27.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 54/4

(1)

Eurojust został powołany do życia decyzją 2002/187/WSiSW (1) jako organ UE posiadający osobowość prawną, którego rolą jest stymulowanie i polepszanie koordynacji działań i współpracy między właściwymi organami sądowymi państw członkowskich.

(2)

Po ponad 5 latach jego działania nadszedł czas, by podsumować doświadczenia Eurojustu i jeszcze bardziej zwiększyć jego skuteczność operacyjną uwzględniając te doświadczenia.

(3)

Nadszedł czas, by zwiększyć możliwości operacyjne Eurojustu, a przedstawicielom krajowym przyznać zbliżony status.

(4)

W strukturach Eurojustu należy stworzyć dyżurną komórkę koordynacyjną, aby był on dostępny 24 godziny na dobę i mógł interweniować w nagłych sytuacjach.

(5)

W państwach członkowskich powinny powstać krajowe systemy koordynacyjne Eurojustu, które będą koordynować działania krajowych korespondentów Eurojustu, krajowego korespondenta ds. terroryzmu, krajowego korespondenta Europejskiej Sieci Sądowej, innych punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej oraz przedstawicieli działających w sieci wspólnych zespołów śledczych oraz w sieciach utworzonych decyzją 2002/494/WSiSW (2) (sieci ds. zbrodni wojennych), decyzją 2007/845/WSiSW (3) (biura ds. odzyskiwania mienia) oraz przyszłą decyzją w sprawie punktów kontaktowych ds. zwalczania korupcji.

(6)

Należy zapobiec ewentualnemu powielaniu działań i zapewnić jasny podział obowiązków Eurojustu i Europejskiej Sieci Sądowej, a równocześnie utrzymać jej swoisty charakter. Europejska Sieć Sądowa powinna zachować swoisty charakter oraz własny potencjał krajowy i operacyjny, a równocześnie móc czerpać ze budżetu wspólnotowego środki finansowe na wydatki operacyjne.

(7)

Należy także zwiększyć zdolność Eurojustu do współpracy z partnerami zewnętrznymi, takimi jak państwa trzecie, Europol, OLAF i Frontex.

(8)

Należy przewidzieć przepisy umożliwiające Eurojust oddelegowywanie sędziów łącznikowych do państw trzecich,

1)

w art. 2:

2)

art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Ogólne uprawnienia Eurojustu obejmują:

3)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 5a

Dyżurna komórka koordynacyjna

1.   Z myślą o realizacji swoich zadań w nagłych sytuacjach Eurojust powołuje do życia »dyżurną komórkę koordynacyjną«.

2.   W skład dyżurnej komórki koordynacyjnej wchodzą przedstawiciele państw członkowskich — po jednym z każdego państwa członkowskiego — których funkcję mogą pełnić przedstawiciele krajowi, ich zastępcy lub asystenci uprawnieni do zastępowania przedstawiciela krajowego. Dyżurna komórka koordynacyjna pełni dyżur i jest zdolna do podejmowania działań codziennie przez całą dobę.

3.   W nagłych sytuacjach, gdy wniosek o współpracę sądową musi zostać zrealizowany przez kilka państw członkowskich, właściwy organ może przekazać go dyżurnej komórce koordynacyjnej za pośrednictwem należącego do niej przedstawiciela jego państwa członkowskiego. Ten przedstawiciel państwa członkowskiego należący do dyżurnej komórki koordynacyjnej przekazuje wniosek właściwym organom odnośnych państw członkowskich do realizacji. Jeżeli nie wskazano właściwego organu krajowego lub nie można odpowiednio szybko go zidentyfikować, członek dyżurnej komórki koordynacyjnej jest uprawniony do samodzielnej realizacji wspomnianego wniosku.

4.   Przedstawiciel, o którym mowa w ust. 2, może korzystać z uprawnień przyznanych mu zgodnie z art. 9a — w tym, w odnośnych przypadkach, uprawnienia do realizacji wniosku określonego w ust. 3 — w celu wykonywania decyzji podjętych w ramach dyżurnej komórki koordynacyjnej.

5.   Eurojust podejmuje niezbędne kroki w celu zapewnienia organom krajowym możliwości łatwego nawiązania o każdej porze bezpośredniego kontaktu z dyżurną komórką koordynacyjną.”;

4)

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Zadania Eurojustu, gdy działa on przez swych przedstawicieli krajowych

1.   Gdy Eurojust działa przez swych przedstawicieli krajowych:

2.   Państwa członkowskie dopilnowują także, aby właściwe organy krajowe bezzwłocznie odpowiadały na wnioski złożone na podstawie niniejszego artykułu.”;

5)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Zadania Eurojustu jako kolegium

1.   Gdy Eurojust występuje jako kolegium:

2.   Jeżeli co najmniej dwóch przedstawicieli krajowych ma podzielone zdania co do tego, w ramach której jurysdykcji należy wszcząć dochodzenie lub ściganie zgodnie z art. 6, kolegium wydaje niewiążącą pisemną opinię na temat sposobu rozwiązania tej kolizji jurysdykcji. Opinia kolegium zostaje bezzwłocznie przekazana odnośnym państwom członkowskim.

3.   Niezależnie od przepisów jakichkolwiek aktów przyjętych na mocy tytułu VI Traktatu właściwe organy mogą zgłosić Eurojustowi każdy przypadek odrzucenia ich wniosku o współpracę sądową lub każdą trudność związaną z jego realizacją oraz wystąpić do kolegium o wydanie niewiążącej pisemnej opinii na temat ewentualnego rozwiązania danej sprawy. Opinia kolegium zostaje bezzwłocznie przekazana odnośnym państwom członkowskim.

4.   Kolegium może na wniosek odnośnych właściwych organów krajowych i we współpracy z nimi postanowić, że dany wydatek wspólnego zespołu śledczego powołanego na mocy art. 13 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej z dnia 29 maja 2000 r. lub na mocy decyzji ramowej 2002/465/WSiSW (4) należy traktować jako wydatek operacyjny Eurojustu w rozumieniu art. 41 ust. 3 Traktatu.

6)

art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Skutki decyzji Eurojustu

Jeżeli właściwe organy odnośnych państw członkowskich postanowią nie przyjmować wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. a) i g), art. 7 ust. 1 lit. a), art. 7 ust. 2 i 3, informują o swojej decyzji i jej przyczynach Eurojust.”;

7)

w art. 9:

8)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 9a

Uprawnienia przedstawiciela krajowego na szczeblu krajowym

1.   Każde państwo członkowskie ustala charakter i zakres uprawnień sądowych, które na swoim własnym terytorium przyznaje swojemu przedstawicielowi krajowemu w dziedzinie współpracy sądowej. Wśród uprawnień tych są przynajmniej uprawnienia równorzędne następującym:

2.   Pełniąc funkcję krajowych organów sądowych, przedstawiciele krajowi w indywidualnych przypadkach w porozumieniu z właściwym organem krajowym lub na jego wniosek mogą w ramach przekazanych im uprawnień:

3.   Jeżeli wystąpi nagła sytuacja, a nie wskazano właściwego organu krajowego lub nie można odpowiednio szybko go zidentyfikować, przedstawiciele krajowi mogą wydawać zgodę na niejawne nadzorowanie przesyłek i koordynować odnośne działania.

4.   Z uprawnień, o których mowa w ust. 1 lit. a), korzysta w pierwszej instancji zawsze właściwy organ krajowy.

5.   Jeżeli przedstawiciel krajowy skorzystał z uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 3, organ krajowy otrzymuje bezzwłocznie stosowną informację.

6.   Jeżeli przepisy konstytucyjne regulujące podział kompetencji między prokuratorów i sędziów nie pozwalają przyznać przedstawicielowi krajowemu co najmniej jednego z uprawnień, o których mowa w ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu oraz w art. 5a ust. 3, to jest on przynajmniej uprawniony do skierowania wniosku do właściwego organu mogącego korzystać z takich uprawnień.

7.   Każde państwo członkowskie określa zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi także prawo przedstawiciela krajowego do występowania wobec zagranicznych organów sądowych.

8.   Po wyznaczeniu przedstawiciela krajowego i w razie potrzeby w dowolnym innym momencie państwo członkowskie powiadamia Eurojust i Sekretariat Generalny Rady o swojej decyzji co do wykonania ust. 1–3, a Sekretariat Generalny Rady informuje pozostałe państwa członkowskie. Państwa członkowskie zobowiązują się do zaakceptowania i uznawania tak przyznanych prerogatyw, o ile są one zgodne ze zobowiązaniami międzynarodowymi.

9.   Wykonując swoje zadania, przedstawiciel krajowy informuje w stosownych przypadkach, czy działa zgodnie z uprawnieniami sądowymi przyznanymi mu na mocy niniejszego artykułu.”;

9)

art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Po zasięgnięciu opinii wspólnego organu nadzorczego, o którym mowa w art. 23, na temat przepisów w sprawie przetwarzania danych osobowych Rada zatwierdza regulamin Eurojustu zaproponowany przez kolegium i uprzednio przyjęty przezeń większością dwóch trzecich głosów. Przepisy regulaminu dotyczące przetwarzania danych osobowych mogą być zatwierdzane przez Radę osobno.”;

10)

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Krajowy system koordynacyjny Eurojustu

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza przynajmniej jednego korespondenta krajowego Eurojustu.

2.   Każde państwo członkowskie tworzy krajowy system koordynacyjny Eurojustu, tak by koordynować prace prowadzone przez:

3.   Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, zachowują swoje stanowisko i swój status w świetle prawa krajowego.

4.   Jeden z krajowych korespondentów Eurojustu odpowiada za działanie krajowego systemu koordynacyjnego Eurojustu.

5.   Krajowy system koordynacyjny Eurojustu:

6.   Stosunki między przedstawicielem krajowym a korespondentami krajowymi nie wykluczają bezpośredniego kontaktu przedstawiciela krajowego z jego właściwymi organami.

7.   Niniejszy artykuł nie wpływa na bezpośrednie kontakty między właściwymi organami sądowymi, określone w aktach o współpracy sądowej, np. w art. 6 konwencji z dnia 29 maja 2000 r. o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej.

8.   Wydatki krajowego systemu koordynacyjnego Eurojustu, m.in. na wynajem lokum, sprzęt, łączność i wynagrodzenie personelu administracyjnego, można traktować jako wydatki operacyjne Eurojustu zgodnie z art. 30.

11)

w art. 13:

12)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 13a

Informacje dostarczane przez Eurojust organom krajowym

1.   Eurojust z własnej inicjatywy dostarcza właściwym organom krajowym informacji i opinii o wynikach przetwarzania informacji, w tym o powiązaniach ze sprawami już zapisanymi w zautomatyzowanym systemie przetwarzania spraw.

2.   Ponadto jeżeli właściwy organ krajowy wystąpi do Eurojustu o informacje, Eurojust przekazuje je w terminie wskazanym przez ten organ.”;

13)

w art. 14 ust. 4 wyrazy „indeks danych odnoszących się do”, a w art. 16 ust. 1 wyrazy „indeks danych dotyczących” zastępuje się wyrazami „zautomatyzowany system przetwarzania spraw zawierający dane dotyczące”;

14)

w art. 15 ust. 4 wyrazy „w indeksie” zastępuje się wyrazami „w zautomatyzowanym systemie przetwarzania spraw”, w art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze wyrazy „indeks danych dotyczących” zastępuje się wyrazami „zautomatyzowany system przetwarzania spraw zawierający dane dotyczące”, a w art. 16 ust. 1 zdanie drugie i w art. 16 ust. 2 wyraz „Indeks” zastępuje się wyrazami „Zautomatyzowany system przetwarzania spraw”;

15)

w art. 15:

16)

w art. 16 dodaje się następujący ustęp:

„2a.   Zautomatyzowany system przetwarzania spraw pozwala na wpisywanie danych i dostęp z poziomu krajowego. O ile jest to zgodne z przepisami o ochronie danych zawartymi w niniejszej decyzji, zautomatyzowany system przetwarzania spraw może być podłączony do bezpiecznej sieci telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 10 decyzji Rady …/…/WSiSW w sprawie Europejskiej Sieci Sądowej.”;

17)

w art. 23, na końcu ust. 10, dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Sekretariat wspólnego organu nadzorczego może korzystać z fachowej wiedzy sekretariatu ustanowionego decyzją Rady 2000/641/WSiSW.”;

18)

w art. 26:

19)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 26a

Sędziowie łącznikowi oddelegowani do państw trzecich

1.   Aby ułatwiać współpracę sądową, Eurojust może oddelegować sędziów łącznikowych do państwa trzeciego, o ile z państwem przyjmującym zawarto porozumienie, które zostało zatwierdzone przez Radę. Sędzią łącznikowym jest krajowy przedstawiciel Eurojustu, jego zastępca, asystent lub sędzia oddelegowany do Eurojustu. Oddelegowanie sędziego łącznikowego z ramienia Eurojustu zależy od uprzedniej zgody samego sędziego i jego państwa członkowskiego.

2.   Sędziowie łącznikowi oddelegowani zgodnie z ust. 1 pełnią swoje funkcje na rzecz Eurojustu i właściwych organów państw członkowskich. Działania sędziów łącznikowych oddelegowanych przez Eurojust podlegają nadzorowi wspólnego organu nadzorczego. Raz do roku składają oni sprawozdanie kolegium Eurojustu, które w odpowiedni sposób informuje Radę i Parlament Europejski o ich działaniach. Sędziowie łącznikowi informują także przedstawicieli krajowych i właściwe organy krajowe o wszystkich sprawach dotyczących ich państwa członkowskiego.

3.   Właściwe organy krajowe i sędziowie łącznikowi, o których mowa w ust. 1, mogą kontaktować się ze sobą bezpośrednio. Wtedy o takich kontaktach sędzia łącznikowy informuje odnośnego przedstawiciela krajowego.

4.   Sędziowie łącznikowi, o których mowa w ust. 1, mają połączenie ze zautomatyzowanym systemem przetwarzania spraw.

5.   Odnośne wydatki sędziów łącznikowych oddelegowanych przez Eurojust do państwa trzeciego uważa się za wydatki operacyjne w rozumieniu art. 41 ust. 3 Traktatu. Zanim zostaną podjęte negocjacje z państwem trzecim, Rada musi wyrazić swoją zgodę. Eurojust informuje Radę o wszelkich swoich planach co do podjęcia takich negocjacji, a Rada może wyciągnąć takie wnioski, jakie uzna za właściwe.”;

20)

dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 27a

Wnioski państw trzecich o współpracę sądową

1.   Eurojust koordynuje realizację wniosków państw trzecich o współpracę sądową, jeżeli wnioski te dotyczą tego samego dochodzenia i wymagają realizacji co najmniej w dwóch państwach członkowskich.

2.   Wnioski, o których mowa w ust. 1, Eurojust może otrzymywać bezpośrednio, jeżeli jest to zgodne z aktami regulującymi stosunki między odnośnym państwem trzecim a Unią Europejską lub odnośnym państwem członkowskim.

3.   Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być także przekazywane Eurojustowi przez właściwy organ krajowy działający z własnej inicjatywy lub w związku z prośbą odnośnego państwa trzeciego o interwencję Eurojustu.

4.   W pilnych sytuacjach na wnioski, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, może reagować dyżurna komórka koordynacyjna, o której mowa w art. 5a.

Artykuł 27b

Odpowiedzialność prawna

1.   Odpowiedzialność umowną Eurojustu regulują przepisy mające zastosowanie do danej umowy.

2.   W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Europol jest zobowiązany, oprócz ponoszenia odpowiedzialności na mocy art. 24, do naprawienia szkody powstałej z winy kolegium lub personel Eurojustu przy wykonywaniu swoich obowiązków, niezależnie od trybu dochodzenia roszczeń o odszkodowania obowiązującego na mocy prawa państw członkowskich.

3.   Ust. 2 ma również zastosowanie do szkód powstałych z winy przedstawiciela krajowego przy wykonywaniu swoich obowiązków, chyba że działa on na podstawie uprawnień przyznanych mu na podstawie art. 9a.

4.   Poszkodowany ma prawo żądać od Europolu, aby nie wszczynał lub nie kontynuował postępowania.

5.   Sądy krajowe państw członkowskich właściwe do rozstrzygania sporów dotyczących odpowiedzialności prawnej Europolu, o której mowa w niniejszym artykule, określa się poprzez odesłanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (8).

21)

w art. 29:

22)

w art. 32 wprowadza się następujące zmiany:

23)

art. 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli przedstawiciele krajowi, ich zastępcy, asystenci oraz osoby działające w krajowym systemie koordynacji Eurojustu działają w ramach zadań Eurojustu, odnośne wydatki, w tym wydatki na personel Eurojustu, uznaje się za wydatki operacyjne w rozumieniu art. 41 ust. 3 Traktatu.”;

24)

w art. 35, na końcu ust. 1 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Przed przekazaniem projektu Komisji, należy zasięga się opinii Europejskiej Sieci Sądowej w trybie przez nią określonym.”;

25)

art. 41 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 41

Składanie sprawozdań

1.   Państwa członkowskie informują Eurojust i Sekretariat Generalny Rady o wszelkich zmianach osobowych w gronie przedstawicieli krajowych, ich zastępców i asystentów oraz o nazwiskach i danych teleadresowych osób, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2. Sekretariat Generalny prowadzi aktualny wykaz tych osób i udostępnia ich nazwiska i dane teleadresowe wszystkim państwom członkowskim i Komisji.

2.   Po mianowaniu swojego przedstawiciela lub w razie potrzeby w dowolnym innym momencie państwo członkowskie, zgodnie z art. 9a ust. 4, informuje Eurojust i Sekretariat Generalny Rady także o wszelkich uprawnieniach przyznanych temu przedstawicielowi krajowemu zgodnie ze wspomnianym artykułem.

3.   Ostateczne mianowanie przedstawiciela krajowego nabiera mocy w dniu, w którym Sekretariat Generalny Rady otrzymał oficjalne powiadomienie, o którym mowa w ust. 1.”;

26)

w art. 42 obecny tekst otrzymuje oznaczenie „1” i dodaje się następujący ustęp:

„2.   Komisja Europejska regularnie analizuje, jak państwa członkowskie wdrożyły niniejszą decyzję oraz przedstawia Radzie sprawozdanie w tej sprawie wraz z ewentualnie koniecznymi wnioskami legislacyjnymi służącymi poprawie współpracy sądowej i działania Eurojustu. Dotyczy to w szczególności zdolności Eurojustu do wspierania państw członkowskich w walce z terroryzmem.”.