Niniejsze rozporządzenie ustanawia minimalne wymogi w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej dla przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych w odniesieniu do pasażerów, bagażu, ładunku i osób trzecich.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych w lotach odbywanych w granicach, do, z lub ponad terytorium kraju UE. Przewoźnicy lotniczy i operatorzy statków powietrznych muszą być ubezpieczeni, zwłaszcza w zakresie:

pasażerów,
bagażu,
ładunku i osób trzecich,
ryzyka związanego ze szczególną odpowiedzialnością cywilną lotnictwa (w tym aktów wojny, terroryzmu, porwania, aktów sabotażu, bezprawnego zajęcia, konfiskaty statku powietrznego oraz rozruchów).

Rozporządzenie nie ma zastosowania do:

państwowych statków powietrznych (wojskowych, celnych, policyjnych),
modeli statków powietrznych posiadających maksymalną masę startową (MTOM)* poniżej 20 kg,
maszyn latających o starcie pieszym (w tym paralotni i lotni z napędem),
balonów na uwięzi,
latawców,
spadochronów (włącznie ze spadochronami wznoszonymi w powietrze przez samochód),
statków powietrznych, w tym lotni, o maksymalnej masie startowej poniżej 500 kg, oraz mikroświateł używanych do celów niehandlowych lub w lokalnych instrukcjach lotniczych, które nie wiążą się z przekraczaniem granic międzynarodowych (w takim zakresie, jakiego na podstawie niniejszego rozporządzenia dotyczą zobowiązania do ubezpieczenia odnoszące się do ryzyka wojny i terroryzmu).

Zgodność

Przewoźnicy lotniczy oraz operatorzy statków powietrznych wykazują zgodność z przedmiotowymi wymogami poprzez dostarczenie właściwym władzom zainteresowanego kraju UE* zaświadczenia ubezpieczeniowego lub innych dowodów posiadania ważnego ubezpieczenia.

Ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej za pasażerów, bagaż i ładunek

W odniesieniu do odpowiedzialności cywilnej w zakresie pasażerów minimalna ochrona ubezpieczeniowa wynosi 250 000 SDR* za pasażera. Jednakże w zakresie niehandlowych przewozów statkiem powietrznym, którego MTOM wynosi 2 700 kg lub mniej, kraje UE mogą ustalić niższy poziom minimalnej ochrony ubezpieczeniowej, jednak nie mniejszy niż 100 000 SDR za pasażera.

W odniesieniu do odpowiedzialności cywilnej w zakresie bagażu minimalna ochrona ubezpieczeniowa wynosi 1 288 SDR za pasażera w przewozach handlowych (rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1118).

W odniesieniu do odpowiedzialności cywilnej w zakresie ładunku minimalna ochrona ubezpieczeniowa wynosi 22 SDR za kilogram w przewozach handlowych (rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1118).

Ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej wobec osób trzecich

Minimalna ochrona ubezpieczeniowa w razie wypadku każdego ze statków powietrznych zależy od wartości MTOM statku powietrznego.

Stosowanie oraz sankcje

Kraje UE zapewniają stosowanie się do niniejszego rozporządzenia przez przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych. Sankcje za naruszenie niniejszego rozporządzenia muszą być skuteczne, proporcjonalne oraz odstraszające.
W odniesieniu do przewoźników lotniczych UE sankcje te mogą obejmować cofnięcie licencji na wykonywanie przewozów.
W odniesieniu do przewoźników lotniczych spoza UE i do operatorów statków powietrznych używających statków powietrznych zarejestrowanych poza UE sankcje mogą obejmować odmowę zezwolenia na lądowanie na terytorium danego kraju UE.
W przypadkach gdy kraj UE nie jest przekonany, że odpowiednie warunki zostały spełnione, taki kraj UE nie zezwala na start statku powietrznego, dopóki dany przewoźnik lotniczy lub operator statku powietrznego nie przedstawi dowodów posiadania wystarczającej ochrony ubezpieczeniowej.

W celu uwzględnienia inflacji rozporządzenie (UE) nr 285/2010 zmieniło limity odszkodowań w rozporządzeniu (WE) nr 785/2004.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od 30 kwietnia 2005 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Transport powietrzny – ubezpieczenie (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

Maksymalna masa startowa: wielkość odpowiadająca potwierdzonej wielkości specyficznej dla wszystkich typów statków powietrznych, zgodnie z danymi w świadectwie sprawności do lotu statku powietrznego.

Zainteresowany kraj UE: kraj UE, który udzielił licencji na wykonywanie przewozów przewoźnikowi lotniczemu z UE, lub kraj UE, w którym zarejestrowany jest statek powietrzny operatora statków powietrznych. W przypadku przewoźników lotniczych spoza UE oraz operatorów statków powietrznych używających statków powietrznych zarejestrowanych poza UE termin ten odnosi się do kraju UE, do lub z którego terytorium wykonywane są loty.

SDR: specjalne prawo ciągnienia lub potencjalne roszczenie w stosunku do swobodnie wykorzystywanych walut członków Międzynarodowego Funduszu Walutowego (SDR według definicji Międzynarodowego Funduszu Walutowego).

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie (WE) nr 785/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych (Dz.U. L 138 z 30.4.2004, s. 1–6)

Kolejne zmiany i poprawki do rozporządzenia (WE) nr 785/2004 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylające dyrektywę 94/56/WE (Dz.U. L 295 z 12.11.2010, s. 35–50)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Wersja przekształcona) (Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3–20)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Rozporządzenie (WE) nr 889/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 maja 2002 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2027/97 w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych (Dz.U. L 140 z 30.5.2002, s. 2–5)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Decyzja Rady 2001/539/WE z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ujednolicenia niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (Konwencja montrealska) (Dz.U. L 194 z 18.7.2001, s. 38)

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady – Wymogi w zakresie ubezpieczenia dotyczące operatorów statków powietrznych w UE – sprawozdanie z funkcjonowania rozporządzenia nr 785/2004 (KOM(2008) 216 wersja ostateczna z 24.4.2008)

Ostatnia aktualizacja: 13.08.2020

Top