Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document C2005/082/50

Sprawa C-77/05: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

Dz.U. C 82 z 2.4.2005, p. 25–25 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

Date of document:
02/04/2005; Data publikacji
Author:
Trybunał Sprawiedliwości
Form:
Informacje sądowe

2.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 82/25

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-77/05)

(2005/C 82/50)

Język postępowania: angielski

W dniu 17 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, reprezentowanego przez Elizabeth O'Neill działającą w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Radzie Unii Europejskiej

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1);

2.

orzeczenie, zgodnie z art. 233 WE, że, w następstwie stwierdzenia nieważności rozporządzenia nr 2007/2004 i w oczekiwaniu na przyjęcie nowego ustawodawstwa w tym zakresie, nadal obowiązywać będą przepisy rozporządzenia nr 2007/2004, z wyjątkiem tych, które skutkują wyłączeniem Zjednoczonego Królestwa z uczestnictwa w jego stosowaniu;

3.

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zjednoczonemu Królestwu odmówiono prawa do uczestnictwa w przyjęciu rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej, pomimo notyfikowania przezeń - zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej (zwanego dalej „Protokołem Schengen”) oraz art. 3 ust. 1 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii - woli uczestniczenia w przyjęciu tego rozporządzenia. Skarga o stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 2007/2004 opiera się na zarzucie, że wyłączenie Zjednoczonego Królestwa z jego przyjęcia stanowi naruszenie istotnego przepisu proceduralnego i/lub, naruszenie Traktatu, w rozumieniu art. 230 akapit drugi WE.

Podstawowym argumentem Zjednoczonego Królestwa jest to, że wyłączając je w ten sposób z przyjęcia rozporządzenia nr 2007/2004, Rada działała na podstawie błędnej interpretacji związku pomiędzy art. 5 i art. 4 Protokołu Schengen. Zjednoczone Królestwo twierdzi w szczególności, że:

a)

dokonana przez Radę interpretacja, zgodnie z którą przyznane w art. 5 Protokołu Schengen prawo do uczestniczenia stosuje się jedynie wobec środków formułowanych na podstawie przepisów dorobku Schengen, w których Zjednoczone Królestwo uczestniczy na podstawie decyzji Rady przyjętej na podstawie art. 4, stoi w sprzeczności z strukturą i treścią tych przepisów, istotą przewidzianego w art. 5 mechanizmu oraz dołączoną do Aktu Końcowego Traktatu Amsterdamskiego Deklaracją w sprawie art. 5;

b)

dokonana przez Radę interpretacja Protokołu Schengen nie jest wymagana do pełnej skuteczności zawartej w art. 7 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii zasady, zgodnie z którą jego art. 3 i 4 nie naruszają Protokołu Schengen. Interpretacja taka nie jest także wymagana do zachowania integralności dorobku Schengen. W istocie jej negatywny wpływ na Zjednoczone Królestwo, jako środka służącego ochronie dorobku Schengen, byłby rażąco nieproporcjonalny;

c)

uwzględniając stosowaną w praktyce przez Radę rozległą i luźną koncepcję środków formułowanych na podstawie dorobku Schengen, przewidziany w art. 5 Protokołu Schengen mechanizm, w świetle dokonanej przez Radę interpretacji, mógłby funkcjonować w sposób naruszający zasadę pewności prawa oraz podstawowe zasady wzmocnionej współpracy.

Ewentualnie Zjednoczone Królestwo twierdzi, że, gdyby dokonana przez Radę interpretacja związku pomiędzy art. 5 i art. 4 Protokołu Schengen była prawidłowa, powodowałoby to konieczność przyjęcia wąskiej definicji pojęcia środka formułowanego na podstawie dorobku Schengen w znaczeniu art. 5, jako środka nierozłącznie związanego z tym dorobkiem, a rozporządzenie nr 2007/2004 nie jest takim środkiem.

(1)  Dz. U. L 349, str. 1

Top