Skarga wniesiona w dniu 8 maja 2007 r. — Opus Arte UK Ltd przeciwko OHIM — Arte (OPUS ARTE)

(Sprawa T-170/07)

(2007/C 170/56)

Język, w którym została sporządzona skarga: angielski

Strony

Strona skarżąca: Opus Arte UK Ltd (Waldron, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: D. McFarland, Barrister i J.A. Alchin, Solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławcza była również: Arte G.E.I.E (Strasbourg, Francja)

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Opus Arte UK Ltd.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny wspólnotowy znak towarowy „Opus Arte” dla towarów i usług należących di klas 9, 16, 25 i 41 — zgłoszenie nr 2 551 778.

Właściciel znaku towarowego lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: ARTE G.E.I.E.

Znak towarowy lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: wspólnotowe i międzynarodowe słowne i graficzne znaki towarowe zawierające słowo „ARTE” zarejestrowane w szczególności dla towarów i usług należących do klas 9, 16, 25 i 41.

Decyzja wydziału sprzeciwów: odrzucenie sprzeciwu w całości.

Decyzja Izby Odwoławczej: uwzględnienie odwołania w zakresie dotyczącym usług należących jedynie do klasy 41 „Produkcja i dystrybucja filmów i programów telewizyjnych” oraz dopuszczenie rejestracji znaku towarowego dla innych towarów i usług wymienionych w zgłoszeniu.

Podniesione zarzuty:

na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Po pierwsze skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 73 i 74 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 (zwanego dalej „RWZT”). Zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza nie powinna była odmówić uwzględnienia okoliczności faktycznych i dowodów przedłożonych przez skarżącą, ani oprzeć swej decyzji na założeniach faktycznych, które nie były wcześniej podawane przez strony, czy na niejasnych i gołosłownych twierdzeniach drugiej strony.

Po drugie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 8 ust. 1 lit. b) RWZT w zakresie zawartego w niej ustalenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd wiążącego się ze oznaczeniami „ARTE” i „OPUS ARTE”. Zdaniem skarżącej wniosek taki nie może opierać się na wątpliwym podobieństwie znaków towarowych ani nie może skutecznie obalać domniemania wynikającego z dowodów braku prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd i z braku jakikolwiek dowodów na istnienie takiego prawdopodobieństwa oraz z faktu niezakłóconego współistnienia obu znaków na rynku europejskim.