— i.

zasądzenie od Unii, reprezentowanej przez Komisję, zapłaty odsetek za zwłokę od kwoty 7 175 000 EUR według stopy procentowej ustalonej przez Europejski Bank Centralny (EBC) do jego głównych operacji refinansowych, obowiązującej pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przypada termin płatności, powiększonej o trzy i pół punktu procentowego, za okres od dnia 9 marca 2010 r. do dnia 14 listopada 2017 r., po odliczeniu odsetek w wysokości 260 968,15 EUR otrzymanych już przez stronę skarżącą, czyli kwoty w wysokości 2 222 073,29 EUR, lub — tytułem żądania ewentualnego — zapłaty odsetek za zwłokę obliczonych według stopy procentowej uznanej przez Sąd za odpowiednią;

— ii.

zasądzenie od Unii, reprezentowanej przez Komisję, zapłaty odsetek za zwłokę od kwoty żądanej w pkt (i) powyżej, za okres od dnia 14 listopada 2017 r. do dnia rzeczywistej zapłaty, według stopy procentowej ustalonej przez EBC dla jego głównych operacji refinansowych, obowiązującej pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przypada termin płatności, powiększonej o trzy i pół punktu procentowego lub — tytułem żądania ewentualnego — według stopy procentowej uznanej przez Sąd za odpowiednią;

— iii.

tytułem żądania ewentualnego w stosunku do pkt (ii) powyżej, zasądzenie od Unii, reprezentowanej przez Komisję, zapłaty odsetek za zwłokę od kwoty, o której mowa w pkt (i), za okres od dnia 2 marca 2021 r. do dnia rzeczywistej zapłaty, według stopy procentowej ustalonej przez EBC dla jego głównych operacji refinansowych, obowiązującej pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przypada termin płatności, powiększonej o trzy i pół punktu procentowego lub — tytułem żądania ewentualnego — według stopy procentowej uznanej przez Sąd za odpowiednią;

— iv.

dodatkowo lub tytułem żądania ewentualnego — stwierdzenie nieważności powiadomienia Komisji z dnia 30 kwietnia 2021 r., Ref. Ares(2021) 2904247;

— v.

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący wniosku o odszkodowanie, oparty na błędnym wykonaniu przez Komisję wyroku z dnia 21 września 2017 r., Ferriera Valsabbia i in./Komisja (C-86/15 P i C-87/15 P, EU:C:2017:717), z naruszeniem art. 266 akapit pierwszy TFUE i art. 41 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

W tym względzie strona skarżąca podnosi, że Komisja nie zapłaciła w pełnej wysokości odsetek za zwłokę od kwoty kary zwróconej w następstwie tego wyroku.

2.

Zarzut drugi dotyczący wniosku o stwierdzenie nieważności, oparty na: naruszeniu i błędnym zastosowaniu art. 266 i 296 TFUE; naruszeniu i błędnym zastosowaniu art. 46 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; braku uzasadnienia pisma Komisji z dnia 30 kwietnia 2021 r.; naruszeniu prawa i oczywistym błędzie w ocenie.

W tym względzie strona skarżąca twierdzi, że pismo, w którym Komisja odmówiła zapłaty odsetek za zwłokę, nie zostało wystarczająco uzasadnione i narusza zasady dotyczące przedawnienia.

3.

Zarzut trzeci dotyczący wniosku o stwierdzenie nieważności, oparty na naruszeniu i błędnym zastosowaniu art. 266 TFUE oraz rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 (1).

W tym względzie strona skarżąca twierdzi, że art. 85a ust. 2 rozporządzenia delegowanego (WE, EURATOM) nr 2342/2002 (2), na który Komisja powołała się w swoim piśmie z dnia 30 kwietnia 2021 r., nie obowiązywał już w chwili zwrotu kary, a zatem nie mógł już zostać zastosowany.