—

W zaskarżonej decyzji uznano wszystkich wiodących przedsiębiorców działających w Rosji z definicji za „osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, które wspierają, materialnie lub finansowo rząd Federacji Rosyjskiej”, niezależnie od tego, czy ma to miejsce.

—

W zaskarżonej decyzji uznano członków najbliższej rodziny wiodących przedsiębiorców działających w Rosji lub inne osoby fizyczne, które uzyskują od nich korzyści, z definicji jako osoby pomagające im w obejściu środków ograniczających, niezależnie od tego, czy ma to miejsce.

—

Decyzja nie jest ani odpowiednia, ani konieczna do realizacji podstawowego celu, któremu służy, a ograniczenia, jakie nakłada ona na jednostki, są nadmierne w stosunku do tego podstawowego celu. Obecnie umożliwia ona również karanie niewiodących przedsiębiorców działających w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej.

—

Ze względu na stałą zmianę i rozszerzenie kryteriów umieszczenia w wykazie osób i podmiotów objętych sankcjami Unii zainteresowane osoby i osoby mieszkające w Rosji nie są w stanie dostosować swojego zachowania w sposób odpowiadający zamysłom Rady.

—

W zaskarżonej decyzji posłużono się niejasnymi kryteriami, takimi jak „wiodący przedsiębiorcy” i „sektory gospodarcze zapewniające istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej”. Nie przewiduje ona żadnego kryterium ilościowego lub jakościowego do celów ustalenia, co oznacza „wiodący” i jakie są te sektory. Odnośne sektory także nie zostały zdefiniowane.

—

Zaskarżona decyzja dotyczy członków najbliższej rodziny wiodących przedsiębiorców, podczas gdy nie dotyczy ona członków rodziny osób fizycznych wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) i art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/145/WPZiB.