11.12.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/18

(1)

Decyzja skierowana jest do piętnastu podmiotów prawnych, które dopuściły się naruszenia postanowień art. 81 Traktatu oraz art. 53 Porozumienia EOG. Naruszenia dopuścili się najważniejsi dostawcy węglika wapnia oraz magnezu dla przemysłów stalowego i gazowego. Uczestniczyli oni w podziale rynku, zmowach cenowych, porozumieniach dotyczących podziału klientów oraz przekazywali sobie poufne informacje handlowe dotyczące klientów w państwach EOG, z wyjątkiem Hiszpanii, Portugalii, Zjednoczonego Królestwa oraz Irlandii. Dla celów decyzji przyjmuje się, że naruszenie trwało od dnia 7 kwietnia 2004 r. do dnia 16 stycznia 2007 r.

(2)

Postępowanie wszczęto na podstawie wniosku o zwolnienie z grzywny przedstawionego przez spółkę Akzo Nobel NV. Dalsze dowody Komisja uzyskała dzięki kontrolom przeprowadzonym w styczniu 2007 r. Ponadto Komisja otrzymała cztery wnioski w oparciu o zawiadomienie w sprawie łagodzenia kar (od przedsiębiorstw Donau Chemie, Almamet, Degussa i NCHZ) oraz wystosowała kilka wniosków o przekazanie informacji.

(3)

W dniu 25 czerwca 2008 r. przedstawiono pisemne zgłoszenie zastrzeżeń. Wszyscy przedsiębiorcy mieli możliwość dostępu do akt sprawy oraz możliwość obrony wobec wstępnego stanowiska Komisji na piśmie, zaś w dniach 10 i 11 listopada 2008 r. – podczas składania ustnych wyjaśnień. Na posiedzeniach w dniach 19 czerwca 2009 r. i 17 lipca 2009 r. Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących wydał przychylną opinię, zaś w dniu 22 lipca 2009 r. Komisja przyjęła przedmiotową decyzję.

(4)

Decyzja dotyczy pojedynczego i ciągłego naruszania postanowień art. 81 traktatu WE oraz art. 53 Porozumienia EOG w odniesieniu do węglika wapnia w postaci proszku i granulatu oraz magnezu w postaci granulatu. Węglik wapnia w postaci granulatu używany jest w przemyśle gazowym do produkcji acetylenu (gazu używanego do spawania i cięcia). Związek ten w postaci proszku używany jest w przemyśle stalowym do odtleniania i odsiarczania. Granulat magnezu również używany jest w przemyśle stalowym do odsiarczania.

(5)

Kartel zamierzał doprowadzić do zamrożenia rynku poprzez stabilizację udziałów rynkowych poszczególnych dostawców w celu ułatwienia podwyżek cen oraz zwiększenia dochodów. W momencie powstania kartelu uczestnicy porozumienia borykali się z problemami wysokich kosztów (koksu oraz energii), nadwyżki zdolności produkcyjnych (z powodu nowych rozwiązań technicznych), wzrostu władzy rynkowej klientów (z powodu konsolidacji europejskiego przemysłu stalowego i gazowego) oraz bezpośredniego przywozu z Chin (w przypadku granulatu magnezu).

(6)

Członkowie kartelu uzgodnili tabelę udziałów w rynku, którą regularnie aktualizowano podczas spotkań. Porozumieli się również co do podwyżek cen i podziału klientów pomiędzy poszczególnych członków. Członkowie kartelu koordynowali dostawy w oparciu o wymieniane informacje handlowe, aby ułatwić lub monitorować realizację porozumienia w sprawie wielkości sprzedaży i cen.

(7)

Zakres odpowiedzialności każdego z adresatów decyzji ustala się w oparciu o stopień zaangażowania w ustalenia kartelu, tj. albo jako bezpośredniego uczestnika porozumienia, albo – w przypadku spółki dominującej – uwzględniając, że odpowiedzialność za działania spółki zależnej można przypisać spółce dominującej z uwagi na fakt, że miała ona decydujący wpływ na zachowanie spółek zależnych w czasie, kiedy doszło do naruszenia prawa.

(8)

1.garantovaná a.s. (7 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); Akzo Nobel NV (3 listopada 2004 r. – 20 listopada 2006 r.); Almamet GmbH (22 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); AlzChem Hart GmbH (22 kwietnia 2004 r. – 30 sierpnia 2004 r.); ARQUES Industries AG (30 sierpnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); Carbide Sweden AB (3 listopada 2004 r. – 20 listopada 2006 r.); Donau Chemie AG (7 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); ECKA Granulate GmbH & Co KG (14 lipca 2005 r. – 16 stycznia 2007 r.); Evonik Degussa GmbH (22 kwietnia 2004 r. – 30 sierpnia 2004 r.); Holding Slovenske elektrarne d.o.o. (7 kwietnia 2004 r. – 20 grudnia 2006 r.); non ferrum Metallpulver GmbH & Co KG (14 lipca 2005 r. – 16 stycznia 2007 r.); Novácke chemické závody, a.s. (7 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); SKW Stahl-Metallurgie GmbH (22 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); SKW Stahl-Metallurgie Holding AG (30 sierpnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.); TDR Metalurgija d.d. (7 kwietnia 2004 r. – 16 stycznia 2007 r.).

(9)

W przypadku niniejszej decyzji mają zastosowanie wytyczne w sprawie grzywien z 2006 r. Na mocy niniejszej decyzji nakłada się grzywnę na Holding Slovenske elektrarne d.o.o., uprzednią spółkę dominującą w odniesieniu do TDR Metalurgija d.d. Na spółkę zależną, wobec której podjęto postępowanie upadłościowe na długo zanim przyjęto niniejszą decyzję, nie nakłada się grzywny.

(10)

Podstawową kwotę grzywny ustala się w wysokości 17 % wartości sprzedaży towarów danego przedsiębiorstwa, których naruszenie przepisów dotyczyło w sposób pośredni lub też bezpośredni, na danym obszarze geograficznym w ostatnim pełnym roku obrotowym, w którym przedsiębiorstwo to uczestniczyło w naruszeniu przepisów. Uwzględniono wielopłaszczyznowy charakter porozumienia oraz całkowity udział w rynku.

(11)

Kwota podstawowa mnożona jest przez liczbę lat uczestnictwa w porozumieniu naruszającym przepisy, z pełnym uwzględnieniem indywidualnego czasu uczestnictwa każdego przedsiębiorstwa w naruszeniu.

(12)

W przypadku przedsiębiorstw Evonik Degussa (uwzględniono jedną wcześniejszą decyzję dotyczącą uczestnictwa w kartelu) oraz Akzo Nobel NV (uwzględniono cztery wcześniejsze decyzję dotyczące uczestnictwa w kartelu), ponowne naruszenie prawa stanowi okoliczność obciążającą, prowadzącą do podwyższenia podstawowej kwoty grzywny odpowiednio o 50 % i 100 %.

(13)

Wysokość grzywny podnosi się o 17 % z uwagi na charakter oraz zasięg geograficzny przedmiotowego przypadku naruszenia przepisów, co ma na celu zniechęcenie przedsiębiorstw do zawierania porozumień horyzontalnych dotyczących cen oraz podziału rynku.

(14)

W zastosowaniu zawiadomienia w sprawie łagodzenia kar z 2002 r. zmniejsza się kwotę grzywny w odniesieniu do przedsiębiorstw Akzo Nobel – o 100 %, Donau Chemie – o 35 %, oraz Evonik Degussa – o 20 %. Wnioski przedstawione przez przedsiębiorstwa Almamet i NCHZ zostały odrzucone, ponieważ nie przedstawiono w nich dowodów o znacznej dodatkowej wartości w porównaniu z informacjami, jakimi Komisja już dysponowała.

(15)

Wiele przedsiębiorstw utrzymuje, że nie jest w stanie zapłacić nałożonej grzywny. Przedstawione odwołania, przeanalizowane w oparciu o pkt 35 wytycznych w sprawie grzywien z 2006 r., zostały odrzucone. Grzywna nałożona na przedsiębiorstwo Almamet została obniżona o 20 % na podstawie oceny szczególnych okoliczności, w jakich to przedsiębiorstwo się znajduje, jego sytuacji finansowej oraz wymaganego skutku odstraszającego grzywny; pkt 35 wytycznych w sprawie grzywien nie miał w tym wypadku zastosowania.