Plan ochrony zasobów wodnych UE

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja Europejska przedstawiła plan ochrony zasobów wodnych Europy. Określono w nim obejmującą trzy elementy strategię mającą zagwarantować do 2015 r. jakość i trwałość tego podstawowego zasobu w całej Unii.

AKT

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Plan ochrony zasobów wodnych Europy [COM(2012) 673 - nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym]

STRESZCZENIE

Woda jest niezbędna ludziom, przyrodzie i gospodarce, a UE od trzydziestu lat podejmuje działania, aby zapewnić jej wysoką jakość w całej Europie. Pomimo niewątpliwych osiągnięć utrzymują się problemy, takie jak jakość, zanieczyszczenie i niedobór. Aby Unia mogła zrealizować wytyczony w licznych aktach prawnych z 2000 r. cel osiągnięcia dobrego stanu wód we wszystkich jeziorach, rzekach, strumieniach i wodach podziemnych do 2015 r., niezbędne są wzmożone wysiłki.

W planie ochrony zasobów wodnych Europy wskazano, w jaki sposób cel ten może zostać osiągnięty, identyfikując przeszkody i metody ich przezwyciężenia. Podkreślono w nim, że właściwa dbałość o zasoby wodne jest konieczna nie tylko ze względów ekologicznych i zdrowotnych, ale również dla dobrobytu gospodarczego. Prężny i innowacyjny sektor wodny może znacząco przyczynić się do wzrostu oraz tworzenia miejsc pracy.

W planie zamiast jednego ogólnego podejścia przedstawiono trzy różne strategie, które władze krajowe i regionalne oraz decydenci mogą wdrożyć, aby usprawnić gospodarkę wodną.

W pierwszej strategii podkreślono potrzebę poprawy sposobu stosowania dotychczasowej polityki wodnej i ustawodawstwa UE. Można to osiągnąć przez odnowę terenów podmokłych i równin zalewowych w celu zwiększenia retencji wody bądź dzięki bardziej rygorystycznemu stosowaniu zasady zanieczyszczający płaci. Ponadto upowszechnienie pomiarów zagwarantowałoby, że użytkownicy płacą za zużywaną wodę.

Druga strategia wymagałaby od decydentów zwrócenia większej uwagi na ogólne cele polityki wodnej UE przy wdrażaniu innych obszarów polityki, takich jak rolnictwo, rybołówstwo, energia i transport, lub podczas przydzielania środków na projekty infrastrukturalne.

Wreszcie, w trzeciej strategii podkreślono potrzebę zwiększenia efektywności wodnej, co można osiągnąć przez ustanowienie celów krajowych i ograniczenie wycieków, które w niektórych przypadkach sięgają 50%, jak też opracowanie standardów unijnych dotyczących wtórnego wykorzystania wody. Na przykład poprawa efektywności wodnej w budynkach mieszkalnych mogłaby zmniejszyć zużycie o 10%.

Plan stanowi istotny wkład w szerszy unijny program efektywnego gospodarowania zasobami oraz ogólną strategięEuropa 2020 na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. W związku z tym wyznaczy on w perspektywie długoterminowej kierunek polityki wodnej UE.

AKTY POWIĄZANE

Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej [Dz.U. L 327 z 22.12.2000]

Komunikat Komisji: Europa 2020 - Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu [COM(2010) 2020 - nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym]

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy [COM(2011) 571 final - nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym]

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: Sprawozdanie z przeglądu europejskiej polityki w dziedzinie niedoboru wody i susz [COM(2012) 672 - nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym]

Ostatnia aktualizacja: 09.12.2013