Konwencja ma na celu zapewnienie, że państwa sygnatariusze przyczynią się do stałego rozwoju ekosystemu Renu w oparciu o wszechstronne podejście uwzględniające bogactwo naturalne rzeki, jej brzegów i terenów napływowych.
Decyzja stanowi zatwierdzenie konwencji w imieniu Wspólnoty Europejskiej (obecnie: Unia Europejska).
Konwencja zastępuje i uchyla:
- Konwencję z 1963 roku dotyczącą Międzynarodowej Komisji Ochrony Renu przed Zanieczyszczeniem,
- Umowę dodatkową z 1976 roku do Konwencji z kwietnia 1963 roku dotyczącej Międzynarodowej Komisji Ochrony Renu przed Zanieczyszczeniem oraz
- Konwencję z 1976 roku o ochronie Renu przed zanieczyszczeniem chemicznym.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Cele konwencji są następujące:

stały rozwój ekosystemu Renu poprzez:
- utrzymywanie i poprawę jakości wód Renu oraz ich naturalnych funkcji;
- ochronę różnorodności gatunkowej;
- ograniczenie zatruwania organizmów żywych;
- utrzymanie i poprawę naturalnych siedlisk dzikiej roślinności i zwierzyny;
- zapewnienie rozsądnego zarządzania zasobami wodnymi;
- uwzględnianie wymagań ekologicznych przy rozwoju drogi wodnej;
uzyskiwanie wody pitnej;
poprawa jakości osadów;
ochrona przeciwpowodziowa;
skoordynowanie działań na rzecz ochrony Morza Północnego.

Państwa nadbrzeżne (państwa, przez które przepływa Ren) zobowiązują się do:

współpracy na rzecz ochrony Renu;
wdrożenia programów oraz badań dotyczących rzeki;
przeprowadzania analiz w celu określenia przyczyn zanieczyszczenia i osób za nie odpowiedzialnych;
zapewnienia, aby środki techniczne, które mogłyby mieć poważny wpływ na ekosystem, a także zrzuty ścieków i niebezpiecznych substancji podlegały uzyskaniu uprzedniego zezwolenia;
ograniczania ryzyka wypadków zagrażających środowisku.

W skład Międzynarodowej Komisji Ochrony Renu (MKOR) wchodzą przedstawiciele umawiających się stron. Umawiające się strony obejmują przewodnictwo Komisji w ustalonej kolejności. Komisja podejmuje decyzje jednomyślnie i informuje o nich umawiające się strony. Zadania Komisji obejmują:

opracowywanie badań i programów dotyczących ekosystemu Renu;
przedstawianie propozycji działań;
ocenę skuteczności uzgodnionych działań;
koordynację planów ostrzegania i stanu gotowości;
informowanie opinii publicznej o stanie Renu oraz o wynikach swojej pracy.

Każdego roku Komisja sporządza roczne sprawozdanie ze swojej działalności i przedstawia je umawiającym się stronom.

Umawiające się strony systematycznie składają sprawozdanie Komisji dotyczące prawnych, wykonawczych i innych środków podjętych przez nie w celu wykonania przepisów Konwencji, a także wyników tych środków.

W ramach Konferencji Ministerialnej w Amsterdamie w lutym 2020 r. odbyło się spotkanie państw nadbrzeżnych celem podsumowania stanu wdrożenia programu „Ren 2020” MKOR. Państwa te przyjęły również nowy program „Ren 2040” na okres kolejnych 20 lat.

WEJŚCIE W ŻYCIE

Konwencja weszła w życie w dniu 1 stycznia 2003 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Oszacowanie Ren 2020 – broszura (ICPR)
Przykłady kolejnych sukcesów oraz przyjęcie przez ministrów programu „Ren 2040” – komunikat prasowy (MKOR).

GŁÓWNE DOKUMENTY

Konwencja o ochronie Renu – Protokół podpisów (Dz.U. L 289 z 16.11.2000, s. 31–37)

Decyzja Rady 2000/706/WE z dnia 7 listopada 2000 r. dotycząca zawarcia, w imieniu Wspólnoty, Konwencji o ochronie Renu (Dz.U. L 289 z 16.11.2000, s. 30)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (Dz.U. L 288 z 6.11.2007, s. 27–34)

Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1–73)

Kolejne zmiany dyrektywy 2000/60/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Ostatnia aktualizacja: 29.06.2020

Top

All