1.

Czy [pojęcie] „opłat […] [za] straty” w rozumieniu art. 46 ust. 2 lit. d) dyrektywy (UE) 2019/944 (1) i art. 18 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2019/943 (2) należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono również zużytą, lecz nieodczytaną przez instalację pomiarową energię elektryczną, w sytuacjach gdy brak odczytu lub nieprawidłowy odczyt energii w odniesieniu do konsumenta:

a przyczyna nie została we właściwym czasie wyeliminowana przez operatora lub dostawcę energii elektrycznej, przy czym do opłaty włącza się „szacowaną” ilość energii elektrycznej w odniesieniu do ustawowo określonego okresu, którego koniec zależy od stwierdzenia usterki technicznej ze strony dostawcy?

2.

Czy obowiązek ciążący na organie regulacyjnym na podstawie art. 59 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2019/944 należy interpretować w ten sposób, że zasada ustalania przejrzystych kryteriów dla taryf przesyłowych lub dystrybucyjnych lub metod ich ustalania jest przestrzegana, gdy do taryfy włączono koszty operatora za szacunkowe obliczanie wielkości strat w szacowanym okresie, ze względu na problem związany z instalacją pomiarową (niedokonującą odczytów lub technicznie niesprawną instalacją pomiarową), w wypadkach gdy przyczyna braku funkcjonowania instalacji pomiarowej:

a przyczyna ta nie została usunięta we właściwym czasie przez operatora lub dostawcę energii elektrycznej będącego właścicielem instalacji pomiarowej?

3.

Czy art. 18 ust. 1 i 7 rozporządzenia 2019/943 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, w których określono koszty energii elektrycznej zużytej przez konsumenta na podstawie szacunkowo zużytej energii elektrycznej w szacowanym okresie – bez zbadania ilości energii elektrycznej faktycznie zużytej przez konsumenta, w przypadkach istnienia problemu związanego z instalacją pomiarową ilości energii elektrycznej i gdy ten problem:

4.

Czy art. 27 dyrektywy 2011/83/UE (3) należy interpretować w ten sposób, że konsument jest zobowiązany do zapłaty za szacowaną ilość energii elektrycznej w szacowanym okresie, w przypadkach gdy instalacja pomiarowa nie dokonuje odczytu rzeczywiście zużytej ilości energii elektrycznej, instalacja ta nie stanowi własności konsumenta, a brak dokonania odczytu przez przyrząd pomiarowy:

5.

Czy art. 10 ust. 4 dyrektywy 2019/944 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym zezwalającym dostawcy/operatorowi energii elektrycznej na ponowne obliczenie ilości energii elektrycznej, poprzez zastąpienie szacunkowo zużytej ilości energii elektrycznej w szacowanym okresie, w przypadkach gdy instalacja pomiarowa nie dokonuje prawidłowych pomiarów, znajduje się ona poza dostępem konsumenta, a brak odczytów przyrządu pomiarowego: