–

w imieniu Nidera BV przez I. Misiūnasa, V. Vičiusa oraz I. Pašvenskaitė, działających w charakterze pełnomocników,

–

w imieniu rządu litewskiego przez D. Kriaučiūnasa, R. Butvydytė oraz R. Krasuckaitė, działających w charakterze pełnomocników,

–

w imieniu rządu czeskiego przez M. Smolka oraz J. Vláčila, działających w charakterze pełnomocników,

–

w imieniu Komisji Europejskiej przez L. Lozano Palacios oraz J. Jokubauskaitė, działające w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 183 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1, zwanej dalej „dyrektywą VAT”).

2

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Valstybinė mokesčių inspekcija prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos (krajową inspekcją skarbową przy ministerstwie finansów Republiki Litewskiej, zwaną dalej „krajową inspekcją skarbową”) a Nidera BV w przedmiocie kwoty odsetek za zwłokę należnych z tytułu zwrotu po terminie nadpłaconego podatku od wartości dodanej (VAT).

3

Artykuł 183 akapit pierwszy dyrektywy VAT stanowi:

„W przypadku gdy za dany okres rozliczeniowy kwota odliczeń przekracza kwotę VAT należnego, państwa członkowskie mogą dokonać zwrotu lub przenieść nadwyżkę na następny okres rozliczeniowy w oparciu o ustalone przez siebie warunki”.

4

Artykuł 91 ust. 10 Lietuvos Respublikos pridėtinės vertės mokesčio įstatymas (ustawy Republiki Litewskiej o podatku od wartości dodanej), w brzmieniu wynikającym z ustawy nr IX‑751 z dnia 5 marca 2002 r., stanowił, że nadpłacony VAT podlega zwrotowi zgodnie z procedurą i w terminach określonych w Lietuvos Respublikos mokesčių administravimo įstatymas (ustawie Republiki Litewskiej o administracji podatkowej).

5

Artykuł 8 ust. 3 ustawy Republiki Litewskiej o administracji podatkowej, zmienionej ustawą nr X‑1249 z dnia 3 lipca 2007 r. (zwanej dalej „ustawą o administracji podatkowej”), przewiduje:

„Do celów administracji podatkowej organ podatkowy przestrzega kryteriów racjonalnego charakteru i słuszności”.

6

Zgodnie z art. 87 ust. 5–7 i 9 ustawy o administracji podatkowej:

„5.   Kwoty podatku nadpłacone przez podatnika, które pozostają po potrąceniu takich kwot od ewentualnych zaległości w płatności, zostaną zwrócone na wniosek podatnika […].

6.   Organ podatkowy ma prawo do weryfikacji, zgodnie z procedurą i w terminach określonych w niniejszej ustawie, czy wniosek podatnika o zwrot nadpłaconego podatku jest uzasadniony […].

7.   […] [O]rgan podatkowy dokonuje zwrotu nadpłaconego podatku podatnikowi w następujący sposób:

[…]

9.   Jeżeli organ podatkowy nie dokonał zwrotu nadpłaconego podatku w terminie przewidzianym w ust. 7 niniejszego artykułu, nalicza się odsetki na rzecz podatnika do chwili zwrotu nadpłaty. Stopa tychże odsetek jest równa stopie odsetek za zwłokę za zapłatę podatku po terminie”.

7

Artykuł 99 ustawy o administracji podatkowej przewiduje:

„Minister finansów ustala stopę odsetek za zwłokę oraz sposób jej obliczania, z uwzględnieniem średniej rocznej stopy oprocentowania obligacji skarbowych wyemitowanych w ostatnim kwartale przez państwo litewskie w drodze zarządzenia. Wysokość odsetek za zwłokę oblicza się poprzez podwyższenie tej średniej stopy oprocentowania o dziesięć punktów procentowych”.

8

Pomiędzy lutym i majem 2008 r. Nidera, spółka założona w Niderlandach, zakupiła na Litwie pszenicę od dostawców produktów rolnych. Łączna kwota zapłaconego VAT, zgodnie z fakturami tych dostawców, wynosiła 11743259 litów litewskich (LTL) (około 3,4 mln EUR). W tym samym okresie Nidera dokonała wywozu tej pszenicy do krajów trzecich, z zastosowaniem przewidzianej w prawie litewskim stawki VAT 0%.

9

W dniu 12 sierpnia 2008 r. Nidera została zarejestrowana jako podatnik VAT na Litwie. W deklaracji VAT za okres 12–31 sierpnia 2008 r. zadeklarowała ona powyższą kwotę VAT i złożyła wniosek o jej zwrot.

10

Decyzją z dnia 19 marca 2009 r. w sprawie zatwierdzenia sprawozdania z kontroli Vilniaus apskrities valstybinė mokesčių inspekcija (okręgowa inspekcja skarbowa w Wilnie, Litwa) odmówiła zwrotu na tej podstawie, że w okresie spornych dostaw pszenicy Nidera nie była zarejestrowana do celów VAT, a zatem zgodnie z prawem litewskim nie była uprawniona do odliczenia VAT naliczonego.

11

Jednakże w wyniku wyroku z dnia 21 października 2010 r., Nidera Handelscompagnie (C‑385/09, EU:C: 2010:627), Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos vyriausybės (komisja ds. sporów podatkowych przy rządzie Republiki Litewskiej) decyzją z dnia 24 listopada 2010 r. uznała, że Nidera miała prawo do odliczenia, i nakazała organowi podatkowemu zwrot spornej kwoty na rzecz tej spółki. W dniu 22 grudnia 2010 r. krajowa inspekcja podatkowa zwróciła spółce Nidera nadpłacony VAT w kwocie 11743259 LTL (około 3,4 mln EUR).

12

Nidera zwróciła się następnie o zapłatę odsetek za zwłokę z tytułu początkowej odmowy zwrotu nadpłaconego VAT. W dniu 11 sierpnia 2011 r. okręgowa inspekcja skarbowa w Wilnie zapłaciła jej kwotę 214902,27 LTL (około 60000 EUR) tytułem odsetek od tej nadpłaty za okres między ogłoszeniem powyższego wyroku a datą zwrotu rzeczonej nadpłaty. Inspekcja ta odmówiła natomiast zapłaty odsetek za zwłokę za okres poprzedzający ogłoszenie tego wyroku. Decyzją z dnia 2 października 2013 r. krajowa inspekcja skarbowa oddaliła odwołanie spółki Nidera od tej decyzji.

13

Nidera wniosła skargę do Vilniaus apygardos administracinis teismas (rejonowego sądu administracyjnego w Wilnie, Litwa), żądając uchylenia decyzji krajowej inspekcji skarbowej oraz zmiany decyzji okręgowej inspekcji skarbowej w Wilnie poprzez zasądzenie zwrotu na rzecz spółki kwoty 3864706,66 LTL (około 1,1 mln EUR) tytułem odsetek. Podniosła ona, że odsetki powinny być naliczane od daty rozpoczęcia kontroli podatkowej, to znaczy od dnia 21 listopada 2008 r., aż do dnia, w którym nadpłacony VAT został zwrócony. Sąd ten częściowo uwzględnił skargę spółki Nidera i nakazał okręgowej inspekcji skarbowej w Wilnie obliczenie i wypłatę na rzecz tej spółki odsetek za okres od 17 lutego 2009 r. do wskazanej daty zwrotu. Krajowa inspekcja skarbowa wniosła apelację od tego orzeczenia do sądu odsyłającego.

14

Sąd ten stwierdza, że w szczególności z wyroku z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3 (C‑107/10, EU:C:2011:298), wynika, iż w świetle zasady neutralności podatkowej art. 183 dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym zwykły termin na dokonanie zwrotu nadpłaconego VAT, po którego upływie należne są odsetki za zwłokę od kwoty, która ma zostać zwrócona, ulega przedłużeniu w przypadku wszczęcia procedury kontroli podatkowej. Sąd odsyłający uważa, że należy zatem sądzić, iż od upływu terminu przewidzianego nie w art. 87 ust. 7 pkt 2 ustawy o administracji podatkowej, lecz w art. 87 ust. 7 pkt 1 tej ustawy, czyli 30 dni po dacie przyjęcia wniosku o zwrot nadpłaty, należy naliczać odsetki należne spółce Nidera.

15

Jednakże sąd odsyłający zastanawia się nad kompetencją organów krajowych, także sądowych, do obniżenia należnych odsetek poprzez powołanie się na szczególne okoliczności sprawy w postępowaniu głównym. W szczególności sąd ten zastanawia się, czy dysponuje uprawnieniami dyskrecjonalnymi co do zasadności oraz prawidłowości kwoty należnych odsetek, w szczególności przy uwzględnieniu stosunku tej kwoty do kwoty niezwróconej nadpłaty, okresu braku zwrotu i jego przyczyn – w tym wypadku zakazu przez prawo krajowe odliczenia VAT naliczonego przez osoby niezarejestrowane do celów VAT – jak również strat faktycznie poniesionych przez podatnika.

16

Zdaniem sądu odsyłającego wyrok z dnia 24 października 2013 r., Rafinăria Steaua Română (C‑431/12, EU:C:2013:686, pkt 25), może wskazywać, że kwota należnych odsetek nie może zostać obniżona w świetle okoliczności niezwiązanych z działaniami samego podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy przedmiotem tych odsetek jest rekompensata strat poniesionych przez niego ze względu na niedostępność danych środków, sąd ten uważa, że długi okres niedostępności środków może skutkować kwotą odsetek nieproporcjonalną w świetle rzeczywiście poniesionych strat oraz że kryteria racjonalnego charakteru i słuszności, którymi kieruje się zarówno organ podatkowy zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o administracji podatkowej, jak i sąd krajowy, mogą prowadzić do obniżenia tej kwoty.

17

Niemniej, mając na względzie cele zwrotu VAT, w szczególności cel nienarażania podatnika na ryzyko finansowe, sąd odsyłający zauważa, że negatywne konsekwencje finansowe wynikające z niedostępności środków mogą objawiać się po zwrocie tych środków. W konsekwencji fakt powiązania kwoty należnych odsetek ze stratami faktycznie poniesionymi przez podatnika w celu obniżenia kwoty tych odsetek nie eliminuje w pełni ryzyka finansowego oraz niekorzystnej sytuacji podatnika, ponieważ podatnik ów musiałby wykazać poniesione straty.

18

W tych okolicznościach Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (naczelny sąd administracyjny Litwy) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy art. 183 dyrektywy [VAT] w związku z zasadą neutralności podatkowej należy interpretować w ten sposób, że wyklucza on obniżenie zwykle płatnych na podstawie prawa krajowego odsetek od nadpłaty (nadwyżki) VAT, która nie została zwrócona (potrącona) w odpowiednim czasie, które to obniżenie uwzględnia okoliczności inne niż te, jakie wynikają z działań samego podatnika, takie jak stosunek odsetek do kwoty nadpłaty niezwróconej w odpowiednim terminie, okres, w którym nadpłata nie została zwrócona, i powody leżące u podstaw braku zwrotu, jak również straty faktycznie poniesione przez podatnika?”.

19

Tytułem wstępu należy zauważyć, że z uzasadnienia wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym wynika, iż w konsekwencji ogłoszenia wyroku z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3 (C‑107/10, EU:C:2011:298), sąd odsyłający postanowił, że do celów zawisłego przed nim sporu należy obliczyć odsetki za zwłokę należne spółce Nidera od kwoty zwróconej nadpłaty VAT od upływu terminu przewidzianego w art. 87 ust. 7 pkt 1 ustawy o administracji podatkowej, co Nidera i rząd litewski potwierdziły na rozprawie. Sąd ten zwraca się zatem do Trybunału z pytaniem nie o datę, od jakiej są należne odsetki za zwłokę, lecz wyłącznie o możliwość obniżenia kwoty tych odsetek.

20

Poprzez swoje pytanie sąd odsyłający w istocie dąży do ustalenia, czy art. 183 dyrektywy VAT w związku z zasadą neutralności podatkowej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on obniżeniu kwoty zwykle płatnych na podstawie prawa krajowego odsetek od nadpłaconego VAT, który nie został zwrócony w odpowiednim czasie, ze względów związanych z okolicznościami niezależnymi od podatnika, takich jak wielkość kwoty tych odsetek w stosunku do kwoty nadpłaconego VAT, okres, w którym nadpłata nie została zwrócona, i powodów leżących u podstaw braku zwrotu, jak również strat faktycznie poniesionych przez podatnika.

21

Należy przypomnieć, że o ile art. 183 dyrektywy VAT nie przewiduje ani obowiązku zapłaty odsetek od nadpłaconego VAT do zwrotu, ani dnia, od którego takie odsetki są należne, o tyle okoliczność ta sama w sobie nie pozwala na stwierdzenie, że przepis ten należy interpretować w ten sposób, iż ustalone przez państwa członkowskie warunki w celu dokonania zwrotu nadpłaconego VAT są zwolnione z wszelkiej kontroli w świetle prawa Unii (wyroki: z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 27, 28; a także z dnia 6 lipca 2017 r., Glencore Agriculture Hungary,C‑254/16, EU:C:2017:522, pkt 18).

22

Z jednej bowiem strony, jakkolwiek wprowadzanie w życie prawa do zwrotu nadpłaconego VAT przewidzianego w art. 183 dyrektywy VAT objęte jest zasadniczo autonomią proceduralną państw członkowskich, to jednak ramy tej autonomii stanowią zasady równoważności i skuteczności (zob. podobnie wyroki: z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 29; z dnia 19 lipca 2012 r., Littlewoods Retail i in., C‑591/10, EU:C:2012:478, pkt 27; a także z dnia 24 października 2013 r., Rafinăria Steaua Română, C‑431/12, EU:C:2013:686, pkt 20).

23

Z drugiej strony z orzecznictwa Trybunału wynika, że państwa członkowskie muszą przestrzegać określonych szczególnych zasad przy wprowadzaniu w życie prawa do zwrotu nadpłaconego VAT wynikającego z art. 183 dyrektywy VAT, interpretowanego w kontekście i w świetle zasad ogólnych regulujących dziedzinę VAT (wyroki: z dnia 24 października 2013 r., Rafinăria Steaua Română, C‑431/12, EU:C:2013:686, pkt 21; z dnia 6 lipca 2017 r., Glencore Agriculture Hungary, C‑254/16, EU:C:2017:522, pkt 19).

24

Jeżeli państwa członkowskie mają pewien stopień swobody w określaniu trybów zwrotu nadpłaconego VAT, tryby te nie mogą naruszać zasady neutralności podatkowej poprzez przenoszenie na podatnika ciężaru VAT w całości lub w części. W szczególności tryby takie powinny umożliwiać podatnikowi odzyskanie w odpowiednich warunkach całej wierzytelności wynikającej z nadpłaconego VAT, co oznacza, że zwrot ma zostać dokonany w rozsądnym terminie oraz że w każdym razie ustalony sposób zwrotu nie może pociągać za sobą żadnego ryzyka finansowego dla podatnika (wyroki: z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 33; z dnia 6 lipca 2017 r., Glencore Agriculture Hungary, C‑254/16, EU:C:2017:522, pkt 20).

25

W tym względzie, jeżeli zwrot na rzecz podatnika nadpłaconego VAT następuje po przekroczeniu rozsądnego terminu, to zasada neutralności systemu podatkowego VAT wymaga, aby straty finansowe poniesione w ten sposób przez podatnika w wyniku utraty możliwości dysponowania danymi środkami finansowymi zostały zrekompensowane poprzez zapłatę odsetek za zwłokę. Wobec braku przepisów na poziomie Unii w dziedzinie VAT do państw członkowskich należy ustanowienie w krajowym porządku prawnym przesłanek, zgodnie z którymi powinny być wypłacane odsetki za zwłokę, a w szczególności stawki i sposobu obliczania takich odsetek, jednakże z poszanowaniem zasady neutralności podatkowej (zob. podobnie wyroki: z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 33, 53, 54; z dnia 19 lipca 2012 r., Littlewoods Retail i in., C‑591/10, EU:C:2012:478, pkt 27; a także z dnia 24 października 2013 r., Rafinăria Steaua Română, C‑431/12, EU:C:2013:686, pkt 22, 23).

26

W odniesieniu do sporu w postępowaniu głównym sąd odsyłający wskazuje, że zgodnie z art. 87 ust. 9 ustawy o administracji podatkowej stopa odsetek należnych w wypadku zwrotu po terminie nadpłaconego VAT podatnikowi jest identyczna jak stopa odsetek za zwłokę mająca zastosowanie do podatników w wypadku zapłaty podatku lub opłaty po terminie. Na podstawie art. 99 tej ustawy ową stopę oblicza się poprzez podwyższenie o dziesięć punktów procentowych średniej rocznej stopy oprocentowania obligacji skarbowych wyemitowanych w ostatnim kwartale przez Republikę Litewską.

27

Sąd odsyłający uważa, że skoro znacznie opóźniony zwrot nadpłaconego VAT skutkuje długim okresem niedostępności środków, takie naliczanie mogłoby prowadzić do powstania kwoty odsetek wyrównawczych, która jest nieproporcjonalna w stosunku do strat faktycznie poniesionych przez podatnika. Stwierdza on, że w tych okolicznościach kryteria racjonalnego charakteru i słuszności pozwalają zarówno organom podatkowym, na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy o administracji podatkowej, jak i sądowi krajowemu na przyznanie obniżenia tej kwoty ze względów wskazanych w pytaniu prejudycjalnym, które nie są związane z zachowaniem podatnika. Następnie z odpowiedzi rządu litewskiego na pytanie zadane przez Trybunał na rozprawie wynika, że dotychczas sądy krajowe nigdy nie stosowały takiego obniżenia.

28

W pierwszej kolejności, w odniesieniu do obniżenia z uwagi na wielkość kwoty zwykle należnych odsetek, na podstawie reguł prawa krajowego, przy uwzględnieniu kwoty nadpłaconego VAT, jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 35 opinii, owa kwota odsetek stanowi jedynie wynagrodzenie pozbawienia dochodów spowodowanego długim okresem braku zwrotu kwoty głównej. Wynika z tego, że obniżenie rzeczonej kwoty, które jest uzasadnione wyłącznie jej wielkością w stosunku do kwoty głównej podlegającej zwrotowi, po stronie podatnika powodowałoby powstanie ryzyka, iż zapłata odsetek za zwłokę nie pokrywa całego okresu, w którym zasada neutralności podatkowej wymaga, zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 24 i 25 niniejszego wyroku, aby niedostępność spornych kwot pieniężnych została zrekompensowana poprzez zapłatę odsetek za zwłokę.

29

W drugiej kolejności, w odniesieniu do długości okresu braku zwrotu, z poprzedniego punktu wynika, że długość ta sama w sobie nie może uzasadnić obniżenia odsetek za zwłokę, bowiem ich kwota ma właśnie na celu zrekompensowanie strat finansowych poniesionych przez podatnika w tym okresie. Ponadto możliwość obniżenia kwoty odsetek należnych ze względu na długość okresu braku zwrotu mogłaby skutkować tym, że organy podatkowe nie byłyby skłonne dokonać zwrotu nadpłaconego VAT niezwłocznie, co również może powodować powstanie ryzyka finansowego po stronie podatnika niezgodnie z zasadą neutralności podatkowej.

30

Należy ponadto podkreślić, że odmowa zwrotu przez organy podatkowe nadpłaconego VAT żądanego przez spółkę Nidera przed ogłoszeniem wyroku z dnia 21 października 2010 r., Nidera Handelscompagnie (C‑385/09, EU:C:2010:627), również nie może uzasadnić obniżenia kwoty odsetek za zwłokę. Należy bowiem przypomnieć, że wykładnia przepisu prawa Unii, dokonana przez Trybunał w ramach kompetencji przyznanej mu w art. 267 TFUE, wyjaśnia i precyzuje znaczenie oraz zakres tego przepisu, tak jak powinien on lub powinien był być rozumiany i stosowany od daty jego wejścia w życie (wyroki: z dnia 27 marca 1980 r., Denkavit italiana, 61/79, EU:C:1980:100, pkt 16; a także z dnia 14 kwietnia 2015 r., Manea, C‑76/14, EU:C:2015:216, pkt 53 i przytoczone tam orzecznictwo).

31

Ponadto z punktu widzenia podatnika nie ma istotnej różnicy między zwłoką w zwrocie z uwagi na administracyjne postępowanie w sprawie wniosku zakończone po terminie a zwłoką w zwrocie z uwagi na akty administracyjne niezgodnie z prawem odmawiające zwrotu, których nieważność została następnie stwierdzona na mocy orzeczenia Trybunału (zob. analogicznie wyrok z dnia 24 października 2013 r., Rafinăria Steaua Română, C‑431/12, EU:C:2013:686, pkt 25).

32

W trzeciej kolejności, jeśli chodzi o możliwość obniżenia przez sąd krajowy kwoty odsetek standardowo należnych na podstawie reguł krajowych w celu uwzględnienia strat faktycznie poniesionych przez konkretnego podatnika ze względu na pozbawienie w okresie braku zwrotu kwoty nadpłaconego VAT podlegającego zwrotowi, możliwość taka oznacza, iż do podatnika należy wykazanie strat finansowych, jakie faktycznie poniósł on z tytułu tego pozbawienia środków.

33

Niemniej jednak rząd litewski podnosi z jednej strony, że stopa odsetek przewidziana w art. 99 ustawy o administracji podatkowej nie tylko ma na celu zrekompensowanie strat poniesionych przez podatnika, lecz także, z tytułu podwyższenia o dziesięć punktów procentowych rocznej stopy oprocentowania obligacji skarbowych, zawiera element karny o skutku sankcji. Podkreśla on, że zgodnie z art. 87 ust. 9 tej ustawy stopa odsetek podlegających zapłacie na rzecz podatnika w wypadku braku zwrotu nadpłaconego VAT w przewidzianych terminach odpowiada stopie odsetek za zwłokę mającej zastosowanie do podatników w razie zapłaty po terminie należnego podatku lub należnej opłaty.

34

Z drugiej strony stawka określona w tym art. 99 ma zastosowanie tylko do okresu od daty wydania decyzji organu podatkowego, względnie sądu, stwierdzającej zasadność żądania zwrotu do daty pełnego zwrotu nadpłaconego VAT podatnikowi. Rząd litewski wnioskuje z tego, że zastosowanie tej stopy do okresu poprzedzającego tę decyzję skutkowałoby nadmiernym zrekompensowaniem strat poniesionych przez podatnika ze względu na niedostępność środków podlegających zwrotowi, co przyniosłoby temu podatnikowi nieuzasadnioną korzyść.

35

W tym względzie należy zauważyć, że argumenty rządu litewskiego są oparte na interpretacji przepisów litewskich, która różni się od tej przedstawionej przez sąd odsyłający. Z postanowienia odsyłającego nie wynika bowiem, że odsetki za zwłokę sporne w postępowaniu głównym mają charakter karny. Ponadto, jak stwierdzono w pkt 19 niniejszego wyroku, sąd odsyłający postanowił, iż datę, od której naliczane są odsetki, należy określić na podstawie art. 87 ust. 7 pkt 1 ustawy o administracji podatkowej, która wyznacza termin 30 dni od daty otrzymania wniosku o zwrot, a nie od daty wydania decyzji rozstrzygającej w przedmiocie tego wniosku. Tymczasem jedynie do sądu odsyłającego należy dokonanie interpretacji przepisów krajowych, a do Trybunału należy udzielenie odpowiedzi na pytanie prejudycjalne w oparciu o interpretację rzeczonych przepisów dokonaną przez sąd odsyłający (zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 38).

36

W każdym razie, w ramach swobody określania sposobów zwrotu nadpłaconego VAT przypomnianej w pkt 23 niniejszego wyroku, w celu zapewnienia rekompensaty poprzez przepisy, które mogą być w łatwy sposób zarządzane i kontrolowane przez organy podatkowe, państwa członkowskie są uprawnione do wprowadzenia zryczałtowanych odsetek za zwłokę. Jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 33 opinii, nawet jeśli w niektórych szczególnych wypadkach kwota odsetek wyrównawczych przekracza rzeczywistą szkodę poniesioną przez podatnika, stanowi to jednak tylko skutek systemu zryczałtowanego odszkodowania, które to odszkodowanie z natury rzeczy odzwierciedla nie stratę rzeczywiście poniesioną, lecz stratę, jaką według oceny prawodawcy krajowego mógł ponieść podatnik. Odszkodowanie w postaci odsetek może być w konkretnych wypadkach wyższe lub niższe od rzeczywistej straty.

37

Zatem nawet jeśli przepisy krajowe, takie jak sporne w postępowaniu głównym, przewidują zapłatę takich zryczałtowanych odsetek za zwłokę, to jednocześnie nie mogą one ustanawiać możliwości wykluczenia zapłaty takich odsetek za zwłokę i ograniczenia się do zrekompensowania faktycznych strat na podstawie kryteriów racjonalnego charakteru i słuszności, jak podnosi rząd litewski. Takie przepisy krajowe oznaczałyby bowiem dla podatnika brak możliwości przewidzenia okoliczności, w jakich może on oczekiwać zapłaty zryczałtowanych odsetek za zwłokę, a zatem brak możliwości zaplanowania jego działalności w zależności od takiej zapłaty. Wydaje się więc, że przepisy takie nie pozwalają podatnikowi odzyskać w odpowiednich okolicznościach całej wierzytelności wynikającej z nadpłaconego VAT bez ponoszenia żadnego ryzyka finansowego, niezgodnie z zasadą neutralności podatkowej (zob. analogicznie wyrok z dnia 12 maja 2011 r., Enel Maritsa Iztok 3, C‑107/10, EU:C:2011:298, pkt 57, 58).

38

W świetle ogółu powyższych rozważań na zadane pytanie należy odpowiedzieć, iż art. 183 dyrektywy VAT w związku z zasadą neutralności podatkowej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on obniżeniu kwoty zwykle płatnych na podstawie prawa krajowego odsetek od nadpłaconego VAT, który nie został zwrócony w odpowiednim czasie, ze względów związanych z okolicznościami niezależnymi od podatnika, takich jak wielkość kwoty tych odsetek w stosunku do kwoty nadpłaconego VAT, okres, w którym nadpłata nie została zwrócona, i powodów leżących u podstaw braku zwrotu, jak również strat faktycznie poniesionych przez podatnika.

39

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (czwarta izba) orzeka, co następuje:

Artykuł 183 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z zasadą neutralności podatkowej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on obniżeniu kwoty zwykle płatnych na podstawie prawa krajowego odsetek od nadpłaconego podatku od wartości dodanej, który nie został zwrócony w odpowiednim czasie, ze względów związanych z okolicznościami niezależnymi od podatnika, takich jak wielkość kwoty tych odsetek w stosunku do kwoty nadpłaconego podatku od wartości dodanej, okres, w którym nadpłata nie została zwrócona, i powodów leżących u podstaw braku zwrotu, jak również strat faktycznie poniesionych przez podatnika.