This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2005/106/80
Case T-94/05: Action brought on 18 February 2005 by Athinaiki Techniki SA against the Commission of the European Communities
Sprawa T-94/05: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2005 r. przez Athinaïki Techniki SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
Sprawa T-94/05: Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2005 r. przez Athinaïki Techniki SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
Dz.U. C 106 z 30.4.2005, p. 40–40
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
30.4.2005 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 106/40 |
Skarga wniesiona w dniu 18 lutego 2005 r. przez Athinaïki Techniki SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
(Sprawa T-94/05)
(2005/C 106/80)
Język postępowania: francuski
W dniu 18 lutego 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Athinaïki Techniki SA z siedzibą w Neo Iraklio-Ateny (Grecja), reprezentowanej przez adwokata Spyrosa A. Papuasa, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu o:
|
1) |
stwierdzenie nieważności decyzji Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji, doręczonej skarżącej pismem w dniu 2 grudnia 2004 r., w sprawie oddalenia zażalenia skarżącej dotyczącego pomocy państwa udzielonej przez Republikę Grecką konsorcjum Hyatt Regency w ramach zamówienia publicznego „Casino Mont Parnès”, |
|
2) |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podnosi w swojej skardze po pierwsze, że Komisja uchybiła swojemu obowiązkowi do wszczęcia formalnej procedury dochodzenia na podstawie art. 88 ust. 2 WE i art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.
Po drugie skarżąca zarzuca Komisji, że zaskarżona decyzji jest pod wieloma względami niewystarczająco uzasadniona. W tym kontekście skarżąca podnosi, że Komisja nie przedstawia żadnych argumentów uzasadniających niewystępowanie poważnych trudności oceny, ani też nie wyjaśnia, dlaczego nie uwzględniła niektórych kluczowych dokumentów. Ponadto zaskarżona decyzja opiera się wyłącznie na analizie Dyrekcji Generalnej ds. Rynku Wewnętrznego, w której stwierdzono jedynie, że teksty prawa wspólnotowego nie znajdują zastosowania w niniejszym przypadku. Wreszcie skarżąca uważa, że decyzja w sprawie nieuznania przedmiotowych środków za pomoc państwa jest też niewystarczająco uzasadniona i z tego powodu narusza również art. 87 ust. 1 WE.