Rozporządzenie wyszczególnia państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizę w celu przekroczenia granic zewnętrznych państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) oraz państwa, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu.
Jednocześnie uchyla i kodyfikuje ono znacząco zmieniony tekst rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie stanowi rozwinięcie układu i konwencji z Schengen, którego stroną nie jest Irlandia, w związku z czym kraj ten nie jest związany rozporządzeniem ani go nie stosuje.

W załączniku do rozporządzenia wymieniono:

Państwa trzecie i terytoria znajdujące się poza granicami Unii Europejskiej, których obywatele muszą posiadać wizę w przypadku wjazdu na teren UE na pobyt nie dłuższy niż 90 dni w dowolnym okresie 180 dni.
Państwa trzecie i terytoria spoza obszaru UE, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego w przypadku wjazdu na teren UE na pobyt nie dłuższy niż 90 dni w okresie 180 dni.

Rozporządzenie reguluje również następujące kwestie:

Wyjątki Państwa członkowskie UE mogą uwzględniać wyjątki od obowiązku wizowego wobec określonych kategorii osób, na przykład posiadaczy paszportów dyplomatycznych lub służbowych, członków cywilnych załóg statków powietrznych i morskich, zorganizowanych grup uczniów, posiadaczy zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, a także zwolnienia w odniesieniu do osób posiadających status uchodźcy i bezpaństwowców mieszkających na terenie UE i posiadających dokumenty podróży wydane w kraju, w którym zamieszkują na stałe;
Wzajemność. Mechanizm umożliwiający stosowanie zasady wzajemności w przypadku, gdy jedno z państw trzecich podejmie decyzję o nałożeniu na obywateli dowolnego państwa członkowskiego UE obowiązku wizowego;
Tymczasowe zawieszenie. Mechanizm pozwalający na tymczasowe zawieszenie zwolnienia z obowiązku wizowego w sytuacji nadzwyczajnej, takiej jak znaczny wzrost zagrożenia migracyjnego lub zagrożenia dla bezpieczeństwa.

Decyzje w sprawie wprowadzenia zmian do wykazu krajów podejmowane są w oparciu o indywidualną ocenę szeregu kryteriów odnoszących się między innymi do:

nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego;
korzyści gospodarczych, w szczególności w zakresie turystyki i handlu zagranicznego;
stosunków zewnętrznych UE z danymi państwami trzecimi, w tym w szczególności w zakresie praw człowieka i podstawowych wolności, a także spójności regionalnej i wzajemności.

Rozporządzenie (UE) 2019/592 zmienia rozporządzenie (UE) 2018/1806, jednoznacznie włączając obywateli Zjednoczonego Królestwa i obywateli brytyjskich, którzy nie są obywatelami Zjednoczonego Królestwa (obywateli brytyjskich terytoriów zamorskich) w zakres rozporządzenia, w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej.

Obywatele Zjednoczonego Królestwa i Brytyjskich Terytoriów Zamorskich posiadający prawo pobytu w państwie członkowskim nie potrzebują wizy, gdy podróżują do innego państwa członkowskiego na pobyt krótkoterminowy – do 90 dni w dowolnym 180-dniowym okresie.

W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo wprowadzi obowiązek wizowy dla obywateli co najmniej jednego państwa członkowskiego, zastosowanie ma mechanizm wzajemności.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Ma ono zastosowanie od 18 grudnia 2018 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Polityka wizowa (Komisja Europejska).

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (tekst jednolity) (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 39–58).

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) 2018/1806 zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. L 384 z 12.11.2019, s. 1–177).

Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19–20).

Protokół między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21–36).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1–58).

Zob. tekst skonsolidowany.

Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1–2).

Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20–23).

Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43–47).

Zob. tekst skonsolidowany.

Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31–33).

Ostatnia aktualizacja: 15.02.2023

Top