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: HGA Srl i in. (przedstawiciele: G. Dore, F. Ciulli i A. Vinci, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Regione autonoma della Sardegna, Selene di Alessandra Cannas Sas i in.

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie na jego poparcie podnoszą sześć zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego wnoszące odwołanie podnoszą w szczególności naruszenie istotnych wymogów formalnych, naruszenie i błędne zastosowanie art. 4, 6, 7 i 6 rozporządzenia (WE) nr 659/99 (1), naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i zasady pewności prawa oraz naruszenie art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem. Według wnoszących odwołanie decyzja Komisji jest niezgodna z prawem, ponieważ została wydana po sprostowaniu zakwalifikowania pomocy, pomimo że żaden przepis nie przewidywał takiego sprostowania. Ponadto o wszczęciu postępowania w wyniku sprostowania Komisja powiadomiła trzy i pół roku po otrzymaniu przez nią pełnej dokumentacji dotyczącej pomocy. Zarzut ten został podniesiony w postępowaniu w pierwszej instancji, jednak Sąd nie wypowiedział się w jego przedmiocie.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz naruszenia i błędnego zastosowania art. 4, 7, 10 i 16, rozporządzenia (WE) nr 659/99. Zdaniem wnoszących odwołanie decyzja Komisji została wydana z naruszeniem przepisanych terminów proceduralnych.

Przedmiotem zarzutu trzeciego jest naruszenie art. 108 TFUE oraz art. 1, 7, 14 i 16 rozporządzenia (WE) nr 659/99. Na poparcie tego zarzutu wnoszący odwołanie wskazują, że decyzja Komisji jest niezgodna z prawem, ponieważ pomoc nie została nigdy zmieniona przez Region w stosunku do postanowień ustawy regionalnej nr 9/1998.

W ramach czwartego zarzutu wnoszące odwołanie podnoszą naruszenie i błędne zastosowanie zasady konieczności, zasady skutku zachęcającego i zasady ochrony konkurencji oraz towarzyszące temu naruszenie art. 7 i 14 rozporządzenia (WE) nr 659/99, naruszenie i błędne zastosowanie art. 108 TFUE, brak uzasadnienia oraz naruszenie art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem. Według wnoszących odwołanie decyzja Komisji jest niezgodna z prawem, ponieważ w rzeczywistości pomoc miała skutek zachęcający, którą to okoliczność Komisja powinna była zbadać również w wypadku złożenia wniosku po rozpoczęciu prac. Sąd nie wypowiedział się w przedmiocie tego aspektu sprawy.

Zarzut piąty odnosi się do naruszenia zasady pewności prawa i — w innym aspekcie — zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz naruszenia art. 14 rozporządzenia (WE) nr 659/99. Zdaniem wnoszących odwołanie wyrok oparty jest na błędnym założeniu, jakoby sąd wspólnotowy nie mógł dokonać oceny uzasadnionych oczekiwań wywołanych przez organy krajowe u beneficjentów pomocy.

Ostatni zarzut dotyczy naruszenia zasady bezstronności i zasady ochrony konkurencji. Według wnoszących odwołanie Sąd niesłusznie stwierdził, że Komisja nie dopuściła się nierównego traktowania w zaskarżonej decyzji, gdzie nałożyła obowiązek odzyskania pomocy przyznanej wnoszącym odwołanie, a jednocześnie uznała, że w przypadku dziesięciu innych przedsiębiorstw, które rozpoczęły prace po złożeniu wniosku, wystąpił skutek zachęcający, chociaż złożenie wniosku nie daje pewności uzyskania pomocy.

(1)  Dz.U. L 83, s. 1.