—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (UE) 2020/1117 z dnia 27 lipca 2020 r. w sprawie powołania prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej w zakresie, w jakim powołuje na stanowisko prokuratora europejskiego w Prokuraturze Europejskiej jako pracownika zatrudnionego na czas określony w grupie zaszeregowania AD 13 na nieodnawialną trzyletnią kadencję rozpoczynającą się w dniu 29 lipca 2020 r. José Eduarda Moreirę Alvesa d’Oliveirę Guerrę, kandydata wyznaczonego przez Portugalię;

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania obydwu stron.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasad mających zastosowanie do powoływania prokuratorów europejskich, gwarantujących niezależność Prokuratury Europejskiej. Skarżąca twierdzi, że zakwestionowanie przez rząd portugalski w piśmie wysłanym do Rady Unii Europejskiej z dnia 29 listopada 2019 r. klasyfikacji dokonanej przez komisję selekcyjną, o której mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 20017/1939, kandydatów przedstawionych przez sam rząd ze wskazaniem innego wybranego przez siebie kandydata oraz uwzględnienie tego przez Radę, zagraża konstrukcji procedury powoływania prokuratorów europejskich. Konstrukcja ta ma na celu zapewnienie niezależności Prokuratury Europejskiej i prokuratorów europejskich. Legitymacja prokuratorów europejskich pochodzi od instytucji Unii biorących udział w procesie powoływania, a w szczególności od Rady Unii Europejskiej, ale także od Parlamentu Europejskiego, a nie od rządów krajowych. Wspomniane pismo rządu portugalskiego i jego uwzględnienie przez Radę poważnie zagrażają niezależności, a tym samym wiarygodności Prokuratury Europejskiej i prokuratorów europejskich.

2.

Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w założeniach decyzji. Skarżąca twierdzi między innymi, że wysłane w dniu 29 listopada 2019 r. przez rząd portugalski do Rady pismo zawierało dwa poważne błędy, do których przyznał się sam rząd portugalski. Polegały one na określeniu wybranego przez rząd portugalski kandydata jako „o Procurador-Geral Adjunto José Guerra” [zastępca prokuratora generalnego José Guerra] oraz na twierdzeniu, że ów prokurator pełnił funkcje śledcze i oskarżycielskie w ważnym postępowaniu w dziedzinie przestępstw godzących w interesy finansowe Unii Europejskiej. Tymczasem, prokurator powołany w zaskarżonym akcie ani nie był zastępcą prokuratora generalnego, ani też nie uczestniczył we wspomnianym postępowaniu na etapie śledztwa. Oczywiście Rada zaprzecza znaczeniu owych dwóch błędów w podjętej decyzji, jak również nie powołała się ona na nie, poprawiając je, opierając się na pozostałych argumentach rządu portugalskiego w zaskarżonym piśmie. W rzeczywistości Rada rozpatrzyła jedynie kwestię błędów dopiero po tym, jak omawiane okoliczności ujrzały światło dzienne, uzyskując duży rozgłos zarówno w Portugalii, jak i w Europie.

3.

Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy. Skarżąca podnosi, że cele, jakie przyświecały przyznaniu kompetencji Radzie Unii Europejskiej w dziedzinie wyboru i powoływania prokuratorów europejskich, polegają na zapewnieniu niezależności organu, jak również na powoływaniu najbardziej wykwalifikowanych kandydatów, którzy oferować będą wszystkie gwarancje niezależności przy pełnieniu funkcji prokuratora europejskiego. Interwencja rządu portugalskiego i działanie Rady miały na celu, a przynajmniej przyniosły inne skutki niż wyżej wspomniane. Wybór i następujące po nim powołanie za pomocą zaskarżonego aktu prokuratora portugalskiego, niekoniecznie przyczynia się do powołania najbardziej wykwalifikowanych kandydatów, którzy będą oferowali wszystkie gwarancje niezależności przy wykonywaniu funkcji prokuratora europejskiego, za szkodą dla celów wynikających z ww. rozporządzeń i decyzji oraz legitymacji powoływanych prokuratorów i wiarygodności samego organu.