25.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 76/38

A.

mając na uwadze, że od czwartego programu ramowego Komisja dokonuje starań w celu ożywienia europejskich badań w dziedzinie gospodarki rybackiej i akwakultury (WPRyb),

B.

mając na uwadze, że w siódmym programie ramowym wszystkie badania w zakresie gospodarki rybackiej i akwakultury są osadzone w szerszym kontekście badań w dziedzinie rolnictwa (temat 2), natomiast nauka o morzu i zarządzanie obszarami przybrzeżnymi podlegają nauce o środowisku,

C.

mając na uwadze, że kodeks postępowania odpowiedzialnego rybołówstwa Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Porozumienie w sprawie wdrażania przepisów Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, odnoszących się do ochrony stad międzystrefowych, i stad masowo migrujących oraz zarządzania tymi stadami, podkreślają konieczność rozwijania prac badawczych i gromadzenia danych w celu pogłębienia wiedzy naukowej w sektorze,

D.

mając na uwadze, że WPRyb jest jedną z wspólnotowych strategii politycznych najbardziej uzależnionych od badań naukowych oraz że wiarygodność środków przyjmowanych w ramach WPRyb opiera się na opiniach naukowych wysokiej jakości,

E.

mając na uwadze, że WPRyb kieruje się zasadami prawidłowego zarządzania, które wymaga, aby proces decyzyjny opierał się na poważnych opiniach naukowych i dawał wyniki w odpowiednim czasie,

F.

mając na uwadze, że dane naukowe muszą stanowić podstawę podczas określania kwot i maksymalnego podtrzymywalnego odłowu (MSY),

G.

mając na uwadze, że rybacy i naukowcy niejednokrotnie nie zgadzają się w swoich szacunkach dotyczących stanu mórz i stad rybnych,

H.

mając na uwadze, że strategia na rzecz badań morskich, uznając znaczenie, jakie ma kontynuacja wysiłków w zakresie różnych dziedzin nauki o morzu, skupia się na zwiększeniu współzależności między poszczególnymi badaniami morskimi, zamiast kierować się na dobrze ugruntowane dziedziny badań,

I.

mając na uwadze, że ośrodki doskonałości w zakresie badań istniejące w regionach peryferyjnych są dla Europy szczególnie pomocne w obserwacji środowiska morskiego w kontekście strategii na rzecz badań morskich,

J.

mając na uwadze, że zbliżający się przegląd WPRyb, dający pierwszeństwo zarządzaniu regionalnemu i ekosystemowemu, wymaga solidnych podstaw w postaci wiedzy naukowej,

1.

wyraża przekonanie, że w ramach polityki w dziedzinie badań należy zwrócić większą uwagę na szczególne problemy rybołówstwa i akwakultury ze względu na gospodarcze, społeczne i polityczne znaczenie tego sektora w Unii;

2.

wyraża zadowolenie z kolejnych starań Komisji w ramach strategii na rzecz badań morskich zmierzających do mobilizacji środków na rzecz większego połączenia poszczególnych dziedzin badań morskich;

3.

przypomina Komisji, ze zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2371/2002 jest ona prawnie zobowiązana do opierania swoich wniosków w dziedzinie WPRyb „na doradztwie naukowym oraz podejściu zapobiegawczym”; wzywa Komisję do podkreślenia i dowiedzenia znaczenia badań naukowych nad stanem mórz i stad rybnych;

4.

wyraża zaniepokojenie reorganizacją tematów w siódmym programie ramowym, co oznacza oddzielenie badań nad produkcją ryb od badań nad łowiskami i ekologią morską, chociaż wyraźna reorientacja WPRyb w kierunku podejścia ekosystemowego wymagałaby wręcz przeciwnie większego powiązania tych tematów;

5.

ubolewa nad faktem, że siódmy program ramowy nie uważa rybołówstwa ani akwakultury za szczególne obszary i że zawiera jedynie odniesienie do tematu 2, „Żywność, rolnictwo i rybołówstwo oraz biotechnologia”, który obejmuje badania w dziedzinie rybołówstwa, lecz jedynie na zasadzie analogii i przy szerszej interpretacji; stwierdza, że to samo odnosi się do tematu 6 „Środowisko (łącznie ze zmianami klimatu)”;

6.

zachęca Komisję do dokonania przeglądu siódmego programu ramowego przy okazji średniookresowej oceny przewidzianej na 2010 r., przy uwzględnieniu niniejszej rezolucji i zwracając większą uwagę na szczególne problemy rybołówstwa i akwakultury;

7.

wyraża przekonanie, że zarówno decydenci polityczni, jak i podmioty sektora gospodarki rybackiej odczuwają zasadniczą potrzebę badań o bardziej praktycznym charakterze, i że, mając na uwadze czas trwania siódmego programu ramowego, włączenie celów, jakie należy osiągnąć, jest palącą koniecznością;

8.

uważa, że brak w siódmym programie ramowym szczególnych obszarów dla rybołówstwa i akwakultury nie stanowi zachęty do opracowania wystarczającej liczby projektów badawczych w tych dziedzinach, i w związku z tym ujmuje znaczenia i przydatności wybranym projektom;

9.

podkreśla, że aby zapewnić skuteczne wdrożenie WPRyb, należy opracować szczegółowe programy w dziedzinie badań stosowanych oraz zadbać o ich finansowanie za pomocą odpowiedniego przydzielenia środków budżetowych; uważa, że w tym celu siódmy program ramowy powinien zawierać skalę przydziałów;

10.

zwraca się do Komisji o to, aby finansowanie badań stosowanych w dziedzinie WPRyb w ramach siódmego programu ramowego traktować jako środek promowania synergii prac badawczych poszczególnych państw członkowskich i osiągnięcia masy krytycznej niezbędnej dla podjęcia poważnych wyzwań w zakresie wielotematycznych badań morskich;

11.

zaleca, aby w dziedzinie naukowych badań morskich traktować priorytetowo nie tylko badania mające na celu zdobycie wiedzy o stanie stad rybnych, lecz również badania nad aspektami ekosystemowymi, handlowymi, gospodarczymi i społecznymi, mającymi wpływ na zarządzanie łowiskami, ponieważ wszystkie te aspekty mają duże znaczenie;

12.

uważa, że w szczególności w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury należy priorytetowo traktować badania stosowane, których głównym celem powinno być pogłębianie danych naukowych służących za podstawę legislacji w dziedzinie rybołówstwa i zarządzania nim, w szczególności w zakresie planów odnowy gatunków zagrożonych biologicznie;

13.

stwierdza wyraźny konflikt interesów między rybakami a naukowcami w perspektywie krótkoterminowej, podczas gdy w perspektywie długoterminowej ich cele są bardziej zbieżne; uważa, że konsensus co do stanu mórz powinien stanowić podstawę polityki rybackiej ukierunkowanej na trwały rozwój; wzywa Komisję do wspierania lepszej współpracy pomiędzy rybakami a naukowcami;

14.

zachęca Komisję i państwa członkowskie do podkreślenia i dobitniejszego wyjaśnienia rybakom, że przy ocenie przypuszczalnych strat finansowych w perspektywie krótkoterminowej powinni wziąć pod uwagę korzyści finansowe, na jakie mogą liczyć w perspektywie średnio- lub długoterminowej;

15.

podkreśla niepokojący problem braku młodych naukowców w zakresie badań stosowanych w dziedzinie gospodarki rybackiej ze względu na fakt, że kariery te są mało atrakcyjne w stosunku do badań podstawowych i innych dziedzin nauki;

16.

podkreśla konieczność ponownego utworzenia interesujących i atrakcyjnych kierunków studiów uniwersyteckich, otwierających drogę do dobrze płatnych zawodów w tej dziedzinie nauki;

17.

opowiada się za taką polityką edukacyjną, która bardziej zdopinguje młodych naukowców do podjęcia pracy w dziedzinie badań stosowanych w dziedzinie gospodarki rybackiej, zamiast w dziedzinie badań podstawowych;

18.

nalega, aby Komisja wsparła ideę utworzenia stałej sieci europejskiej, opartej na infrastrukturach fizycznych istniejących w państwach członkowskich, której celem będzie obserwacja środowiska morskiego i gromadzenie danych na jego temat, ułatwiającej wymianę informacji między podmiotami sektora oraz europejskimi organizacjami badawczymi i umożliwiającej Unii utrzymanie wiodącej pozycji; wzywa Komisję do szczególnego uwzględnienia w ramach tej sieci ośrodków badawczych istniejących w regionach peryferyjnych;

19.

przypomina o konieczności ujednolicenia różnych metod badań stosowanych obowiązujących w państwach członkowskich, aby wyniki były bardziej porównywalne a zbieranie danych łatwiejsze;

20.

zwraca się do Komisji o zachęcanie wspólnoty naukowej do opracowania większej liczby zasad dotyczących wspólnej metodologii w dziedzinie badań w dziedzinie gospodarki rybackiej oraz do nasilenia współpracy między krajowymi instytutami badawczymi;

21.

zachęca Komisję do zgromadzenia szczegółowych informacji na temat sposobu, w jaki przebiega obecnie dialog między naukowcami a rybakami w poszczególnych państwach członkowskich oraz do sporządzenia wykazu najlepszych wzorców;

22.

podkreśla, że regionalne komitety doradcze odgrywają ważną rolę w kontekście badań stosowanych, i w związku z tym zwraca się o umożliwienie naukowcom pełnoprawnego uczestnictwa w tych organach;

23.

z zaniepokojeniem odnotowuje, że od 2006 r. łączna kwota przeznaczona przez państwa członkowskie na gromadzenie danych w sektorze rybołówstwa ciągle spada;

24.

zwraca się do Komisji i państw członkowskich o przyznanie środków przewidzianych w budżecie Unii na gromadzenie danych w sektorze gospodarki rybackiej, w szczególności środków z linii budżetowej 11 07 02: „Wsparcie dla gospodarki zasobami rybnymi (rozwój doradztwa naukowego)”;

25.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.