This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010CN0217
Case C-217/10 P: Appeal brought on 5 May 2010 by Bent Hansen against the order of the General Court (Fourth Chamber) delivered on 24 March 2010 in Case T-6/09: Bent Hansen v European Commission
Sprawa C-217/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 24 marca 2010 r. w sprawie T-6/09 Bent Hansen przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 5 maja 2010 r. przez Benta Hansena
Sprawa C-217/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 24 marca 2010 r. w sprawie T-6/09 Bent Hansen przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 5 maja 2010 r. przez Benta Hansena
Dz.U. C 195 z 17.7.2010, p. 8–9
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
17.7.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 195/8 |
Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 24 marca 2010 r. w sprawie T-6/09 Bent Hansen przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 5 maja 2010 r. przez Benta Hansena
(Sprawa C-217/10 P)
2010/C 195/13
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Bent Hansen (przedstawiciel: adwokat I. Anderson)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
— |
uchylenie w całości postanowienia Sądu z dnia 24 marca 2010 r. o odrzuceniu skargi wnoszącego odwołanie jako oczywiście niedopuszczalnej i o obciążeniu go kosztami postępowania; |
— |
uznanie przez Trybunał swojej właściwości do rozpoznania odwołania i zasądzenie od Komisji:
|
Zarzuty i główne argumenty
1) |
Sąd niesłusznie odrzucił skargę wnoszącego odwołanie o odszkodowanie pozaumowne jako niedopuszczalną, przeinaczając zarówno charakter jego roszczeń, jak i podniesione przez niego zarzuty. W wyniku tego przeinaczenia Sąd nie stwierdził niezgodności z prawem w odniesieniu do arbitralnych i nieuczciwych wymówek Komisji dotyczących odmowy podjęcia działania — który to brak działania nadszarpnął jednolite normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony pracowników i ogółu społeczeństwa w przypadku wypadków radiologicznych spowodowanych użyciem energii nuklearnej w celach wojskowych. |
2) |
Niezastosowanie zasad prawnych wspólnych dla państw członkowskich. Sąd nie dokonał oceny niezgodności z prawem braku troski, staranności i dobrej administracji ze strony Komisji w odniesieniu do zasad prawnych wspólnych dla systemów państw członkowskich w celu ustalenia odpowiedzialności administracyjnej za szkody wyrządzone jednostkom, czego wymaga art. 188 traktatu EWEA. |
3) |
Nieprawidłowe zastosowanie szczególnych uprawnień Komisji w zakresie wyłączeń w dziedzinie prawa konkurencji do dopuszczalności skargi dotyczącej norm zdrowotnych. Ponadto Sąd błędnie rozpatrzył dopuszczone przez Komisję wyłączenie ze względów wojskowych wypadku radiologicznego w Thule z przewidzianych dyrektywą obowiązków dotyczących ochrony zdrowia w świetle szerokiego i szczególnego zakresu swobodnego uznania w odniesieniu do określania polityki konkurencyjnej UE za pośrednictwem uznaniowych wyłączeń dotyczących niezgodnych z prawem umów handlowych. Tym samym Sąd pominął orzeczenia Trybunału o dopuszczalności w innych dziedzinach unijnych, w których Komisja nie posiada takiego szczególnego zakresu swobodnego uznania i w których zarzuty dotyczące zaniechania Komisji nie spowodowały uznania skargi za oczywiście niedopuszczalną. Sąd przeoczył okoliczność, że Komisja nie posiada szczególnego i nieograniczonego zakresu swobodnego uznania w odniesieniu do wprowadzenia jednolitych norm bezpieczeństwa, jako że traktat EWEA zawężająco określa jej uprawnienia do dopuszczania wyłączeń, a w szczególności przewiduje mechanizmy wnoszenia skarg przez jednostki na zaniechanie administracyjne w dziedzinach, w których przyznana została im ochrona. Obejmuje to sytuacje, w których odmowa podjęcia działania została skierowana do innej strony. |
4) |
Nierozpatrzenie, czy odmowa Komisji podjęcia działania naruszyła określony w traktacie EWEA cel ochrony zdrowia pracowników i ludności. Sąd także błędnie pominął rozpatrzenie, czy odmowa Komisji podjęcia działania naruszyła określony w traktacie EWEA cel tworzenia i zapewnienia stosowania jednolitych norm bezpieczeństwa mających chronić pracowników i ludność od długofalowych skutków promieniowania jonizującego. Postępując tak, Sąd przeoczył wynikający z traktatu EWEA bezwzględny obowiązek Komisji zapewnienia właściwego stosowania postanowień traktatu, w tym określonej w nim zasady ostrożności. |
(1) Dyrektywa Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159, s. 1).