Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2005/069/22

    Sprawa C-36/05: Skarga wniesiona dnia 31 stycznia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

    Dz.U. C 69 z 19.3.2005, p. 12–12 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    19.3.2005   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 69/12


    Skarga wniesiona dnia 31 stycznia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii

    (Sprawa C-36/05)

    (2005/C 69/22)

    Język postępowania: hiszpański

    W dniu 31 stycznia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Ramóna Vidala i Woutera Wilsa, pracowników Służby Prawnej, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Królestwu Hiszpanii.

    Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

    1)

    stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii nie wypełniło obowiązków, które na nim ciążą na mocy art. 1 i art. 5 dyrektywy Rady 92/100/EWG (1) z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej poprzez wyłączenie obowiązku wynagrodzenia twórców za publiczne użyczenie utworów chronionych prawem autorskim w odniesieniu do prawie wszystkich, jeśli nie wszystkich, kategorii przedsiębiorstw.

    2)

    obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Art. 1 dyrektywy 92/100/EWG zobowiązuje Państwa Członkowskie do przyznania twórcom wyłącznego prawa do zezwolenia na użyczenie swoich utworów. Art. 5 ust. 1 dyrektywy zezwala Państwom Członkowskim na ustanowienie odstępstw od tego wyłącznego prawa, o ile twórcy przynajmniej otrzymają wynagrodzenie za użyczenie, na które nie udzielili zezwolenia. Zgodnie z art. 5 ust. 3 dyrektywy, Państwa Członkowskie mogą „wyłączyć” od zapłaty tego wynagrodzenia jedynie „określone kategorie przedsiębiorstw”.

    Art. 17 i art. 19 Ley de Propriedad Intelectual (LPI) uznają, co do zasady, wyłączne prawo twórców do wydania zezwolenia na użyczenie swoich utworów. Niemniej, art. 37 ust. 2 LPI pozbawia to prawo treści poprzez wyłączenie prawie wszystkich, jeśli nie wszystkich, użyczeń tak spod obowiązku otrzymania uprzedniego zezwolenia ze strony twórców, jak i obowiązku przyznania im wynagrodzenia. Komisja uważa z tego powodu, że art. 37 ust. 2 LPI stoi w sprzeczności z obowiązkami, które ciążą na Królestwie Hiszpanii na mocy art. 1 w związku z art. 5 ust. 1 i art. 5 ust. 3 dyrektywy.


    (1)  Dz.U. L 346 z 27.11.1992, str. 61


    Top