Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Umowy z Kanadą w sprawach celnych

Umowy z Kanadą w sprawach celnych

 

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Decyzja Rady 98/18/WE dotycząca zawarcia umowy między UE a Kanadą w sprawach celnych

Umowa między UE a Kanadą w sprawach celnych

Decyzja Rady 2014/941/UE w sprawie bezpieczeństwa łańcucha dostaw

Umowa między UE a Kanadą w sprawie bezpieczeństwa łańcucha dostaw

JAKIE SĄ CELE DECYZJI I UMÓW?

  • Celem decyzji 98/18/WE jest usprawnienie współpracy między organami administracyjnymi odpowiedzialnymi za stosowanie ustawodawstwa celnego*.
  • Zgodnie z umową między UE a Kanadą w sprawach celnych strony zobowiązują się rozwijać współpracę celną, zwłaszcza w drodze upraszczania i harmonizowania swoich procedur.
  • Decyzja 2014/941/UE ma na celu rozszerzenie zakresu pierwotnej umowy w sprawach celnych w drodze zawarcia nowej umowy regulującej kwestie bezpieczeństwa łańcucha dostaw.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Umowa między UE a Kanadą w sprawach celnych

Współpraca celna

Strony zobowiązują się do rozwoju współpracy celnej poprzez:

  • upraszczanie i harmonizowanie swoich procedur celnych;
  • dokonywanie analizy środków rozwiązywania problemów związanych ze sprawami celnymi;
  • wymianę personelu;
  • komputeryzację procedur i formalności celnych.

Wzajemna pomoc administracyjna

Strony zobowiązują się pomagać sobie wzajemnie na wniosek lub z własnej inicjatywy. Wymieniają one między sobą wszelkie odpowiednie informacje pomocne do zapewnienia właściwego stosowania ustawodawstwa celnego oraz zapobiegania i zwalczania wszelkich jego naruszeń. W tym celu przekazują sobie wzajemnie informacje odnoszące się do wszelkich nowych technik egzekwowania prawa celnego i wszelkich nowych tendencji i sposobów popełniania naruszeń ustawodawstwa celnego.

Władze celne dostarczają sobie także wzajemnie informacji o wykonanych lub planowanych działaniach, które wydają się stanowić naruszenie ustawodawstwa celnego na terytorium drugiej umawiającej się strony.

Pomoc na podstawie wniosku

Władza, do której kierowany jest wniosek*, informuje władzę wnioskującą* o stosowanych na jej terytorium ustawodawstwie celnym i procedurach, a także przekazuje informacje odnoszące się do dochodzeń w sprawie naruszeń ustawodawstwa celnego. Informacje te mogą dotyczyć zgodności z prawem procedur wywozu i przywozu towarów stosowanych w obrocie między dwiema umawiającymi się stronami oraz zastosowanych procedur celnych.

W umowie przewidziano także szczególny nadzór nad osobami, które dopuściły się naruszenia ustawodawstwa celnego lub które są podejrzewane o takie naruszenie. Nadzorem tym mogą być ponadto objęte towary, co do których istnieje podejrzenie przemytu, a także środki transportu i pomieszczenia wykorzystywane w tym celu.

Pomoc samorzutna

Jedna ze stron może dostarczyć z własnej inicjatywy informacji w poważnych przypadkach, które mogą stanowić istotne zagrożenie dla gospodarki, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub innego żywotnego interesu drugiej umawiającej się strony.

Aspekty formalne i wyjątki od obowiązku udzielania pomocy

  • Wnioski są sporządzane na piśmie. Wyjątek stanowią nagłe przypadki – wówczas wnioski mogą być składane ustnie, przy czym wymagane jest następcze potwierdzenie na piśmie. Wnioski zawierają następujące elementy:
    • wnioskująca władza celna;
    • wnioskowany środek;
    • przedmiot i przyczyna składania wniosku;
    • odpowiednie ustawodawstwo; oraz
    • szczegółowe informacje na temat osób będących celem działań.
  • Strona, do której kierowany jest wniosek, może odmówić udzielenia pomocy, jeśli naruszałoby to suwerenność, porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne żywotne interesy jednej ze stron. Wykonanie zobowiązania do udzielenia pomocy można również odroczyć ze względu na to, że udzielenie pomocy kolidowałoby z trwającym dochodzeniem, ściganiem lub postępowaniem sądowym.
  • Umowa zawiera postanowienia dotyczące poufności przekazanych informacji. Zapewniany jest wysoki poziom ochrony danych osobowych.
  • W umowie przewidziano ustanowienie Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej, który czuwa nad sprawnym funkcjonowaniem umowy i bada wszystkie sprawy wynikające z jej stosowania.

Współpraca celna w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw

  • Zgodnie z decyzją 2014/941/UE współpraca celna między stronami została rozszerzona na bezpieczeństwo łańcucha dostaw. W odnośnej umowie wskazano, że UE i Kanada dążą do zabezpieczenia łańcucha logistycznego, przy jednoczesnym ułatwieniu legalnego handlu.
  • Aspekty objęte umową obejmują:
    • tworzenie minimalnych standardów w odniesieniu do zarządzania ryzykiem;
    • podejmowanie działań na rzecz wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, standardów ryzyka, kontroli bezpieczeństwa, bezpieczeństwa kontenerów i programów partnerstwa handlowego, włącznie z równoważnymi środkami ułatwiającymi handel;
    • wymianę informacji dotyczących bezpieczeństwa łańcucha dostaw i zarządzania ryzykiem, z zastrzeżeniem przestrzegania wymogów w zakresie poufności informacji i ochrony danych osobowych;
    • wprowadzenie interfejsu wymiany danych włącznie z danymi poprzedzającymi przybycie i wyprowadzenie;
    • opracowanie strategii umożliwiających partnerską współpracę celną w obszarze inspekcji ładunków.

OD KIEDY DECYZJE I UMOWY MAJĄ ZASTOSOWANIE?

Decyzja 98/18/WE obowiązuje od dnia 27 listopada 1997 r. Umowa weszła w życie w dniu 1 stycznia 1998 r.

Decyzja 2014/94/UE obowiązuje od dnia 27 czerwca 2013 r. Umowa w sprawie łańcucha dostaw weszła w życie w dniu 1 listopada 2013 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

KLUCZOWE POJĘCIA

Ustawodawstwo celne: w odniesieniu do UE oznacza wszystkie zasady regulujące przywóz i wywóz, tranzyt towarów i obejmowanie ich procedurami celnymi, włączając środki zakazu, ograniczania i kontroli. W odniesieniu do Kanady ta definicja jest szersza. Obejmuje ona wszystkie przepisy ustawowe i wykonawcze w tej dziedzinie, których stosowanie i wykonywanie jest zastrzeżone dla władz celnych, tj. dla właściwych działów Departamentu Przychodów Krajowych, a także wszystkie przepisy wykonawcze przyjmowane przez władze celne w wykonaniu swoich kompetencji.
Władza, do której kierowany jest wniosek: właściwa władza celna, która otrzymuje wniosek o pomoc.
Władza wnioskująca: właściwa władza celna, która składa wniosek o pomoc.

GŁÓWNE DOKUMENTY

Decyzja Rady 98/18/WE z dnia 27 listopada 1997 r. dotycząca zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Kanadą w sprawie współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych (Dz.U. L 7 z 13.1.1998, s. 37)

Umowa między Wspólnotą Europejską a Kanadą o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych (Dz.U. L 7 z 13.1.1998, s. 38–45)

Decyzja Rady 2014/941/UE z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw (Dz.U. L 367 z 23.12.2014, s. 8–9)

Umowa między Unią Europejską a Kanadą o współpracy celnej w sprawach związanych z bezpieczeństwem łańcucha dostaw (Dz.U. L 367 z 23.12.2014, s. 10–13)

Ostatnia aktualizacja: 07.11.2017

Top