1

W odwołaniu spółka Brandconcern BV wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 30 września 2014 r., Scooters India/OHIM – Brandconcern (LAMBRETTA) (T‑51/12, niepublikowanego, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2014:844), w którym Sąd stwierdził nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 1 grudnia 2011 r. (sprawa R 2312/2010‑1), dotyczącej postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między spółką Brandconcern a spółką Scooters India Ltd (zwanej dalej „sporną decyzją”).

2

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1), które weszło w życie w dniu 13 kwietnia 2009 r., dokonano ujednolicenia rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 17, t. 1, s. 146) i je uchylono.

3

Artykuł 51 rozporządzenia nr 207/2009, który odpowiada art. 50 rozporządzenia nr 40/94, zatytułowany „Podstawy wygaśnięcia”, stanowi:

„1.   Wygaśnięcie prawa właściciela [unijnego] znaku towarowego stwierdza się na podstawie wniosku do [EUIPO] lub roszczenia wzajemnego w postępowaniu w sprawie naruszenia:

[…]

2.   W przypadku gdy podstawy stwierdzenia wygaśnięcia praw istnieją jedynie w odniesieniu do niektórych towarów lub usług, dla których [unijny] znak towarowy jest zarejestrowany, stwierdza się wygaśnięcie prawa właściciela jedynie w odniesieniu do tych towarów lub usług”.

4

W dwóch komunikatach, opublikowanych odpowiednio w 2003 r. i w 2012 r., prezes EUIPO udzielił wskazówek dotyczących używania nagłówków klas towarów określonych w Porozumieniu nicejskim dotyczącym międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami (zwanym dalej „porozumieniem nicejskim”).

5

Punkt IV akapit pierwszy komunikatu nr 4/03 prezesa EUIPO z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie używania nagłówków klas w wykazach towarów i usług dla potrzeb zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych (zwanego dalej „komunikatem nr 4/03”), stanowił:

„W 34 klasach towarów i 11 klasach usług ujęto wszystkie towary i usługi. W rezultacie użycie wszystkich ogólnych określeń wymienionych w nagłówku określonej klasy stanowi zastrzeżenie wszystkich towarów i usług przynależących do tej klasy”.

6

W dniu 20 czerwca 2012 r. prezes EUIPO przyjął komunikat nr 2/12 uchylający komunikat nr 4/03 i dotyczący używania nagłówków klas w wykazach towarów i usług dla potrzeb zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych (zwany dalej „komunikatem nr 2/12”). Punkt V tego komunikatu stanowi:

„Co się tyczy [unijnych] znaków towarowych zarejestrowanych przed wejściem w życie niniejszego komunikatu, w przypadku których posłużono się wszystkimi ogólnymi określeniami wymienionymi w nagłówku danej klasy, [EUIPO] przyjmuje, że zamiarem zgłaszającego, w świetle wskazań zawartych w komunikacie nr 4/03, było objęcie wszystkich towarów lub usług wskazanych w alfabetycznym wykazie tej klasy, zgodnie z wersją obowiązującą w chwili dokonania zgłoszenia”.

7

Spółka Scooters India jest właścicielem unijnego znaku towarowego LAMBRETTA, zgłoszonego w dniu 7 lutego 2000 r. i zarejestrowanego przez EUIPO w dniu 6 sierpnia 2002 r. Towary, dla których znak ten został zarejestrowany, należą, między innymi, do klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, która odpowiada następującemu opisowi: „pojazdy; urządzenia służące do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie”.

8

W dniu 19 listopada 2007 r. na podstawie art. 50 ust. 1 lit. a) i art. 50 ust. 2 rozporządzenia nr 40/94 – obecnie art. 51 ust. 1 lit. a) i art. 51 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 – spółka Brandconcern złożyła wniosek o stwierdzenie częściowego wygaśnięcia prawa do znaku towarowego LAMBRETTA w odniesieniu do towarów należących w szczególności do tej klasy 12. W tym względzie podniosła ona brak rzeczywistego używania wspomnianego znaku towarowego w nieprzerwanym okresie pięciu lat.

9

W dniu 24 września 2010 r. Wydział Unieważnień stwierdził częściowe wygaśnięcie prawa do znaku towarowego LAMBRETTA, ze skutkiem od dnia 19 listopada 2007 r., w odniesieniu do towarów należących w szczególności do wspomnianej klasy 12. W dniu 23 listopada 2010 r. spółka Scooters India wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień.

10

W spornej decyzji Pierwsza Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie w szczególności w odniesieniu do towarów z klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. W decyzji tej Izba Odwoławcza – co się tyczy towarów należących do wspomnianej klasy – ograniczyła badanie rzeczywistego używania znaku towarowego LAMBRETTA jedynie do „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” w dosłownym znaczeniu tych terminów. Po dokonaniu stwierdzenia, że przedstawione przez spółkę Scooters India dowody w celu wykazania tego rzeczywistego używania ograniczają się do dowodów odnoszących się do sprzedaży części zamiennych do skuterów i nie obejmują żadnego dowodu dotyczącego sprzedaży „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie”, Izba Odwoławcza stwierdziła, że „ze sprzedaży części zamiennych nie można wywieść, iż [spółka Scooters India] również wytwarzała oraz sprzedawała jakikolwiek pojazd”.

11

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 8 lutego 2012 r. spółka Scooters India złożyła skargę o stwierdzenie nieważności spornej decyzji, podnosząc jedyny zarzut dotyczący naruszenia art. 51 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009. Zarzut ten został podzielony na dwie części.

12

W ramach rozpatrywania części pierwszej jedynego zarzutu w pkt 35–38 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł, że zawartą w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego wzmiankę „pojazdy; urządzenia służące do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” należy interpretować jako mającą na celu ochronę znaku towarowego LAMBRETTA dla wszystkich towarów wskazanych w alfabetycznym wykazie dotyczącym klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. Sąd stwierdził zatem, że o ile „części zamiennych do skuterów” nie wskazano jako takich w alfabetycznym wykazie towarów tej klasy 12, o tyle Izba Odwoławcza powinna była rozpatrzyć rzeczywiste używanie tego znaku towarowego dla licznych akcesoriów i części do pojazdów, które wskazano w tym wykazie. W konsekwencji, stwierdziwszy, że Izba Odwoławcza nie rozpatrzyła rzeczywistego używania wspomnianego znaku towarowego dla wspomnianych części zamiennych do skuterów, Sąd uwzględnił tę część pierwszą jedynego zarzutu i stwierdził nieważność spornej decyzji.

13

Co się tyczy części drugiej jedynego zarzutu, w pkt 42–44 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł, że w następstwie stwierdzenia nieważności spornej decyzji – orzeczonego w ramach rozpatrywania części pierwszej jedynego zarzutu – Izba Odwoławcza powinna zbadać, czy spółka Scooters India używała znaku towarowego LAMBRETTA dla części zamiennych. Sąd stwierdził, iż badanie to należy przeprowadzić zgodnie z kryteriami wskazanymi przez Trybunał w wyroku z dnia 11 marca 2003 r., Ansul (C‑40/01, EU:C:2003:145, pkt 40–43).

14

Spółka Brandconcern wnosi do Trybunału o:

15

EUIPO wnosi do Trybunału o:

16

Spółka Scooters India wnosi do Trybunału o:

17

Na poparcie odwołania spółka Brandconcern podnosi dwa zarzuty dotyczące, odpowiednio, naruszenia art. 51 ust. 1 lit. a) w związku z art. 51 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, a także uchybienia proceduralnego, jakiego dopuścił się Sąd.

18

Na wstępie spółka Brandconcern twierdzi, że spółka Scooters India nie kwestionowała przed Sądem zawartego w spornej decyzji stwierdzenia Izby Odwoławczej EUIPO, zgodnie z którym znak towarowy LAMBRETTA nie był używany dla towarów, dla których został zarejestrowany, a mianowicie „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” należących do klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. W tych okolicznościach, i tylko z tego względu, Sąd powinien był oddalić wniesioną przez spółkę Scooters India skargę. W każdym wypadku spółka Brandconcern podnosi, że Sąd powinien był stwierdzić niedopuszczalność złożonej przez spółkę Scooters India skargi ze względu na to, że przedmiot tej skargi jest odmienny od przedmiotu odwołania wniesionego przed wspomnianą Izbą Odwoławczą. Wnosząca odwołanie wskazuje zatem, że spółka Scooters India podniosła kwestię ochrony znaku towarowego LAMBRETTA w odniesieniu do części zamiennych – jako „elementów składowych” towarów, dla których ten znak został zarejestrowany – dopiero na etapie skargi przed Sądem, a nie na etapie odwołania przed EUIPO.

19

Następnie spółka Brandconcern twierdzi, że – w świetle reguły wskazanej przez Trybunał w pkt 61 wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361), dotyczącym oznaczenia słownego „IP Translator” – Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że Izba Odwoławcza EUIPO powinna była rozpatrzyć, zgodnie z zasadą pewności prawa, czy spółka Scooters India rzeczywiście używała znaku towarowego LAMBRETTA dla towarów, dla których nie został on zarejestrowany. Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd błędnie orzekł bowiem, że pomimo iż spółka Scooters India uzyskała rejestrację znaku towarowego LAMBRETTA dla – zgodnie z dokonanym przez nią zgłoszeniem – „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” należących do klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, należy udzielić spółce Scooters India ochrony wynikającej z rejestracji tego znaku towarowego dla wszystkich towarów ujętych w alfabetycznym wykazie odnoszącym się do tej klasy.

20

Zdaniem spółki Brandconcern w wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361), Trybunał orzekł, że ze względów jasności i precyzyjności w zgłoszeniu należy uściślić, czy dotyczy ono wszystkich towarów lub usług wskazanych w alfabetycznym wykazie danej klasy, czy też jedynie niektórych z tych towarów lub usług. Takiego zgłoszenia nie można interpretować – bez wyraźnego oświadczenia zgłaszającego – jako dotyczącego wszystkich towarów należących do danej klasy. Spółka Brandconcern podnosi – wbrew temu, co wynika z zaskarżonego wyroku – że linię orzeczniczą wynikającą ze wspomnianego powyżej wyroku należy zastosować w niniejszym wypadku, mając na względzie zasadę, zgodnie z którą wyrok wydany zgodnie z art. 267 TFUE wywołuje retroaktywne skutki, pomimo wskazanych przez Sąd względów związanych z pewnością prawa.

21

W każdym wypadku odnoszące się do zakresu zgłoszenia wymogi jasności i precyzyjności nie są przestrzegane, jeżeli uwzględnia się podnoszony zamiar zgłaszającego wykroczenia poza dosłowne znaczenie terminów użytych przy dokonaniu zgłoszenia, w sytuacji gdy taki zamiar nie został wykazany – tak jak w niniejszym wypadku – w oświadczeniu dotyczącym towarów wymienionych w alfabetycznym wykazie danej klasy.

22

EUIPO i spółka Scooters India twierdzą, że zarzut ten należy oddalić jako bezzasadny.

23

Co się tyczy podniesionego na wstępie przez spółkę Brandconcern argumentu, wystarczy stwierdzić, że w piśmie złożonym do Sądu spółka Scooters India żądała stwierdzenia nieważności spornej decyzji w zakresie, w jakim oddalono w niej odwołanie złożone przez spółkę Scooters India od decyzji Wydziału Unieważnień EUIPO, w której orzeczono wygaśnięcie prawa do znaku towarowego LAMBRETTA w odniesieniu do towarów ujętych w klasie 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, w tym „części i akcesoriów do pojazdów i urządzeń służących do poruszania się na lądzie”.

24

W piśmie tym spółka Scooters India podniosła bowiem, że te ostatnie stanowią zwykłą podkategorię „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie”, czyli towarów objętych nagłówkiem klasy 12 wskazanych w dokonanym przez nią zgłoszeniu, a nie innych towarów. A zatem spółka Brandconcern niesłusznie podnosi, że spółka Scooters India nie kwestionowała przed Sądem zawartego w spornej decyzji stwierdzenia Izby Odwoławczej EUIPO, zgodnie z którym znak towarowy LAMBRETTA nie był używany dla towarów, dla których został zarejestrowany.

25

W tych okolicznościach należy oddalić ten argument jako bezzasadny.

26

Spółka Brandconcern zarzuca także Sądowi naruszenie prawa w zakresie, w jakim Sąd ograniczył jej zdaniem w czasie skutki wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361). Jej zdaniem wyrok ten ma zastosowanie w niniejszym wypadku w zakresie, w jakim wymaga on interpretacji zgłoszeń unijnych znaków towarowych – w tym dokonanych przed wydaniem wspomnianego wyroku – w ten sposób, że jedynie towary wyraźnie wskazane w takich zgłoszeniach są objęte ochroną wynikającą z unijnego znaku towarowego.

27

W tym względzie należy przypomnieć, że wprawdzie w pkt 21–24 zaskarżonego wyroku Sąd rozpatrzył kwestię wpływu wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361) – a w szczególności pkt 61 tego wyroku – na wykładnię zgłoszenia znaku towarowego LAMBRETTA, jednak stwierdził także, że Trybunał nie ograniczył w czasie skutków tego wyroku.

28

W pkt 61 wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361), Trybunał stwierdził zatem, że aby spełnić przywołane powyżej wymogi jasności i precyzyjności, nałożone w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 2008, L 299, s. 25), zgłaszający krajowy znak towarowy – który posługuje się wszystkimi ogólnymi określeniami nagłówków klas klasyfikacji nicejskiej w celu wskazania towarów lub usług, w odniesieniu do których wniesiono o ochronę wynikającą ze znaku towarowego – powinien sprecyzować, czy zgłoszenie do rejestracji obejmuje wszystkie towary lub usługi ujęte w wykazie alfabetycznym konkretnej klasy, czy też tylko niektóre z tych towarów lub usług. W wypadku gdy zgłoszenie dotyczy jedynie niektórych z omawianych towarów lub usług, zgłaszający jest zobowiązany do sprecyzowania, których towarów lub usług należących do tej klasy dotyczy to zgłoszenie.

29

Po pierwsze, należy jednak wskazać, że pkt 61 tego wyroku nie dotyczy właścicieli już zarejestrowanego znaku towarowego, lecz jedynie zgłaszających znaki towarowe.

30

Po drugie, we wspomnianym pkt 61 wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361), Trybunał ograniczył się do uściślenia wymogów, jakim podlegają zgłaszający nowe krajowe znaki towarowe, którzy posługują się ogólnymi określeniami nagłówka danej klasy w celu zidentyfikowania towarów i usług, dla których wnoszą o ochronę w odniesieniu do znaku towarowego. Takie wymogi, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 64 opinii, umożliwiają zapobieganie sytuacji, w której nie byłoby możliwe określenie z pewnością zakresu wynikającej ze znaku towarowego ochrony, gdy zgłaszający posługuje się wszystkimi określeniami zawartymi w nagłówku klasy.

31

Nie można zatem stwierdzić, że w wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., Chartered Institute of Patent Attorneys (C‑307/10, EU:C:2012:361), Trybunał zamierzał podważyć przedstawione w komunikacie nr 4/03 stanowisko dotyczące znaków towarowych zarejestrowanych przed wydaniem tego wyroku. W konsekwencji wskazana w pkt 61 wspomnianego wyroku reguła nie ma zastosowania do rejestracji znaku towarowego LAMBRETTA, która to rejestracja miała miejsce przed wydaniem tego wyroku.

32

A zatem orzekając w pkt 35 zaskarżonego wyroku, że zgodnie z określonym w pkt V komunikatu nr 2/12 stanowiskiem należy interpretować wzmiankę „pojazdy; urządzenia służące do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” – odpowiadającą towarom wskazanym w nagłówku klasy 12 w rozumieniu porozumienia nicejskiego oraz zawartą w zgłoszeniu znaku towarowego LAMBRETTA – jako mającą na celu ochronę tego znaku towarowego w odniesieniu do wszystkich towarów ujętych w alfabetycznym wykazie tej klasy 12, Sąd nie naruszył prawa w sposób mogący uzasadnić uchylenie zaskarżonego wyroku.

33

Ponadto przyjęty przez Sąd sposób wykładni spornego zgłoszenia znajduje potwierdzenie w zmianie dokonanej w art. 28 ust. 8 rozporządzenia nr 207/2009 rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 z dnia 16 grudnia 2015 r. (Dz.U. 2015, L 341, s. 21). Na mocy tego ostatniego rozporządzenia we wspomnianym przepisie zawarto bowiem przepis przejściowy umożliwiający właścicielom unijnych znaków towarowych zgłoszonych przed dniem 22 czerwca 2012 r. i zarejestrowanych dla całego nagłówka danej klasy klasyfikacji nicejskiej złożenie przed dniem 24 września 2016 r. oświadczenia, czy w dacie dokonania zgłoszenia zamierzali objąć ochroną towary lub usługi inne niż te wynikające z dosłownego znaczenia nagłówka, lecz ujęte w alfabetycznym wykazie tej klasy.

34

W tych okolicznościach zarzut pierwszy należy oddalić jako bezzasadny.

35

W podniesionym posiłkowo zarzucie drugim spółka Brandconcern twierdzi, że zaskarżony wyrok nie został uzasadniony w zakresie, w jakim Sąd stwierdził nieważność spornej decyzji, pomimo iż wskazał, że spółka Scooters India nie używała znaku towarowego LAMBRETTA dla towarów, dla których znak ten został zarejestrowany, czyli „pojazdów; urządzeń służących do poruszania się na lądzie, w powietrzu lub wodzie” objętych nagłówkiem klasy 12 porozumienia nicejskiego. W szczególności zdaniem spółki Brandconcern istnieje niezgodność między z jednej strony uzasadnieniem tego wyroku dotyczącym kwestii używania tego znaku towarowego jedynie dla części zamiennych do skuterów a z drugiej strony sentencją wspomnianego wyroku, w której stwierdzono nieważność spornej decyzji również w odniesieniu do towarów objętych nagłówkiem tej klasy 12.

36

EUIPO twierdzi, że zarzut drugi jest niedopuszczalny lub w każdym wypadku bezzasadny. Zdaniem spółki Scooters India zarzut ten należy oddalić jako bezzasadny.

37

Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w odwołaniu należy dokładnie wskazać zakwestionowane części wyroku, którego uchylenia zażądano, oraz argumenty prawne w konkretny sposób uzasadniające to żądanie. Trybunał podkreślił także, że zwykłe abstrakcyjne wymienienie zarzutów w odwołaniu nie odpowiada wymogom ustanowionym w art. 58 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i w art. 168 § 1 lit. d) regulaminu postępowania przed Trybunałem. Ponadto w art. 169 § 2 wspomnianego regulaminu postępowania uściślono, że podnoszone zarzuty i argumenty prawne wskazują precyzyjnie motywy orzeczenia Sądu, które wnoszący odwołanie kwestionuje. Odwołanie pozbawione takich cech nie może bowiem stanowić przedmiotu oceny prawnej umożliwiającej Trybunałowi wypełnianie powierzonej mu funkcji oraz przeprowadzenie kontroli zgodności z prawem (wyrok z dnia 7 listopada 2013 r., Wam Industriale/Komisja, C‑560/12 P, niepublikowany, EU:C:2013:726, pkt 42–44).

38

W niniejszym wypadku spółka Brandconcern nie wskazała w odwołaniu, w których punktach zaskarżonego wyroku Sąd orzekł, że spółka Scooters India nie używała znaku towarowego LAMBRETTA dla towarów, dla których znak ten został zarejestrowany. Ponadto, o ile jest prawdą, że w replice spółka Brandconcern odniosła się do pkt 14, 16 i 17 zaskarżonego wyroku, o tyle z tych punktów nie wynika, iż Sąd stwierdził, że spółka Scooters India nie używała znaku towarowego LAMBRETTA dla towarów, dla których znak ten został zarejestrowany.

39

Wbrew temu, co twierdzi spółka Brandconcern, zaskarżony wyrok dotyczy bowiem kwestii związanej z wykładnią zgłoszenia i nie orzeczono w nim w żaden sposób w przedmiocie faktycznego używania spornego znaku towarowego dla jakiegokolwiek z towarów należących do klasy 12 porozumienia nicejskiego.

40

W tych okolicznościach zarzut drugi należy oddalić jako bezzasadny.

41

Ponieważ żaden z zarzutów podniesionych przez spółkę Brandconcern nie został uwzględniony, należy oddalić odwołanie w całości.

42

Zgodnie z art. 184 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem, jeżeli odwołanie jest bezzasadne, Trybunał rozstrzyga o kosztach. Zgodnie z art. 138 § 1 tego regulaminu, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 tego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.

43

Ponieważ EUIPO i spółka Scooters India wniosły o obciążenie spółki Brandconcern kosztami postępowania, a spółka Brandconcern przegrała sprawę, należy obciążyć ją kosztami postępowania.

Z powyższych względów Trybunał (piąta izba) orzeka, co następuje: