Wydanie tymczasowe

WYROK TRYBUNAŁU (wielka izba)

z dnia 26 marca 2019 r.(*)

Skarga o stwierdzenie nieważności – System językowy – Procedura selekcyjna dotycząca członków personelu kontraktowego – Zaproszenie do składania kandydatur – Kierowcy – Grupa funkcyjna I – Znajomość języków – Ograniczenie wyboru języka 2 w ramach procedury selekcyjnej do języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego – Język komunikacji – Rozporządzenie nr 1 – Regulamin pracowniczy urzędników – Warunki zatrudnienia innych pracowników – Dyskryminacja ze względu na język – Względy uzasadniające – Interes służby

W sprawie C‑377/16

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 263 TFUE, wniesioną w dniu 7 lipca 2016 r.,

Królestwo Hiszpanii, reprezentowane przez M.J. Garcíę-Valdecasas Dorrego oraz M.A. Sampola Pucurulla, działających w charakterze pełnomocników,

strona skarżąca,

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu, reprezentowanemu przez D. Nessaf, C. Burgos oraz M. Rantalę, działające w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

TRYBUNAŁ (wielka izba),

w składzie: K. Lenaerts, prezes, R. Silva de Lapuerta, wiceprezes, J.C. Bonichot, M. Vilaras, E. Regan, F. Biltgen, K. Jürimäe i C. Lycourgos, prezesi izb, A. Rosas (sprawozdawca), E. Juhász, J. Malenovský, E. Levits i L. Bay Larsen, sędziowie,

rzecznik generalny: E. Sharpston,

sekretarz: L. Carrasco Marco, administrator,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 25 lipca 2018 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        W swojej skardze Królestwo Hiszpanii wnosi o stwierdzenie nieważności zaproszenia do składania kandydatur Pracownicy kontraktowi – Grupa funkcyjna I – Kierowcy (M/K), EP/CAST/S/16/2016 (Dz.U. 2016, C 131 A, s. 1, zwanego dalej „zaproszeniem do składania kandydatur”).

 Ramy prawne

 Rozporządzenie nr 1/58

2        Artykuł 1 rozporządzenia Rady nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 1958, 17, s. 385), zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U. 2013, L 158, s. 1) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1/58”), stanowi:

„Językami urzędowymi i językami roboczymi instytucji Unii są języki: angielski, bułgarski, chorwacki, czeski, duński, estoński, fiński, francuski, grecki, hiszpański, irlandzki, litewski, łotewski, maltański, niemiecki, niderlandzki, polski, portugalski, rumuński, słowacki, słoweński, szwedzki, węgierski i włoski”.

3        Artykuł 2 tego rozporządzenia stanowi:

„Dokumenty kierowane do instytucji przez państwo członkowskie lub osobę podlegającą jurysdykcji państwa członkowskiego są sporządzane w jednym z języków urzędowych do wyboru [zgodnie z wyborem dokonanym] przez nadawcę. Odpowiedź jest sporządzana w tym samym języku”.

4        Zgodnie z art. 6 wspomnianego rozporządzenia:

„Instytucje mogą określić szczegółowe zasady stosowania systemu językowego w swych regulaminach”.

 Regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników

5        Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej (zwany dalej „regulaminem pracowniczym urzędników”) i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii (zwane dalej „WZIP”) ustanowiono na mocy rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot oraz ustanawiającego specjalne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (Dz.U. 1968, L 56, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 287, s. 15).

 Regulamin pracowniczy urzędników

6        Tytuł I regulaminu pracowniczego urzędników, zatytułowany „Przepisy ogólne”, zawiera art. 1–10 tego regulaminu.

7        Artykuł 1d regulaminu pracowniczego urzędników stanowi:

„1.      W stosowaniu niniejszego regulaminu pracowniczego zakazuje się wszelkich przejawów dyskryminacji ze względu na […] język […].

[…]

6.      Przy stosowaniu zasady niedyskryminacji oraz zasady proporcjonalności należy zapewnić, by wszelkie ograniczenia tych zasad opierały się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służyły osiągnięciu zgodnych z prawem celów w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej […]”.

8        Tytuł III regulaminu pracowniczego urzędników jest zatytułowany „Kariera zawodowa urzędnika”.

9        Rozdział 1 tego tytułu, zatytułowany „Zatrudnienie”, zawiera art. 27–34 regulaminu pracowniczego urzędników; art. 28 stanowi:

„Na urzędnika może zostać powołany jedynie ten, kto:

[…]

f)      wykazuje gruntowną znajomość jednego z języków Unii oraz zadowalającą znajomość innego języka Unii w zakresie niezbędnym dla wykonywania swoich obowiązków”.

10      W rozdziale 3 wspomnianego tytułu III, zatytułowanym „Oceny, przeniesienie na wyższy stopień oraz awans”, art. 45 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników stanowi:

„Urzędnik przed pierwszym awansem od momentu zatrudnienia musi wykazać się znajomością trzeciego języka spośród języków określonych w art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej […]”.

11      W załączniku III do regulaminu pracowniczego urzędników, dotyczącym postępowania konkursowego, przewidziano w szczególności charakter i warunki konkursu, charakter funkcji i uprawnień związanych ze stanowiskami do objęcia, a także ewentualne wymogi językowe wynikające z charakteru takich stanowisk.

 WZIP

12      Tytuł I WZIP, zatytułowany „Przepisy ogólne”, zawiera art. 1–7a.

13      Zgodnie z art. 1 WZIP warunki zatrudnienia stosuje się do każdego pracownika zatrudnionego przez Unię na podstawie umowy, z czym wiąże się nadanie mu w szczególności statusu „członka personelu kontraktowego”.

14      Artykuł 3a WZIP w szczególności stanowi:

„1.      Do celów niniejszych warunków zatrudnienia przez »personel kontraktowy« rozumie się personel nieprzydzielony na stanowisko określone na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do danej instytucji i zatrudniony w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy:

a)      w instytucji w celu wykonywania pomocniczych prac fizycznych i administracyjnych;

[…]”.

15      Tytuł IV WZIP jest zatytułowany „Personel kontraktowy” i zawiera art. 79–119.

16      W rozdziale 1 tego tytułu, zatytułowanym „Przepisy ogólne”, zawarto art. 80 o następującym brzmieniu:

„1.      Personel kontraktowy dzieli się na cztery grupy funkcyjne, odpowiadające wykonywanym obowiązkom. Każda grupa funkcyjna dzieli się na grupy zaszeregowania i stopnie.

2.      Rodzaje obowiązków i odpowiednie grupy funkcyjne ujęto w poniższej tabeli:

3.      W oparciu o powyższą tabelę organ [uprawniony do zawierania umów o pracę z członkami personelu kontraktowego] instytucji, agencji lub jednostki, o którym mowa w art. 3a, może, po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego, określić szczegółowo uprawnienia związane z każdym rodzajem obowiązków.

4.      Artykuł 1d […] regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

[…]”.

17      Zgodnie z art. 82 WZIP, który zawarto w rozdziale 3 wspomnianego tytułu IV, zatytułowanym „Warunki zatrudnienia”:

„[…]

2.      Do zatrudnienia członka personelu kontraktowego wymagane jest co najmniej:

a)      w grupie funkcyjnej I – ukończenie edukacji w zakresie obowiązkowym;

[…]

3.      Członek personelu kontraktowego może być zatrudniony wyłącznie pod warunkiem, że:

[…]

e)      wykazał gruntowną znajomość jednego z języków Unii Europejskiej oraz zadowalającą znajomość innego języka Unii Europejskiej w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich obowiązków.

[…]

5.      Europejski Urząd Doboru Kadr [(EPSO)] wspomaga na wniosek różnych instytucji działania w zakresie wyboru pracowników kontraktowych, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. [EPSO] zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych stosowanych przy naborze pracowników kontraktowych.

[…]”.

 Sporna procedura selekcyjna

18      W dniu 14 kwietnia 2016 r. Parlament Europejski przyjął zaproszenie do składania kandydatur w celu utworzenia bazy danych kandydatów, którzy mogą zostać zatrudnieni w charakterze członków personelu kontraktowego w celu wykonywania funkcji kierowców. Ze wstępu do tego zaproszenia wynika, że całkowita liczba ewentualnie dostępnych stanowisk wynosi około 110 i że miejscem pracy będzie „zasadniczo Bruksela [(Belgia)]”.

19      W tytule II zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowanym „Opis zadań”, uściślono, że zatrudniony członek personelu kontraktowego „będzie wykonywał zadania kierowcy pod nadzorem urzędnika lub członka personelu tymczasowego” i że:

„[o]rientacyjnie zakres obowiązków może obejmować:

–        przewóz osób zajmujących wysokie stanowiska, a także urzędników lub innych pracowników Parlamentu Europejskiego, głównie w Brukseli, Luksemburgu [(Luksemburg)] i Strasburgu [(Francja)], a także w innych państwach członkowskich i krajach trzecich,

–        przewóz gości (przedstawicieli korpusu dyplomatycznego i innych osób zajmujących wysokie stanowiska),

–        przewóz mienia i dokumentów,

–        przewóz korespondencji,

–        zapewnianie prawidłowej eksploatacji pojazdu, w szczególności przyrządów technologicznych, w które jest on wyposażony,

–        czuwanie nad bezpieczeństwem osób i mienia podczas przewozu, zgodnie z kodeksem drogowym danego kraju,

–        w razie potrzeby załadunek i rozładunek pojazdów,

–        w razie potrzeby wykonywanie czynności administracyjnych lub [czynności] związanych ze wsparciem logistycznym”.

20      Tytuł IV zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowany „Warunki dopuszczenia do udziału w procedurze”, stanowi, że zatrudnienie w charakterze członków personelu kontraktowego jest uzależnione od spełnienia szeregu przesłanek, wśród których wskazano znajomość dwóch języków urzędowych Unii. W tym względzie kandydaci powinni posiadać, po pierwsze, „pogłębion[ą] znajomość (co najmniej poziom C1) […] jednego z 24 języków urzędowych Unii Europejskiej” jako „języka głównego” procedury selekcyjnej, oraz po drugie, „zadowalając[ą] znajomość (poziom B2) języka angielskiego, francuskiego lub niemieckiego” jako „języka 2” procedury selekcyjnej (zwanego dalej „językiem 2 procedury selekcyjnej”), przy czym „język 2 musi być językiem innym niż język 1”.

21      W opracowanym przez Radę Europy [zalecenie komitetu ministrów Rady Europy nr R (98) 6 z dnia 17 marca 1998 r., system zwany dalej „ESOKJ”] zdefiniowano kompetencje językowe na sześciu poziomach, od poziomu A1 do poziomu C2. Zawarto w nim różne tabele, z których jedna wskazuje w sposób całościowy poziomy znajomości języka. Poziom B2, który odpowiada znajomości języka „niezależnego użytkownika”, przedstawiono w ESOKJ następujący sposób:

„Osoba posługująca się językiem na tym poziomie rozumie znaczenie głównych wątków przekazu zawartego w złożonych tekstach na tematy konkretne i abstrakcyjne, łącznie z rozumieniem dyskusji na tematy techniczne z zakresu jej specjalności. Potrafi porozumiewać się na tyle płynnie i spontanicznie, by prowadzić normalną rozmowę z rodzimym użytkownikiem języka, nie powodując przy tym napięcia u którejkolwiek ze stron. Potrafi formułować przejrzyste wypowiedzi ustne i pisemne w szerokim zakresie tematów, a także wyjaśniać swoje stanowisko w sprawach będących przedmiotem dyskusji, rozważając wady i zalety różnych rozwiązań”.

22      Ograniczenie wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego uzasadniono w tytule IV zaproszenia do składania kandydatur w następujący sposób:

„Zgodnie z orzeczeniem wydanym przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wielka izba) [w dniu 27 listopada 2012 r. w sprawie Włochy/Komisja (C‑566/10 P, EU:C:2012:752)] Parlament Europejski jest obowiązany uzasadnić zastosowane w ramach niniejszego zaproszenia do składania kandydatur ograniczenie wyboru drugiego języka do zawężonej liczby języków urzędowych Unii.

Informuje się zatem kandydatów, że trzy języki zatwierdzone do celów niniejszego zaproszenia do składania kandydatur zostały określone zgodnie z interesem służby, który wymaga od nowo przyjętych pracowników natychmiastowej operacyjności i umiejętności skutecznego porozumiewania się w codziennej pracy.

Zważywszy na wieloletnią praktykę Parlamentu Europejskiego jeśli chodzi o języki wykorzystywane w komunikacji wewnętrznej, a także ze względu na potrzeby służb w zakresie komunikacji zewnętrznej i przetwarzania dokumentów, niemiecki, angielski i francuski pozostają językami najpowszechniej używanymi. Ponadto w sprawozdaniach z oceny za 2013 r. 92% ogółu pracowników zadeklarowało znajomość języka angielskiego, 84% ogółu pracowników – znajomość języka francuskiego, a 56% ogółu pracowników – znajomość języka niemieckiego. W przypadku pozostałych języków urzędowych odsetek pracowników deklarujących ich zadowalającą znajomość nie przekracza 50%.

W związku z tym dla wyważenia interesu służby oraz potrzeb i umiejętności kandydatów, z uwagi na szczególną dziedzinę, której dotyczy niniejszy konkurs, uzasadniony jest wymóg znajomości jednego z tych trzech języków, aby zagwarantować, że [by] wszyscy kandydaci – bez względu na ich pierwszy język urzędowy – władają [władali] co najmniej jednym z tych trzech języków urzędowych w stopniu wystarczającym do pracy.

Ponadto, w trosce o równość traktowania, każdy kandydat, nawet jeśli jego pierwszym językiem jest jeden z tych trzech języków urzędowych, musi w zadowalającym stopniu znać drugi język wybrany spośród tych trzech języków.

Ocena konkretnych umiejętności językowych pozwala w ten sposób Parlamentowi Europejskiemu ocenić zdolność kandydatów do natychmiastowego podjęcia pracy w środowisku zbliżonym do tego, w którym będą w przyszłości pracować”.

23      Zgodnie z tytułem VI zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowanym „Procedura i termin składania kandydatur”, kandydaci powinni złożyć kandydatury poprzez elektroniczny formularz zgłoszeniowy dostępny w witrynie internetowej EPSO. Zgodnie ze wskazaniami zawartymi w tytule VII tego zaproszenia, zatytułowanym „Etapy selekcji”, chodzi o selekcję na podstawie dokumentów potwierdzających kwalifikacje, a w tym względzie uściślono, że „[s]elekcja odbywa się wyłącznie na podstawie informacji podanych przez kandydata w zakładce »formularz oceny umiejętności« (»Talent Screener«/»Évaluateur de talent«/»Talentfilter«) w formularzu rejestracyjnym”.

24      Z tytułu VIII zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowanego „Wyniki selekcji”, wynika, że po przeprowadzeniu procedury selekcyjnej 300 kandydatów, którzy zgodnie z istotnymi kryteriami uzyskali najwyższą liczbę punktów, zostaje wpisanych do utworzonej w tym celu bazy danych. W tytule IX zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowanym „Rekrutacja”, wskazano, że wpisanie do tej bazy danych nie stanowi gwarancji zatrudnienia. Na wypadek gdyby rozważano zatrudnienie kandydatów wpisanych do tej bazy danych, zaproszenie do składania kandydatur w szczególności stanowi:

„Jeżeli zaistnieje możliwość zawarcia umowy, służby rekrutacyjne przeszukają bazę danych i skontaktują się z kandydatami, których profil najlepiej odpowiada wymogom danego stanowiska.

Kandydaci ci zostaną zaproszeni na rozmowę celem ocenienia, czy ich profil odpowiada dostępnemu stanowisku. Podczas tej rozmowy oceniana będzie także znajomość języków 1 i 2. Ocenie poddana może zostać także znajomość pozostałych języków podanych przez kandydata.

[…]

W zależności od wyniku rozmowy oraz ewentualnych testów teoretycznych i/lub praktycznych kandydaci mogą otrzymać ofertę zatrudnienia”.

25      Zaakceptowanych kandydatów zatrudnia się w charakterze członka personelu kontraktowego („grupa funkcyjna I”), a umowę sporządza się zgodnie z art. 3a, 84 i 85 WZIP. Zawiera się ją na okres roku i można ją odnowić na okres kolejnego roku, przed ewentualnym drugim odnowieniem na czas nieokreślony.

26      Tytuł X zaproszenia do składania kandydatur, zatytułowany „Zawiadomienia”, stanowi:

„Parlament Europejski skontaktuje się z kandydatami za pośrednictwem konta EPSO lub pocztą elektroniczną. Kandydaci powinni śledzić przebieg procedury i regularnie, co najmniej 2 razy w tygodniu, sprawdzać dotyczące ich informacje na koncie EPSO oraz pocztę elektroniczną. Jeżeli z powodu problemu technicznego kandydaci nie są w stanie sprawdzić tych informacji, powinni zgłosić to natychmiast na adres poczty elektronicznej utworzony specjalnie na potrzeby danej procedury:

ACdrivers2016@ep.europa.eu

Na ten specjalny adres poczty elektronicznej należy także kierować wszelką inną korespondencję związaną z procedurą”.

 Żądania stron

27      Królestwo Hiszpanii wnosi do Trybunału o stwierdzenie nieważności zaproszenia do składania kandydatur i obciążenie Parlamentu kosztami postępowania. Takie stwierdzenie nieważności powinno także skutkować stwierdzeniem nieważności bazy danych ustanowionej na mocy tego zaproszenia.

28      Parlament wnosi do Trybunału o oddalenie skargi jako bezzasadnej i obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

 W przedmiocie skargi

29      Na poparcie skargi Królestwo Hiszpanii podnosi cztery zarzuty.

30      Zarzut pierwszy dotyczy niezgodnego z prawem ograniczenia wyboru języków, jakimi można się posługiwać w ramach komunikacji między kandydatami a EPSO, jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego.

31      Zarzut drugi dotyczy błędnej wykładni wymogów językowych określonych w WZIP w odniesieniu do członków personelu kontraktowego.

32      Zarzuty trzeci i czwarty, które zostaną rozpatrzone łącznie, dotyczą zgodności z prawem ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego.

 W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego ograniczenia wyboru języka komunikacji jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego

 Argumentacja stron

33      Tytułem głównym Królestwo Hiszpanii twierdzi, że zaproszenie do składania kandydatur narusza art. 1 i 2 rozporządzenia nr 1/58, art. 22 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) i art. 1d ust. 1 i 6 regulaminu pracowniczego urzędników, ograniczając jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego języki, jakimi mogą posługiwać się kandydaci w ramach komunikacji z organizatorami spornej procedury selekcyjnej. Królestwo Hiszpanii podnosi w tym względzie, że kandydatury, które zostaną zgłoszone w ramach zaproszenia do składania kandydatur, stanowią „[d]okumenty kierowane do instytucji przez […] osobę podlegającą jurysdykcji państwa członkowskiego” w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 1/58 i w konsekwencji powinny, zgodnie z tym przepisem, zostać sporządzone i przedłożone danej instytucji, w niniejszym wypadku Parlamentowi, w wybranym przez nadawcę języku urzędowym Unii.

34      Posiłkowo Królestwo Hiszpanii jest zdania, że ograniczenie wyboru języków komunikacji jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego stanowi naruszenie art. 22 karty, odnoszącego się do poszanowania przez Unię różnorodności językowej, oraz art. 1d ust. 1 i 6 regulaminu pracowniczego urzędników, zgodnie z którym zakazuje się wszelkich przejawów dyskryminacji, w tym dyskryminacji ze względu na język, chyba że uzasadniono ją zgodnie z tym przepisem. Według Królestwa Hiszpanii kandydaci, którzy nie mogą wypełnić formularza dla kandydatów dostępnego w witrynie internetowej EPSO lub komunikować się z Parlamentem, używając języka ojczystego, znajdują się w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z kandydatami, których językiem ojczystym jest język angielski, francuski lub niemiecki. Królestwo Hiszpanii twierdzi, że żaden ważny wzgląd nie uzasadnia takiej dyskryminacji ze względu na język.

35      Parlament kwestionuje powyższe argumenty, uściślając, że zaproszenie do składania kandydatur nie wymaga używania żadnego szczególnego języka w celu wypełnienia elektronicznego formularza zgłoszeniowego zawartego w witrynie internetowej EPSO. W zaproszeniu tym nie ograniczono również posługiwania się językami komunikacji między z jednej strony kandydatami a z drugiej strony EPSO lub Parlamentem. Według tego ostatniego okoliczność, że ten formularz zgłoszeniowy ze względów technicznych był dostępny jedynie w językach angielskim, francuskim i niemieckim, nie skutkuje jednak nałożeniem na kandydatów obowiązku wypełnienia go w jednym z tych trzech języków. Ponadto Parlament podnosi, że kandydatury przedłożono także w językach innych niż język angielski, francuski lub niemiecki i że zostały one ocenione przez komisję selekcyjną korzystającą, w danym wypadku, z pomocy doradców językowych. W tych okolicznościach Parlament jest zdania, iż w pełni wykonał ciążący na nim obowiązek komunikowania się z kandydatami w swobodnie wybranym przez nich języku.

 Ocena Trybunału

36      Zgodnie z art. 2 rozporządzenia nr 1/58, który odpowiada w istocie art. 24 akapit czwarty TFUE i w art. 41 ust. 4 karty, dokumenty kierowane do instytucji przez osobę podlegającą jurysdykcji państwa członkowskiego są sporządzane w jednym z języków urzędowych wskazanych w art. 1 tego rozporządzenia, zgodnie z wyborem dokonanym przez nadawcę, a odpowiedź instytucji jest sporządzana w tym samym języku. Jako istotny składnik poszanowania różnorodności językowej Unii, którego znaczenie wspomniano w art. 3 ust. 3 akapit czwarty TUE, a także w art. 22 karty, zapewnione każdemu prawo wybrania spośród języków urzędowych Unii języka, jaki będzie używany w komunikacji z instytucjami, takimi jak Parlament Europejski, ma charakter podstawowy.

37      Jednakże, jak wynika z orzecznictwa Trybunału, z ciążącego na Unii obowiązku przestrzegania różnorodności językowej nie można wywodzić, iż istnieje ogólna zasada prawa zapewniająca każdej osobie prawo do tego, by wszelkie informacje mogące wywrzeć wpływ na jej interesy zostały w każdym wypadku przedstawione w jej języku, i zobowiązująca instytucje, bez żadnej możliwości odstępstwa, do używania wszystkich języków urzędowych w każdej sytuacji (zob. podobnie wyroki: z dnia 9 września 2003 r., Kik/OHIM, C‑361/01 P, EU:C:2003:434, pkt 82; z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja, C‑566/10 P, EU:C:2012:752, pkt 88; a także z dnia 6 września 2017 r., Słowacja i Węgry/Rada, C‑643/15 i C‑647/15, EU:C:2017:631, pkt 203).

38      W szczególnych ramach procedur selekcyjnych dotyczących personelu Unii Trybunał orzekł już w pkt 88 wyroku z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja (C‑566/10 P, EU:C:2012:752), że można przewidzieć ograniczenia, zgodnie z art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego urzędników, zakazu dyskryminacji ze względu na język. A zatem, bez uszczerbku dla wspomnianego w szczególności w pkt 71 tego wyroku obowiązku publikacji ogłoszenia o konkursie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zgodnie z art. 1 ust. 2 załącznika III do regulaminu pracowniczego urzędników w związku z art. 5 rozporządzenia nr 1/58, we wszystkich językach urzędowych Unii, instytucje mogą w danym wypadku określić ograniczenia dotyczące używania języków urzędowych w tym kontekście, pod warunkiem że zgodnie ze wspomnianym art. 1d ust. 6 takie ograniczenia są oparte na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służą osiągnięciu zgodnego z prawem celu w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej, a także są proporcjonalne do zamierzonego celu.

39      Ze wspomnianego pkt 88 wyroku z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja (C‑566/10 P, EU:C:2012:752), wynika zatem, że w ramach procedur selekcyjnych dotyczących personelu Unii na instytucje nie można nakładać obowiązków wykraczających poza wymogi określone w art. 1d regulaminu pracowniczego urzędników.

40      W konsekwencji podniesiona w niniejszej skardze kwestia zgodności z prawem ograniczenia jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego języków, jakie mogą być używane przez kandydatów w celu komunikowania się z EPSO i Parlamentem, powinna zostać rozpatrzona w świetle art. 1d regulaminu pracowniczego urzędników – mającego zastosowanie do procedur selekcyjnych dotyczących członków personelu kontraktowego na mocy art. 80 ust. 4 WZIP.

41      Ze względu na to, że Parlament kwestionuje istnienie ograniczenia wyboru języka komunikacji między EPSO a kandydatami jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego, w pierwszej kolejności należy – przed jakimkolwiek badaniem argumentu Królestwa Hiszpanii, zgodnie z którym ograniczenie to stanowi niezgodne z art. 1d regulaminu pracowniczego urzędników odmienne traktowanie ze względu na język – zbadać, czy w świetle argumentów wysuniętych przez obie strony zaproszenie do składania kandydatur faktycznie zawiera takie ograniczenie.

42      Zgodnie ze wskazaniami zawartymi w zaproszeniu do składania kandydatur wspomniana w nim procedura selekcyjna jest przeprowadzana jedynie „na podstawie dokumentów potwierdzających kwalifikacje”, w oparciu o same odpowiedzi udzielone przez kandydata na pytania wskazane w „formularzu oceny umiejętności” zawartym w elektronicznym formularzu zgłoszeniowym dostępnym w witrynie internetowej EPSO. Z zaproszenia tego wynika więc, że kandydatury należy złożyć online, za pomocą wspomnianego elektronicznego formularza zgłoszeniowego.

43      W tym względzie między stronami jest bezsporne, że elektroniczny formularz zgłoszeniowy związany z zaproszeniem do składania kandydatur był dostępny w witrynie internetowej EPSO jedynie w językach angielskim, francuskim i niemieckim. Jednak podczas gdy Królestwo Hiszpanii wywodzi z ograniczenia języków, w jakich zredagowano formularz, faktyczne ograniczenie języków, jakimi można posłużyć się przy wypełnianiu tego formularza, Parlament podnosi, że w zakresie, w jakim w zaproszeniu tym nie przewidziano żadnego wiążącego przepisu dotyczącego języka, jakim należy się posłużyć przy wypełnianiu wspomnianego formularza, kandydaci mogą go wypełnić posługując się, poza tymi trzema językami, innymi językami urzędowymi Unii.

44      Jednak wobec braku wszelkiego wskazania w zaproszeniu do składania kandydatur, że elektroniczny formularz zgłoszeniowy, dostępny w witrynie internetowej EPSO jedynie w językach angielskim, francuskim i niemieckim, może zostać wypełniony w dowolnym języku urzędowym Unii, kandydaci mogli racjonalnie zakładać, że formularz ten należy obligatoryjnie wypełnić w jednym z tych trzech języków. W tych okolicznościach nie można wykluczyć, że kandydaci zostali faktycznie pozbawieni możliwości posłużenia się językiem urzędowym Unii wybranym przez nich przy składaniu kandydatur.

45      Mając na względzie to ograniczenie wyboru języka komunikacji, w drugiej kolejności należy rozpatrzyć, czy wspomniane ograniczenie skutkuje odmiennym traktowaniem kandydatów, niezgodnym z art. 1d regulaminu pracowniczego urzędników.

46      W tym względzie należy stwierdzić, że kandydaci, którzy ze względu na brak dostępności formularza zgłoszeniowego we wszystkich językach urzędowych Unii uznali, iż powinni wypełnić formularz zgłoszeniowy w języku angielskim, francuskim lub niemieckim, i którzy w konsekwencji przedstawili swoją kandydaturę w jednym z tych języków, podczas gdy żaden z tych trzech języków nie odpowiada językowi urzędowemu Unii, którym posługują się najlepiej, mogą znaleźć się w niekorzystnej sytuacji – jeśli chodzi o dokładne zrozumienie tego formularza oraz zredagowanie ich kandydatur – w porównaniu z kandydatami, których preferowany język urzędowy odpowiada jednemu z tych trzech języków.

47      A zatem brak dostępności w witrynie internetowej EPSO formularza zgłoszeniowego we wszystkich językach urzędowych Unii skutkował tym, że kandydaci zamierzający posłużyć się językiem urzędowym innym niż język angielski, francuski lub niemiecki w celu wypełnienia wspomnianego formularza i, w konsekwencji, złożenia kandydatury, byli – w zakresie, w jakim pozbawiono ich możliwości posłużenia się językiem urzędowym, który znają najlepiej – traktowani mniej korzystnie niż kandydaci, których preferowany język urzędowy odpowiada jednemu z tych trzech języków. Z powyższego wynika zatem odmienne traktowanie ze względu na język – co do zasady zakazane na mocy art. 1d ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników.

48      Natomiast w świetle argumentów przedstawionych przez Królestwo Hiszpanii nie wydaje się, by kandydaci nie mogli w danym wypadku komunikować się za pomocą wiadomości elektronicznej z Parlamentem lub z EPSO w wybranym przez nich języku urzędowym. Podniesiony przez Królestwo Hiszpanii zarzut dotyczący ograniczenia języków komunikacji nie może zatem zostać uwzględniony w odniesieniu do takiego sposobu komunikacji. Jednakże ustalone w poprzednim punkcie odmienne traktowanie dotyczące języków, jakimi można się posłużyć, aby wypełnić formularz zgłoszeniowy i, w konsekwencji, przedłożyć kandydaturę, nie może zostać zrekompensowane przyznaną kandydatom możliwością komunikowania się z Parlamentem lub z EPSO w wybranym przez nich języku urzędowym, w danym wypadku za pomocą wiadomości elektronicznej, w odniesieniu do pozostałych aspektów dotyczących danej procedury selekcyjnej.

49      Jest wspomniano w pkt 38 niniejszego wyroku, z art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego urzędników wynika, że odmienne traktowanie ze względu na język nie jest dopuszczalne na mocy tego regulaminu, chyba że opiera się ono na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służy osiągnięciu zgodnych z prawem celów w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej.

50      Ze względu na to, że Królestwo Hiszpanii wykazało, iż w zaproszeniu do składania kandydatur ustanowiono odmienne traktowanie mogące stanowić dyskryminację ze względu na język w rozumieniu art. 1d ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników, to na Parlamencie ciążył obowiązek uzasadnienia takiego ograniczenia.

51      Jednakże w niniejszym wypadku Parlament nie przedstawił, ani w zaproszeniu do składania kandydatur, ani w pismach procesowych, ani na rozprawie przed Trybunałem, żadnego względu mogącego wykazać istnienie zgodnego z prawem celu w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej, który wymagałby ustanowienia odmiennego traktowania takiego jak wskazane w pkt 47 niniejszego wyroku, dotyczącego języków, jakimi można się posłużyć przy wypełnianiu elektronicznego formularza zgłoszeniowego. Z powyższego wynika, że Parlament nie uzasadnił ograniczenia wyboru języka komunikacji wynikającego z zaproszenia do składania kandydatur.

52      W konsekwencji zarzut pierwszy jest zasadny.

 W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 82 WZIP

 Argumentacja stron

53      W części pierwszej zarzutu drugiego Królestwo Hiszpanii twierdzi, że przewidziany w zaproszeniu do składania kandydatur wymóg posiadania zadowalającej znajomości drugiego języka urzędowego Unii stanowi naruszenie art. 82 WZIP, ponieważ znajomość drugiego języka nie jest niezbędna do wykonywania funkcji, jakie mają wykonywać wybrani kandydaci. Z art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP wynika, że administracja nie może nałożyć na kandydata ubiegającego się o stanowisko członka personelu kontraktowego wymogu posiadania, poza gruntowną znajomością jednego z języków urzędowych Unii, zadowalającej znajomości konkretnego drugiego języka ze względu na szczególny charakter funkcji, jakie będą wykonywane. W niniejszym zaś wypadku konieczność posiadania zadowalającej znajomości drugiego języka nie wynika z charakteru zadań powierzonych członkom personelu kontraktowego, którzy zostaną zatrudnieni. W tym względzie Królestwo Hiszpanii przypomina, że w art. 80 WZIP zdefiniowano zadania nałożone na członków personelu kontraktowego z grupy I jako zadania fizyczne i polegające na pomocy w zadaniach administracyjnych wykonywanych pod nadzorem urzędników lub członków personelu tymczasowego. W części drugiej tego zarzutu Królestwo Hiszpanii podnosi, że przy założeniu, iż można wymagać od danego kandydata, który będzie wykonywał takie zadania, posiadania gruntownej znajomości jednego języka urzędowego i zadowalającej znajomości drugiego języka, wymagany w tym zaproszeniu do składania kandydatur w odniesieniu do tego drugiego języka poziom znajomości B2 według ESOKJ nie został uzasadniony.

54      W odpowiedzi Parlament twierdzi, że art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP przewiduje posiadanie zadowalającej znajomości drugiego języka urzędowego Unii jako obowiązek regulaminowy.

 Ocena Trybunału

55      Zgodnie z art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP „[c]złonek personelu kontraktowego może być zatrudniony wyłącznie pod warunkiem, że […] wykazał gruntowną znajomość jednego z języków Unii Europejskiej oraz zadowalającą znajomość innego języka Unii Europejskiej w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich obowiązków”. W części pierwszej zarzutu drugiego Królestwo Hiszpanii twierdzi, że przepis ten wymaga od kandydatów ubiegających się o stanowisko członka personelu kontraktowego znajomości drugiego języka Unii, jedynie gdy funkcje, jakie mają oni wykonywać, tego wymagają – co nie ma jednak miejsca w niniejszym wypadku.

56      Należy zatem ustalić, czy określone w tym art. 82 ust. 3 lit. e) wymogi językowe nakładają w sposób systematyczny na kandydatów ubiegających się o stanowiska członków personelu kontraktowego obowiązek posiadania gruntownej znajomości jednego z języków urzędowych Unii i zadowalającej znajomości innego języka urzędowego Unii.

57      W tym względzie należy przypomnieć, że art. 28 lit. f) regulaminu pracowniczego urzędników w sposób analogiczny przewiduje, że „[n]a urzędnika może zostać powołany jedynie ten, kto […] wykazuje gruntowną znajomość jednego z języków Unii oraz zadowalającą znajomość innego języka Unii w zakresie niezbędnym dla wykonywania swoich obowiązków”. Zgodnie z art. 45 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników wymaga się także od urzędników, by przed pierwszym awansem po zatrudnieniu wykazali się „znajomością trzeciego języka spośród języków określonych w art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej”, czyli spośród języków urzędowych Unii. Z powyższego wynika bezsprzecznie, że spełnienie przewidzianej w art. 28 lit. f) regulaminu pracowniczego urzędników przesłanki dotyczącej znajomości drugiego języka nie jest w wypadku tych osób fakultatywne.

58      W zakresie, w jakim członkowie personelu kontraktowego mają wykonywać swoje funkcje, podobnie jak urzędnicy, w środowisku wielojęzycznym, nic nie umożliwia interpretowania wymogu znajomości języków nałożonego na członków personelu kontraktowego zgodnie z art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP w sposób odmienny od wymogu znajomości języków nałożonego, w sposób identyczny, na urzędników na podstawie art. 28 lit. f) regulaminu pracowniczego urzędników. Okoliczność, że urzędnicy, odmiennie niż członkowie personelu kontraktowego, powinni ewentualnie wykazać znajomość trzeciego języka, objaśnia fakt, że ci ostatni nie podlegają systemowi awansu określonemu w regulaminie pracowniczym urzędników. Różnica ta nie wywiera jednak wpływu na wykładnię wymogu dotyczącego znajomości drugiego języka wskazanego, po pierwsze, w art. 28 lit. f) regulaminu pracowniczego urzędników, oraz po drugie, w art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP.

59      W konsekwencji, jak wskazała rzecznik generalna w pkt 111 opinii, art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP należy interpretować w ten sposób, że kandydaci ubiegający się o zatrudnienie na stanowisku członków personelu kontraktowego powinni wykazać znajomość przynajmniej dwóch języków urzędowych. Z powyższego wynika, że należy oddalić część pierwszą zarzutu drugiego Królestwa Hiszpanii.

60      W części drugiej tego zarzutu Królestwo Hiszpanii podnosi, że ze względu na charakter funkcji, jakie mają wykonywać członkowie personelu kontraktowego, wymagany w zaproszeniu do składania kandydatur poziom znajomości języka 2 procedury selekcyjnej, a mianowicie poziom B2 według ESOKJ, nie jest uzasadniony. Ponieważ argumentacja przedstawiona na poparcie tej części drugiej pokrywa się z argumentacją przedstawioną na poparcie zarzutów trzeciego i czwartego, wspomniana część druga zostanie rozpatrzona łącznie z tymi zarzutami.

 W przedmiocie części drugiej zarzutu drugiego oraz zarzutów trzeciego i czwartego, dotyczących ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego

 Argumentacja stron

61      Królestwo Hiszpanii podnosi, że ograniczenie w zaproszeniu do składania kandydatur wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego jest arbitralne, narusza system językowy określony w art. 1 i 6 rozporządzenia nr 1/58 i skutkuje dyskryminacją ze względu na język – zabronioną na mocy art. 22 karty, art. 1d ust. 1 i 6 regulaminu pracowniczego urzędników i art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP. Żaden ze względów określonych w zaproszeniu do składania kandydatur nie może zostać uznany za zgodny z prawem cel związany z interesem ogólnym, mogący uzasadnić takie ograniczenie. I tak wzgląd dotyczący „interesu służby”, który wymaga, by zatrudniony personel mógł wykonywać swoje funkcje od pierwszego dnia w wymaganych językach i komunikować się skutecznie w ramach wykonywanej pracy, jest stereotypowy i nie ma związku z charakterem pełnionych funkcji. W każdym wypadku takie ograniczenie nie jest proporcjonalne do faktycznych potrzeb służby. Podobnie wymóg znajomości języka 2 procedury selekcyjnej na poziomie B2 według ESOKJ jest nieproporcjonalny.

62      Parlament kwestionuje te argumenty, wskazując, że ograniczenie wyboru języka 2 procedury selekcyjnej zostało należycie uzasadnione w zaproszeniu do składania kandydatur, w szczególności za pomocą celu, jakim jest dysponowanie personelem, który może natychmiast wykonywać swoje funkcje i komunikować się skutecznie w ramach codziennej pracy.

 Ocena Trybunału

63      Ze względów wymienionych w pkt 36–40 niniejszego wyroku należy ocenić zgodność z prawem ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego w świetle art. 1d regulaminu pracowniczego urzędników. Podobnie bowiem do ograniczenia wyboru języków, jakimi można się posługiwać przy wypełnianiu elektronicznego formularza zgłoszeniowego w witrynie internetowej EPSO i, w konsekwencji, przy składaniu kandydatury, które stanowi przedmiot zarzutu pierwszego Królestwo Hiszpanii, ograniczenie wskazane w części drugiej zarzutu drugiego oraz w zarzutach trzecim i czwartym wpisuje się w szczególny kontekst organizacji procedur selekcyjnych personelu Unii, regulowanych w szczególności regulaminem pracowniczym urzędników.

64      W tym kontekście należy przede wszystkim przypomnieć, jak wskazano w pkt 38 i 49 niniejszego wyroku, że w art. 1d ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników, mającym zastosowanie do procedur selekcyjnych dotyczących członków personelu kontraktowego na mocy art. 80 ust. 4 WZIP, zakazano, zgodnie z tym regulaminem, wszelkiej dyskryminacji, takiej jak dyskryminacja ze względu na język, mając na względzie, że na mocy art. 1d ust. 6 różnice w traktowaniu ze względu na język mogą być dozwolone, jeśli opierają się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służą osiągnięciu zgodnego z prawem celu w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej.

65      W zakresie, w jakim w zaproszeniu do składania kandydatur przewidziano, zgodnie z WZIP, ograniczenie wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego, kandydaci, których znajomość języków nie umożliwia im spełnienia tego wymogu, zostali pozbawieni możliwości uczestniczenia w tej procedurze selekcyjnej, i to nawet jeśli dysponują oni wystarczającą znajomością – w świetle przesłanek określonych w art. 82 ust. 3 lit. e) WZIP – przynajmniej dwóch języków urzędowych Unii.

66      A zatem nałożenie na kandydatów konieczności wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie spośród języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego stanowi odmienne traktowanie ze względu na język – co do zasady zakazane na mocy art. 1d ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników.

67      Następnie, co się tyczy istnienia zgodnego z prawem celu w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej w rozumieniu art. 1d ust. 6 regulaminu pracowniczego urzędników mogącego uzasadnić to odmienne traktowanie, z orzecznictwa Trybunału wynika, że interes służby może wymagać, by zatrudnione osoby dysponowały znajomością konkretnych języków. W konsekwencji szczególny charakter przewidywanych zadań może uzasadnić rekrutację opartą między innymi na gruntownej znajomości konkretnego języka (zob. podobnie wyroki: z dnia 19 czerwca 1975 r., Küster/Parlament, 79/74, EU:C:1975:85, pkt 16, 17; z dnia 29 października 1975 r., Küster/Parlament, 22/75, EU:C:1975:140, pkt 13, 14; a także z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja, C‑566/10 P, EU:C:2012:752, pkt 88).

68      W tym względzie w ramach procedury selekcyjnej instytucje dysponują szerokimi uprawnieniami dyskrecjonalnymi przy ocenie interesu służby, kwalifikacji i zasług rozpatrywanych kandydatów (zob. analogicznie wyroki: z dnia 4 lutego 1987 r., Bouteiller/Komisja, 324/85, EU:C:1987:59, pkt 6; z dnia 3 kwietnia 2003 r., Parlament/Samper, C‑277/01 P, EU:C:2003:196, pkt 35; z dnia 9 października 2008 r., Chetcuti/Komisja, C‑16/07 P, EU:C:2008:549, pkt 77). W konsekwencji Trybunał nie powinien zastępować własną oceną oceny, jakiej powinna dokonać administracja, w szczególności w odniesieniu do znajomości konkretnych języków, której w interesie służby należy wymagać od kandydatów uczestniczących w danym konkursie (zob. analogicznie wyrok z dnia 3 kwietnia 2003 r., Parlament/Samper, C‑277/01 P, EU:C:2003:196, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).

69      Jednakże to na instytucji, która ograniczyła system językowy danej procedury selekcyjnej do ograniczonej liczby języków urzędowych Unii, ciąży obowiązek wykazania, że takie ograniczenie odpowiada faktycznym potrzebom związanym z funkcjami, jakie mają wykonywać zatrudnione osoby. Ponadto każdy warunek dotyczący znajomości konkretnych języków powinien być proporcjonalny do wspomnianego interesu i opierać się na jasnych, obiektywnych i przewidywalnych kryteriach, umożliwiających kandydatom zrozumienie uzasadnienia tego warunku, a sądom Unii kontrolę jego zgodności z prawem (zob. podobnie wyrok z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja, C‑566/10 P, EU:C:2012:752, pkt 90, 92).

70      W tym względzie Parlament jest zdania, że interes służby wynikający z zaproszenia do składania kandydatur, który polega na możliwości dysponowania personelem mogącym natychmiast wykonywać swoje funkcje i komunikować się skutecznie w ramach codziennej pracy, może uzasadnić ograniczenie wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego. Królestwo Hiszpanii podnosi natomiast, że wymienione w tym zaproszeniu względy nie mogą uzasadnić tego ograniczenia.

71      Jak wynika z pkt 22 niniejszego wyroku, tytuł IV zaproszenia do składania kandydatur stanowi, że oddane do dyspozycji jako język 2 trzy języki procedury selekcyjnej, a mianowicie języki angielski, francuski i niemiecki, zostały w ten sposób zdefiniowane z uwzględnieniem „interesu służby”, który wymaga od osób zatrudnionych „natychmiastowej operacyjności i umiejętności skutecznego porozumiewania się w codziennej pracy”. W tym względzie uściślono, że ze względu na „wieloletnią praktykę” Parlamentu, „jeśli chodzi o języki wykorzystywane w komunikacji wewnętrznej”, i przy uwzględnieniu „potrzeb służb w zakresie komunikacji zewnętrznej i przetwarzania dokumentów”, języki „angielski, francuski i niemiecki pozostają językami najpowszechniej używanymi”.

72      Jednakże to uzasadnienie, mimo że wskazano w nim na istnienie interesu służby związanego z tym, by nowo zatrudnione osoby mogły skutecznie komunikować się od chwili objęcia funkcji, nie wystarcza samo w sobie, aby wykazać, że rozpatrywane funkcje, a mianowicie funkcje kierowcy w Parlamencie Europejskim, wymagają konkretnie znajomości jednego z tych trzech języków – z pominięciem pozostałych języków urzędowych Unii.

73      W tym względzie w zakresie, w jakim w uzasadnieniu tym wskazano, że języki angielski, francuski i niemiecki są najczęściej używanymi językami w Parlamencie Europejskim, zarówno w ramach komunikacji wewnętrznej, jak i zewnętrznej, a także przy badaniu akt spraw, zaproszenie do składania kandydatur daje do zrozumienia, że te trzy języki są, zasadniczo, językami najbardziej użytecznymi w pracy w ramach tej instytucji. Jednakże ponieważ Parlament Europejski nie przyjął, zgodnie z art. 6 rozporządzenia nr 1/58, reguł wewnętrznych dotyczących szczegółowych warunków stosowania swojego systemu językowego, nie można twierdzić – bez uwzględnienia funkcji, jakie konkretnie mają wykonywać osoby zatrudnione – że te trzy języki są bezsprzecznie językami najbardziej użytecznymi dla celów wszelkich funkcji wykonywanych w tej instytucji.

74      Zawarte w tytule IV zaproszenia do składania kandydatur uzasadnienie ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej nie wyjaśnia wcale powodów przyjęcia takiego ograniczenia w kontekście konkretnych potrzeb językowych dotyczących funkcji, jakie mają wykonywać zatrudnieni kierowcy. W tych okolicznościach uzasadnienie to nie opiera się na jasnych, obiektywnych i przewidywalnych kryteriach umożliwiających stwierdzenie, że w niniejszym wypadku interes służby wymaga takiego odmiennego traktowania ze względu na język.

75      Jest prawdą, że funkcje, jakie mają wykonywać zatrudnieni kierowcy, zostały opisane w tytule II zaproszenia do składania kandydatur. W tym względzie w tytule tym wskazano, że członek personelu kontraktowego „będzie wykonywał zadania kierowcy” polegające w szczególności na „przew[ozie] osób zajmujących wysokie stanowiska, a także urzędników lub innych pracowników Parlamentu Europejskiego, głównie w Brukseli, Luksemburgu i Strasburgu, a także w innych państwach członkowskich i krajach trzecich”, „przew[ozie] gości (przedstawicieli korpusu dyplomatycznego i innych osób zajmujących wysokie stanowiska)” oraz „zapewniani[u] prawidłowej eksploatacji pojazdu, w szczególności przyrządów technologicznych, w które jest on wyposażony”.

76      Jednakże ani podniesiona przez Parlament okoliczność, że zatrudnieni kierowcy powinni wykonywać powierzone zadania w szczególności w Brukseli, Luksemburgu i Strasburgu, a mianowicie w trzech miastach znajdujących się w państwach członkowskich, których języki urzędowe obejmują język francuski lub niemiecki, ani podniesiona przez niego na rozprawie przed Trybunałem okoliczność, że przewożone przez kierowców osoby posługują się najczęściej językiem angielskim, nie mogą uzasadnić ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do trzech rozpatrywanych języków.

77      O ile nie można bowiem wykluczyć, iż interes służby może wymagać zatrudnienia zespołu kierowców o różnorodnej znajomości języków, przy uwzględnieniu różnych miejsc, w których będą oni wykonywać swoje funkcje, lub znajomości języków osób, które będą przewozić, o tyle Parlament nie wykazał jednak powodów, dla których każdy z języków wskazanych jako język 2 procedury selekcyjnej jest szczególnie użyteczny przy wykonywaniu wspomnianych funkcji.

78      Z powyższego wynika, że nawet jeśli rozpatrzy się je w świetle opisu funkcji zawartego w tytule II zaproszenia do składania kandydatur oraz wyjaśnień przedstawionych w tym względzie przez Parlament, uzasadnienie zawarte w tytule IV tego zaproszenia nie może uzasadnić ograniczenia wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego. W konsekwencji Parlament nie wykazał w odniesieniu do każdego z języków pozostawionych do dyspozycji jako język 2 procedury selekcyjnej, że ograniczenie to opiera się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach w świetle funkcjonalnej charakterystyki stanowisk, jakie zostaną objęte, ani dlaczego, z drugiej strony, wybór ten nie mógł dotyczyć pozostałych języków urzędowych, które ewentualnie mogą być istotne dla takich stanowisk.

79      W świetle powyższych rozważań należy uwzględnić zarzuty trzeci i czwarty. Ponieważ Parlament nie wykazał, że ograniczenie wyboru języka 2 procedury selekcyjnej jedynie do języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego opiera się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służy osiągnięciu zgodnego z prawem celu w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej, nie istnieje potrzeba rozpatrzenia części drugiej zarzutu drugiego, ponieważ dotyczy ona wymaganego poziomu znajomości tych samych języków.

80      Ze względu na uwzględnienie podniesionych przez Królestwo Hiszpanii zarzutów pierwszego, trzeciego i czwartego, należy stwierdzić nieważność zaproszenia do składania kandydatur.

 W przedmiocie skutków stwierdzenia nieważności zaproszenia do składania kandydatur

 Argumentacja stron

81      Królestwo Hiszpanii jest zdania, że stwierdzenie nieważności zaproszenia do składania kandydatur skutkuje w konsekwencji stwierdzeniem nieważności bazy danych utworzonej na mocy tego zaproszenia. Nie żądając stwierdzenia nieważności umów o zatrudnienie, jakie mogły zostać zawarte na podstawie wpisu kandydatów w tej bazie danych, Królestwo Hiszpanii podkreśla, że wpisanie do tej bazy nie stanowi żadnej gwarancji zatrudnienia i w odniesieniu do już wpisanych tam kandydatów stwierdzenie nieważności tej bazy nie będzie skutkowało zatem żadnym naruszeniem zasady uzasadnionych oczekiwań.

82      Parlament wskazuje natomiast, że ze względu na utworzenie tej bazy danych kandydaci zostali już powiadomieni o rezultacie procedury selekcyjnej, a rekrutacja już się rozpoczęła. Aby zapewnić przestrzeganie zasady uzasadnionych oczekiwań, należy utrzymać tę bazę danych w mocy, zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w szczególności w wyroku z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja (C‑566/10 P, EU:C:2012:752).

 Ocena Trybunału

83      Gdy Trybunał orzeka w przedmiocie skutków wynikających ze stwierdzenia nieważności środka dotyczącego procedur selekcyjnych personelu Unii, powinien dążyć do pogodzenia interesów kandydatów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji ze względu na nieprawidłowości, jakich dopuszczono się w toku tej procedury, oraz interesów pozostałych kandydatów, w związku z czym powinien on uwzględnić nie tylko konieczność zaspokojenia roszczeń pokrzywdzonych kandydatów, lecz także uzasadnione oczekiwania już wybranych kandydatów (zob. podobnie wyrok z dnia 6 lipca 1993 r., Komisja/Albani i in., C‑242/90 P, EU:C:1993:284, pkt 14).

84      Co się tyczy w szczególności nieprawidłowości zaistniałych w zakresie systemu językowego mającego zastosowanie do procedury selekcyjnej, uzasadnione oczekiwania już wybranych kandydatów należy uwzględnić poprzez wyważenie skutków wynikających z ewentualnego podważenia list kandydatów sporządzonych na podstawie tej procedury selekcyjnej i interesu pokrzywdzonych kandydatów (zob. podobnie wyrok z dnia 27 listopada 2012 r., Włochy/Komisja, C‑566/10 P, EU:C:2012:752, pkt 103).

85      W niniejszym wypadku, w zakresie, w jakim stwierdza się nieważność zaproszenia do składania kandydatur ze względu na dyskryminacyjne warunki dotyczące znajomości języków przez kandydatów, należy uznać, że rozpatrywana baza danych także jest związana z tymi dyskryminacyjnymi warunkami. Wpisanie nazwisk kandydatów do tej bazy opierało się bowiem na rezultatach uzyskanych w ramach procedury selekcyjnej zorganizowanej na nierównych warunkach.

86      W tym względzie należy wskazać, podobnie jak Królestwo Hiszpanii, że kandydaci, których nazwiska wpisano do rozpatrywanej bazy danych, nie korzystają z tego tytułu z żadnej gwarancji zatrudnienia. A zatem kandydaci ci – odmiennie niż kandydaci, którym zaproponowano już stanowisko członka personelu kontraktowego na podstawie wpisu w tej bazie danych i którzy z tego względu powzięli już uzasadnione oczekiwania dotyczące realizacji ich zatrudnienia – nie otrzymali żadnego dodatkowego zapewnienia administracji, które mogłoby skutkować powstaniem uzasadnionych oczekiwań dotyczących ich zatrudnienia.

87      A zatem należy stwierdzić, że samo wpisanie nazwisk kandydatów do rozpatrywanej bazy danych nie może skutkować powstaniem uzasadnionych oczekiwań wymagających utrzymania w mocy skutków zaproszenia do składania kandydatur, którego nieważność stwierdzono. Natomiast stwierdzenie nieważności bazy danych nie może wywrzeć wpływu na ewentualne już zawarte umowy o zatrudnienie.

88      W tych okolicznościach należy stwierdzić nieważność bazy danych.

 W przedmiocie kosztów

89      Zgodnie z art. 138 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.

90      Ponieważ Królestwo Hiszpanii wniosło o obciążenie Parlamentu kosztami postępowania, a Parlament przegrał sprawę, należy obciążyć go kosztami postępowania.

Z powyższych względów Trybunał (wielka izba) orzeka, co następuje:

1)      Stwierdza się nieważność zaproszenia do składania kandydatur Pracownicy kontraktowi – Grupa funkcyjna I – Kierowcy (M/K), EP/CAST/S/16/2016.

2)      Stwierdza się nieważność bazy danych utworzonej na mocy zaproszenia do składania kandydatur Pracownicy kontraktowi – Grupa funkcyjna I – Kierowcy (M/K), EP/CAST/S/16/2016.

3)      Parlament Europejski zostaje obciążony kosztami postępowania.

Podpisy

*      Język postępowania: hiszpański.