Skarga wniesiona dnia 9 czerwca 2004 r. przez European Environmental Bureau i Stichting Natuur en Milieu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-236/04)

(2004/C 217/52)

Język postępowania: angielski

Dnia 9 czerwca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez European Environmental Bureau z siedzibą w Brukseli, Belgia i Stichting Natuur en Milieu, z siedzibą w Utrechcie, Holandia, reprezentowane przez P. van den Biesena i B. Arentza, lawyers.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie kwestionowanej decyzji Komisja zdecydowała się nie wnieść do załącznika I do dyrektywy 91/414 (2) poprawki mającej na celu umieszczenie „Atrazine” na zawartej tam liście substancji czynnych. Art. 4 dyrektywy 91/414 stanowi, że jedynie środki ochrony roślin zawierające substancje wymienione w załączniku I mogą być dopuszczone do obrotu przez Państwa Członkowskie. Odmawiając umieszczenia „Atrazine” w załączniku I Komisja zdecydowała nie zezwolić na dalsze użycie środków ochrony roślin zawierających tę substancję.

Skarżący nie kwestionują tego aspektu decyzji, lecz jej niektóre przepisy przejściowe, które zezwalają na pewne ograniczone i poddane warunkom mającym na celu zminimalizowanie ryzyka użycie środków zawierających Atrazine do dnia 30 czerwca 2007 r. W preambule swej decyzji Komisja uzasadniła te przepisy przejściowe aktualnym brakiem skutecznych alternatyw i potrzebą zapewnienia czasu dla ich rozwoju.

Na poparcie swojego wniosku skarżący podnoszą, że kwestionowane przepisy naruszają dyrektywę 91/414. Art. 8 tej dyrektywy stanowi, że Państwa Członkowskie mogą zezwalać na pozostawanie w obrocie, przez okres 12 lat, substancji, które występowały w obrocie w okresie dwóch lat od notyfikacji dyrektywy. Atrazine jest taką substancją. Substancje te nie zostały jednakże w międzyczasie włączone do załącznika I, tak więc, zgodnie z twierdzeniem skarżących, nie ma w dyrektywie 91/414 podstawy prawnej zezwalającej na dalsze użycie tych substancji po wygaśnięciu 12-letniego okresu przejściowego. Skarżący wnoszą zatem, aby w ramach kwestionowanych przepisów Komisja stworzyła nową podstawę dla dalszego używania Atrazine, nawet jeśli nie ma prawa uczynić tego na podstawie dyrektywy 91/414.

Skarżący twierdzą również, że Komisja naruszyła dyrektywę 92/43 (3), gdyż nie zamieściła w kwestionowanej decyzji dalszych ograniczeń dotyczących specjalnych obszarów ochrony, a w szczególności sieci Natura 2000, o której mowa w art. 3 dyrektywy 92/43.

(1)  Dz.U. L 78 z 16.3.2004, str. 53.

(2)  Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, Dz.U. L 230, z 19.8.1991, str. 1-32.

(3)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7-50.