This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2005/193/33
Case C-249/05: Action brought on 15 June 2005 by the Commission of the European Communities against the Republic of Finland
Sprawa C-249/05: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii
Sprawa C-249/05: Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii
Dz.U. C 193 z 6.8.2005, p. 21–21
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
6.8.2005 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 193/21 |
Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii
(Sprawa C-249/05)
(2005/C 193/33)
Język postępowania: fiński
W dniu 15 czerwca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez D. Triantafyllou'a i I. Koskinena, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Finlandii.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
|
1) |
stwierdzenie, że ustanawiając obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego przez niemającego stałego miejsca zamieszkania lub siedziby w Finlandii podatnika, który prowadzi tam podlegającą opodatkowaniu działalność gospodarczą i ma miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim, z którym Republika Finlandii zawarła porozumienie o wzajemnej pomocy, którego zakres zastosowania odpowiada zakresowi zastosowania dyrektywy 76/308/EWG (1) w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń wynikających z operacji będących częścią systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz rolniczych opłat wyrównawczych i opłat celnych i rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (2) z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 218/92, Republika Fińska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 21 i art. 22 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (3) oraz art. 18 i art. 49 WE. |
|
2) |
obciążenie Republiki Finlandii kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty:
Zgodnie z art. 21 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388/EWG w sprawie podatku VAT Państwa Członkowskie nie mogą nakazać, aby podmiot gospodarczy, który ma stałe miejsce zamieszkania lub siedzibę w innym Państwie Członkowskim, ustanowił przedstawiciela podatkowego. Takie ustanowienie jest dobrowolne.
Zgodnie z przepisami fińskimi:
a) gdy podmiot gospodarczy jest podatnikiem niemającym stałego miejsca zamieszkania lub siedziby w Finlandii, zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest odbiorca („odwrócony obowiązek podatkowy”);
b) gdy podmiotowi gospodarczemu niemającemu stałego miejsca zamieszkania lub siedziby w Finlandii przyznaje się możliwość rejestracji jako zobowiązanego do zapłaty podatku VAT, jest on zobowiązany do ustanowienia w Finlandii przedstawiciela podatkowego.
W odniesieniu do ustanowienia przedstawiciela podatkowego system fiński nie jest zgodny z prawem wspólnotowym. Obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego jest niezgodny z art. 21 ust. 2 szóstej dyrektywy VAT.
System fiński może pozostawić podmiotowi gospodarczemu niemającemu stałego miejsca zamieszkania lub siedziby w Finlandii wolny wybór, czy chce zarejestrować się jako zobowiązany do zapłaty VAT, ale nie może uzależnić tego wyboru od ustanowienia przedstawiciela podatkowego. Jest to niezgodne z szóstą dyrektywą VAT i bezpośrednio sprzeczne z celem dyrektywy 2000/68/WE (4) i zasadami swobodnego przepływu towarów i swobodnego świadczenia usług zagwarantowanymi w Traktacie WE.
(1) Dz.U. L 73, str. 18
(2) Dz.U. L 264, str. 1
(3) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, str. 1)
(4) Dyrektywa Rady 2000/65/WE z dnia 17 października 2000 r. zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do określenia osoby odpowiedzialnej za zapłatę podatku od wartości dodanej, Dz.U. L 269, str. 44.