—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 26 kwietnia 2021 r. (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”), w której Komisja, potwierdzając poprzednią decyzję odmowną z dnia 3 marca 2021 r., oddaliła wniosek skarżącej o udzielenie dostępu do sprawozdania końcowego wraz z załącznikami, sporządzonego przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w następstwie zakończenia dochodzenia OC/2019/0766;

—

nakazanie Komisji przedłożenia sprawozdania OLAF-u wraz z załącznikami; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący błędnej interpretacji konsekwencji wynikających z dostępu do sprawozdania OLAF-u.

W tym względzie skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ sprawozdanie OLAF-u nie mogło, w świetle art. 10 ust. 1 i art. 2 ust. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 (1), zostać udostępnione w „domenie publicznej”.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.

W tym względzie skarżąca podnosi, że strona pozwana naruszyła art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 w świetle wykładni nadanej mu w orzecznictwie, zgodnie z którą w sytuacji, gdy adresat sprawozdania OLAF-u zamierza przyjąć akty niekorzystne dla osób zainteresowanych, osoby te mają prawo dostępu do rzeczonego sprawozdania.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/2001 oraz zasady proporcjonalności.

W tym względzie skarżąca podnosi, że nigdy nie wnioskowała o przekazanie danych osobowych osób fizycznych, w związku z czym ewentualne dane osobowe, które mogą znajdować się w sprawozdaniu, mogą być chronione w drodze powszechnie stosowanej praktyki zaczernienia.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący błędnego zastosowania i interpretacji art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001.

W tym względzie skarżąca podnosi, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ pozwana nie zbadała, czy w praktyce możliwe jest przyznanie dostępu częściowego.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.

W tym względzie skarżąca podnosi, że pozwana nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla zastosowania wyjątku przewidzianego w art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001.

6.

Zarzut szósty, dotyczący błędnego wykluczenia interesu publicznego w ujawnieniu informacji.

W tym względzie skarżąca podnosi, że pozwana błędnie zinterpretowała prawo do obrony jako interes jedynie strony, nie biorąc pod uwagę, że prawo do obrony jest kamieniem węgielnym państwa prawa i jako takie zapewnia bezpieczeństwo i ochronę społeczności, a nie tylko wyizolowanej jednostki.