This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62022CA0389
Case C-389/22, Croce Rossa Italiana and Others: Judgment of the Court (Sixth Chamber) of 25 January 2024 (request for a preliminary ruling from the Consiglio di Stato — Italy) — GC and others v Croce Rossa Italiana, Ministero della Difesa, Ministero della Salute, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei ministri (Reference for a preliminary ruling — Article 267 TFEU — Scope of the obligation on national courts or tribunals of last instance to make a reference for a preliminary ruling — Exceptions to that obligation — Criteria — Situations in which the correct interpretation of EU law is so obvious as to leave no scope for any reasonable doubt — Condition related to the national court or tribunal of last instance being convinced that the matter would be equally obvious to the other courts or tribunals of last instance of the Member States and to the Court of Justice — Directive 1999/70/EC — Framework agreement on fixed-term work concluded by ETUC, UNICE and CEEP — Clauses 2 and 3 — Concept of ‘fixed-term worker’ — Members of the military corps of the Italian Red Cross — Clause 5 — Measures seeking to prevent and, where relevant, punish abuse arising from the use of successive fixed-term employment contracts or relationships — Conversion of the status of ‘fixed-term workers’ into that of ‘permanent workers’ — Clause 4 — Principle of non-discrimination)
Sprawa C-389/22, Croce Rossa Italiana i in.: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 25 stycznia 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – GC i in./ Croce Rossa Italiana, Ministero della Difesa, Ministero della Salute, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei ministri [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 267 WE – Zakres obowiązku odesłania prejudycjalnego spoczywającego na sądach krajowych orzekających w ostatniej instancji – Wyjątki od tego obowiązku – Kryteria – Sytuacje, w których prawidłowa wykładnia prawa Unii jest tak oczywista, że nie pozostawia ona miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości – Warunek, aby sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji był przekonany, iż taka sama oczywistość zachodziłaby również w opinii orzekających w ostatniej instancji innych sądów państw członkowskich i Trybunału – Dyrektywa 1999/70/WE – Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC – Klauzule 2 i 3 – Pojęcie „pracownika zatrudnionego na czas określony” – Członek korpusu wojskowego Włoskiego Czerwonego Krzyża – Klauzula 5 – Środki mające na celu zapobieganie nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawieranych na czas określony oraz w stosownym przypadku karanie takich nadużyć – Przekształcenie statutu „pracowników zatrudnionych na czas określony” w „niestały personel zatrudniony na czas nieokreślony” – Klauzula 4 – Zasada niedyskryminacji]
Sprawa C-389/22, Croce Rossa Italiana i in.: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 25 stycznia 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – GC i in./ Croce Rossa Italiana, Ministero della Difesa, Ministero della Salute, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei ministri [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 267 WE – Zakres obowiązku odesłania prejudycjalnego spoczywającego na sądach krajowych orzekających w ostatniej instancji – Wyjątki od tego obowiązku – Kryteria – Sytuacje, w których prawidłowa wykładnia prawa Unii jest tak oczywista, że nie pozostawia ona miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości – Warunek, aby sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji był przekonany, iż taka sama oczywistość zachodziłaby również w opinii orzekających w ostatniej instancji innych sądów państw członkowskich i Trybunału – Dyrektywa 1999/70/WE – Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC – Klauzule 2 i 3 – Pojęcie „pracownika zatrudnionego na czas określony” – Członek korpusu wojskowego Włoskiego Czerwonego Krzyża – Klauzula 5 – Środki mające na celu zapobieganie nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawieranych na czas określony oraz w stosownym przypadku karanie takich nadużyć – Przekształcenie statutu „pracowników zatrudnionych na czas określony” w „niestały personel zatrudniony na czas nieokreślony” – Klauzula 4 – Zasada niedyskryminacji]
Dz.U. C, C/2024/1823, 11.3.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2024/1823/oj (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
Dziennik Urzędowy |
PL Serie C |
C/2024/1823 |
11.3.2024 |
Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 25 stycznia 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – GC i in./ Croce Rossa Italiana, Ministero della Difesa, Ministero della Salute, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei ministri
(Sprawa C-389/22 (1), Croce Rossa Italiana i in.)
(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 267 WE - Zakres obowiązku odesłania prejudycjalnego spoczywającego na sądach krajowych orzekających w ostatniej instancji - Wyjątki od tego obowiązku - Kryteria - Sytuacje, w których prawidłowa wykładnia prawa Unii jest tak oczywista, że nie pozostawia ona miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości - Warunek, aby sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji był przekonany, iż taka sama oczywistość zachodziłaby również w opinii orzekających w ostatniej instancji innych sądów państw członkowskich i Trybunału - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzule 2 i 3 - Pojęcie „pracownika zatrudnionego na czas określony” - Członek korpusu wojskowego Włoskiego Czerwonego Krzyża - Klauzula 5 - Środki mające na celu zapobieganie nadużyciom wynikającym z wykorzystywania kolejnych umów o pracę lub stosunków pracy zawieranych na czas określony oraz w stosownym przypadku karanie takich nadużyć - Przekształcenie statutu „pracowników zatrudnionych na czas określony” w „niestały personel zatrudniony na czas nieokreślony” - Klauzula 4 - Zasada niedyskryminacji)
(C/2024/1823)
Język postępowania: włoski
Sąd odsyłający
Consiglio di Stato
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: GC i in.
Druga strona postępowania: Croce Rossa Italiana, Ministero della Difesa, Ministero della Salute, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Presidenza del Consiglio dei ministri
Sentencja
1) |
Artykuł 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, może powstrzymać się od skierowania do Trybunału pytania dotyczącego wykładni prawa Unii i rozstrzygnąć je na własną odpowiedzialność, gdy prawidłowa wykładnia prawa Unii jest na tyle oczywista, że nie pozostawia miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości. Istnienie takiej ewentualności należy oceniać z uwzględnieniem cech charakterystycznych prawa Unii, szczególnych trudności, jakie sprawia jego wykładnia, oraz ryzyka rozbieżności w orzecznictwie wewnątrz Unii Europejskiej. Ów sąd krajowy nie jest zobowiązany do wykazania w szczegółowy sposób, że inne sądy ostatniej instancji państw członkowskich i Trybunał dokonują takiej samej wykładni, lecz musi na podstawie oceny uwzględniającej te elementy dojść do przekonania, że ta sama oczywistość wiąże również te inne sądy krajowe i Trybunał. |
2) |
Klauzulę 5 pkt 1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), należy interpretować w ten sposób, że:
|
3) |
Zasadę niedyskryminacji, wprowadzoną w życie i skonkretyzowaną w klauzuli 4 pkt 1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70, należy interpretować w ten sposób, że: nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które w następstwie reorganizacji podmiotu takiego jak włoski Czerwony Krzyż umożliwia osobom takim jak członkowie personelu jego korpusu wojskowego odbycie nieprzerwanej służby na kontynuowanie służby w tej jednostce, lecz nie przewiduje takiej możliwości dla osób takich jak członkowie personelu tego samego korpusu wojskowego, którzy mają odbyć tymczasową służbę, której działalność w służbie tej jednostki zakończyła się w przewidzianym w tym celu dniu. |
ELI: http://data.europa.eu/eli/C/2024/1823/oj
ISSN 1977-1002 (electronic edition)