Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document E2005P0003

Skarga wniesiona w dniu 12 kwietnia 2005 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii (Sprawa E-3/05)

Dz.U. C 159 z 30.6.2005, p. 28–28 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

30.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 159/28


Skarga wniesiona w dniu 12 kwietnia 2005 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii

(Sprawa E-3/05)

(2005/C 159/10)

Skarga przeciwko Królestwu Norwegii została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 12 kwietnia 2005 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Nielsa Fengera i Arne Torstena Andersena, działających jako przedstawiciele Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, B-1040 Bruksela.

Skarżący twierdzi, iż Trybunał powinien:

1.

oświadczyć, że stosując wymóg dotyczący miejsca zamieszkania w hrabstwie Finnmark lub w siedmiu określonych gminach miejskich w hrabstwie Troms w odniesieniu do uprawnienia do przysługującego w Finnmark dodatku do zasiłku rodzinnego, Królestwo Norwegii nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 73 aktu wymienionego w pkt 1 załącznika VI do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia, lub

oświadczyć, że stosując wspomniany wymóg dotyczący miejsca zamieszkania, Królestwo Norwegii nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 7 ust. 2 aktu wymienionego w pkt 2 załącznika V (rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników we Wspólnocie), dostosowanego do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia, oraz

2.

obciążyć Królestwo Norwegii kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone w sprawie:

Sprawa dotyczy regionalnego dodatku do zasiłków rodzinnych w Norwegii, przyznawanego osobom wychowującym dzieci zamieszkujące na określonym obszarze.

Przepisy prawa norweskiego wymagają, aby beneficjent dodatku zamieszkiwał na określonym obszarze ze swoim dzieckiem. Przyznanie dodatku nie jest uwarunkowane miejscem pracy beneficjenta.

Artykuł 29 Porozumienia EOG stanowi o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w celu umożliwienia swobodnego przepływu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek w ramach EOG.

Artykuł 73 rozporządzenia 1408/71 stanowi, że pracownik lub osoba prowadząca działalność na własny rachunek podlegająca ustawodawstwu państwa EOG i zamieszkująca na terytorium innego państwa EOG jest uprawniona do świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo tego pierwszego państwa, tak jak gdyby zamieszkiwała na terytorium tego państwa.

Artykuł 7 ust. 2 rozporządzenia 1612/68 stanowi, że pracownicy-migranci korzystają z takich samych przywilejów socjalnych jak pracownicy krajowi.


Top