Ścisła współpraca pomiędzy administracjami celnymi UE (konwencja neapolitańska II)

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Konwencja w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ KONWENCJI?

• Niniejsza konwencja zastępuje i wzmacnia pierwotną wersję konwencji neapolitańskiej uzgodnionej w 1967 r.
• Konwencja obejmuje pomoc wzajemną i współpracę pomiędzy organami krajowymi w zakresie zapobiegania, wykrywania i ścigania przestępstw przeciwko zasadom celnym Unii Europejskiej (UE) i krajów UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Władze krajów UE muszą ze sobą współpracować w celu skutecznego zwalczania oszustw celnych i nielegalnego handlu międzynarodowego, a także w celu ścigania i karania przestępców.
• Cło UE obejmuje opłaty rolne, zharmonizowane akcyzy na alkohol, tytoń i oleje mineralne oraz podatek obrotowy od przywozu z krajów spoza UE. Konwencja nie obejmuje podatku od wartości dodanej.
• Konwencja ma zastosowanie do krajowych przepisów celnych, także tych dotyczących narkotyków, broni i pornografii dziecięcej, oraz niezharmonizowanej akcyzy.
• Konwencja traktuje termin „naruszenia” w szerokim znaczeniu, obejmującym próby popełnienia naruszeń i wszystkie formy udziału w naruszeniu, takie jak podżeganie i pomocnictwo, a także powiązania z organizacjami przestępczymi i praniem pieniędzy.
• Pomoc wzajemna pomiędzy organami celnymi udzielana jest po złożeniu wniosku o informacje, nadzór, prowadzenie dochodzeń lub notyfikację. Pomoc ta może być udzielana także z własnej inicjatywy, bez uprzedniego żądania, i może obejmować dochodzenia niejawne i przekazywanie informacji z własnej inicjatywy.
• Wnioski o pomoc są co do zasady wymieniane pomiędzy centralnymi jednostkami koordynującymi wyznaczonymi w ramach danej krajowej administracji celnej.
• Wnioski są zawsze przekazywane w formie pisemnej i zawierają przyczynę wniosku, stan faktyczny i stosowne przepisy. Jednakże w sytuacjach nadzwyczajnych przyjmowane są wnioski w formie ustnej, lecz muszą jak najszybciej zostać potwierdzone na piśmie.
• Administracje celne udzielają sobie wzajemnej pomocy osobowej i organizacyjnej przy podejmowaniu współpracy transgranicznej, takiej jak:
  • prawo pościgu – transgraniczne pościgi za podejrzanymi;
  • nadzór transgraniczny;
  • dochodzenia niejawne;
  • wspólne zespoły ds. dochodzeń specjalnych;
  • dostawy kontrolowane – nielegalne przesyłki, które nie są zajmowane na granicy, lecz śledzone do celu podróży.
• Współpraca transgraniczna skupia się na nielegalnym handlu narkotykami, bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, dobrami kultury, niebezpiecznymi i toksycznymi odpadami, materiałami rozszczepialnymi lub materiałami i wyposażeniem do produkcji broni biologicznej lub chemicznej.

Współpraca administracyjna w powiązanych obszarach

Oprócz współpracy w ramach konwencji neapolitańskiej organy krajów UE prowadzą ścisłą współpracę nad różnorodnymi aspektami obejmującymi akcyzy, przestępczość zorganizowaną, pranie pieniędzy, nielegalny handel narkotykami, bronią i przemieszczanie odpadów. Kraje UE współpracują także nad zapewnieniem, by wykluczyć naruszenia unijnego prawodawstwa celnego i rolnego.

OD KIEDY NINIEJSZA KONWENCJA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza konwencja ma zastosowanie od 23 czerwca 2009 r.

GŁÓWNE DOKUMENTY

Akt Rady z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiający, na podstawie art. K3 Traktatu o Unii Europejskiej, Konwencję w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (98/C 24/01) (Dz.U. C 24 z 23.1.1998, s. 1–1)

Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (Dz.U. C 24 z 23.1.1998, s. 2–22)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1–16)

Kolejne zmiany do rozporządzenia (WE) nr 515/97 zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Sprawozdanie wyjaśniające z konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (Tekst zatwierdzony przez Radę dnia 28 maja 1998 r.) (Dz.U. C 189 z 17.6.1998, s. 1–18)

Strategia UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi, Rada Unii Europejskiej, Bruksela, 13 stycznia 2006 r.

Decyzja Rady 2008/39/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotycząca przystąpienia Bułgarii i Rumunii do konwencji z dnia 18 grudnia 1997 r. sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (Dz.U. L 9 z 12.1.2008, s. 21–22)

Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1–98)

Patrz: tekst skonsolidowany

Rozporządzenie Rady (UE) nr 389/2012 z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 2073/2004 (Dz.U. L 121 z 8.5.2012, s. 1–15)

Patrz: tekst skonsolidowany

Decyzja Rady (UE) 2016/979 z dnia 20 maja 2016 r. w sprawie przystąpienia Chorwacji do Konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (Dz.U. L 161 z 18.6.2016, s. 35–36)

Ostatnia aktualizacja: 14.11.2016