Skarga wniesiona w dniu 30 września 2008 r. — Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület przeciwko Komisji

(Sprawa T-411/08)

(2008/C 301/91)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület (Budapeszt, Węgry) (przedstawiciele: Z. Hegymegi-Barakonyi i P. Vörös, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

W swojej skardze strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności w części decyzji Komisji C(2008) 3435 wersja ostateczna z dnia 16 lipca 2008 r. (Sprawa COMP/C2/38.698 — CISAC), w której ustalono, iż członkowie CISAC (1) mający siedzibę w obrębie EOG uczestniczyli z naruszeniem art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG w uzgodnionej praktyce, koordynując zakres terytorialny upoważnień do wzajemnej reprezentacji udzielanych sobie nawzajem w taki sposób, że licencja jest ograniczona do terytorium krajowego każdej z organizacji zbiorowego zarządzania.

Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności art. 3 oraz art. 4 ust. 2 i 3 zaskarżonej decyzji, które odnoszą się do trzech szczególnych form korzystania (Internetu, transmisji satelitarnej i retransmisji drogą kablową) w zakresie, w jakim uznają one, iż strona skarżąca jest odpowiedzialna za naruszenie art. 81 WE poprzez koordynowanie z innymi członkami CISAC klauzul w sprawie zakresu terytorialnego porozumień o wzajemnej reprezentacji w taki sposób, że licencja jest ograniczona do terytorium krajowego każdej z organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi („OZZP”).

Strona skarżąca kwestionuje zaskarżoną decyzję z czterech powodów, a mianowicie braku kompetencji, naruszenia istotnego wymogu proceduralnego, naruszenia traktatu WE i nadużycia władzy przez Komisję.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

Po pierwsze, zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła jej prawo do obrony, wydając zaskarżoną decyzję, która różniła się zdecydowanie od jej stanowiska przedstawionego w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów.

Po drugie, strona skarżąca twierdzi, iż decyzja narusza art. 253 WE, gdyż brak jej odpowiedniego uzasadnienia oraz nie wskazano w niej początkowego momentu uzgodnionej praktyki, o której mowa.

Po trzecie, strona skarżąca utrzymuje, iż decyzja narusza art. 81 WE i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (2), gdyż Komisja nie przedłożyła wystarczających dowodów w celu wykazania istnienia uzgodnionej praktyki w sposób wymagany prawem i w związku z tym nie uczyniła zadość spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu.

Po czwarte, strona skarżąca podnosi, iż decyzja narusza art. 86 ust. 2 WE, gdyż jest ona przedsiębiorstwem zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym, zaś zastosowanie wspólnotowego prawa konkurencji w sposób wynikający z zaskarżonej decyzji stanowi przeszkodę do wykonywania szczególnych zadań, które zostały jej powierzone.

Ponadto zdaniem strony skarżącej Komisja nadużyła uprawnień przysługujących jej zgodnie z art. 81 WE, unikając postępowania, które zostało specjalnie przewidziane w traktacie WE w celu rozpatrzenia okoliczności danego przypadku. Następnie strona skarżąca powołuje się na to, iż decyzja narusza art. 151 ust. 4 WE, gdyż nie respektuje różnorodności kultur. Wreszcie podnosi ona, iż decyzja narusza zasadę pewności prawa, ponieważ wymaga ona sposobu postępowania, którego Komisja nie zdefiniowała.

(1)  Confédération Internationale des Sociétés d'Auteurs et Compositeurs (Międzynarodowa Konfederacja Stowarzyszeń Autorów i Kompozytorów, zwana dalej „CISAC”).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).