14.9.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 250/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.9.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 250/3

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 950/2006 w tygodniu od 4 do 8 września 2006 r. odpowiednim organom zostały złożone wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz ogółem ilości równej lub przekraczającej ilość dostępną dla numeru porządkowego 09.4343.

(2)

W tej sytuacji Komisja musi ustalić współczynnik przydziału umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej oraz, tam gdzie to właściwe, poinformować państwa członkowskie o tym, że limit, o którym mowa, został wykorzystany,

14.9.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 250/6

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 990/2006 (2) otworzyło stałe przetargi na wywóz zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji interwencyjnych państw członkowskich.

(2)

W przypadku niektórych przetargów przyjęte oferty spowodowały w niektórych państwach członkowskich wyczerpanie prawie całej ilości zbóż udostępnionej podmiotom gospodarczym. Ze względu na silny popyt stwierdzony w ciągu ostatnich kilku tygodni oraz sytuację na rynku należy udostępnić nowe ilości zbóż w danych państwach członkowskich, zezwalając danym agencjom interwencyjnym na zwiększenie wiążącej się z tym ilości zgłoszonej do przetargu na wywóz. Wyżej wymienione zwiększenia ilości odnoszą się do:

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 990/2006.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

14.9.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 250/10

(1)

W dniu 4 listopada 2005 r. Komisja otrzymała skargę na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 384/96 w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej („rozporządzenie podstawowe”) od przedsiębiorstwa Euromatex („skarżący”) w imieniu producenta reprezentującego znaczną część, w tym wypadku ponad 50 %, łącznej wspólnotowej produkcji niektórych rodzajów elektrod wolframowych.

(2)

Skarga zawierała dowód stosowania dumpingu elektrod wolframowych z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i istotniej szkody będącej jego skutkiem, co uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

W dniu 17 grudnia 2005 r. wszczęto postępowanie poprzez opublikowanie zawiadomienia o jego wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(4)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania skarżącego, innego producenta wspólnotowego, producentów eksportujących, importerów oraz zainteresowanych użytkowników, a także przedstawicieli ChRL. Zainteresowanym stronom umożliwiono pisemne przedstawienie opinii i złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(5)

Producent skarżący, inny producent wspólnotowy, producenci eksportujący, importerzy i stowarzyszenia eksporterów przedstawili swoje uwagi. Przesłuchano wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z takim wnioskiem i udowodniły, że istnieją szczególne powody, dla których powinny być przesłuchane.

(6)

Aby umożliwić zainteresowanym producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), Komisja przesłała im formularze wniosków. Dwa przedsiębiorstwa złożyły wniosek o MET, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, lub IT, jeżeli w toku badania zostanie ustalone, że nie spełniają one kryteriów wymaganych do przyznania MET. Dwa inne przedsiębiorstwa złożyły wniosek wyłącznie o IT.

(7)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zaznaczyła, że może zostać w tym dochodzeniu zastosowana kontrola wyrywkowa eksporterów/producentów w ChRL. 11 przedsiębiorstw zgłosiło gotowość włączenia ich do próby. Jednakże biorąc pod uwagę fakt, iż tylko cztery przedsiębiorstwa złożyły wniosek o MET lub IT, postanowiono, że kontrola wyrywkowa nie będzie konieczna.

(8)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Odpowiedzi wpłynęły od jednego producenta wspólnotowego, trzech niepowiązanych importerów, czterech producentów eksportujących w ChRL, 13 przedsiębiorstw powiązanych we Wspólnocie oraz od jednego producenta w kraju analogicznym, Stanach Zjednoczonych Ameryki („USA”).

(9)

Komisja zwróciła się o wszystkie informacje, które uznała za niezbędne w celu ustalenia istnienia dumpingu, powstałych szkód i interesu wspólnotowego, zweryfikowała je oraz przeprowadziła weryfikację w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(10)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustanowienia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, którym być może nie zostanie przyznane MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku były USA, w siedzibie następującego przedsiębiorstwa:

Producent w analogicznym kraju, USA:

(11)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2001 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(12)

Produktem objętym postępowaniem są niektóre elektrody wolframowe („EW”), w tym sztaby i pręty z wolframu, inne niż otrzymane przez zwykłe spiekanie, przycięte na długość lub nie. Produkt ten zgłaszany jest zwykle w ramach kodów CN ex 8101 95 00 i ex 8515 90 90.

(13)

Produkt objęty postępowaniem wykorzystywany jest w procesie spawania i w procesach podobnych, obejmujących procesy spawania łukowego elektrodą wolframową w osłonie gazu obojętnego, spawania i cięcia plazmowego oraz natryskiwania termicznego. EW znajdują szerokie zastosowanie w budownictwie, w przemyśle stoczniowym, motoryzacyjnym, w inżynierii morskiej, chemicznej i jądrowej, w przemyśle lotniczym, jak również w budowie rurociągów do przesyłania ropy naftowej i gazu. W oparciu o właściwości fizyczne oraz zastępowalność różnych rodzajów produktu z punktu widzenia użytkownika EW uważa się za jeden produkt do celów niniejszego postępowania.

(14)

Dochodzenie wykazało, że podstawowe właściwości chemiczne, fizyczne i techniczne EW produkowanych i sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie, EW produkowanych i sprzedawanych na krajowym rynku chińskim oraz EW przywożonych do Wspólnoty z ChRL, jak również produkowanych i sprzedawanych w USA, są takie same oraz że produkty te są wykorzystywane do takich samych celów.

(15)

Tymczasowo uznano zatem, że wszystkie wyżej wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla producentów, w odniesieniu do których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(17)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria MET są podsumowane poniżej:

(18)

Dwóch producentów eksportujących w ChRL zwróciło się z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w określonym terminie wypełniło formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących. Komisja uzyskała i zweryfikowała w siedzibach tych dwóch przedsiębiorstw wszystkie informacje przedstawione we wnioskach o MET, które zostały uznane za niezbędne.

(19)

Dochodzenie ujawniło, że konieczne było odrzucenie wniosku o MET w przypadku jednego przedsiębiorstwa. Analiza działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do każdego z wyżej wymienionych pięciu kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego wykazała, że przedmiotowe przedsiębiorstwo nie spełniało wymagań drugiego z wyżej wymienionych kryteriów. Dokumentacja księgowa przedsiębiorstwa nie odzwierciedlała jego rzeczywistej sytuacji finansowej, ponieważ niektóre transakcje były księgowane zgodnie z zasadą memoriałową, zaś inne nie. Powyższe praktyki oraz fakt, iż biegli rewidenci księgowi przedmiotowego przedsiębiorstwa nie wyrazili żadnych zastrzeżeń, co do opisanego sposobu postępowania, stanowiło oczywiste naruszenie międzynarodowych standardów rachunkowości.

(20)

Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie swoich uwag w odniesieniu do powyższych ustaleń. Otrzymano uwagi od jednego producenta eksportującego, który złożył wniosek o MET.

(21)

Na tej podstawie przyznano MET jednemu producentowi eksportującemu EW z ChRL:

(22)

W myśl art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego cło obowiązujące na terenie całego kraju, jeśli takie istnieje, ustala się dla państw, których dotyczy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, z wyjątkiem przypadków, w których przedsiębiorstwa potrafią wykazać, zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, że ich ceny i ilości wywożonego produktu oraz warunki sprzedaży są swobodnie ustalane, że kurs wymiany ustalany jest na podstawie kursu rynkowego oraz że jakakolwiek interwencja państwa nie jest na tyle znacząca, aby mogła umożliwić obejście środków, w sytuacji w której eksporterów obowiązują różne stawki celne.

(23)

Producent eksportujący, któremu nie można było przyznać MET, wystąpił również o IT na wypadek nieprzyznania mu MET. Na podstawie dostępnych informacji ustalono, że przedmiotowe przedsiębiorstwo spełniało wszystkie wymogi dotyczące przyznania IT, określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(24)

Dwóch producentów eksportujących, którzy nie wystąpili z wnioskiem o MET, wystąpiło jedynie o IT. Obydwa przedsiębiorstwa prowadziły sprzedaż na rzecz niezależnych klientów we Wspólnocie w OD oraz współpracowały w dochodzeniu. Dochodzenie wykazało, że jedno przedsiębiorstwo spełniało wszystkie wymogi związane z IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, natomiast drugie przedsiębiorstwo nie spełniło trzeciego kryterium IT, gdyż ustalono, że jego jedynym właścicielem jest skarb państwa, a co za tym idzie – nie może ono w sposób niezależny od państwa podejmować decyzji biznesowych, włącznie z decyzjami dotyczącymi cen eksportowych oraz wielkości wywozu.

(25)

W związku z powyższym postanowiono, że należy przyznać IT następującym dwóm producentom eksportującym w ChRL:

(26)

Określając wartość normalną, Komisja ustaliła najpierw, czy ogólna wielkość krajowej sprzedaży EW przedmiotowego producenta eksportującego była reprezentatywna w porównaniu z ogólną wartością sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznano za reprezentatywną, gdy wielkość łącznej sprzedaży krajowej producenta eksportującego wynosiła co najmniej 5 % wielkości jego łącznej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty.

(27)

Biorąc pod uwagę fakt, iż ogólną sprzedaż krajową przedmiotowego producenta eksportującego uznano za reprezentatywną, Komisja określiła rodzaje EW sprzedawane na rynku krajowym, identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami produktu przeznaczonymi na wywóz do Wspólnoty.

(28)

Dla każdego z tych rodzajów ustalono, czy sprzedaż na rynku krajowym była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową określonego rodzaju produktu uznano za wystarczająco reprezentatywną, jeżeli ogólna wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju w OD stanowiła co najmniej 5 % ogólnej wielkości sprzedaży porównywalnego rodzaju wywożonego do Wspólnoty.

(29)

Zbadano również, czy krajowa sprzedaż każdego typu produktu objętego postępowaniem dokonywana w ilościach reprezentatywnych może być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży rozpatrywanego typu produktu z zyskiem niezależnym odbiorcom na rynku krajowym.

(30)

Ustalono, że wielkość sprzedaży z zyskiem dowolnego typu EW stanowiła mniej niż 10 % wielkości łącznej sprzedaży tego typu produktu, dlatego też uznano, że te rodzaje produktu były sprzedawane w ilościach niewystarczających, aby cena krajowa stanowiła właściwą podstawę dla ustalenia wartości normalnej.

(31)

Dlatego też, ze względu na niemożność zastosowania cen krajowych wszystkich rodzajów produktu sprzedawanych przez eksportera, posługiwano się konstruowaną wartością normalną.

(32)

W związku z tym, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, konstruowanie wartości normalnej następowało poprzez dodanie do kosztów wytworzenia wywożonych rodzajów rozsądnej wartości na wydatki związane ze sprzedażą, wydatki ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz odpowiedniej marży zysku. W tym celu Komisja zbadała, czy dane o poniesionych wydatkach ogólnych i administracyjnych oraz zyskach osiągniętych przez zainteresowanego producenta eksportującego na rynku krajowym mogą być uważane za wiarygodne.

(33)

Rzeczywiste krajowe koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne uznano za wiarygodne, jako że wielkość całkowitej sprzedaży na rynku krajowym przedsiębiorstwa, którego dotyczy postępowanie, mogła być uznana za reprezentatywną w porównaniu do wielkości sprzedaży na wywóz do Wspólnoty. Jeżeli chodzi o zyski – żaden z rodzajów produktu podlegających wywozowi nie był sprzedawany na rynku krajowym w ramach zwykłej wymiany handlowej, zaś producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, nie produkuje żadnych inny produktów niż EW. Danych pochodzących od innych chińskich producentów nie można było wykorzystać, ponieważ żadni inni producenci w ChRL nie otrzymali MET. Dlatego też wysokość zysku ustalono zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tym kontekście należy zauważyć, że EW produkuje bardzo niewiele państw. W toku postępowania nie dysponowano żadnymi informacjami dotyczącymi producentów japońskich, ani w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, ani w odniesieniu do produktów podobnych. Nie było również możliwe wykorzystanie odpowiednich danych producenta amerykańskiego. W obliczu braku jakiejkolwiek innej rozsądnej podstawy podjęto decyzję o wykorzystaniu marginesu zysku osiągniętego w przeszłości przez przemysł wspólnotowy, przed odnotowaniem wpływu przywozu chińskiego na jej rynek. Zwraca się uwagę na fakt, iż wspomniany zysk jest zgodny ze średnim zyskiem z produktu objętego postępowaniem, wygenerowanym przez jednego z producentów eksportujących, któremu przyznano IT.

(34)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen lub wartości konstruowanej w kraju analogicznym.

(35)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zamierza wykorzystać USA jako właściwy kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL, a zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag w tej sprawie. Żadne z zainteresowanych stron nie sprzeciwiły się tej propozycji.

(36)

Oprócz Chin i WE produkt objęty postępowaniem produkowany jest jedynie przez kilku producentów w USA i Japonii. Dlatego też Komisja starała się o współpracę ze znanymi producentami w Japonii i jedynym producentem w USA.

(37)

Jedynie producent amerykański zgodził się na współpracę. Dlatego też do wspomnianego producenta został wysłany kwestionariusz, a dane podane przez niego w odpowiedzi zostały zweryfikowane w jego siedzibie. Ustalono, że przedmiotowy producent prowadzi sprzedaż na rynku krajowym oraz że dokonano znacznego przywozu produktów chińskich na rynek amerykański, zaś przywozu z Japonii dokonano jedynie kilka razy. A zatem oczywiste jest, że produkty amerykańskie i chińskie konkurują na rynku amerykańskim.

(38)

Biorąc pod uwagę powyższe, tymczasowo uznano, że Stany Zjednoczone stanowią najwłaściwszy kraj analogiczny w myśl art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(39)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla eksportujących producentów, którym nie przyznano MET, została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w kraju analogicznym.

(40)

Komisja sprawdziła, czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem w reprezentatywnej ilości w analogicznym kraju mogła być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego rodzaju produktu proporcji sprzedaży z zyskiem niezależnym odbiorcom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem.

(41)

W przypadkach, w których wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych kosztów produkcji, przekraczała 80 % wielkości sprzedaży ogółem dla tego rodzaju, a średnia ważona cen tego rodzaju była równa lub wyższa od kosztów produkcji, wartość normalna oparta była na faktycznej cenie krajowej. Cenę tę obliczano jako średnią ważoną cenę sprzedaży krajowej ogółem tego rodzaju, zrealizowanej w OD, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie.

(42)

W przypadkach, w których wielkość sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu stanowiła najwyżej 80 % ogólnej wielkości sprzedaży tego typu lub średnia ważona ceny dla tego typu była niższa niż koszty produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem wyłącznie dla tego rodzaju, pod warunkiem że sprzedaż ta stanowiła przynajmniej 10 % wielkości sprzedaży ogółem dla tego rodzaju.

(43)

W przypadkach, w których wielkość sprzedaży z zyskiem jakiegokolwiek rodzaju produktu stanowiła mniej niż 10 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju produktu, uznano, że ten konkretny rodzaj produktu był sprzedawany w niewystarczających ilościach, aby cena krajowa dawała odpowiednią podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(44)

A zatem dla około 90 % rodzajów produktu wartość normalną ustalono w oparciu o ceny sprzedaży w ramach zwykłej wymiany handlowej na rynku krajowym kraju analogicznego.

(45)

W przypadku, w którym cen krajowych określonego rodzaju produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego nie można było zastosować w celu ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W związku z powyższym Komisja stosowała wartość normalną konstruowaną, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalną ustalono poprzez dodanie do kosztów produkcji sprzedawanych rodzajów produktu producenta z kraju analogicznego rozsądnej kwoty kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz rozsądnej marży zysku. We wszystkich przypadkach koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne oraz zysk ustalono zgodnie z metodami, o których mowa w art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Wykorzystane koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne były kosztami związanymi z całą sprzedażą krajową produktu podobnego dokonaną przez samego producenta, zaś wykorzystana marża zysku była średnią ważoną marzą zysku ze sprzedaży na rynku krajowym w ramach zwykłej wymiany krajowej.

(46)

Wartość normalną dostosowano odpowiednio, uwzględniając różnice w kosztach transportu, kredytów i pakowania celem zagwarantowania rzetelnego porównania z EW wywożonych do Wspólnoty przez producentów, których dotyczy postępowanie w ChRL.

(47)

We wszystkich przypadkach, kiedy produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych odbiorców we Wspólnocie, cena eksportowa ustalana była zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tzn. na podstawie cen eksportowych faktycznie płaconych lub należnych.

(48)

Jeżeli chodzi o przedsiębiorstwa, którym przyznano MET, całą sprzedaż na eksport do Wspólnoty prowadzono poprzez importera powiązanego, następnie odsprzedawano przedsiębiorstwom powiązanym i niepowiązanym we Wspólnocie. Cena eksportowa została skonstruowana, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie ceny, po której przywiezione produkty zostały w pierwszej kolejności odsprzedane niezależnemu nabywcy, z właściwym uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą oraz zysków, a także na rozsądnej marży za SG&A i zysków. W tym zakresie wykorzystano koszty własne SG&A powiązanych przedsiębiorstw. Marża zysku została ustalona na podstawie informacji udostępnionych od współpracujących niepowiązanych importerów.

(49)

Porównania wartości normalnej i cen eksportowych dokonano na bazie ex-works. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania wartości normalnej i ceny eksportowej uwzględniono w formie dostosowania różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Odpowiednie dostosowania dotyczące kosztów transportu, ubezpieczenia, manipulacyjnych i dodatkowych oraz opłat kredytowych, prowizji i opłat bankowych przyznano we wszystkich przypadkach, które uznano za uzasadnione, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi materiałami dowodowymi.

(50)

W przypadku trzech przedsiębiorstw, którym przyznano MET, średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem eksportowanego do Wspólnoty porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

(51)

Na tej podstawie tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(52)

Dla przedsiębiorstw, którym przyznano indywidualne traktowanie, średnia ważona wartość normalna ustalona dla kraju analogicznego została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową do Wspólnoty, jak przewidziano w art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

(53)

Tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem wynoszą:

(54)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingowy mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, Komisja najpierw określiła poziom współpracy. W tym kontekście przypomina się, że jedenastu producentów eksportujących w ChRL wyraziło gotowość bycia objętymi próbą poprzez dostarczenie danych dotyczących, między innymi, wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem. Przypomina się również, że zarówno kody CN wskazane w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania są kodami typu ex, a zatem obejmują one również produkty inne niż produkt objęty postępowaniem. Ponadto w toku dochodzenia ustalono, że większość eksporterów współpracujących z ChRL zgłosiło wywóz EW w ramach chińskiego krajowego kodu taryfowego, który obejmuje również wiele innych produktów. Dlatego też uznano, że ze względu na brak dokładnych statystyk dotyczących przywozu dane dostarczone w kwestionariuszach kontroli w bardziej odpowiedni sposób przedstawią fakty związane z przywozem do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, a pochodzącego z ChRL. Dokonano porównania pomiędzy całkowitą wielkością wywozu wskazaną w jedenastu odpowiedziach na kwestionariusze a wielkością szacunkową przedstawioną w skardze. Dzięki temu ustalono, że wielkość przywozu wskazana w kwestionariuszach była wyższa. Na tej podstawie poziom współpracy uznano za wysoki.

(55)

Dlatego też margines dumpingu ustalono na poziomie określonym dla przedsiębiorstwa współpracującego, któremu nie przyznano MET, tzn. 204,9 %.

(56)

Na tej podstawie margines dumpingowy obowiązujący dla całego kraju został tymczasowo ustalony na poziomie 204,9 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(57)

W toku dochodzenia ustalono, że produkt podobny wytwarza dwóch producentów we Wspólnocie. Producent, w imieniu którego złożono skargę, w pełni współpracował podczas dochodzenia. Drugi producent wyraził jednak swoje poparcie dla dochodzenia i dostarczył ogólne dane dotyczące produkcji i sprzedaży. Ze względu na fakt, iż tylko jedno przedsiębiorstwo dostarczyło pełną odpowiedź na kwestionariusz, wszelkie dane odnoszące się do przemysłu Wspólnoty zostaną przedstawione w formie zindeksowanej lub wskazany zostanie ich zakres celem ochrony poufności.

(58)

W związku z powyższym wielkość produkcji wspólnotowej dla celów art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego została tymczasowo obliczona poprzez dodanie produkcji w pełni współpracującego producenta wspólnotowego do wielkości produkcji drugiego producenta zgodnie z danymi dostarczonymi przez niego. Na tej podstawie całkowita produkcja Wspólnoty w OD wynosiła 40–50 MT.

(59)

Produkcja producenta wspólnotowego, który w pełni współpracował podczas dochodzenia, stanowi ponad 50 % wielkości elektrod wolframowych produkowanych we Wspólnocie. Uznaje się zatem, że przedsiębiorstwo to stanowi przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Poziom konsumpcji we Wspólnocie ustalono na podstawie wielkości sprzedaży znanych producentów we Wspólnocie powiększoną o wielkość przywozu. Dla lat 2001–2004 wielkość przywozu oparto na wielkości podanej w skardze z braku wiarygodnych statystyk dotyczących przywozu, jak wyjaśniono powyżej. Dla OD wielkość przywozu oparto na ogólnej wielkości wywozu jedenastu producentów eksportujących w ChRL, którzy dostarczyli te dane w celu objęcia ich próbą. Wielkość tą można uznać za odpowiadającą wielkości całego wywozu. Wielkość przywozu z innych krajów trzecich uznano za znikomą. Z danych wynika, że popyt na produkt objęty postępowaniem we Wspólnocie wzrósł o 50 % w badanym okresie.

(61)

Wielkość chińskiego przywozu oparto na danych zawartych w skardze oraz kwestionariuszach dotyczących OD z powodów przedstawionych powyżej.

(62)

Jeśli chodzi o wielkość i udział w rynku, przywóz kształtował się w następujący sposób:

(63)

Podczas gdy konsumpcja elektrod wolframowych w badanym okresie wzrosła o 50 %, w tym samym okresie przywóz z kraju objętego postępowaniem wzrósł o ponad 400 %. Wskutek tego udział w rynku ChRL w badanym okresie wzrósł z 22,4 % do 76,2 %.

(64)

Następująca tabela przedstawia kształtowanie się cen przywozu z ChRL: w okresie objętym postępowaniem ceny te spadły o 12 %, mimo wzrostu w 2005 r. spowodowanym podwyżką cen głównego surowca.

(65)

Jeśli chodzi o cenę sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku wspólnotowym w OD, porównano ceny przemysłu wspólnotowego z cenami producentów eksportujących w ChRL. Stosowne ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego to ceny dla niezależnych klientów, dostosowane w razie konieczności do poziomu ex-works, tzn. wyłączając koszty transportu do Wspólnoty i po odliczeniu obniżek i rabatów. Ceny te porównano z cenami sprzedaży stosowanymi przez chińskich producentów eksportujących po odliczeniu obniżek i dostosowanymi w stosownych przypadkach do ceny CIF na granicy Wspólnoty z odpowiednim dostosowaniem odnośnie do kosztów odprawy celnej oraz kosztów ponoszonych po przywozie.

(66)

Porównanie to wykazało, że w OD przywożony produkt objęty postępowaniem był sprzedawany we Wspólnocie po cenach podcinających ceny przemysłu wspólnotowego o 40 %, jeżeli wyrazić je jako wartość procentową cen tego ostatniego.

(67)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na przemysł wspólnotowy uwzględniało analizę wszelkich czynników i wskaźników gospodarczych mających wpływ na stan przemysłu wspólnotowego od 2001 r. do OD. Jak wspomniano powyżej, z powodów związanych z zachowaniem poufności, uwzględniając fakt, iż przedmiotowa analiza dotyczy jedynie jednego przedsiębiorstwa, większość wskaźników przedstawiono w formie zindeksowanej lub w formie zakresów wielkości.

(68)

Ewolucja produkcji, zdolności produkcyjnych oraz wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu wspólnotowego była następująca:

(69)

Pomimo zwiększonego popytu pomiędzy 2001 r. a OD odnotowano znaczący spadek produkcji wspólnotowej, wynoszący 60 %.

(70)

Moce produkcyjne utrzymały się na stałym poziomie, co oznacza, że ich wykorzystanie spadło zgodnie z taką samą tendencją zniżkową jak produkcja.

(71)

Poniższe liczby dotyczą wielkości zapasów pod koniec każdego okresu.

(72)

Zapasy wzrosły o 31 % w okresie badanym, co odzwierciedla rosnącą trudność przemysłu wspólnotowego związaną ze sprzedażą jej produktów na rynku wspólnotowym.

(73)

Poniższe dane dotyczą sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rzecz niezależnych odbiorców we Wspólnocie.

(74)

Wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty spadła o ponad 50 % w badanym okresie. W tym samym okresie konsumpcja wspólnotowa wzrosła o 50 %, podczas gdy udział w rynku Wspólnoty spadł o 70 % w ciągu tych samych pięciu lat.

(75)

Dlatego też ustalono, że przemysł wspólnotowy nie mógł uczestniczyć we wzroście rynku wynikającym ze wzrostu konsumpcji we Wspólnocie.

(76)

Tendencja spadkowa średnich cen sprzedaży na rzecz niezależnych nabywców na rynku wspólnotowym utrzymywała się do 2003 r. Następnie odnotowano ich wzrost o niemal 12 % w latach 2003–2004 r. oraz ich kolejny wzrost o 30 % w latach 2004–2005 r. Spadek cen do 2003 r. należy postrzegać w świetle prób konkurowania z przywozem po cenach dumpingowych przemysłu wspólnotowego. W 2003 r. ceny spadły do nadmiernie niskiego pułapu i trzeba je było podnieść w 2004 r. Ponadto kształtowanie się poziomu cen surowców, które wzrosły znacznie, o ponad 100 % w latach 2004–2005 było jednym z powodów kolejnej podwyżki cen w 2005 r. Jednakże wzrost cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego odzwierciedlał wzrost kosztów jedynie w ograniczonym zakresie.

(77)

Poziom rentowności i przepływów pieniężnych ze sprzedaży elektrod wolframowych przez przemysł wspólnotowy jest zdecydowanie ujemny. Ze względu na zachowanie poufności dane liczbowe przedstawiono w formie rzędów wielkości.

(78)

Poziom rentowności uległ znacznemu spadkowi w okresie badanym. Najniższy poziom osiągnął w 2003 r., następnie uległ pewnej poprawie, co związane jest częściowo z racjonalizacją wysiłków przemysłu wspólnotowego oraz ze wzrostem cen.

(79)

Przepływy pieniężne również uległy pogorszeniu w badanym okresie, proporcjonalnie do spadku poziomu rentowności. Spadek absolutnego poziomu ujemnego przepływu środków pieniężnych pod koniec przedmiotowego okresu wynika ze spadku wielkości produkcji i sprzedaży.

(80)

Na początku badanego okresu przemysł wspólnotowy przeprowadził inwestycje na znacznym poziomie, związane głównie z nabyciem nowego wyposażenia do zoptymalizowania produkcji, czego trafność potwierdziła ogólnie zadowalająca wielkość sprzedaży elektrod i produktów wolframowych do przełomu 2000/2001. Jednakże pod koniec tego okresu wspomniane inwestycje wstrzymano.

(81)

Zwrot z inwestycji z produkcji i sprzedaży produktu podobnego, przedstawiony w formie rzędu wielkości ze względu na zachowanie poufności, jest ujemny i uległ znacznemu spadkowi w badanym okresie, odzwierciedlając wyżej wspomnianą tendencję poziomu rentowności sprzedaży.

(82)

Ustalono, że zdolność przemysłu wspólnotowego do pozyskiwania kapitału uległa znacznemu pogorszeniu w badanym okresie, uwzględniając fakt, iż produkt podobny stanowi jedynie niewielki procent ogólnej działalności gospodarczej tej grupy.

(83)

Kształtowanie się kosztów zatrudnienia, wydajności i pracy we Wspólnocie przedstawiały się w sposób następujący:

(84)

Przemysł wspólnotowy znacznie zmniejszył liczbę osób zatrudnionych w okresie między 2001 r. a OD. Było to spowodowane zarówno spadkiem produkcji, jak i wysiłkami przemysłu wspólnotowego związanymi z jej racjonalizacją oraz zwiększeniem wydajności. Skutki wspomnianego procesu racjonalizacji w przemyśle wspólnotowym znalazły swoje odzwierciedlenie również w wydajności, która w badanym okresie charakteryzuje się tendencją wzrostową.

(85)

Średnie poziomy płac pozostały bez zmian w okresie badanym.

(86)

Marginesy dumpingu przedstawiono powyżej w części poświęconej dumpingowi. W widoczny sposób przewyższają one poziom de minimis. Ponadto jeżeli uwzględni się wielkość i cenę przywozu po cenach dumpingowych, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu nie można uznać za nieznaczny.

(87)

W przemyśle wspólnotowych nie następuje poprawa po poprzednim dumpingu lub subsydiowaniu, ponieważ wcześniej nie przeprowadzano żadnego tego rodzaju dochodzenia.

(88)

Przypomina się, że między 2001 r. a OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem z ChRL wzrosła o ponad 400 %, sięgając 76,2 % udziału w rynku pod koniec badanego okresu. Ponadto w OD ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego uległy znacznemu podcięciu spowodowanemu cenami przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem. Średnia ważona stopa podcięć cenowych wyniosła 40 %.

(89)

W tym samym okresie, podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 50 %, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła o ponad 50 %. Jego udział w rynku spadł o 68 % i nie był on w stanie przerzucić tego globalnego wzrostu cen surowców na swoich klientów, czego wynikiem był ujemny poziom rentowności.

(90)

W związku z powyższym sytuacja przemysłu wspólnotowego w badanym okresie uległa znacznemu pogorszeniu. Wielkość produkcji zmalała o 60 %, podobnie wykorzystanie zdolności produkcyjnych, osiągając jeden z najniższych poziomów podczas OD. Zapasy wzrosły o 31 %.

(91)

Bez względu na znaczne inwestycje przemysłu wspólnotowego na początku badanego okresu oraz jego trwałe wysiłki mające na celu zwiększenie wydajności i konkurencyjności, jego poziom rentowności, przepływ środków pieniężnych oraz zwrot z inwestycji również uległy znacznemu spadkowi, osiągając zdecydowanie ujemne poziomy.

(92)

Pogarszającą się sytuację przemysłu wspólnotowego w badanym okresie potwierdza również negatywny rozwój wskaźników dotyczących zatrudnienia i inwestycji.

(93)

W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, iż przemysłowi wspólnotowemu została wyrządzona znacząca szkoda, w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

(94)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istniał związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych z ChRL, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy. Dla zapewnienia, że ewentualna szkoda spowodowana innymi czynnikami nie została przypisana przywozowi po cenach dumpingowych, przeanalizowano także znane czynniki, inne niż przywóz po cenach dumpingowych, które w tym samym czasie mogły przyczynić się do wyrządzenia szkody przemysłowi wspólnotowemu.

(95)

Dramatyczny wzrost wielkości przywozu po cenach dumpingowych z ChRL o ponad 400 % między 2001 r. a OD oraz udział w rynku ChRL w rynku wspólnotowym z 22,4 % do 76,2 % zbiegł się w czasie z pogorszeniem się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego. Wydajność i poziom wykorzystania mocy produkcyjnych znacznie spadły, podczas gdy zapasy wzrosły o 31 %, przy czym wszystko to miało miejsce w okresie powiększania się rynku wspólnotowego. Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego oraz udział w rynku znacznie spadły, równolegle z poważnym wzrostem wielkości przywozu i udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych. Ponadto ceny przywozu po cenach dumpingowych znacznie podcięły ceny przemysłu wspólnotowego, w ten sposób powodując silną presję zniżkową na ceny przemysłu wspólnotowego w czasie, kiedy koszty surowców wzrosły znacznie, bo o ponad 100 %. Dochodzenie wykazało, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie przerzucić jakiegokolwiek wzrostu kosztów na swoich klientów z powodu silnej presji cenowej spowodowanej znaczną wielkością produktów po cenach dumpingowych przywożonych z ChRL. Spowodowało to znaczny spadek poziomu rentowności, zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych.

(96)

W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, że presja konkurencyjna wywierana przez wymienione przywozy po cenach dumpingowych, których wielkość oraz udział w rynku znacznie się zwiększyły począwszy od 2001 r. i które sprowadzane były po cenach dumpingowych, odegrała decydującą rolę w utracie rynku przez przemysł wspólnotowy, a w konsekwencji przyczyniła się do pogorszenia jego sytuacji finansowej.

(97)

Oprócz ChRL nie było żadnych innych znaczących eksporterów produktu podobnego na rynek wspólnotowy w badanym okresie. W toku dochodzenia potwierdzono, że głównymi rynkami pozostałych producentów amerykańskich i japońskich były ich poszczególne rynki krajowe. Wiarygodne informacje dotyczące innego przywozu produktu podobnego są bardzo ograniczone, dlatego też nie jest możliwe dokonanie oceny ilości sprzedanej na rynku wspólnotowym, o ile w ogóle doszło do tego rodzaju przywozu. Z braku jakichkolwiek dowodów wskazujących na fakt, iż rzeczywiście ma miejsce przywóz z innych krajów trzecich, uważa się, że jego wielkość, o ile taki przywóz w ogóle ma miejsce, jest znikoma. W związku z powyższym uważa się, że przywóz pochodzący z innych krajów trzecich nie mógł przyczynić się do szkody odniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(98)

Zbadano również czy wywóz do krajów spoza UE mógł wpłynąć na szkodę odniesioną przez przemysł wspólnotowy w badanym okresie. Wywóz do krajów spoza UE stanowił około połowy wielkości sprzedaży produktu podobnego przemysłu wspólnotowego w badanym okresie. Wielkość tego wywozu spadła o około 66 % pomiędzy 2001 r. a OD i stanowiła 41 % ogólnej wielkości sprzedaży tego przemysłu pod koniec OD. Głównym powodem utraty rynków eksportowych, w szczególności rynku amerykańskiego, była wzrastająca konkurencja ze strony producentów chińskich na rynkach światowych. W tym kontekście należy zauważyć, że ze względu na podobne zachowanie chińskich producentów na rynku amerykańskim jeden z dwóch istniejących w USA producentów elektrod wolframowych musiał zaprzestać produkcji.

(99)

W odniesieniu do wskaźników, w przypadku których nie można było określić rozróżnienia pomiędzy rynkiem wspólnotowym a rynkami eksportowymi, takimi jak wielkość produkcji, wykorzystanie mocy produkcyjnych, inwestycje i wielkość zatrudnienia, ustalono, iż ich negatywny rozwój znacznie przekroczył poziom, który można by wiązać ze spadkiem wyników eksportowych. Charakter tego negatywnego rozwoju wspomnianych wskaźników należy postrzegać zarówno jako konsekwencję spadku sprzedaży na rynku wspólnotowym oraz, w mniejszym stopniu, spadku sprzedaży eksportowej. Rozwój ten należy również interpretować w świetle znacznego wzrostu rynku wspólnotowego, który miał miejsce w badanym okresie.

(100)

W odniesieniu do poziomu rentowności, przepływów pieniężnych i zwrotu z inwestycji, ich negatywny rozwój spowodowany był głównie tym, że przemysł wspólnotowy został zmuszony do wykorzystywania bardzo niskich mocy produkcyjnych ze względu na negatywny rozwój wielkości sprzedaży, zarówno na rynkach wspólnotowych, jak i na rynkach eksportowych, jak wspomniano powyżej. Ponadto ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego znalazły się pod naciskiem przywozu po cenach dumpingowych, co również przyczyniło się do negatywnego wpływu na wspomniane wskaźniki. W tym kontekście należy zauważyć, że rozwój jednostkowych cen sprzedaży na rynkach eksportowych był o wiele bardziej korzystny niż rozwój cen we Wspólnocie. Faktycznie średnia cena sprzedaży na rynkach eksportowych wzrosła o 20 % w tym samym okresie, co sugeruje, że presja cenowa była mniejsza na tych rynkach, niż na rynku wspólnotowym. Ustalono, iż rentowność tego wywozu była nieco większa (choć niewystarczająca) niż rentowność sprzedaży na rynku wspólnotowym, mimo faktu iż wywóz ten również ucierpiał z powodu spadających cen oraz konkurencyjności ze strony wywozu chińskiego skierowanego na rynki krajów trzecich. Ponadto przemysł wspólnotowy zdołał kontrolować, a nawet obniżyć swoje koszty materiałów innych niż surowce. Dlatego też wydaje się, że wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego miały mniejszy wpływ na rentowność, przepływy pieniężne oraz zwrot z inwestycji, niż rozwój udziału w rynku i cen na rynku wspólnotowym.

(101)

Na tej podstawie Komisja nie wyklucza możliwości wpływu negatywnego rozwoju sprzedaży eksportowej na ogólną sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego. Jednakże powyższa analiza potwierdza, że pogarszające się wyniki eksportowe jako takie nie mogły przerwać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a ustaloną szkodą.

(102)

Wielkość sprzedaży jedynego pozostałego producenta wspólnotowego uległa znacznemu spadkowi o 54 % pomiędzy 2001 r. a OD. Z dostępnych informacji wynika, że drugie przedsiębiorstwo wspólnotowe jest w takiej samej sytuacji, co przemysł wspólnotowy. W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, iż wspomniana sprzedaż nie mogła spowodować szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu.

(103)

Jeden z eksporterów twierdził, że szkoda została głównie spowodowana wzrostem cen podstawowego surowca, parawolframianu amonu („APT”). Faktycznie ceny APT wzrosły o ponad 100 % pod koniec badanego okresu, tzn. w 2005 r.

(104)

W tym kontekście należy najpierw zauważyć, że pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego zbiegło się w czasie ze znacznym wzrostem przywozu z Chin w latach 2001–2005 i miało miejsce nie tylko pod koniec badanego okresu.

(105)

Z drugiej strony wzrost cen surowców miał miejsce wyłącznie w 2005 r. Jednakże w tym właśnie roku ceny przemysłu wspólnotowego faktycznie wzrosły (33 %) nieznacznie bardziej niż koszty produkcji (30 %).

(106)

Powyższe dane czasowe sugerują, że mimo iż wzrost cen surowców przyczynił się do ogólnego wzrostu kosztów, który przewyższył wzrost cen sprzedaży w badanym okresie, surowce nie były czynnikiem decydującym w przypadku pogorszenia się sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego. Pogorszenie się sytuacji spowodowane było raczej wzrostem średnich kosztów spowodowanym utratą udziału w rynku oraz wynikającym z tego niskim stopniem wykorzystania mocy produkcyjnych, jak wskazano powyżej.

(107)

Ponadto przemysł wspólnotowy nie mógł podnieść swoich cen sprzedaży na tyle, aby zrekompensować wzrost kosztów. Tę elastyczność cen spowodował równoczesny wzrost przywozu po cenach dumpingowych z ChRL po cenach podcinających ceny przemysłu wspólnotowego. W takich okolicznościach należy uznać, że przemysł wspólnotowy został poddany ciężkiej presji cenowej przywozu po cenach dumpingowych i w związku z tym miał ograniczone możliwości zrekompensowania wzrostu kosztów poprzez podniesienie swoich cen sprzedaży.

(108)

Wreszcie należy zauważyć, że wzrost cen surowców dotknął wszystkie podmioty działające na rynku, włącznie z chińskimi producentami eksportującymi, dlatego też nie można go uznać za szczególny czynnik powodujący szkodę na rzecz przemysłu wspólnotowego.

(109)

Na podstawie powyższego wnioskuje się, że wzrost cen surowców sam w sobie nie naruszył związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodami poniesionymi przez przemysł wspólnotowy.

(110)

Szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy przejawia się głównie w utracie pewnej wielkości sprzedaży i udziału w rynku, co miało negatywny wpływ na rentowność. Wynikające z tego obniżenie cen oraz utrata ekonomii skali spowodowane niskim wykorzystaniem mocy produkcyjnych doprowadziły do naruszającego równowagę stanu ujemnej rentowności powodującej znaczne straty finansowe przemysłu wspólnotowego.

(111)

Pogorszenie się większości wskaźników szkody przemysłu wspólnotowego zbiegło się w czasie z nagłym wzrostem wielkości przywozu oraz udziału w rynku producentów eksportujących z ChRL oraz ze znacznym podcięciem cenowym spowodowanym przez ten przywóz.

(112)

Mimo iż w trakcie dochodzenia wykazano, że nie można wykluczyć, że negatywny rozwój wywozu przemysłu wspólnotowego do krajów spoza UE mógł mieć wpływ na przedmiotową szkodę, potencjalny skutek tego rozwoju nie byłby w stanie naruszyć związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(113)

Ponadto, mimo że ceny surowców w OD uległy znacznemu wzrostowi, miało to wpływ na wszystkie podmioty działające na rynku. Dane czasowe wskaźników szkody nie wskazują, że było to głównym powodem szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(114)

W związku z powyższym uznaje się, że przywóz po cenach dumpingowych pochodzący z ChRL wyrządził istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(115)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istnieją przekonujące powody, które mogłyby prowadzić do wniosku, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz z państwa, którego dotyczy dochodzenie, nie leży w interesie Wspólnoty. Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich importerów, handlowców i użytkowników przemysłowych wymienionych w skardze. Trzech importerów przesłało odpowiedzi na wspomniane kwestionariusze.

(116)

Na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujące strony sformułowano następujące wnioski.

(117)

Przypomina się, że przemysł wspólnotowy składa się z jednego producenta, posiadającego zakłady produkcyjne w Austrii, którego rentowność znacznie spadła w badanym okresie, co w konsekwencji wpłynęło negatywnie na poziom zatrudnienia i inwestycji.

(118)

Jeżeli środki nie zostaną nałożone, możliwe jest, że w następstwie presji cenowej spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych brak rentowności tego rodzaju działalności zmusi przemysł wspólnotowy do zaprzestania produkcji elektrod wolframowych, która ma strategiczne znaczenie dla wielu sektorów zaawansowanych technologii.

(119)

Należy zauważyć, że linia produkcyjna elektrod wolframowych była wykorzystywana również do wytwarzania innych produktów okrągłych, tzn. prętów molibdenowych, drutu oraz drutu spawalniczego, jak również elektrod do topienia szkła. Produkty te, wspólnie z elektrodami wolframowymi, generują pewne stałe koszty w procesie produkcyjnym. Ponieważ produkcja elektrod wolframowych spadła o 60 % w badanym okresie, miało to negatywny wpływ nie tylko na koszty produkcji elektrod wolframowych, ale również na inne produkty okrągłe produkowane przez przemysł wspólnotowy.

(120)

Należy to postrzegać w kontekście wzrastającego na świecie popytu na produkt objęty postępowaniem, co w przypadku nałożenia środków umożliwiłoby przemysłowi wspólnotowemu zwiększenie sprzedaży i poprawę rentowności prowadzące do osiągnięcia bardziej stabilnego poziomu, jak również zapewnienia w ten sposób żywotności gospodarczej tej gałęzi przemysłu.

(121)

Zatem stwierdza się, że zastosowanie środków antydumpingowych leży w interesie przemysłu wspólnotowego.

(122)

Jeden z producentów eksportujących oraz jedno stowarzyszenie eksporterów twierdzili, że biorąc pod uwagę widoczny brak przywozu z innych krajów, opłaty celne doprowadziłyby do zniknięcia chińskich producentów eksportujących z rynku wspólnotowego, w ten sposób znacznie przyczyniając się do osłabienia konkurencji oraz zwiększenia i tak już dominującej pozycji przemysłu wspólnotowego.

(123)

Jednakże bardziej prawdopodobne wydaje się, że jeżeli nałoży się środki, przynajmniej niektórzy zainteresowani producenci eksportujący w dalszym ciągu będą sprzedawać produkt objęty postępowaniem we Wspólnocie, jednakże po cenach niepowodujących szkody, ponieważ korzystają oni z mocnej bazy technologicznej oraz silnej pozycji rynkowej we Wspólnocie. Z drugiej strony, gdyby środki antydumpingowe nie zostały nałożone, to nie można wykluczyć, że przemysł wspólnotowy mógłby wtedy zaprzestać produkcji elektrod wolframowych we Wspólnocie, wzmacniając w ten sposób pozycję producentów eksportujących tego produktu i osłabiając znacznie konkurencję na rynku wspólnotowym.

(124)

W tym kontekście przypomina się, że istnieje dwóch producentów wspólnotowych, co już stanowi gwarancję pewnego stopnia konkurencji, zarówno na rynku wspólnotowym, jak i na rynkach eksportowych.

(125)

Przypomina się dalej, iż celem jakiegokolwiek środka antydumpingowego nie jest w żadnym razie zablokowanie dostępu produktom z krajów trzecich do rynku wspólnotowego, lecz raczej przywrócenie równych reguł gry, które zostały zakłócone przez nieuczciwe praktyki handlowe.

(126)

Kwestionariusze wysłano do wszystkich stron wymienionych w skardze jako użytkownicy w sektorach lotniczym, jądrowym, morskim, motoryzacyjnym, chemicznym i inżynieryjnym. Komisja nie otrzymała żadnych odpowiedzi na kwestionariusze ani od zainteresowanych użytkowników, ani od stowarzyszeń przedstawicielskich.

(127)

Spawanie przy pomocy elektrod wolframowych wykorzystywane jest w przypadkach, w których bardzo ważna jest wysoka jakość spawu (między innymi w przemyśle lotniczym, morskim, jądrowym oraz chemicznym). Z dostępnych informacji można by wysunąć wniosek, że jakość i wiarygodność są dla klientów podstawowymi kryteriami oraz że koszt elektrod nie jest aż tak znaczny w porównaniu z wartością produktów końcowych.

(128)

Biorąc pod uwagę fakt, iż użytkownicy produktu objętego postępowaniem nie wykazali zainteresowania w trakcie dochodzenia, można tymczasowo założyć, że nałożenie jakichkolwiek środków antydumpingowych raczej nie wpłynie w poważnym stopniu na ich sytuację.

(129)

Jeden importer w pełni współpracował podczas dochodzenia poprzez przesłanie odpowiedzi na kwestionariusz, dwaj inni współpracowali częściowo. Ci trzej importerzy odpowiadali za około 30 % całkowitego przywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w OD. W przypadku importera, który w pełni współpracował, produkt objęty postępowaniem generuje około 85 % jego obrotu.

(130)

Jeżeli środki antydumpingowe zostałyby wprowadzone, nie wyklucza się, że poziom przywozu pochodzącego z kraju, którego dotyczy postępowanie, może ulec spadkowi, w ten sposób wpływając na sytuację gospodarczą wspomnianych importerów. Jednakże skutek, jaki mogłaby wywrzeć na importerów jakakolwiek podwyżka cen przywozu produktu objętego postępowaniem, powinien jedynie przywrócić konkurencję z producentami wspólnotowymi i nie powinien powstrzymać importerów od sprzedaży produktu objętego postępowaniem. Ponadto niska proporcja kosztów produktu objętego postępowaniem w ogólnych kosztach użytkowników ułatwia importerom przeniesienie ciężaru podwyżki cen na klientów. Na tej podstawie tymczasowo uznaje się, że nałożenie środków antydumpingowych prawdopodobnie nie będzie miało poważnego negatywnego wpływu na sytuację importerów we Wspólnocie.

(131)

Można się spodziewać, że skutki nałożenia środków umożliwią przemysłowi wspólnotowemu odzyskanie utraconych udziałów w rynku i sprzedaży oraz poprawią jego rentowność. W świetle pogarszającej się sytuacji przemysłu wspólnotowego istnieje rzeczywiste ryzyko, że w sytuacji braku środków przemysł wspólnotowy będzie musiał zamknąć swoje zakłady produkcyjne i zwolnić pracowników. Uwzględniając fakt wykorzystywania produktu objętego postępowaniem w sektorze zaawansowanych technologii, gdzie koszty przedmiotowych elektrod nie są znaczne w porównaniu do wartości produktów końcowych, wpływ środków antydumpingowych na sytuację importerów/przedsiębiorstw handlowych i użytkowników powinien być jedynie marginalny.

(132)

W świetle powyższych ustaleń, wstępnie uznaje się, że nie ma przekonywających powodów, aby nie nakładać ceł antydumpingowych na przywóz niektórych elektrod wolframowych pochodzących z ChRL.

(133)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, przyczynowości i interesu wspólnotowego, należy zastosować środki tymczasowe po to, aby zapobiec dalszemu ponoszeniu szkody przez przemysł wspólnotowy z powodu przywozu po cenach dumpingowych.

(134)

Środki te powinny być nałożone na poziomie wystarczającym, by usunąć szkodę powodowaną przez te przywozy, bez poszerzania wykazanego marginesu dumpingu. Przy ustalaniu kwoty cła koniecznej dla usunięcia efektów szkodliwego dumpingu uznano, że wszelkie środki powinny pozwolić przemysłowi wspólnotowemu na pokrycie jego kosztów produkcji i uzyskanie powszechnie, ze sprzedaży we Wspólnocie produktu podobnego, zysku przed opodatkowaniem, który mógłby być słusznie uzyskany przez tego rodzaju przemysł sektora przy zwykłych warunkach konkurencji, tj. przy nieobecności przywozu po cenach dumpingowych. Do obliczeń przyjęto 8 % marżę zysku przed opodatkowaniem w stosunku do obrotów na podstawie poziomu zysku osiąganego przez przemysł Wspólnoty, zanim chiński przywóz zaczął napływać do Wspólnoty. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego nieprzynoszącą szkody przemysłowi Wspólnoty. Niepowodującą szkody cenę otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianej marży zysku wynoszącej 8 % do kosztów produkcji. Jeden typ produktu poddanego wywozowi z ChRL w OD nie był produkowany i sprzedawany przez przemysł Wspólnoty w OD. Przy obliczaniu poziomu wystarczającego do usunięcia szkody spowodowanej przedmiotowym przywozem uwzględniono związek cenowy pomiędzy tym typem a innymi typami wywożonymi przez chińskich eksporterów.

(135)

Niezbędny wzrost cen określono na podstawie porównania średnich ważonych cen importowych ze średnią ważoną ceną niewyrządzającą szkody podobnego produktu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym.

(136)

Przy porównywaniu dokonano korekty ze względu na funkcje wykonywane przez importerów tj. pakowanie, magazynowanie, kontrolę jakości, oznakowanie marką oraz w pewnych przypadkach przetwarzanie fizyczne elektrod, aby sprawić, że przywóz będzie bardziej porównywalny ze sprzedażą przemysłu wspólnotowego.

(137)

Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w postaci procenta średniej wartości importowej cif.

(138)

Tymczasowe średnie ważone marginesy szkody dla przedsiębiorstw, którym przyznano IT lub MET, są następujące:

(139)

W celu wyliczenia poziomu usuwającego szkodę dla terytorium całego kraju, dla wszystkich pozostałych eksporterów w ChRL, należy pamiętać, że poziom ich współpracy był wysoki. Dlatego też margines szkody ustalono na poziomie usuwającym szkodę, określonym dla przedsiębiorstwa współpracującego, któremu nie przyznano MET/IT, tzn. 86,8 %.

(140)

W związku z powyższym uznaje się, że tymczasowe cło antydumpingowe powinno zostać nałożone na poziomie ustalonych marginesów subsydiowania, ale nie powinno być wyższe od marginesu szkody ustalonego powyżej zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(141)

Indywidualne stawki ceł antydumpingowych podane w niniejszym rozporządzeniu określono na podstawie ustaleń z niniejszego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację tych przedsiębiorstw ustaloną w niniejszym dochodzeniu. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od obowiązującego na terenie całego kraju cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez przedmiotowe przedsiębiorstwa i w ten sposób przez wymienione, określone podmioty prawne. Przywożone produkty produkowane przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo niewymienione szczegółowo w części operacyjnej niniejszego dokumentu z nazwy i adresu, łącznie z podmiotami związanymi z podmiotami szczegółowo wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(142)

Wszelkie wnioski roszczeniowe związane ze stosowaniem tych indywidualnych antydumpingowych stawek celnych (na przykład w następstwie zmiany nazwy podmiotu prawnego bądź utworzenia nowych jednostek produkcyjnych lub handlowych) powinny być kierowane do Komisji (3) wraz z wszystkimi istotnymi informacjami, w szczególności w przypadku zmian w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży na rynku wewnętrznym i na rynkach zewnętrznych powiązanych na przykład ze zmianą nazwy lub zmianami w jednostkach produkcyjnych lub handlowych. Komisja, w stosownych przypadkach, po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Doradczym, zmieni odpowiednio rozporządzenie poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(143)

Na podstawie powyższych ustaleń tymczasowe stawki celne wynoszą:

(144)

Celem zminimalizowania zagrożenia obchodzenia środków ze względu na wysoką różnicę w stawkach celnych oraz w szczególności ze względu na fakt, iż jak ustalono, jeden ze współpracujących producentów eksportujących w ChRL, wobec którego zaproponowano indywidualne stawki celne, dokonywał wywozu do Wspólnoty również elektrod wolframowych produkowanych przez pewne współpracujące przedsiębiorstwo państwowe, któremu nie przyznano IT, uważa się, że w tym przypadku istnieje potrzeba środków specjalnych zapewniających właściwe zastosowania ceł antydumpingowych. Wyłącznie przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez odpowiedniego producenta eksportującego może korzystać ze specjalnego marginesu dumpingu obliczonego dla zainteresowanego producenta. Wspomniane środki specjalne obejmują:

(145)

Przedstawienie organom celnym danego państwa członkowskiego ważnej faktury handlowej, która będzie zgodna z wymogami określonymi w Załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich innych przedsiębiorstw.

(146)

Przypomina się, że jeżeli wywóz dokonywany przez przedsiębiorstwo korzystające z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po nałożeniu środków antydumpingowych, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na nałożenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie dotyczące obchodzenia nałożonych środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło obowiązujące dla całego kraju.

(147)

W celu zapewnienia dobrego zarządzania należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkich ostatecznych ceł,

14.9.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 250/34

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 573/2003 otworzyło roczny kontyngent taryfowy na 149 000 ton kukurydzy (numer porządkowy 09.4767) na rok gospodarczy 2006/2007.

(2)

Ilości wnioskowane w poniedziałek, 11 września 2006 r., zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 573/2003, przekraczają ilości pozostające w dyspozycji. Należy zatem określić, w jakiej mierze pozwolenia mogą być wydawane, poprzez ustalenie jednolitego współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do wnioskowanych ilości,