Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberlandesgericht München z dnia 9 września 2005 r. w postępowaniu karnym przeciwko Stefanowi Kremerowi

(Sprawa C-340/05)

(2005/C 296/27)

Język postępowania: niemiecki

W dniu 19 września 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Oberlandesgericht München z dnia 9 września 2005 r. w postępowaniu karnym przeciwko Stefanowi Kremerowi.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy przypadku osoby, której władze administracyjne w Państwie Członkowskim (państwo pobytu) odebrały prawo jazdy lub nie zezwoliły na jego uzyskanie z uwagi na to, że ponowne uzyskanie prawa jazdy w państwie pobytu podlega wymogowi, zgodnie z którym wnioskodawca zobowiązany jest wykazać swoją zdolność na podstawie medyczno-psychologicznej opinii zgodnie z zasadami uregulowanymi w prawie państwa pobytu, a osoba ta nie przedstawiła tego dowodu i następnie — przed upływem okresu zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego w państwie pobytu — uzyskała prawo jazdy w innym Państwie Członkowskim (państwo wystawienia).

Oberlandesgericht München zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy w tego rodzaju przypadku art. 8 ust. 4 dyrektywy 91/439/EWG (1) dopuszcza ustawowe uregulowanie państwa pobytu, zgodnie z którym z prawa jazdy wydanego w państwie wystawienia można korzystać jedynie na wniosek i po dokonaniu weryfikacji, czy przesłanki zastosowania środków określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy przestały istnieć?

Czy też z ustanowionego w art. 1 ust. 2 dyrektywy obowiązku wzajemnego uznawania praw jazdy, jak również z obowiązku zawężonej wykładni art. 8 ust. 4 dyrektywy wynika, że państwo pobytu zobowiązane jest uznać ważność prawa jazdy bez uprzedniego wszczęcia postępowania kontrolnego, a jedynym przysługującym mu uprawnieniem jest odebranie prawa do korzystania z prawa jazdy w państwie pobytu w przypadku zaistnienia (dalszego istnienia) przyczyn uzasadniających zastosowanie środków określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy?

(1)  Dz.U. L 237, str. 1