a)

Czy środek o skutku równoważnym w rozumieniu art. 28 WE ma miejsce wówczas, gdy przedsiębiorstwo, które w danym państwie członkowskim prowadzi działalność w zakresie elektrowni jądrowej w zgodności z porządkiem prawnym tego państwa i mającymi zastosowanie przepisami prawa wspólnotowego i trudni się w związku z tym produkcją prądu, który dostarcza do różnych państw członkowskich, zostanie na mocy wyroku nakazującego zaniechanie ze względu na możliwe immisje pochodzące z tej elektrowni, wydanego przez sąd sąsiedniego państwa członkowskiego — wykonalnego we wszystkich państwach członkowskich na podstawie europejskiego rozporządzenia w sprawie jurysdykcji i wykonywania orzeczeń sądowych — zobowiązane do adaptacji obiektu zgodnie z przepisami technicznymi innego państwa lub nawet — w przypadku niemożności zastosowania działań adaptacyjnych ze względu na złożoność całego obiektu — do wstrzymania działalności obiektu, a sąd ten nie może uwzględnić istniejącego zezwolenia na działalność elektrowni wydanego przez państwo członkowskie jej położenia ze względu na wykładnię krajowych przepisów prawnych przez sąd najwyższy, chociaż w ramach analogicznego powództwa o zaniechanie uwzględniłby krajowe zezwolenie na obiekt, w związku z czym wyrok nakazujący zaniechanie nie zostałby wydany w przypadku obiektu, na który zostało wydane zezwolenie krajowe?

b)

Czy ustanowione w traktacie WE względy uzasadniające należy interpretować w ten sposób, że dokonane zgodnie z prawem państwa członkowskiego rozróżnienie na krajowe i zagraniczne zezwolenia na obiekt jest niedopuszczalne w każdym razie w zakresie twierdzenia, że ochronie podlega jedynie narodowa gospodarka krajowa, a nie zagraniczna, albowiem stanowi to wzgląd czysto gospodarczy, który nie jest uznany za chroniony w ramach swobód podstawowych?

c)

Czy ustanowione w traktacie WE względy uzasadniające i związaną z nimi zasadę proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że dokonane zgodnie z prawem państwa członkowskiego generalne rozróżnienie na krajowe i zagraniczne zezwolenia na obiekt jest w każdym razie niedopuszczalne, ponieważ ocena działalności obiektu, na który udzielono zezwolenia w państwie jego położenia musi zostać dokonana przez sąd krajowy innego państwa członkowskiego w konkretnym przypadku, na podstawie rzeczywistego — związanego z działalnością obiektu — ryzyka dla porządku publicznego, bezpieczeństwa, zdrowia lub innych nadrzędnych względów interesu ogólnego?

d)

Czy w związku z podlegającą analizie w ramach względów uzasadniających zasadą proporcjonalności sądy państwa członkowskiego powinny traktować zezwolenie na działalność obiektu wydane w państwie członkowskim położenia obiektu w taki sam sposób jak krajowe zezwolenie na obiekt w każdym razie wówczas, gdy zezwolenie na obiekt wydane w państwie członkowskim położenia obiektu jest pod względem prawnym zasadniczo równoważne z krajowym zezwoleniem na obiekt?

e)

Czy przy analizie poprzednich pytań ma znaczenie okoliczność, że obiekt, na który udzielono zezwolenia w państwie członkowskim jego położenia jest elektrownią jądrową, gdy w innym państwie członkowskim, w którym rozpatrywane jest powództwo o zaniechanie w przedmiocie zagrażających immisji pochodzących z elektrowni jądrowej, użytkowanie tego rodzaju obiektów jest per se niedozwolone, chociaż użytkowane tam są inne obiekty wykorzystujące technologię jądrową?

f)

Czy w przypadku naruszenia art. 28 WE poprzez wskazaną w pkt 1 a) wykładnię prawa krajowego sądy państwa członkowskiego rozpatrujące odpowiednie powództwo o zaniechanie są zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem wspólnotowym w ten sposób, że w ramach sformułowania „obiekt, na który władze udzieliły zezwolenia” mogą zostać uwzględnione zarówno krajowe jak i zagraniczne zezwolenia na działalność obiektu wydane przez władze w innych państwach członkowskich UE?

a)

Czy pozostaje w zgodności z ustanowionym w art. 43 WE zakazem ograniczeń swobody przedsiębiorczości obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego okoliczność, że przedsiębiorstwo, które w danym państwie członkowskim prowadzi działalność w zakresie elektrowni jądrowej w zgodności z porządkiem prawnym tego państwa i mającymi zastosowanie przepisami prawa wspólnotowego, zostanie na mocy wyroku nakazującego zaniechanie ze względu na możliwe immisje pochodzące z tej elektrowni, wydanego przez sąd sąsiedniego państwa członkowskiego — wykonalnego we wszystkich państwach członkowskich na podstawie europejskiego rozporządzenia w sprawie jurysdykcji i wykonywania orzeczeń sądowych — zobowiązane do adaptacji obiektu zgodnie z przepisami technicznymi innego państwa lub nawet — w przypadku niemożności zastosowania działań adaptacyjnych ze względu na złożoność całego obiektu — do wstrzymania działalności obiektu, a sąd ten nie może uwzględnić istniejącego zezwolenia na działalność elektrowni wydanego przez państwo członkowskie jej położenia ze względu na wykładnię krajowych przepisów prawnych przez sąd najwyższy, chociaż w ramach analogicznego powództwa o zaniechanie uwzględniłby krajowe zezwolenie na obiekt, w związku z czym wyrok nakazujący zaniechanie nie zostałby wydany w przypadku obiektu, na który zostało wydane zezwolenie krajowe?

b)

Czy względy uzasadniające ograniczenie swobody przedsiębiorczości należy interpretować w ten sposób, że dokonane zgodnie z prawem państwa członkowskiego rozróżnienie na krajowe i zagraniczne zezwolenia na obiekt jest niedopuszczalne w każdym razie w zakresie twierdzenia, że ochronie podlega jedynie narodowa gospodarka krajowa, a nie zagraniczna, albowiem stanowi to wzgląd czysto gospodarczy, który nie jest uznany za chroniony w ramach swobód podstawowych?

c)

Czy ustanowione w traktacie WE względy uzasadniające ograniczenie swobody przedsiębiorczości i w szczególności zasadę proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że dokonane zgodnie z prawem państwa członkowskiego generalne rozróżnienie na krajowe i zagraniczne zezwolenia na obiekt jest niedopuszczalne, ponieważ ocena działalności obiektu, na który udzielono zezwolenia w państwie jego położenia musi zostać dokonana przez sąd krajowy innego państwa członkowskiego w konkretnym przypadku, na podstawie rzeczywistego — związanego z działalnością obiektu — ryzyka dla porządku publicznego, bezpieczeństwa, zdrowia lub innych nadrzędnych względów interesu ogólnego?

d)

Czy w związku z zasadą proporcjonalności podlegającą analizie w ramach względów uzasadniających ograniczenie swobody przedsiębiorczości sądy państwa członkowskiego powinny traktować zezwolenie na działalność obiektu wydane w państwie członkowskim położenia obiektu w taki sam sposób jak krajowe zezwolenie na obiekt w każdym razie wówczas, gdy zezwolenie na obiekt wydane w państwie członkowskim położenia obiektu jest pod względem prawnym zasadniczo równoważne z krajowym zezwoleniem na obiekt?

e)

Czy przy analizie poprzednich pytań, również pod kątem swobody przedsiębiorczości, ma znaczenie okoliczność, że obiekt, na który udzielono zezwolenia w państwie członkowskim jego położenia jest elektrownią jądrową, gdy w innym państwie członkowskim, w którym rozpatrywane jest powództwo o zaniechanie dotyczące tej elektrowni jądrowej, użytkowanie tego rodzaju obiektów jest per se niedozwolone, chociaż użytkowane tam są inne obiekty wykorzystujące technologię jądrową?

f)

Czy w przypadku naruszenia art. 43 WE poprzez wskazaną w pkt 2 a) wykładnię prawa krajowego sądy państwa członkowskiego rozpatrujące odpowiednie powództwo o zaniechanie są zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem wspólnotowym w ten sposób, że w ramach sformułowania „obiekt, na który władze udzieliły zezwolenia” mogą zostać uwzględnione zarówno krajowe jak i zagraniczne zezwolenia na działalność obiektu wydane przez władze w innych państwach członkowskich UE?

a)

Czy zabroniona na podstawie art. 12 WE pośrednia dyskryminacja ze względu na przynależność państwową ma miejsce wówczas, gdy sądy danego państwa członkowskiego uwzględniają zezwolenia na obiekty wydane przez krajowe władze w ramach dotyczącącego tych obiektów prywatnego powództwa o zaniechanie, w związku z czym roszczenia o zaniechanie lub dokonanie adaptacji obiektu są wykluczone, gdy jednocześnie, w ramach tego rodzaju powództw o zaniechanie, sądy te nie uwzględniają zezwoleń na obiekty położone w innych państwach członkowskich, wydanych przez władze tych innych państww członkowskich?

b)

Czy tego rodzaju dyskryminacja jest objęta zakresem stosowania traktatu, ponieważ odnosi się do prawnych warunków podejmowania działalności w UE przez przedsiębiorstwa, które użytkują wskazane obiekty oraz do prawnych warunków, na jakich przedsiębiorstwa te wytwarzają prąd i dostarczają go do innych państw członkowskich UE i w związku z tym jest ona przynajmniej pośrednio związana z realizacja swobód podstawowych?

c)

Czy tego rodzaju dyskryminacja może zostać uzasadniona ze względów merytorycznych, jeżeli dane sądy państw członkowskich nie podejmą badania konkretnego stanu faktycznego leżącego u podstaw zezwolenia na obiekt wydanego w państwie członkowskim położenia obiektu? Czy uwzględnienie zezwolenia wydanego w państwie członkowskim położenia obiektu przez sądy innego państwa członkowskiego nie byłoby zgodne z zasadą proporcjonalności, przynajmniej pod warunkiem, że byłoby one pod względem prawnym zasadniczo równoważne z krajowym zezwoleniem na obiekt?

d)

Czy w przypadku naruszenia art. 12 WE poprzez wskazaną w pkt 3 a) wykładnię prawa krajowego sądy państwa członkowskiego rozpatrujące odpowiednie powództwo o zaniechanie są zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem wspólnotowym w ten sposób, że w ramach sformułowania „obiekt, na który władze udzieliły zezwolenia” mogą zostać uwzględnione zarówno krajowe jak i zagraniczne zezwolenia na działalność obiektu wydane przez władze w innych państwach członkowskich UE?

a)

Czy ustanowiona w art. 10 WE zasada lojalnej współpracy w zakresie stosowania prawa wspólnotowego obowiązuje również w stosunku państw członkowskich między sobą?

b)

Czy z zasady lojalnej współpracy wynika, że państwa członkowskie nie mają prawa wzajemnie utrudniać ani uniemożliwiać wykonywania czynności związanych z władztwem publicznym i czy ma to zastosowanie w szczególności w przypadku ich decyzji dotyczących planowania, budowy i użytkowania na ich terytorium obiektów wykorzystujących technologię jądrową?

c)

Czy w przypadku naruszenia art. 10 WE poprzez wskazaną w pkt 4 a) wykładnię prawa krajowego sądy państwa członkowskiego rozpatrujące odpowiednie powództwo o zaniechanie są zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem wspólnotowym w ten sposób, że w ramach sformułowania „obiekt, na który władze udzieliły zezwolenia” mogą zostać uwzględnione zarówno krajowe jak i zagraniczne zezwolenia na działalność obiektu wydane przez władze w innych państwach członkowskich UE?