This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62012CN0040
Case C-40/12 P: Appeal brought on 27 January 2012 by Gascogne Sack Deutschland GmbH, formerly Sachsa Verpackung GmbH, against the judgment of the General Court (Fourth Chamber) delivered on 16 November 2011 in Case T-79/06, Sachsa Verpackung v Commission
Sprawa C-40/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 Sachsa Verpackung przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 stycznia 2012 r. przez Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH
Sprawa C-40/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 Sachsa Verpackung przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 stycznia 2012 r. przez Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH
Dz.U. C 89 z 24.3.2012, p. 17–18
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
24.3.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 89/17 |
Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 Sachsa Verpackung przeciwko Komisji, wniesione w dniu 27 stycznia 2012 r. przez Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH
(Sprawa C-40/12 P)
2012/C 89/27
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Gascogne Sack Deutschland GmbH, dawniej Sachsa Verpackung GmbH (przedstawiciele: F. Puel i L. François-Martin, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
|
— |
uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (czwarta izba) wydanego w dniu 16 listopada 2011 r. w sprawie T-79/06 (…) oraz zwrócenie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania zgodnie ze stanowiskiem Trybunału, w tym w kwestii konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin; |
|
— |
obniżenie kwoty kary przy uwzględnieniu konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin; |
|
— |
obciążenie pozwanej kosztami postępowania w obu instancjach. |
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty na poparcie swojego odwołania.
W ramach pierwszego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo nie wyciągając konsekwencji z wejścia w życie w dniu 1 grudnia 2009 r. traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w szczególności art. 6, który przyznaje Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej taką samą moc prawną co traktaty.
W drodze drugiego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd niedostatecznie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie odnośnie do zastosowania art. 23 ust. 2 rozporządzenia 1/2003 (1) oraz art. 15 rozporządzenia nr 17 (2).
Poprzez swój trzeci zarzut wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd nie dokonał sądowej kontroli i przeprowadził dostatecznej kontroli uzasadnienia i rozumowania Komisji donośnie do wpływu praktyki na rynek.
W drodze swojego czwartego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi tytułem subsydiarnym, że Sąd nie dochował wymogów proceduralnych naruszając zasadę rozsądnego terminu usankcjonowaną w art. 6 EKPC oraz zasadę skutecznej ochrony sądowej. Zarzut ten prowadzi wnoszącą odwołanie do wystąpienia, tytułem żądania głównego, o uchylenie wyroku oraz, tytułem ewentualnym, o obniżenie kwoty kary przy uwzględnieniu konsekwencji finansowych dla wnoszącej odwołanie wynikających z upływu czasu ponad rozsądny termin.
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 (WE) i art. 82 (WE) (Dz.U. 2003, L 1, s. 1)
(2) Rozporządzenie Rady EWG nr 17 pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. (81 WE) i (82 WE) (Dz.U. 1962, 13, s. 204)