1

W dniu 8 lipca 2011 r. skarżąca, Gabriele Schmid, dokonała w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia do rejestracji unijnego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1; sprostowania: Dz.U. 2016, L 71, s. 322; Dz.U. 2016, L 79, s. 44; Dz.U. 2016, L 261, s. 10; Dz.U. 2016, L 261, s. 10; Dz.U. 2016, L 267, s. 1; Dz.U. 2017, L 37, s. 28) ze zmianami [obecnie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1)].

2

Znakiem towarowym, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest następujące oznaczenie graficzne:

3

Towar, dla którego wniesiono o rejestrację, należy do klasy 29 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego i zmienionego, i odpowiada następującemu opisowi: „Olej z nasion dyni spełniający warunki korzystania z chronionego oznaczenia geograficznego »Styryjski olej z nasion dyni«”.

4

Zgłoszenie znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 2011/207 z dnia 2 listopada 2011 r. Wspomniany znak towarowy został zarejestrowany w dniu 9 lutego 2012 r. pod numerem 010108454.

5

W dniu 1 marca 2018 r. interwenient, Landeskammer für Land- und Forstwirtschaft in Steiermark (regionalna izba rolnicza i leśna w Styrii, Austria), złożył wniosek o unieważnienie prawa do wspomnianego znaku towarowego. W uzasadnieniu wniosku o unieważnienie prawa do znaku towarowego interwenient powołał się na podstawy określone w art. 59 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001 w związku z art. 7 ust. 1 lit. h)–j) tego rozporządzenia.

6

W odniesieniu do podstawy unieważnienia określonej w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia 2017/1001 w związku z art. 59 ust. 1 tego rozporządzenia interwenient powołał się na przedstawiony poniżej unijny symbol „chronionych oznaczeń geograficznych” w wersji niemieckiej (zwany dalej „symbolem ChOG”), o którym mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2012, L 343, s. 1; sprostowanie: Dz.U. 2017, L 137, s. 40):

7

Decyzją z dnia 26 lipca 2019 r. Wydział Unieważnień unieważnił prawo do spornego znaku.

8

W dniu 26 września 2019 r. skarżąca wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień na podstawie art. 66–71 rozporządzenia nr 2017/1001.

9

Decyzją z dnia 23 września 2020 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie z uwagi na to, że sporny znak towarowy został zarejestrowany z naruszeniem przepisów art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia 2017/1001, a w konsekwencji prawo do tego znaku podlegało unieważnieniu na podstawie art. 59 ust. 1 tego rozporządzenia.

10

Skarżąca wnosi do Sądu o:

11

EUIPO wnosi do Sądu o:

12

Interwenient wnosi do Sądu o:

13

Z uwagi na datę dokonania rozpatrywanego zgłoszenia do rejestracji, czyli dzień 8 lipca 2011 r., która to data jest rozstrzygająca dla ustalenia mającego zastosowanie prawa materialnego, okoliczności faktyczne niniejszej sprawy podlegają przepisom materialnoprawnym zawartym w rozporządzeniu nr 207/2009 (zob. podobnie postanowienie z dnia 5 października 2004 r., Alcon/OHIM, C‑192/03 P, EU:C:2004:587, pkt 39, 40; wyrok z dnia 23 kwietnia 2020 r., Gugler France/Gugler i EUIPO, C‑736/18 P, niepublikowany, EU:C:2020:308, pkt 3 i przytoczone tam orzecznictwo).

14

Następnie, co się tyczy przepisów materialnych, odesłania do przepisów, na które powołały się Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji oraz strony, a mianowicie odesłania do art. 7 ust. 1 lit. i) oraz art. 59 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 2017/1001, należy rozumieć jako odnoszące się do art. 7 ust. 1 lit. i) oraz art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ treść tych przepisów jest identyczna z przywołanymi przepisami rozporządzenia 2017/1001.

15

W pkt 20–23 zaskarżonej decyzji izba odwoławcza uznała, że art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 ma zastosowanie do godeł odnoszących się do jednego z obszarów działania Unii, nawet jeśli godło odnoszące się do takiego obszaru dotyczy tylko niektórych państw członkowskich. W pkt 24–26 tej decyzji izba odwoławcza uznała, po pierwsze, że poprzez przyjęcie rozporządzenia nr 1151/2012 Unia uczyniła użytek ze swojej wyłącznej kompetencji do ochrony chronionych oznaczeń geograficznych, w związku z czym symbol ChOG jest przedmiotem szczególnego interesu publicznego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009. Po drugie, wskazała ona, że w oznaczeniu użytym w spornym znaku towarowym wspomniany symbol został wykorzystany w całości i że ani prawo, ani nakaz posługiwania się wspomnianym symbolem nie obejmują prawa do jego ochrony jako elementu znaku towarowego. Izba odwoławcza wywiodła z tego w pkt 27 wspomnianej decyzji, że sporny znak towarowy został zarejestrowany z naruszeniem tego przepisu i że w konsekwencji prawo do tego znaku podlegało unieważnieniu.

16

Na poparcie skargi skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z jego art. 7 ust. 1 lit. i).

17

W ocenie skarżącej art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 stoi na przeszkodzie rejestracji znaku towarowego tylko w przypadku, gdy znak ten zawiera symbol międzynarodowej organizacji rządowej, który może wprowadzić odbiorców w błąd co do związku między właścicielem lub użytkownikiem tego znaku a organizacją, do której nawiązuje wspomniany symbol. Powyższy warunek nie jest spełniony w niniejszej sprawie. W każdym wypadku zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego uzasadnienia w tym względzie.

18

EUIPO nie zgadza się z argumentacją skarżącej. Po pierwsze, na dzień zgłoszenia spornego znaku towarowego do rejestracji symbol ChOG był już zdefiniowany w odpowiednich przepisach prawa Unii. Po drugie, skarżąca nie kwestionuje kwalifikacji symbolu ChOG jako godła będącego przedmiotem szczególnego interesu publicznego. Po trzecie, przyznanie ochrony unijnemu symbolowi takiemu jak symbol ChOG na podstawie prawa znaków towarowych byłoby sprzeczne z unijnym systemem ochrony oznaczeń pochodzenia geograficznego i zagrażałoby prawidłowemu funkcjonowaniu tego systemu.

19

Interwenient stoi z kolei na stanowisku, że symbol „ChOG” jest przedmiotem szczególnego interesu publicznego i że nie może on być elementem unijnego znaku towarowego, ponieważ właściwy organ, czyli Komisja Europejska, nie wyraził na to zgody. Twierdzi też, że wspomniany symbol jest dominującym elementem spornego znaku towarowego, że konsumenci nie postrzegają tego symbolu jako symbolu podobnego do unijnego znaku jakości oraz że z uwagi na okoliczność, iż wspomniane prawo do znaku towarowego zostało przyznane przez EUIPO, odbiorcy będą mieli wrażenie istnienia związku między tym znakiem a Unią.

20

Należy przypomnieć, że art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 zakazuje rejestrowania znaków towarowych, które zawierają odznaki, godła lub herby inne niż określone w art. 7 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia [obecnie art. 7 ust. 1 lit. h) rozporządzenia 2017/1001], czyli inne niż odznaki, godła lub herby państwowe bądź odznaki, godła lub herby międzynarodowych organizacji rządowych prawidłowo przekazane do wiadomości innym państwom‑stronom Konwencji o ochronie własności przemysłowej, podpisanej w Paryżu w dniu 20 marca 1883 r., ostatnio zrewidowanej w Sztokholmie w dniu 14 lipca 1967 r. i zmienionej w dniu 28 września 1979 r. (Recueil des traités des Nations unies, vol. 828, nr 11851, s. 305, zwanej dalej „konwencją paryską”).

21

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 przewidziany w tym przepisie zakaz ma zastosowanie, jeżeli, po pierwsze, dana odznaka, dane godło lub dany herb jest przedmiotem szczególnego interesu publicznego, a po drugie, właściwy organ nie wydał zezwolenia na taką rejestrację.

22

Ponadto z orzecznictwa wynika, że do tych przesłanek dochodzi jeszcze jedna, przy czym wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie. Trzecia przesłanka wynika z art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z jego art. 7 ust. 1 lit. h).

23

Zgodnie bowiem z tym ostatnim przepisem godła międzynarodowych organizacji rządowych prawidłowo przekazane do wiadomości innym państwom‑stronom konwencji paryskiej są chronione tylko w przypadku, gdy znak towarowy zawierający takie godło, rozpatrywany jako całość, wywołuje w przekonaniu odbiorców wrażenie istnienia związku między jego właścicielem lub użytkownikiem a daną międzynarodową organizacją rządową, która to przesłanka bezpośrednio wynika z art. 6b ust. 1 lit. c) konwencji paryskiej [zob. podobnie wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., Kreyenberg/OHIM – Komisja (MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 38].

24

Tymczasem gdyby ochrona wynikająca z art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 mogła obowiązywać także w przypadkach, gdy ten ostatni warunek nie jest spełniony, byłaby ona szersza niż ochrona przyznana przez art. 7 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia godłom międzynarodowych organizacji rządowych prawidłowo przekazanym do wiadomości państwom‑stronom konwencji paryskiej (zob. podobnie wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 38).

25

Brak jest jednak podstaw, by przyjąć, że prawodawca Unii pragnął przyznać odznakom, godłom lub herbom, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009, ochronę szerszą niż odznakom, godłom lub herbom określonym w art. 7 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia, w związku z czym zakres ochrony przyznanej przez ten pierwszy przepis nie może wykraczać poza zakres ochrony wynikającej z tego drugiego przepisu (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 lipca 2009 r., American Clothing Associates/OHIM i OHIM/American Clothing Associates, C‑202/08 P i C‑208/08 P, EU:C:2009:477, pkt 80; z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 39).

26

W rezultacie należy stwierdzić, że ochrona przyznana odznakom, godłom lub herbom, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009, powinna znajdować zastosowanie tylko w przypadku, gdy rozpatrywany jako całość znak towarowy zawierający takie godło może wprowadzić odbiorców w błąd co do istnienia związku między jego właścicielem lub użytkownikiem a organizacją, do której nawiązuje dana odznaka, dane godło lub dany herb (zob. podobnie wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 40, 77).

27

W tym względzie uściślono, że ze względu na szerokie sformułowanie art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 przepis ten chroni również odznaki, godła lub herby, które nie oznaczając wszystkich obszarów działalności Unii, są w szczególny sposób związane z jednym z nich. Okoliczność, że dana odznaka, dane godło lub dany herb są powiązane z jednym z obszarów działalności Unii, stanowi wystarczającą przesłankę istnienia interesu publicznego w ich ochronie (zob. podobnie wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 44).

28

W związku z tym ochrona przyznana w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 obowiązuje w szczególności, gdy dany znak wprowadza konsumenta w błąd co do pochodzenia oznaczonych nim towarów lub usług, sprawiając wrażenie, że pochodzą one od organizacji, do której nawiązuje powielone lub naśladowane w nim odznaka, godło lub herb. Ochrona taka powinna stosować się jednak także wówczas, gdy odbiorcy mogą uznać, ze względu na obecność w danym znaku tego rodzaju powielenia lub naśladownictwa odznaki, godła lub herbu, że owe towary lub usługi cieszą się aprobatą lub korzystają z gwarancji organizacji, do której nawiązują owo odznaka, godło lub herb, albo że są one w jakikolwiek inny sposób powiązane z tą organizacją [wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 78, 97; zob. również analogicznie wyrok z dnia 15 stycznia 2013 r., Welte‑Wenu/OHIM – Komisja (EUROPEAN DRIVESHAFT SERVICES), T‑413/11, niepublikowany, EU:T:2013:12, pkt 61].

29

Oceny argumentacji podniesionej wobec zaskarżonej decyzji należy dokonać w świetle wskazanych wyżej zasad.

30

W niniejszej sprawie izba odwoławcza wniosła o oddalenie skargi na decyzję unieważniającą prawo do spornego znaku towarowego na podstawie art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009, stwierdzając, że obie przesłanki wymienione w pkt 21 powyżej zostały spełnione.

31

Po pierwsze, izba odwoławcza uznała, w pkt 24 zaskarżonej decyzji, że symbol ChOG jest przedmiotem szczególnego interesu publicznego, ponieważ musi być umieszczany na towarach spełniających wymogi korzystania z chronionego oznaczenia geograficznego, czego skarżąca nie kwestionuje. Po drugie, w pkt 25 tej decyzji izba odwoławcza wskazała, iż zakwestionowany znak towarowy powiela symbol ChOG w całości, przy czym skarżąca nie wykazała, że Komisja zezwoliła na takie używanie tego symbolu na podstawie prawa znaków towarowych ani że takie zezwolenie wynika z rozporządzenia nr 1151/2012, czego skarżąca również nie kwestionuje.

32

Niemniej jednak należy stwierdzić, że izba odwoławcza nie zbadała trzeciej przesłanki, w świetle której, zgodnie z orzecznictwem przytoczonym w pkt 26–28 powyżej, można powołać się na podstawę odmowy rejestracji przewidzianą w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009.

33

Jak bowiem zauważyła skarżąca, w żadnym fragmencie zaskarżonej decyzji nie odniesiono się do kwestii, czy ze względu na to, że sporny znak towarowy zawiera powielenie symbolu ChOG, towary oznaczone tym znakiem towarowym cieszą się aprobatą lub korzystają z gwarancji organizacji, do której nawiązuje to godło, czyli Unii, albo że są one w jakikolwiek inny sposób z nią powiązane. W szczególności izba odwoławcza nie przeanalizowała w zaskarżonej decyzji kwestii, czy sposób włączenia symbolu ChOG do spornego znaku towarowego może wywołać u odbiorców przekonanie, iż towary oznaczone tym znakiem towarowym korzystają z gwarancji Unii, że mają one określone pochodzenie oraz właściwości, które spełniają określone w rozporządzeniu nr 1151/2012 warunki uzależniające możliwość korzystania z ochrony przysługującej towarom oznaczonym chronionym oznaczeniem geograficznym.

34

W tym względzie, wbrew temu, co stwierdziło EUIPO na rozprawie, nie można przyjąć, że w zaskarżonej decyzji izba odwoławcza w sposób dorozumiany zbadała, czy sporny znak towarowy wywołuje u odbiorców przekonanie o istnieniu związku między jego właścicielem a Unią. Ograniczając się bowiem do stwierdzenia w pkt 19 i 25 tej decyzji, że ów znak towarowy powiela symbol ChOG w całości, a w pkt 26 wspomnianej decyzji, że nawet gdyby sporny znak towarowy nie był identyczny z symbolem ChOG, nie zmieniłoby to dokonanej przez nią oceny, izba odwoławcza w ogóle nie odniosła się do sposobu, w jaki krąg odbiorców może postrzegać ten symbol jako element wspomnianego znaku towarowego rozpatrywanego jako całość, ani kwestii, czy takie postrzeganie wywoła u odbiorców przekonanie, że towary oznaczone takim znakiem towarowym są objęte gwarancją Unii.

35

Izba odwoławcza naruszyła zatem prawo, nie wypowiadając się w przedmiocie jednej z trzech kumulatywnych przesłanek zastosowania ochrony przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009.

36

Wniosku tego nie podważają argumenty przedstawione przez EUIPO i interwenienta.

37

Po pierwsze, argument EUIPO, zgodnie z którym na dzień zgłoszenia spornego znaku towarowego do rejestracji symbol ChOG był już zdefiniowany w odpowiednich przepisach prawa Unii, pozwala jedynie stwierdzić, że symbol ten pochodzi od Unii.

38

W tym względzie strony są zgodne co do tego, że symbol ChOG jest przedmiotem szczególnego interesu publicznego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009. Tymczasem jeśli chodzi o jedną z przesłanek zapewnienia ochrony przyznanej na podstawie tego przepisu, ma ona charakter odrębny i wcześniejszy w stosunku do przesłanki wymagającej wywołania u odbiorców przekonania, iż towary oznaczone znakiem towarowym zawierającym taki symbol korzystają z aprobaty lub gwarancji Unii lub są w inny sposób są z nią związane.

39

Po drugie, należy oczywiście zgodzić się z EUIPO, że przyznanie ochrony unijnemu symbolowi takiemu jak symbol ChOG na podstawie prawa znaków towarowych co do zasady mogłoby naruszać unijny system ochrony oznaczeń pochodzenia geograficznego i zagrażać jego prawidłowemu funkcjonowaniu. Takie rozwiązanie mogłoby bowiem skutkować przyznaniem właścicielowi znaku towarowego zawierającego symbol ChOG monopol na używanie tego znaku, dający mu prawo do zakazywania używania go wszelkim innym osobom. Tymczasem zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 1151/2012 możliwość używania tego symbolu powinien mieć każdy producent, który spełnia warunki oznaczania swoich towarów chronionym oznaczeniem geograficznym.

40

Niemniej jednak stosowanie art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 wymaga przeprowadzenia konkretnego i całościowego badania spornego znaku towarowego pod kątem możliwości wystąpienia prawdopodobieństwa, o którym mowa w pkt 38 powyżej, w zakresie, w jakim pozostałe elementy tego znaku mogą sprawić, iż w całości nie będzie on wywoływał u odbiorców wrażenia istnienia związku między jego właścicielem lub użytkownikiem a organizacją, której przysługują prawa do godła będącego częścią owego znaku lub która tego godła używa, i tym samym nie będzie on wprowadzał odbiorców w błąd w tym zakresie (wyrok z dnia 10 lipca 2013 r., MEMBER OF €e euro experts, T‑3/12, EU:T:2013:364, pkt 107).

41

Z tego względu organy decyzyjne EUIPO muszą nie tylko zbadać, czy rozpatrywane godło zostało w całości lub w części odwzorowane w znaku towarowym, do którego je włączono. Muszą one również ocenić, czy w szczególności ze względu na swój rozmiar i umiejscowienie w ramach takiego znaku towarowego godło to jest jako takie postrzegane przez odbiorców, czy stanowi ono prostą, czy też złożoną konfigurację kolorów lub kształtów, czy oprócz niego w znaku towarowym występują inne elementy, słowne lub graficzne, które osłabiają lub zmieniają sposób postrzegania tego godła przez odbiorców, lub czy pozostałe elementy tego znaku towarowego dominują w całościowym wrażeniem, jakie znak ten wywołuje.

42

Dopiero po przeprowadzeniu tego badania można stwierdzić – w przypadku gdy odbiorcy będą przekonani o istnieniu związku między właścicielem lub użytkownikiem danego znaku towarowego a organizacją, której przysługują prawa do godła będącego częścią owego znaku lub która tego godła używa, bądź też gdy odbiorcy zostali wprowadzeni w błąd w tym zakresie – prawdopodobieństwo naruszenia unijnego systemu chronionych oznaczeń geograficznych.

43

Po trzecie, wbrew temu, co twierdzi interwenient, odmowa dokonania rejestracji znaku towarowego zawierającego symbol ChOG na podstawie art. 7 ust. 1 lit. i) rozporządzenia nr 207/2009 nie może wynikać z samej tylko okoliczności, że właściwy organ nie zezwolił na takie używanie. Brak takiego zezwolenia jest bowiem tylko jedną z przesłanek wymaganych dla zapewnienia ochrony przewidzianej w tym przepisie.

44

Po czwarte, odnosząc się do argumentów interwenienta, który twierdzi, że symbol ChOG stanowi dominujący element spornego znaku towarowego, że konsumenci nie postrzegają tego symbolu jako symbolu podobnego do unijnego znaku jakości oraz że odbiorcy będą mieli wrażenie istnienia związku między tym znakiem a Unią ze względu na okoliczność, że wspomniany znak towarowy został przyznany przez EUIPO, należy stwierdzić, iż owe argumenty dotyczą oceny sposobu postrzegania tego znaku przez odbiorców. Takiego badania nie przeprowadzono jednak w zaskarżonej decyzji. Tego rodzaju argumenty nie są zatem w stanie podważyć wniosku, zgodnie z którym nie dokonując takiej oceny, izba odwoławcza naruszyła prawo.

45

W tym kontekście należy dla uzupełnienia dodać, że wbrew temu, co twierdzi skarżąca, okoliczność – przy założeniu, że zostanie ona wykazana – że w dniu dokonania zgłoszenia towary oznaczone spornym znakiem towarowym spełniały warunki określone w rozporządzeniu nr 1151/2012, aby korzystać z ochrony z tytułu chronionych oznaczeń geograficznych, nie ma znaczenia dla niniejszego badania. Po pierwsze, taka okoliczność oznacza jedynie, że zgodnie z art. 12 rozporządzenia nr 1151/2012 podmiot gospodarczy, który sprzedaje te towary, może używać danego oznaczenia geograficznego, co jednak nie daje mu prawa do używania takiego oznaczenia jako znaku towarowego. Po drugie, rozpatrywane towary mogą w przyszłości przestać spełniać te warunki. Tymczasem nawet w takim wypadku rozpatrywany znak towarowy nadal zawierałby symbol ChOG i mógłby ewentualnie wprowadzać odbiorców w błąd co do pochodzenia lub właściwości oznaczonych nim towarów.

46

Z ogółu powyższych rozważań wynika, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji.

47

Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. W niniejszym przypadku EUIPO i interwenient przegrali sprawę, jednak skarżąca wniosła o obciążenie kosztami postępowania tylko EUIPO. W związku z tym należy obciążyć EUIPO jego własnymi kosztami oraz wszystkimi kosztami poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu. Na podstawie art. 138 § 3 regulaminu postępowania interwenient winien pokryć własne koszty poniesione w związku z niniejszym postępowaniem.

Z powyższych względów,

SĄD (dziesiąta izba)

orzeka, co następuje: