Skarga wniesiona w dniu 25 lutego 2009 r. — Pollmeier Massivholz przeciwko Komisji

(Sprawa T-89/09)

2009/C 129/25

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG (Creuzburg, Niemcy) (przedstawiciele: J. Heithecker i F. von Alemann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji z dnia 21 października 2008 r. wydaną w postępowaniu „Pomoc państwa N 512/2007 — Niemcy, Abalon Hardwood Hessen GmbH”, w której Komisja nie wniosła żadnych zastrzeżeń co do szeregu środków pomocowych przeznaczonych na budowę nowego tartaku, przyznanych na rzecz Abalon Hardwood Hessen GmbH — bezpośredniego konkurenta skarżącej — a także decyzję Komisji z dnia 15 grudnia 2008 r. — którą Komisja umorzyła toczące się przed nią w tej sprawie postępowanie odwoławcze CP 195/2007.

W uzasadnieniu swej skargi skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Po pierwsze zaskarżone decyzje naruszają art. 88 ust. 2 i 3 WE, a także rozporządzenie (WE) nr 659/1999 (1), ponieważ dokonując oceny zgłoszonych środków pomocowych pozwana błędnie oceniła stan prawny istniejący na dzień zatwierdzania pomocy, przez co doszła do wniosków sprzecznych z obowiązującym prawem.

W drugiej kolejności skarżąca podnosi — na wypadek, gdyby Sąd oddalił zarzut pierwszy — że pozwana naruszyła art. 88 ust. 3 WE oraz rozporządzenie nr 659/1999 przez to, że w odniesieniu do zgłoszonej pomocy prowadziła postępowanie na podstawie art. 4 rozporządzenia nr 659/1999, mimo iż pomoc ta została już przyznana.

Po trzecie pozwana naruszyła art. 88 ust. 2 i 3 WE przez to, że mimo wystąpienia poważnych trudności w zakresie oceny nie wszczęła ona formalnego postępowania dowodowego.

Po czwarte pozwana naruszyła ciążący na niej obowiązek starannego i bezstronnego rozpoznania sprawy, gdyż najwyraźniej w ogóle nie rozważyła ona szeregu istotnych argumentów podniesionych przez skarżącą.

Po piąte zaskarżone decyzje zawierają braki w uzasadnieniu.

Po szóste pozwana naruszyła prawo skarżącej do rzeczywistego uczestnictwa w postępowaniu, jako że nie poinformowała ona skarżącej o tym, jaki rodzaj postępowania został przez nią wybrany.

Po siódme pozwana naruszyła art. 87 ust. 1 i art. 88 ust. 3 WE poprzez błędne obliczenie wartości pomocy udzielonej w formie poręczeń.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) NR 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE