29.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 271/15

1.

uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną,

2.

uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 czerwca 2005 r.,

3.

uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji, mających na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/308/WE (1) z dnia 2 maja 2003 r. dotyczącej niewłączania metalaksylu do załącznika I do dyrektywy Rady nr 91/414/EWG (2),

4.

lub ewentualnie przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpatrzenia,

5.

w każdym razie obciążenie Komisji całością kosztów niniejszego postępowania oraz całością kosztów postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji, a także odpowiednio kosztami postępowania w sprawie środków tymczasowych.

1.

Po pierwsze, Industrias Químicas del Vallés, S.A. (dalej zwana IQV) uznaje, że Sąd Pierwszej Instancji wypaczył dowody przedstawione w sprawie badając opinię prawną Komisji w przedmiocie konsekwencji wycofania się z procedury oceny metalaxylu jedynego powiadamiającego, który przedstawił kompletną dokumentację.

2.

Po drugie, IQV uznaje, że Sąd naruszył prawo oddalając zarzut IQV jedynie na podstawie wyciągu z dokumentu, do którego, jak sam Sąd przyznał, IQV nie miała wcale dostępu w toku postępowania administracyjnego.

3.

Po trzecie, IQV uważa, że Sąd popełnił naruszył prawo dokonując niewłaściwej wykładni i niewłaściwego zastosowania do tej sprawy zasad ostrożności i proporcjonalności oraz przyjmując za podstawę uzasadnienia pierwotnie zaskarżonej decyzji Komisji względy zdrowia publicznego.

4.

Po czwarte, IQV uważa, że Sąd naruszył prawo dokonując wykładni odpowiednich przepisów i stosując je do tej sprawy, w szczególności w odniesieniu do przepisów dyrektywy 91/414/EWG oraz rozporządzenia 3600/92 w sprawie procedury oceny substancji czynnych zawartych w środkach ochrony roślin. W szczególności IQV uznaje, że Sąd (i) pomylił pojęcia „dokumentacja kompletna” i „informacje dodatkowe”; (ii) błędnie ocenił, że w przypadku większej ilości powiadamiających dla tej samej substancji każdy z nich musi dysponować kompletną dokumentacją; (iii) błędnie ocenił rolę Państwa Członkowskiego sprawozdawcy na dalszych etapach opracowania monografii.

5.

Po piąte, IQV przypisuje Sądowi naruszenie prawa przy uznaniu, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie odmawiając przedłużenia terminu w celu kontynuacji procedury oceny metalaksylu: w tej kwestii Sąd oparł się na błędnych przesłankach, a uzasadnienie w odniesieniu do przedłużeń terminów udzielanych przez Komisję w omawianej dziedzinie jest wewnętrznie sprzeczne.

6.

Po szóste, IQV uważa, że Sąd w sposób wewnętrznie sprzeczny i przesadny uzasadnił oddalenie zarzutu IQV powołując się na takie podstawy decyzji, które w zaskarżonej decyzji nie figurują.

7.

Wreszcie, IQV uznaje, że Sąd naruszył przepisy postępowania nie uwzględniając części przedstawionych przez IQV na piśmie uwag do sprawozdania na rozprawę sporządzonego przez sędziego sprawozdawcę, a w dodatku nie uzasadniając tego w żaden sposób w wyroku.