1

W swoim odwołaniu spółka Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd (zwana dalej „Dashiqiao”) wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie T-423/09 Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials przeciwko Radzie, Zb.Orz. s. I-8369 (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), mocą którego Sąd oddalił jej skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 240, s. 7, zwanego dalej „spornym rozporządzeniem”) ze względu na to, że cło antydumpingowe ustanowione w nim wobec strony skarżącej przekracza cło, jakie znajdowałoby zastosowanie, gdyby zostało ono określone przy użyciu metody obliczeń zastosowanej w postępowaniu pierwotnym w celu uwzględnienia braku zwrotu chińskiego podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT”) z tytułu wywozu.

2

Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996, L 56, s. 1) zostało uchylone i zastąpione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (wersja ujednolicona) (Dz.U. L 343, s. 51; sprostowanie Dz.U. 2010, L 7, s. 22). Jednakże ze względu na datę przyjęcia spornego rozporządzenia spór należy rozpatrzyć w oparciu o rozporządzenie nr 384/96, zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2117/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. (Dz.U. L 340, s. 17; zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”), którego art. 2 ust. 1 akapit pierwszy i art. 2 ust. 8 i 10 stanowiły:

„1.   Podstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu.

[…]

8.   Za cenę eksportową uważa się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt sprzedany [z przeznaczeniem] na wywóz z kraju wywozu do Wspólnoty.

[…]

10.   Dokonuje się obiektywnego porównania ceny eksportowej z wartością normalną. Porównania dokonuje się na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do sprzedaży dokonanych w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z należytym uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen. W przypadku gdy nie jest możliwe porównanie ustalonej wartości normalnej i ceny eksportowej na takiej podstawie, uwzględnia się, w formie dostosowania i oceniając każdy przypadek z osobna, różnice stwierdzonych czynników, które zostały zgłoszone i co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. Unika się powtórnych dostosowań, w szczególności w przypadku różnic dotyczących bonifikat, rabatów, ilości i poziomu handlu. W przypadku spełnienia określonych warunków czynniki, co do których można dokonać dostosowania, są następujące:

[…]

[…]

3

Artykuł 11 ust. 3 akapit pierwszy i art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego przewidują:

„3.   Potrzeba utrzymywania środków może również zostać objęta przeglądem w uzasadnionych przypadkach z inicjatywy Komisji lub na wniosek państwa członkowskiego albo pod warunkiem, że upłynął co najmniej rok od wprowadzenia środków ostatecznych, na wniosek eksportera, importera lub producentów wspólnotowych, który to wniosek zawiera wystarczające dowody uzasadniające potrzebę przeprowadzenia przeglądu okresowego.

[…]

9.   We wszystkich przeglądach lub czynnościach dotyczących zwrotu ceł, prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu, Komisja stosuje metodologię wykorzystywaną w trakcie postępowania, które doprowadziło do nałożenia cła, pod warunkiem że okoliczności nie uległy zmianie, z należytym uwzględnieniem przepisów art. 2, w szczególności jego ust. 11 i 12, oraz art. 17 niniejszego rozporządzenia”.

4

Istotne elementy stanu faktycznego w sprawie zostały przedstawione w pkt 4–6 i 16 zaskarżonego wyroku w sposób następujący:

[…]

5

Na poparcie swojej skargi do Sądu Dashiqiao podniosło dwa zarzuty: naruszenia, odpowiednio, art. 2 ust. 10 i art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

6

Nie uznając żadnego z zarzutów powołanych przez Dashiqiao na poparcie skargi, Sąd skargę tę oddalił w całości.

7

W swoim odwołaniu Dashiqiao wnosi do Trybunału o:

8

Rada wnosi do Trybunału o:

9

Komisja wnosi o oddalenie odwołania i obciążenie Dashiqiao kosztami postępowania.

10

Na poparcie swojego odwołania wniesionego od zaskarżonego wyroku – jedynie w zakresie, w jakim ten oddala drugi zarzut jej skargi: zarzut naruszenia art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego – Dashiqiao podnosi trzy zarzuty.

11

W ramach pierwszego zarzutu Dashiqiao twierdzi, że Sąd naruszył prawo przez to, że nie rozstrzygnął on kwestii, która metoda porównania ceny eksportowej i wartości normalnej została zastosowana w pierwotnym postępowaniu, a w związku z tym nie mógł w uzasadniony sposób orzec, że w postępowaniu w sprawie przeglądu nie doszło do „zmiany metody” w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W tym względzie Dashiqiao argumentuje, że z przepisu tego wynika, iż na zastosowanie metody innej od tej, której użyto podczas pierwotnego postępowania, pozwalałaby instytucjom jedynie zmiana okoliczności.

12

Dashiqiao podkreśla, że w pkt 57 zaskarżonego wyroku Sąd błędnie utożsamił pojęcia zmiany „metody dostosowania” i zmiany „metody porównania”. Zdaniem tej spółki jest oczywiste, że cło antydumpingowe nałożone na dokonywane przez nią operacje przywozu w następstwie postępowania w sprawie przeglądu byłoby niższe, gdyby instytucje zastosowały w tym postępowaniu tę samą metodę porównania ceny eksportowej z wartością normalną co metoda użyta w postępowaniu pierwotnym.

13

W ramach zarzutu drugiego Dashiqiao twierdzi, że Sąd naruszył prawo przez to, że uznał, iż instytucje są zobowiązane nie stosować użytej w pierwotnym postępowaniu metody porównania ceny eksportowej i wartości normalnej, jeżeli prowadzi ona do dostosowania niedozwolonego w świetle art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Zdaniem Dashiqiao Sąd błędnie utożsamił pojęcia „dostosowania” i „metody porównania”. Wystarczyłoby, aby metoda porównania ceny eksportowej i wartości normalnej użyta w postępowaniu pierwotnym była zgodna z owym art. 2 ust. 10, aby instytucje były – w świetle art. 11 ust. 9 tego rozporządzenia – zobowiązane do zastosowania jej także w postępowaniu w sprawie przeglądu. Jednakże według Dashiqiao instytucje nie dokonały dostosowania w rozumieniu art. 2 ust. 10 tego rozporządzenia, gdyż użyta metoda porównania została oparta na wartości normalnej bez podatku VAT, dla której dostosowanie takie nie jest przewidziane.

14

Dashiqiao argumentuje, że metoda porównania użyta w przeglądzie okresowym oparta na „cenie zawierającej [podatek] VAT” nie pozwala na uwzględnienie – przy dokonywaniu porównania ceny eksportowej z wartością normalną – wpływu podatku VAT z tytułu wywozu. Neutralna jest natomiast metoda porównania w oparciu o „cenę niezawierającą [podatku] VAT”. Ponadto spółka ta kwestionuje zastosowanie ww. art. 2 ust. 10 lit. b) do podatku pośredniego pobieranego na etapie sprzedaży końcowej, który służy jako podstawa ustalenia wartości normalnej. W tym względzie dodaje, że użycie wartości normalnej bez podatku VAT nie jest niezgodne z art. 2 rozporządzenia podstawowego. W konsekwencji Sąd orzekł błędnie, że jedyną metodą zgodną z art. 2 tego rozporządzenia jest metoda polegająca na dostosowaniu opartym na art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

15

Rada i Komisja kwestionują zarówno dopuszczalność, jak i zasadność tych zarzutów i wnoszą o ich oddalenie.

16

Zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego we wszystkich przeglądach w rozumieniu tego artykułu Komisja stosuje metodologię wykorzystywaną w trakcie pierwotnego postępowania, które doprowadziło do nałożenia spornego cła, pod warunkiem że okoliczności nie uległy zmianie, z należytym uwzględnieniem w szczególności przepisów art. 2 tego rozporządzenia.

17

Należy wskazać, że wyjątek pozwalający instytucjom na zastosowanie w postępowaniu w sprawie przeglądu metody innej od użytej w postępowaniu pierwotnym w przypadku, gdy uległy zmianie okoliczności, musi podlegać ścisłej wykładni, ponieważ odstępstwo lub wyjątek od zasady ogólnej należy interpretować wąsko (zob. wyrok z dnia 29 września 2011 r. w sprawie C‑82/10 Komisja przeciwko Irlandii, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo).

18

W tym względzie należy podkreślić, że ciężar dowodu spoczywa na instytucjach, które w celu zastosowania podczas przeglądu metody różniącej się od użytej w postępowaniu pierwotnym powinny wykazać, że okoliczności uległy zmianie.

19

Jednakże co do wyjątkowego charakteru tego rodzaju zmiany okoliczności w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego należy stwierdzić, że wymóg ścisłej wykładni nie pozwala instytucjom na interpretowanie i stosowanie tego przepisu w sposób niezgodny z jego brzmieniem i celem (zob. podobnie wyrok z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C‑337/09 P Rada przeciwko Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group, pkt 93). W tym względzie należy wskazać, że przepis ten przewiduje w szczególności, iż zastosowana metoda powinna być zgodna z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego.

20

W niniejszej sprawie z pkt 55 zaskarżonego wyroku wynika, że dostosowania ceny eksportowej w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego dokonano w postępowaniu pierwotnym, a nie dokonano go w ramach postępowania w sprawie przeglądu – z tego względu, iż przesłanki przewidziane w tym przepisie nie zostały spełnione. Według pkt 56 tego wyroku różnica ta nie stanowi „zmiany metody” w rozumieniu art. 11 ust. 9 tego rozporządzenia.

21

Dashiqiao twierdzi zasadniczo, że odmawiając rozstrzygnięcia kwestii, którą metodę porównania ceny eksportowej i wartości normalnej zastosowano w postępowaniu pierwotnym, Sąd nie mógł w uzasadniony sposób orzec, że nie doszło do „zmiany metody” w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

22

Tymczasem Sąd odpowiedział na pytanie o metodę porównania ceny eksportowej i wartości normalnej zastosowaną w postępowaniu w sprawie przeglądu i w postępowaniu pierwotnym, w ramach swojej wypowiedzi na temat pierwszego zarzutu skargi: zarzutu naruszenia art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dashiqiao nie kwestionuje tej wypowiedzi w rozpatrywanym odwołaniu. W pkt 37 zaskarżonego wyroku Sąd wskazał bowiem, że ze spornego rozporządzenia wynika, iż Rada uznała, że w odróżnieniu od sytuacji w postępowaniu pierwotnym, w postępowaniu w sprawie przeglądu nie zostały spełnione warunki dostosowania wartości normalnej lub ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, wobec czego przepis ten nie znajduje zastosowania.

23

Ponadto w pkt 35 i 38 zaskarżonego wyroku Sąd wyjaśnił, po pierwsze, że w postępowaniu pierwotnym wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia przez uwzględnienie kwoty podatku VAT uiszczonego lub należnego, a po drugie, że metoda zastosowana podczas przeglądu polegała na porównaniu wartości normalnej i ceny eksportowej w oparciu o „cenę zawierającą [podatek] VAT” wyłącznie na podstawie przepisu ogólnego zawartego w art. 2 ust. 10 zdania pierwsze i drugie tego rozporządzenia.

24

Zatem pierwszy zarzut nie odpowiada faktom i jako bezzasadny zasługuje na oddalenie.

25

Co się tyczy drugiego zarzutu odwołania, należy wskazać, że w pkt 56 zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż kontestowana przez Dashiqiao różnica w podejściu Rady nie wynika ze „zmiany metody” w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W pkt 57 tego wyroku Sąd orzekł, że „metoda” i „dostosowanie” nie są pojęciami tożsamymi i że samo odstąpienie od dostosowania nieuzasadnionego w świetle okoliczności niniejszej sprawy nie może być uznane za zmianę metody w rozumieniu tego przepisu.

26

Sąd wskazał również w pkt 57, że w tych okolicznościach przesłanki art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego nie zostały spełnione. W pkt 58 zaskarżonego wyroku Sąd uznał także, że art. 11 ust. 9 tego rozporządzenia wymaga, aby zastosowana metoda była zgodna z przepisami art. 2 tego rozporządzenia, a także uznał, że gdyby na etapie przeglądu okazało się, iż zastosowanie metody użytej w postępowaniu pierwotnym jest niezgodne z art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia, instytucje byłyby zobowiązane zaprzestać stosowania tej metody.

27

Otóż w pkt 59 zaskarżonego wyroku Sąd słusznie orzekł, że z uwagi na to, iż art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wymaga wyraźnie, by metoda zastosowana podczas przeglądu spełniała wymogi zawarte w art. 2 tego rozporządzenia, przegląd taki nie może prowadzić do dostosowań niedozwolonych między innymi w świetle art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia.

28

W tym właśnie kontekście w pkt 60 zaskarżonego wyroku Sąd zważył również, że w tych okolicznościach nie zachodzi konieczność rozstrzygnięcia kwestii, czy w niniejszej sprawie metoda zastosowana w pierwotnym postępowaniu była zgodna z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, skoro wobec niespełnienia wymaganych przesłanek stosowanie jej podczas przeglądu nie było zgodne z tym przepisem.

29

Przywracanie symetrii pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową, będące celem wszelkich dostosowań dokonywanych na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, przestało bowiem być konieczne podczas przeglądu, skoro ustała asymetria uzasadniająca dostosowanie dokonane w pierwotnym postępowaniu, to znaczy sytuacja częściowego zwrotu podatku VAT z tytułu wywozu.

30

W konsekwencji teza Dashiqiao, według której Sąd naruszył prawo, orzekając że jedyną metodą porównania do zastosowania podczas przeglądu zgodną z art. 2 rozporządzenia podstawowego jest metoda polegająca na dokonaniu dostosowania w oparciu o art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia, nie wywiera skutku już w obliczu stwierdzenia przez Sąd, że nie jest wymagane żadne dostosowanie.

31

W świetle powyższych rozważań dwa pierwsze zarzuty odwołania należy oddalić jako bezzasadne.

32

Dashiqiao kwestionuje zawarty w pkt 62 zaskarżonego wyroku wniosek Sądu, zgodnie z którym Rada wykazała, że w okresie pomiędzy dwoma postępowaniami uległy zmianie okoliczności oraz że zmiana ta mogła uzasadnić odstąpienie od dostosowania dokonanego uprzednio w pierwotnym postępowaniu. Według Dashiqiao wniosek ten jest oczywiście błędny, ponieważ powołana przez Radę zmiana okoliczności, opisana w pkt 63 tego wyroku, w żaden sposób nie pozwala wywieść wniosku o braku możliwości zastosowania metody porównania użytej w pierwotnym postępowaniu. Dashiqiao twierdzi bowiem, że jak wskazało w ramach argumentacji przytoczonej na poparcie swego pierwszego zarzutu, jedyną konsekwencją faktu, iż stawka chińskiego podatku VAT rzeczywiście pobieranego z tytułu wywozu w okresie pomiędzy postępowaniem pierwotnym a postępowaniem w sprawie przeglądu uległa zmianie z 4% na 17%, jest to, że cenę eksportową należy zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. k) zmienić, uwzględniając 17%, a nie 4%. Różnica w stawkach zwrotu podatku VAT mogła zatem zostać z powodzeniem ujęta w ramach metody porównania zastosowanej w pierwotnym postępowaniu. Uważa ona ponadto, że podejście to nie jest zgodne z wymogiem ścisłej interpretacji wyjątku przewidzianego na wypadek zmiany okoliczności, wskazanego w pkt 54 tego wyroku.

33

Rada podnosi, że zarzut trzeci jest jednocześnie bezskuteczny, niedopuszczalny i bezzasadny. Według Komisji zarzut ten jest bezskuteczny i bezzasadny.

34

Należy wskazać, że w pkt 62 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł, iż w każdym razie – zakładając nawet, że w postępowaniu w sprawie przeglądu Rada przyjęła metodę porównania inną od metody zastosowanej w pierwotnym postępowaniu – Rada wykazała po pierwsze, że między pierwotnym postępowaniem a postępowaniem w sprawie przeglądu zmieniły się okoliczności, a po drugie, że zmiana ta mogła uzasadniać odstąpienie od takiego dostosowania. Sam Sąd wskazał w pkt 63 tego wyroku, że o ile podczas pierwotnego postępowania chiński podatek VAT od sprzedaży eksportowej rozpatrywanych wyrobów został częściowo zwrócony, podczas gdy od sprzedaży na rynku krajowym podatek ten został pobrany w całości, przypadek ten nie zachodził już w okresie objętym postępowaniem w sprawie przeglądu, toteż doszło do zmiany okoliczności w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

35

Sąd mógł, nie naruszając prawa, w pkt 64 zaskarżonego wyroku ze stwierdzenia tego wywieść, że biorąc pod uwagę tę zmianę okoliczności, podczas postępowania w sprawie przeglądu Rada miała prawo odstąpić od dostosowania wartości normalnej i ceny eksportowej, gdyż możliwe było przeprowadzenie obiektywnego porównania tej wartości oraz ceny w oparciu o „cenę zawierającą [podatek] VAT”.

36

Dość bowiem wskazać, że dostosowanie dokonane przez instytucje w pierwotnym postępowaniu miało na celu uwzględnienie częściowego zwrotu chińskiego podatku VAT z tytułu wywozu, zwrotu wywołującego asymetrię pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową – czego Dashiqiao nie kwestionuje.

37

Tymczasem, jak wskazano w pkt 28 niniejszego wyroku, począwszy od momentu, gdy ustała przesłanka powodująca asymetrię podczas pierwotnego postępowania, to znaczy sytuacja częściowego zwrotu podatku VAT z tytułu wywozu, przywracanie tej asymetrii, a zatem także dokonywanie jakichkolwiek dostosowań, nie było już konieczne – niezależnie od tego, jaką w rzeczywistości zastosowano metodę dostosowania.

38

Wynika stąd, że ponieważ zmianie uległy okoliczności uzasadniające dostosowanie, Sąd słusznie stwierdził tytułem głównym, że nie doszło do zmiany metody, ale że nie zostały wypełnione warunki takiego dostosowania, a uzupełniająco, że nawet zakładając, iż doszłoby do takiej zmiany metody, zmiana ta byłaby uzasadniona zmianą okoliczności.

39

Ponieważ żaden z zarzutów powołanych przez Dashiqiao na poparcie odwołania nie mógł zostać uwzględniony, odwołanie to należy oddalić.

40

Zgodnie z art. 138 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ Dashiqiao przegrało sprawę, a Rada wniosła o obciążenie go kosztami postępowania, należy spółkę tę obciążyć kosztami postępowania odwoławczego. Zgodnie z art. 140 § 1 regulaminu postępowania, mającego także zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 regulaminu, należy orzec o obciążeniu Komisji jej własnymi kosztami.

Z powyższych względów Trybunał (druga izba) orzeka, co następuje: