Program Marco Polo II

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 1692/2006 ustanawiające program Marco Polo II dla udzielania unijnej pomocy finansowej w celu poprawy działania systemu transportu towarowego na środowisko

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

• Program Marco Polo II miał służyć przesunięciu transportu towarowego z transportu drogowego na bardziej przyjazne dla środowiska sposoby transportu, a także zwiększeniu sprawności operacji transportowych w drodze unikania niepotrzebnego ruchu i pustych przebiegów.
• Program miał służyć zwiększeniu intermodalności* dzięki lepszemu wykorzystaniu w ramach systemu transportowego istniejących zasobów i włączeniu do łańcucha logistycznego krótkodystansowego transportu morskiego, kolejowego i wodnego śródlądowego.
• Rozporządzenie uchyla rozporządzenie (WE) nr 1382/2003, na mocy którego ustanowiono pierwszy program Marco Polo.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Program Marco Polo II funkcjonował w latach 2007–2013 i stanowił kontynuację programów Marco Polo I (2003–2006) i PACT (1997–2001).
• Został on pomyślany jako wsparcie operacyjne podmiotów z branży transportowej i logistycznej udzielane w celu zaradzenia niedoskonałościom rynku powodującym brak równowagi i wydajności w obrębie europejskiego sektora transportu towarowego, wywołany przede wszystkim dominującą pozycją transportu drogowego.
• Jego główne cele obejmowały zmniejszenie przeciążeń w ruchu i poprawę efektywności środowiskowej systemu transportu towarowego. Przyczynił się on tym samym do stworzenia sprawnego i zrównoważonego systemu transportu zapewniającego unijną wartość dodaną bez uszczerbku dla spójności gospodarczej, społecznej lub terytorialnej.
• Większość projektów było ocenianych i finansowanych z perspektywy wymiernych rezultatów, takich jak faktycznie osiągnięte przesunięcie modalne czy redukcja ruchu towarowego w ramach europejskiej sieci transportowej.
• Program Marco Polo II miał szerszy zasięg geograficzny, ponieważ umożliwiał wspieranie działań obejmujących nie tylko państwa UE, lecz również przynajmniej jedno państwo UE i bliskie państwo trzecie.
• Całkowity budżet w wysokości 435 mln EUR był przeznaczony na finansowanie pięciu rodzajów działań:
  • działania związane z przesunięciem modalnym,
  • działania katalityczne,
  • działania związane ze wspólnym uczeniem się,
  • działania związane z autostradami morskimi, oraz
  • działania związane z unikaniem ruchu.
• Działania były wybierane na podstawie rocznych zaproszeń do składania projektów.
• Wszystkie działania finansowane z programu Marco Polo II zostały zrealizowane, a program został zakończony.
• Programem zarządzały dwie agencje wykonawcze: Agencja Wykonawcza ds. Konkurencyjności i Innowacji (do końca 2013 r.) oraz Agencja Wykonawcza ds. Innowacyjności i Sieci (od 2014 r. do zakończenia programu).
• W 2013 r. Komisja opublikowała komunikat w sprawie wyników osiągniętych w ramach programów Marco Polo w latach 2003–2010.

Kwalifikujące się działania

Do finansowania kwalifikowały się wymienione poniżej działania.

• Działania katalityczne: działania zmierzające do przezwyciężenia istotnych barier strukturalnych na rynku transportu towarowego w UE, które utrudniają sprawne funkcjonowanie rynków, konkurencyjność krótkodystansowego transportu morskiego, kolejowego i wodnego śródlądowego lub sprawność łańcuchów transportowych wykorzystujących te modele. Mają one na celu poprawę synergii w sektorach kolejowym, śródlądowych dróg wodnych i krótkodystansowego transportu morskiego, w tym autostrad morskich, poprzez lepsze wykorzystywanie istniejącej infrastruktury.
• Działania związane z przesunięciem modalnym: działania mające na celu przeniesienie przewozów z transportu drogowego na krótkodystansowy transport morski, kolejowy, wodny śródlądowy lub kombinowane środki transportu. Celem jest zapewnienie możliwie jak najkrótszych przejazdów drogowych.
• Działania związane ze wspólnym uczeniem się: działania mające na celu poprawę współpracy dla strukturalnego optymalizowania metod i procedur działania w łańcuchu transportu towarowego z uwzględnieniem wymagań logistyki.
• Autostrady morskie: koncepcja wprowadzona w białej księdze z 2001 r. w sprawie europejskiej polityki transportowej. Działania związane z autostradami morskimi mają na celu dokonanie bezpośredniego przesunięcia części przewozów z transportu drogowego na krótkodystansowy transport morski lub na kombinację krótkodystansowego transportu morskiego z innymi sposobami transportu, w których przejazdy drogowe są możliwie jak najkrótsze. Autostrady morskie można na przykład utworzyć między Hiszpanią a Francją, aby wyeliminować wąskie gardło komunikacyjne w Pirenejach.
• Działania związane z unikaniem ruchu: wszelkie innowacyjne działania polegające na zintegrowaniu transportu z logistyką produkcji przedsiębiorstw w celu uniknięcia dużego procentowego udziału drogowego transportu towarowego bez negatywnego wpływu na wielkość produkcji lub liczebność siły roboczej.

Kryteria wyboru zgłaszanych projektów

• Działania muszą być przedkładane przez przedsiębiorstwa lub konsorcja mające siedziby w państwach UE lub w krajach uczestniczących, które obejmują kraje kandydujące do UE, kraje należące do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, kraje należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz, pod pewnymi warunkami, bliskie kraje trzecie.
• Pomoc finansowa UE była udzielana w formie dotacji. W większości przypadków była ona udzielana na podstawie liczby tonokilometrów przeniesionych z transportu drogowego na inne środki transportu morskiego i lądowego bądź na podstawie liczby pojazdo-kilometrów, których udało się uniknąć w przewozach drogowych. Celem było wynagradzanie wysokiej klasy projektów. Dotacje UE nie mogły prowadzić do żadnych zakłóceń konkurencji.
• W programie zwraca się szczególną uwagę na obszary newralgiczne oraz obszary miejskie. Komisja ocenia przedłożone działania, biorąc pod uwagę wkład działań w zmniejszenie przeciążeń w ruchu drogowym, jak również względne wartości działań dla środowiska oraz ich ogólną trwałość.
• Pomoc finansowa UE dla różnych działań jest ograniczona do maksymalnie 35% łącznych wydatków niezbędnych do osiągnięcia celów działania i poniesionych w rezultacie działania. W przypadku działań związanych ze wspólnym uczeniem się pomoc ta ograniczona jest do 50%.

KONTEKST

Więcej informacji:

• Program Marco Polo (Agencja Wykonawcza ds. Innowacyjności i Sieci).

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie (WE) nr 1692/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. ustanawiające drugi program „Marco Polo” dla udzielania wspólnotowej pomocy finansowej w celu poprawy działania systemu transportu towarowego na środowisko („Marco Polo II”) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1382/2003 (Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 1–13)

Kolejne zmiany rozporządzenia (WE) nr 1692/2006 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Program „Marco Polo” – wyniki i perspektywy (COM(2013) 278 final z 14.5.2013)

Ostatnia aktualizacja: 10.08.2020