Sprawa C‑306/04

Compaq Computer International Corporation

przeciwko

Inspecteur der Belastingdienst – Douanedistrict Arnhem

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te Amsterdam)

Wartość celna – Komputery przenośne wraz z oprogramowaniem zawierającym system operacyjny

Streszczenie wyroku

Wspólna Taryfa Celna – Wartość celna – Wartość transakcyjna – Ustalenie

(rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 32 ust. 1)

Przy przywozie komputerów, które sprzedający wyposażył w oprogramowanie zawierające jeden lub kilka systemów operacyjnych, udostępnionych mu bezpłatnie przez kupującego, należy, zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny dla potrzeb ustalenia wartości celnej tych komputerów, dodać do ich wartości transakcyjnej wartość tego oprogramowania, jeżeli nie została ona wliczona do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za rzeczone komputery.

To samo odnosi się do sytuacji, gdy władze krajowe, zgodnie z prawem wspólnotowym, uznają za wartość transakcyjną cenę innej umowy sprzedaży niż umowa sprzedaży zawarta przez nabywcę wspólnotowego. W takim przypadku za kupującego w rozumieniu ww. artykułu należy uznać kupującego, który zawarł umowę tej innej sprzedaży.

(por. pkt 37, 38 i sentencja)

WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba)

z dnia 16 listopada 2006 r.(*)

Wartość celna – Komputery przenośne wraz z oprogramowaniem zawierającym system operacyjny

W sprawie C‑306/04

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Gerechtshof te Amsterdam (Niderlandy) postanowieniem z dnia 13 lipca 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 19 lipca 2004 r., w postępowaniu:

Compaq Computer International Corporation

przeciwko

Inspecteur der Belastingdienst – Douanedistrict Arnhem,

TRYBUNAŁ (pierwsza izba),

w składzie: P. Jann, prezes izby, E. Juhász, K. Schiemann, M. Ilešič i E. Levits (sprawozdawca), sędziowie,

rzecznik generalny: C. Stix‑Hackl,

sekretarz: M. Ferreira, główny administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 22 września 2005 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

–        w imieniu Compaq Computer International Corporation przez R. Tusvelda i G. van Slootena, belastingadviseurs,

–        w imieniu rządu niderlandzkiego przez H.G. Sevenster i D.J.M. de Gravego, działających w charakterze pełnomocników,

–        w imieniu rządu niemieckiego przez C.‑D. Quassowskiego, działającego w charakterze pełnomocnika,

–        w imieniu rządu hiszpańskiego przez M. Muñoza Péreza, działającego w charakterze pełnomocnika,

–        w imieniu rządu Zjednoczonego Królestwa przez M. Bethella, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez P. Harrisa, barrister,

–        w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez X. Lewisa, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez F. Tuytschaevera, advocaat,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 26 stycznia 2006 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof te Amsterdam, douanekamer (sąd apelacyjny w Amsterdamie, wydział ds. celnych) dotyczy wykładni art. 32 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, str. 1, zwany dalej „kodeksem celnym”).

2        Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Compaq Computer International Corporation (zwaną dalej „CCIC”) oraz inspecteur van de Belastingdienst – Douane, district Arnhem (kierownikiem urzędu celnego okręgu Arnhem, zwanym dalej „organem celnym”) w związku z wartością celną komputerów przenośnych dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie między dniem 1 stycznia 1995 r. a 31 grudnia 1997 r.

 Ramy prawne

3        Artykuł 29 ust. 1 kodeksu celnego stanowi:

„Wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33, pod warunkiem że:

[…]

d)      kupujący i sprzedawca nie są ze sobą powiązani lub też, w przypadkach gdy są powiązani, wartość transakcyjna może, zgodnie z ust. 2, być zaakceptowana na potrzeby celne”.

4        Artykuł ten w ust. 2 stanowi, że wartość transakcyjna między powiązanymi przedsiębiorstwami jest do zaakceptowania, pod warunkiem że powiązanie nie wpłynęło na cenę, co oznacza, że rzeczona wartość jest zbliżona do wartości rynkowej identycznych lub podobnych towarów w tym samym lub zbliżonym czasie.

5        Artykuł 32 ust. 1 kodeksu celnego przewiduje:

„W celu ustalenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

[…]

b)      określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:

i)      materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów,

ii)      narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów,

iii)  materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,

iv)      prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów;

c)      honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, o ile te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;

[…]”.

6        Artykuł ten w ust. 3 stanowi, że „[p]rzy ustalaniu wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej nie dodaje się żadnych elementów, z wyjątkiem określonych w niniejszym artykule”.

7        Artykuł 34 kodeksu celnego stanowi:

„Szczegółowe zasady ustalania wartości celnej nośników informacji stosowanych w sprzęcie do przetwarzania danych i zawierających dane lub instrukcje mogą zostać określone zgodnie z procedurą Komitetu [Kodeksu Celnego]”.

8        Artykuł 147 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92 (Dz.U. L 253, str. 1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1762/95 z dnia 19 lipca 1995 r. (Dz.U. L 171, str. 8, zwanym dalej „rozporządzeniem wykonawczym”), stanowi:

„1.      Do celów art. 29 Kodeksu [celnego] fakt, że towary będące przedmiotem sprzedaży zostały zgłoszone do swobodnego obrotu, uważa się za wystarczającą wskazówkę, że zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty. W przypadku kolejnych sprzedaży dokonanych przed określeniem wartości celnej wskazówka ta obowiązuje jedynie w odniesieniu do ostatniej sprzedaży, która doprowadziła do wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty lub sprzedaży na obszarze celnym Wspólnoty przed dopuszczeniem towarów do swobodnego obrotu.

Deklarując cenę sprzedaży, która odnosi się do ostatniej sprzedaży, na podstawie której towary zostały wprowadzone na obszar celny Wspólnoty, należy, zgodnie z wymogami organów celnych, wykazać, że taka sprzedaż towarów została dokonana w celu wywozu na ten obszar celny.

Stosuje się przepisy art. 178–181a.

[…]

3.      Kupujący nie musi spełniać żadnego warunku innego niż ten, że musi być stroną umowy sprzedaży”.

9        Zgodnie z art. 167 rozporządzenia wykonawczego:

„1. Nie naruszając art. 29–33 Kodeksu [celnego], przy ustalaniu wartości celnej przywożonych nośników informacji stosowanych w sprzęcie do automatycznego przetwarzania danych i zawierających dane lub instrukcje, uwzględnia się wyłącznie koszt lub wartość samego nośnika informacji. Wartość celna przywożonego nośnika informacji zawierającego dane lub instrukcje nie zawiera więc kosztu lub wartości danych czy instrukcji, o ile taki koszt lub wartość jest wyodrębniona z kosztu lub wartości tego nośnika informacji.

2.      Do celów niniejszego artykułu:

a)      pojęcie »nośnik informacji« nie oznacza układów scalonych, półprzewodników i podobnych urządzeń lub artykułów zawierających takie układy lub urządzenia;

[…]”.

10      Artykuły 178–181a rozporządzenia wykonawczego określają, między innymi, dane i dokumenty wymagane przez organy celne w celu sprawdzenia zadeklarowanej wartości celnej.

 Stan faktyczny w postępowaniu przed sądem krajowym i pytanie prejudycjalne

11      Spółka prawa niderlandzkiego CCIC, będąca oddziałem Compaq Computer Corporation (zwanej dalej „CCC”), spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, sprzedaje w Europie urządzenia do przetwarzania danych oznaczone znakiem towarowym Compaq i w tym celu posiada centrum dystrybucji w Niderlandach.

12      Zgodnie z umową zawartą między CCC oraz Microsoft Corporation (zwaną dalej „Microsoft”) komputery oznaczone znakiem towarowym Compaq mogą być wyposażone w oprogramowanie obejmujące systemy operacyjne MS‑DOS i MS Windows (zwane dalej „omawianymi systemami operacyjnymi”) i sprzedawane wraz z nimi, po zapłaceniu Microsoft kwoty wynoszącej 31 USD za każdy komputer wyposażony we wspomniane systemy operacyjne.

13      CCC dokonała zakupu komputerów przenośnych od dwóch tajwańskich producentów komputerów. W ramach tej sprzedaży ustalone zostało, że twarde dyski tych komputerów w momencie dostawy będą wyposażone w omawiane systemy operacyjne. W tym celu CCC dostarczyła bezpłatnie rzeczone systemy operacyjne wspomnianym producentom, którzy zainstalowali je na tych komputerach.

14      CCC odsprzedała następnie przenośne komputery CCIC, które zostały wysłane na warunkach franco statek z portu w Tajwanie do Niderlandów. Wraz z ich przybyciem CCIC zadeklarowała komputery w celu wprowadzenia ich do swobodnego obrotu. Przy ustalaniu ich wartości celnej, zgodnie z art. 29 kodeksu celnego, uwzględniona została cena sprzedaży stosowana między tajwańskimi producentami i CCC, która nie obejmowała wartości omawianych systemów operacyjnych.

15      W 1999 r. Landelijk Waardeteam van de Douane (służby nadzoru celnego) przeprowadziły względem CCIC dochodzenie celem ustalenia, czy wartość celna zadeklarowana w przypadku rzeczonych komputerów były prawidłowa. Służby te uznały, że wartość omawianych systemów operacyjnych zainstalowanych na tych komputerach powinna być wliczona do wartości celnej. W wyniku tego dochodzenia organ celny, na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego, doliczył do zadeklarowanej dla każdego komputera wartości celnej wartość zainstalowanych na nich omawianych systemów operacyjnych oraz przekazał CCIC dwa nakazy zapłaty na kwoty wynoszące, odpowiednio 438 605,60 NLG i 2 194 982 NLG, przy czym ta ostatnia kwota została następnie obniżona do wysokości 353 168,60 NLG z tytułu dodatkowych ceł na przywóz komputerów przenośnych zadeklarowanych do swobodnego wprowadzenia do obrotu za okres od dnia 1 stycznia 1995 r. do 31 grudnia 1997 r.

16      Do Gerechtshof te Amsterdam wpłynęła skarga CCIC na decyzje organu celnego, oddalające wniesione przez CCIC odwołania od rzeczonych nakazów zapłaty. W ramach tej skargi Gerechtshof te Amsterdam zostało przedłożone pytanie, czy organ celny dla potrzeb ustalenia wartości celnej był uprawniony, na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego, do doliczenia do wartości transakcyjnej komputerów przenośnych wartości zainstalowanych na nich omawianych systemów operacyjnych.

17      Sąd krajowy, stwierdziwszy, że warunki zastosowania tego przepisu zostały w toczącym się przed nim postępowaniu spełnione, uznał jednak, że systemy operacyjne leżące u podstaw zawisłego przed nim sporu nie są, w sensie ścisłym, objęte pkt i)–iii) tego przepisu. Niemniej jednak, uwzględniając ich postać, a w szczególności ze względu na fakt, że są one połączone z przywożonymi komputerami przenośnymi, sąd krajowy stawia sobie pytanie, czy dla potrzeb ustalenia wartości celnej nie należy uwzględnić wartości omawianych systemów z uwagi na przesłanki art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego.

18      W tych okolicznościach Gerechtshof te Amsterdam postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy w przypadku przywozu komputerów, które sprzedający wyposażył w systemy operacyjne, należy doliczyć do wartości transakcyjnej komputerów zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego wartość oprogramowania, udostępnionego nieodpłatnie sprzedawcy przez kupującego, jeśli jego wartość nie jest ujęta w wartości transakcyjnej?”.

 W przedmiocie pytania prejudycjalnego

19      Należy na wstępie przypomnieć, że w rozumieniu art. 29 ust. 1 kodeksu celnego wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie odpowiednich przepisów kodeksu celnego.

20      Jak wynika zatem z ustaleń dokonanych przez sąd krajowy, komputery leżące u podstaw toczącego się przed nim postępowania były przedmiotem dwóch następujących po sobie transakcji, pierwszej między producentami tajwańskimi i CCC oraz drugiej między CCC i CCIC.

21      Z postanowienia odsyłającego wynika, że w toku postępowania celnego CCIC zgłosiła, jako wartość celną tych komputerów, wartość transakcyjną dotyczącą pierwszej sprzedaży, w której kupującym była CCC a sprzedającymi producenci tajwańscy.

22      Nie ulega wątpliwości, że organ celny, dla potrzeb ustalenia wartości celnej zgodnie z art. 29 kodeksu celnego, przyjął za podstawę ustalenia wartość transakcyjną umowy zawartej między producentami tajwańskimi oraz CCC oraz że ustalenie to nie zostało zakwestionowane przed sądem krajowym. W tej sytuacji i jak wynika z pytania prejudycjalnego, jedynym zagadnieniem przedłożonym Trybunałowi do rozstrzygnięcia jest kwestia, czy ta wartość transakcyjna powinna być skorygowana na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego.

23      Podczas gdy wszystkie rządy, które przedstawiły uwagi przed Trybunałem, twierdzą, że taka korekta jest z różnych powodów konieczna, Komisja Wspólnot Europejskich, uznając za decydującą transakcję dokonaną między CCIC oraz CCC, uważa, że art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego nie znajduje zastosowania i że określona w nim korekta nie powinna mieć miejsca. CCIC przyjmuje ten sam wniosek, ale z odmiennych powodów. Spółka ta twierdzi, że omawiane systemy operacyjne nie są objęte żadną z kategorii wymienionych w art. 32 ust. 1 lit. b) tego kodeksu. Uznaje ona, że przepis ten dotyczy jedynie elementów fizycznych. Omawiane systemy operacyjne objęte są zakresem zastosowania przepisów dotyczących wartości celnej nośników informacji, tj. art. 34 kodeksu celnego i art. 167 rozporządzenia wykonawczego.

24      Nie można zgodzić się z argumentami CCIC ani ze stanowiskiem Komisji, które wykluczają zastosowanie art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego.

25      Po pierwsze, z art. 167 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonującego art. 34 kodeksu celnego wynika, że towary zawierające układy scalone, półprzewodniki lub podobne urządzenia nie są objęte zakresem zastosowania tego art. 167.

26      Z ustaleń dokonanych przez sąd krajowy wynika, że art. 34 kodeksu celnego i art. 167 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego nie znajdują zastosowania w toczącym się przed nim postępowaniu. Zgodnie bowiem z tymi ustaleniami omawiane systemy operacyjne, stanowiące oprogramowanie, zostały zainstalowane na twardym dysku przywożonych komputerów, będącym jednym z podstawowych elementów tych komputerów i który, sam w sobie, nie stanowi przywożonego produktu. Rzeczone komputery nie mogą być potraktowane na równi ze zwykłymi nośnikami informacji umożliwiającymi transport takiego oprogramowania, ponieważ główną funkcją tych komputerów jest przetwarzanie danych i ponieważ zawierają one elementy, które w rozumieniu art. 167 ust. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego wykluczają uznanie ich za nośnik informacji.

27      Po drugie, należy podkreślić, że zgodnie z pkt 22 niniejszego wyroku w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie sądu krajowego ustalenie wartości transakcyjnej nie jest objęte badaniem Trybunału.

28      Zgodnie z treścią części wprowadzającej do art. 29 ust. 1 kodeksu celnego wartość transakcyjna jest określoną wartością „ustaloną, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33 […]”. Za wartość transakcyjną należy zatem uznać wartość skorygowaną, o ile przesłanki dokonania korekty zostały spełnione. W rezultacie, jeśli organy administracyjne i sądowe państwa członkowskiego uznały za wartość transakcyjną cenę ustaloną w ramach sprzedaży poprzedzającej ostatnią sprzedaż mającą miejsce bezpośrednio przed ustaleniem wartości celnej, ta wartość transakcyjna powinna być w razie potrzeby przedmiotem korekty.

29      Jeżeli w celu ustalenia wartości celnej cena sprzedaży zastępuje cenę, która obowiązywała w umowie zawartej przez nabywcę wspólnotowego, logika omawianego przepisu wymaga, aby nie tylko ta cena, ale również cały stosunek umowny zostały wzięte pod uwagę. Oznacza to, że w tym kontekście, dla celów zastosowania art. 32 ust. 1 lit. b) kodeksu celnego, za „kupującego” należy uznać przedsiębiorstwo, zawierające umowę, której cena sprzedaży stanowi wartość transakcyjną.

30      Co się tyczy ustalenia wartości celnej w postępowaniu przed sądem krajowym, z orzecznictwa wynika, że uregulowania wspólnotowe dotyczące obliczania wartości celnej mają na celu ustanowienie sprawiedliwego, jednolitego i bezstronnego systemu, wykluczającego stosowanie arbitralnych lub fikcyjnych wartości celnych (wyroki: z dnia 6 czerwca 1990 r. w sprawie C‑11/98 Unifert, Rec. str. I‑2275, pkt 35 oraz z dnia 19 października 2000 r. w sprawie C‑15/99 Sommer, Rec. str. I‑8989, pkt 25). Wartość celna musi zatem odzwierciedlać faktyczną wartość ekonomiczną przywożonego towaru i w związku z tym uwzględniać wszystkie elementy tego towaru, które przedstawiają wartość ekonomiczną.

31      Trybunał orzekł ponadto, że oprogramowanie stanowi dobro niematerialne, którego koszty nabycia, gdy jest ono połączone z towarem, powinny być uznane za nieodłączną część zapłaconej lub należnej ceny, a zatem wartości transakcyjnej (zob. podobnie wyrok z dnia 18 kwietnia 1991 r. w sprawie C‑79/89 Brown Boveri, Rec. str. I‑1853, pkt 21).

32      Omawiane systemy operacyjne stanowią oprogramowanie, które zostało bezpłatnie udostępnione przez CCC producentom tajwańskim, w celu zainstalowania ich na twardym dysku komputerów przy okazji ich produkcji. Nie ulega ponadto wątpliwości, że jednostkowa wartość ekonomiczna takiego oprogramowania wynosi 31 USD i że nie została ona wliczona do wartości transakcji między producentami tajwańskimi i CCC ani transakcji między CCC i CCIC.

33      Należy zatem uznać, że w tej sytuacji skorygowanie wartości transakcyjnej jest niezbędne.

34      Rządy hiszpański i Zjednoczonego Królestwa uznają, że oprogramowanie zawierające omawiane systemy operacyjne, jako że stanowi „materiały, komponenty, części i podobne elementy”, objęte jest art. 32 ust. 1 pkt i) kodeksu celnego, podczas gdy rządy niderlandzki i niemiecki twierdzą, że powinno ono podlegać pod pkt iv) tego przepisu, jako stanowiące „prace inżynierskie”. Rząd Zjednoczonego Królestwa uznał jednakże w toku rozprawy, że mógłby również zgodzić się z klasyfikacją w pkt iv).

35      Taka klasyfikacja nie została podniesiona przez sąd krajowy i nie jest konieczna do rozstrzygnięcia zawisłego przed nim sporu.

36      Należy natomiast stwierdzić, że w zależności od sposobu zakwalifikowania treści umowy pomiędzy CCC i Microsoft, co leży we właściwości sądu krajowego, zastosowanie art. 32 ust. 1 lit. c) kodeksu celnego może być wzięte pod uwagę.

37      Wobec powyższego na przedłożone pytanie należy odpowiedzieć, że przy przywozie komputerów, które sprzedający wyposażył w oprogramowanie zawierające jeden lub kilka systemów operacyjnych, udostępnionych mu bezpłatnie przez kupującego, należy, zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. b) lub c) kodeksu celnego, dla potrzeb ustalenia wartości celnej tych komputerów, dodać do ich wartości transakcyjnej wartość takiego oprogramowania, jeżeli nie została ona wliczona do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za rzeczone komputery.

38      To samo odnosi się do sytuacji, gdy władze krajowe, zgodnie z prawem wspólnotowym, uznają za wartość transakcyjną cenę innej umowy sprzedaży niż umowa sprzedaży zawarta przez nabywcę wspólnotowego. W takim przypadku za „kupującego” w rozumieniu art. 32 ust. 1 lit. b) lub c) kodeksu celnego należy uznać kupującego, który zawarł umowę tej innej sprzedaży.

 W przedmiocie kosztów

39      Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (pierwsza izba) orzeka, co następuje:

Przy przywozie komputerów, które sprzedający wyposażył w oprogramowanie zawierające jeden lub kilka systemów operacyjnych, udostępnionych mu bezpłatnie przez kupującego, należy, zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, dla potrzeb ustalenia wartości celnej tych komputerów, dodać do ich wartości transakcyjnej wartość tego oprogramowania, jeżeli nie została ona wliczona do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za rzeczone komputery.

To samo odnosi się do sytuacji, gdy władze krajowe, zgodnie z prawem wspólnotowym, uznają za wartość transakcyjną cenę innej umowy sprzedaży niż umowa sprzedaży zawarta przez nabywcę wspólnotowego. W takim przypadku za kupującego w rozumieniu art. 32 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia nr 2913/92 należy uznać kupującego, który zawarł umowę tej innej sprzedaży.

Podpisy

---

* Język postępowania: niderlandzki.