Odpowiedzialność armatorów z tytułu wypadków

Pasażerom, którzy ulegli wypadkom na morskich drogach, należy zapewnić odpowiedni poziom odszkodowania. W tym celu armatorzy muszą posiadać odpowiednie ubezpieczenie.

AKT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 392/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźników pasażerskich na morskich drogach wodnych z tytułu wypadków

STRESZCZENIE

Pasażerom, którzy ulegli wypadkom na morskich drogach, należy zapewnić odpowiedni poziom odszkodowania. W tym celu armatorzy muszą posiadać odpowiednie ubezpieczenie.

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA?

Ustanawia ono zharmonizowane przepisy w zakresie odpowiedzialności i ubezpieczenia towarzystw żeglugowych świadczących usługi przewozu pasażerów morskimi drogami wodnymi. Wprowadza do prawa europejskiego zapisy konwencji ateńskiej z 1974 r. w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu oraz wytyczne Międzynarodowej Organizacji Morskiej.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Przepisy mają zastosowanie do wszystkich statków pływających pod banderą kraju UE, wchodzących do lub wychodzących z europejskiego portu lub na podstawie europejskiej umowy przewozu (tj. umowy pomiędzy przewoźnikiem a jego pasażerami określającej prawa, obowiązki i odpowiedzialność).
• Przepisy mają obecnie zastosowanie zarówno do rejsów międzynarodowych, jak i krajowych, ale nie mają zastosowania do rejsów krajowych, w przypadku których statek znajduje się w odległości mniejszej niż 5 mil od wybrzeża.
• Odpowiedzialność operatora obejmuje pasażerów, ich bagaż oraz pojazdy, a także sprzęt do poruszania się używany przez pasażerów o ograniczonej sprawności ruchowej.
• W przypadku gdy szkoda na osobie pasażera lub strata nastąpiły wskutek wypadku statku (tj. rozbicia statku, jego wywrócenia, zderzenia lub wejścia na mieliznę, wybuchu lub pożaru na statku albo wadliwości statku), osoby poszkodowane nie muszą udowadniać winy przewoźnika, aby uzyskać odszkodowanie.
• Operatorzy są zobowiązani do wypłacenia zaliczki wystarczającej na pokrycie niecierpiących zwłoki potrzeb finansowych, w przypadku gdy śmierć lub szkoda na osobie pasażera nastąpiły wskutek wypadku statku. Wypłata zaliczki nie stanowi uznania odpowiedzialności przez towarzystwo żeglugowe.
• W razie śmierci kwota ta wynosi co najmniej 21 000 EUR.
• Towarzystwa żeglugowe muszą zapewnić pasażerom zrozumiałe informacje dotyczące ich praw.
• Informacje te muszą być dostępne we wszystkich punktach sprzedaży, włącznie ze sprzedażą przez telefon lub przez Internet, i muszą zostać dostarczone najpóźniej w chwili wyjazdu.
• Najpóźniej do trzech lat od daty zastosowania niniejszego rozporządzenia (31 grudnia 2012 r.) Komisja Europejska musi sporządzić sprawozdanie z jego stosowania.
• Rządy krajów UE mogą odroczyć stosowanie niniejszych przepisów w odniesieniu do statków, które wykonują tylko rejsy krajowe objęte niniejszym rozporządzeniem. W przypadku statków podróżujących na odległość mniejszą niż 20 mil od brzegu termin transpozycji upływa 31 grudnia 2018 r. Termin dla pozostałych statków to 31 grudnia 2016 r.

OD KIEDY NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Od 29 maja 2009 r.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej dotyczącej praw pasażerów.

Ostatnia aktualizacja: 30.09.2015