Wybierz funkcje eksperymentalne, które chcesz wypróbować

Ten dokument pochodzi ze strony internetowej EUR-Lex

Dokument 62003TJ0047

    Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 11 lipca 2007 r.
    Jose Maria Sison przeciwko Radzie Unii Europejskiej.
    Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki restrykcyjne skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom mające na celu zwalczanie terroryzmu - Zamrożenie funduszy - Kompetencja Wspólnoty - Skarga o stwierdzenie nieważności - Prawo do obrony - Uzasadnienie - Prawo do skutecznej ochrony sądowej - Skarga o odszkodowanie.
    Sprawa T-47/03.

    Identyfikator ECLI: ECLI:EU:T:2007:207





    Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 11 lipca 2007 r. – Sison przeciwko Radzie

    (sprawa T‑47/03)

    Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki restrykcyjne skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom mające na celu zwalczanie terroryzmu – Zamrożenie funduszy – Kompetencja Wspólnoty – Skarga o stwierdzenie nieważności – Prawo do obrony – Uzasadnienie – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Skarga o odszkodowanie

    1.                     Postępowanie – Decyzja zastępująca w toku postępowania zaskarżoną decyzję (por. pkt 37–40)

    2.                     Akty instytucji – Wybór podstawy prawnej – Rozporządzenie wprowadzające sankcje przeciwko niektórym osobom i podmiotom nieposiadającym żadnego związku z krajem trzecim (art. 60 WE, 301 WE i 308 WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001) (por. pkt 98–102)

    3.                     Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do obrony – Decyzja o zamrożeniu funduszy skierowana przeciwko niektórym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej (art. 249 WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001, art. 2 ust. 3; decyzja Rady 2006/379) (por. pkt 143–146)

    4.                     Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do obrony – Rezolucja Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych nakazująca przyjęcie środków ograniczających skierowanych przeciwko nieokreślonym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej – Wprowadzenie w życie przez Wspólnotę w ramach wykonywania jej własnych uprawnień (art. 60 WE, 301 WE i 308 WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001) (por. pkt 149–155)

    5.                     Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do skutecznej ochrony sądowej (por. pkt 157, 158)

    6.                     Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do obrony – Decyzja o zamrożeniu funduszy skierowana przeciwko niektórym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej (rozporządzenie Rady nr 2580/2001, art. 2 ust. 3; wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4 i 6) (por. pkt 161–169)

    7.                     Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych – Obowiązek lojalnej współpracy między państwami członkowskimi a instytucjami wspólnotowymi (art. 10 WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001, art. 2 ust. 3; wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4) (por. pkt 170–172)

    8.                     Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do obrony – Decyzja o zamrożeniu funduszy skierowana przeciwko niektórym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej (wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4 i 6) (por. pkt 173–184)

    9.                     Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres (art. 253 WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001; wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4 i 6) (por. pkt 163, 172, 173, 193–198)

    10.                     Wspólnoty Europejskie – Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji (art. 230, akapit drugi WE; rozporządzenie Rady nr 2580/2001, art. 2 ust. 3, wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4 i 6) (por. pkt 200–202, 206)

    11.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej przyznającej uprawnienia jednostkom (art. 288 akapit drugi WE) (por. pkt 232–235)

    12.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Bezprawność (art. 288 akapit drugi WE) (por. pkt 237–242)

    13.                     Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Rzeczywista i pewna szkoda – Ciężar dowodu (por. pkt 250)

    Przedmiot

    Po pierwsze, skarga o stwierdzenie nieważności części decyzji Rady 2002/974/WE z dnia 12 grudnia 2002 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom, mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2002/848/WE (Dz.U. L 337, s. 85), a po drugie, skarga o odszkodowanie.

    Sentencja

    1)

    Stwierdza się nieważność, w części dotyczącej skarżącego, decyzji Rady 2006/379/WE z dnia 29 maja 2006 wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom, mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającej decyzję 2005/930/WE.

    2)

    Skarga o odszkodowanie zostaje oddalona.

    3)

    Rada poniesie własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącego, w tym koszty związane z postępowaniem w sprawie środków tymczasowych, jak również koszty poniesione przez Negotiating Panel of the National Democratic Front of the Philippines, Luisa G. Jalandoniego, Fidela V. Agcaoiliego oraz Maríę Consuelo K. Ledesmę.

    4)

    Królestwo Niderlandów oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej poniosą własne koszty.

    Góra