22.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/14

1)

Czy zasada „zanieczyszczający płaci” (art. 174, poprzednio art. 130R ust. 2 traktatu WE) oraz przepisy ww. dyrektywy 2004/35/WE (1) z dnia 21 kwietnia 2004 r., sprzeciwiają się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają administracji publicznej nałożenie na prywatne przedsiębiorstwa — z uwagi wyłącznie na fakt, że prowadzą one działalność strefie w od dawna zanieczyszczonej lub w strefie graniczącej z taką zanieczyszczoną strefą — zobowiązań w zakresie wykonania działań naprawczych z pominięciem jakiegokolwiek dochodzenia w celu ustalenia indywidualnej odpowiedzialności za zanieczyszczenie;

2)

Czy zasada „zanieczyszczający płaci” (art. 174, poprzednio art. 130R ust. 2 traktatu WE) oraz przepisy ww. dyrektywy 2004/35/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r., sprzeciwiają się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają administracji publicznej przypisanie odpowiedzialności za szkody wyrządzone w środowisku naturalnym podmiotowi, któremu przysługują prawa rzeczowe i/lub prowadzącemu działalność gospodarczą na zanieczyszczonym obszarze, bez konieczności wcześniejszego ustalenia związku przyczynowego między zachowaniem podmiotu a występującym zanieczyszczeniem, wyłącznie na podstawie sytuacji w jakiej podmiot ten się znajduje (prowadzi działalność na tym obszarze);

3)

Czy art. 174, poprzednio art. 130R ust. 2 traktatu WE oraz przepisy dyrektywy 2004/35/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r., sprzeciwiają się obowiązywaniu przepisów krajowych, które uchylając zasadę „zanieczyszczający płaci” umożliwiają administracji publicznej przypisanie odpowiedzialności za szkody wyrządzone w środowisku naturalnym podmiotowi, któremu przysługują prawa rzeczowe i/lub prowadzącemu działalność gospodarczą na zanieczyszczonym obszarze, bez konieczności wcześniejszego ustalenia zaistnienia, oprócz związku przyczynowego między zachowaniem podmiotu a występującym zanieczyszczeniem, również subiektywnej przesłanki zamiaru działania i winy;

4)

Czy zasady wspólnotowe w zakresie ochrony konkurencji ustanowione w traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską i dyrektywach 2004/18/WE (2), 93/97/EWG (3), 89/665/EWG (4) sprzeciwiają się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają administracji publicznej powierzenie prywatnym podmiotom (spółkom Sviluppo S.p.A. oraz Sviluppo Italia Aree Produttive S.p.A.) działań w zakresie analizy, zaprojektowania i wykonania operacji rekultywacji — wykonania robót publicznych — na terenach państwowych w sposób bezpośredni, bez przeprowadzenia uprzednio niezbędnych procedur przetargowych.