Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 3 czerwca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Nürnberg — Niemcy) — Coty Prestige Lancaster Group GmbH przeciwko Simex Trading AG

(Sprawa C-127/09) (1)

(Prawo znaków towarowych - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 13 ust. 1 - Dyrektywa 89/104/EWG - Artykuł 7 ust. 1 - Wyczerpanie praw właściciela znaku towarowego - Pojęcie towaru wprowadzonego do obrotu - Zgoda właściciela znaku - Flakony perfum, tak zwane „testery”, udostępnione przez właściciela znaku jednemu z autoryzowanych dystrybutorów w ramach systemu selektywnej dystrybucji)

2010/C 209/11

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Nürnberg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Coty Prestige Lancaster Group GmbH przeciwko Simex Trading AG

Strona pozwana: Simex Trading AG

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Nürnberg — Wykładnia art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1) i art. 7 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1) — Wyczerpanie praw do znaku towarowego — Wykładnia terminu „wprowadzenie do obrotu” — Próbki perfum, których opakowanie jest opatrzone wzmianką, że są one przeznaczone do celów reklamowych i nie do sprzedaży, przekazane dystrybutorom umownym do odwołania i bez przeniesienia własności

Sentencja

W okolicznościach takich jak występujące w postępowaniu przed sądem krajowym art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i art. 7 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, zmienionej Porozumieniem o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy ma miejsce tylko wtedy, gdy z oceny, której przeprowadzenie należy do sądu krajowego, można wywieść, że wspomniany właściciel udzielił — w sposób wyraźny lub dorozumiany — zgody na wprowadzenie do obrotu, odpowiednio, we Wspólnocie Europejskiej lub w Europejskim Obszarze Gospodarczym, towarów, w stosunku do których powołano się na wyczerpanie praw do znaku.

W okolicznościach takich jak występujące w postępowaniu przed sądem krajowym, gdy pośrednikom związanym umową z właścicielem znaku towarowego udostępniane są — bez przeniesienia własności i z zastrzeżeniem zakazu sprzedaży — „testery perfum”, tak aby ich potencjalni klienci mogli spróbować zawartości towaru, gdy właściciel znaku może w każdej chwili żądać zwrotu towaru i gdy wygląd towaru wyraźnie różni się od flakonów perfum zwykle udostępnianych wspomnianym pośrednikom przez właściciela znaku, fakt, że owe testery stanowią flakony perfum opatrzone wzmiankami „tester” i „nieprzeznaczone do sprzedaży” sprzeciwia się, w braku dowodów przeciwnych, których ocena należy do sądu krajowego, stwierdzeniu istnienia dorozumianej zgody właściciela znaku na ich wprowadzenie do obrotu.

(1)  Dz.U. C 141 z 20.6.2009.