–

w imieniu Industrias Químicas del Vallés SA przez C. Fernándeza Viciéna, C. Vilę Gisberta, I. Morena-Tapię Rivasa oraz J. Roblesa, abogados,

–

w imieniu Sapec Agro SA przez G. Péreza del Blanca i T. Gonzáleza Cueta, abogados,

–

w imieniu rządu hiszpańskiego przez S. Jiméneza Garcíę, działającego w charakterze pełnomocnika,

–

w imieniu Komisji Europejskiej przez I. Galindo Martín i F. Moro, działające w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy Komisji 2010/28/UE z dnia 23 kwietnia 2010 r. zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej metalaksylu jako substancji czynnej (Dz.U. 2010, L 104, s. 57).

2

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Industrias Químicas del Vallés SA (zwaną dalej „spółką IQV”) a Administración General del Estado (administracją państwową, Hiszpania) i Sapec Agro SA (zwaną dalej „spółką Sapec Agro”) w przedmiocie procedury ponownej oceny zezwoleń na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających metalaksyl.

3

Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. 1991, L 230, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 3, t. 11, s. 332) została uchylona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającym dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414 (Dz.U. 2009, L 309, s. 1). Jednak z uwagi na fakt, że uchylenie to zaczyna obowiązywać w dniu 14 czerwca 2011 r. i że okoliczności postępowania głównego zaistniały przed tą datą, należy odnieść się do dyrektywy 91/414, zmienionej dyrektywą 2010/28. Motywy od piątego do siódmego i dziewiąty dyrektywy 91/414 przewidują:

„z uwagi na zagrożenia w większości państw członkowskich obowiązują zasady wydawania zezwoleń na dopuszczanie środków ochrony roślin do obrotu; te zasady są zróżnicowane, a w związku z tym powstają przeszkody nie tylko w handlu środkami ochrony roślin, lecz także w handlu produktami roślinnymi, mające bezpośredni wpływ na tworzenie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego;

z tego względu należy wyeliminować takie przeszkody przez harmonizację przepisów ustanowionych w państwach członkowskich;

w państwach członkowskich muszą być stosowane jednolite zasady dotyczące kryteriów i procedur wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu;

[…]

przepisy regulujące wydawanie zezwoleń na dopuszczenie środków do obrotu powinny zapewniać wysoki stopień ochrony; muszą one w szczególności zapobiegać dopuszczaniu środków ochrony roślin stwarzających zagrożenie dla zdrowia, wód gruntowych i środowiska, a ochrona zdrowia ludzi i zwierząt powinna być traktowana priorytetowo w stosunku do celu, jakim jest poprawa produkcji roślinnej”.

4

Artykuł 8 ust. 2 akapity pierwszy i czwarty tej dyrektywy stanowi:

„W drodze odstępstwa od przepisów art. 4 oraz bez uszczerbku dla ust. 3 lub dyrektywy [Rady] 79/117/EWG [z dnia 21 grudnia 1978 r. zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz.U. 1979, L 33, s. 36 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 3, t. 4, s. 33)] państwo członkowskie może w okresie 12 lat od dnia notyfikacji niniejszej dyrektywy zezwolić na wprowadzenie do obrotu na swoim terytorium środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji niniejszej dyrektywy.

[…]

W ciągu dwunastu lat, określonych w akapicie pierwszym, po analizie takiej substancji czynnej dokonanej przez komitet, określony w art. 19, można na mocy procedury ustanowionej w tym artykule podjąć decyzję, że substancja czynna może być włączona do załącznika I i na jakich warunkach, lub w przypadku gdy wymogi art. 5 nie są spełniane albo żądane informacje i dane nie zostały przedłożone w określonym terminie, że taka substancja czynna nie będzie włączona do załącznika I. Państwa członkowskie zapewniają, aby zezwolenia na dopuszczenie były udzielane, cofane lub zmieniane w określonym terminie”.

5

Artykuł 13 ust. 1 tej dyrektywy stanowi:

„Bez uszczerbku dla art. 10 państwa członkowskie wymagają, aby wnioskodawcy ubiegający się o zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu złożyli wraz z wnioskiem:

6

Załącznik I do tej dyrektywy zawiera wykaz substancji czynnych, które mogą znajdować się w środkach ochrony roślin w celu wprowadzenia ich do obrotu. Załącznik ten był przedmiotem wielu zmian, w tym przez dyrektywę 2010/28, która dodała metalaksyl. Załączniki II i III do dyrektywy 91/414 ustanawiają wymagania odnośnie do dokumentacji przedkładanej przez wnioskodawców o włączenie substancji czynnej do załącznika I oraz o zezwolenie dla środka ochrony roślin.

7

Motyw 8 dyrektywy 2010/28 stanowi:

8

Zgodnie z art. 1 tej dyrektywy:

„W załączniku I do dyrektywy [91/414] wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy”.

9

Artykuł 3 wspomnianej dyrektywy przewiduje:

„1.   Zgodnie z dyrektywą [91/414] państwa członkowskie w miarę potrzeby odpowiednio zmieniają lub wycofują istniejące zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających metalaksyl jako substancję czynną w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.

Przed upływem tego terminu państwa członkowskie w szczególności weryfikują, czy spełnione są warunki wymienione w załączniku I do wspomnianej dyrektywy odnośnie do metalaksylu, z wyjątkiem warunków wskazanych w części B pozycji odnoszącej się do tej substancji czynnej, oraz czy posiadacz zezwolenia zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 13 tej dyrektywy posiada dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do wspomnianej dyrektywy lub dostęp do takiej dokumentacji.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie dokonują ponownej oceny każdego dopuszczonego środka ochrony roślin zawierającego metalaksyl jako jedyną substancję czynną lub jako jedną z kilku substancji czynnych wyszczególnionych w załączniku I do dyrektywy [91/414] najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. zgodnie z jednolitymi zasadami określonymi w załączniku VI do dyrektywy [91/414], na podstawie dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku III do wymienionej dyrektywy i z uwzględnieniem części B pozycji dotyczącej metalaksylu w załączniku I do tej dyrektywy. Na podstawie powyższej oceny państwa członkowskie określają, czy środek spełnia warunki ustanowione w art. 4 ust. 1 lit. b), c), d) i e) dyrektywy [91/414].

Po dokonaniu tych ustaleń państwa członkowskie:

10

Artykuł 4 tej samej dyrektywy stanowi:

„Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2010 r.”.

11

IQV jest spółką prawa hiszpańskiego, której działalność obejmuje produkcję i sprzedaż środków chemicznych i środków ochrony roślin. Między innymi sprowadza ona do Hiszpanii metalaksyl oraz sprzedaje w szeregu państw członkowskich produkty zawierające tę substancję czynną.

12

Sapec Agro jest spółką prawa portugalskiego, której przedmiotem działalności jest opracowywanie produktów i rozwiązań w zakresie ochrony roślin oraz odżywek do roślin. Ta spółka posiada zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające metalaksyl.

13

W dniu 2 maja 2003 r. Komisja Europejska przyjęła decyzję 2003/308/WE dotyczącą niewłączania metalaksylu do załącznika I do dyrektywy 91/414 oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną (Dz.U. 2003, L 113, s. 8 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 3, t. 38, s. 495). Nieważność tej decyzji stwierdził Trybunał w wyroku z dnia 18 lipca 2007 r., Industrias Químicas del Vallés/Komisja (C‑326/05 P, EU:C:2007:443). W następstwie tego wyroku została przyjęta dyrektywa 2010/28. Weszła ona w życie w dniu 1 lipca 2010 r. i w związku z tym w tym samym dniu metalaksyl został włączony do załącznika I do dyrektywy 91/414.

14

W dniu 30 kwietnia 2010 r. w Hiszpanii wszczęto z urzędu procedurę ponownej oceny zezwoleń na wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancję czynną metalaksyl, zgodnie z art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28.

15

W związku z tym spółka IQV przedstawiła organom administracji hiszpańskiej wniosek o ponowną rejestrację środków ochrony roślin zawierających metalaksyl wraz z dokumentacją, którą organy te uznały za kompletną w świetle wymogów załącznika II do dyrektywy 91/414.

16

W dniu 29 czerwca 2010 r. spółka Sapec Agro również przedstawiła wniosek o ponowną rejestrację środków ochrony roślin zawierających metalaksyl.

17

W dniu 30 grudnia 2010 r., czyli jeden dzień przed upływem terminu w dniu 31 grudnia 2010 r., przewidzianego w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, spółka Sapec Agro zwróciła się do organów administracji hiszpańskiej o wyznaczenie jej dodatkowego terminu w celu uzupełnienia złożonej przez nią dokumentacji, zgodnie z wymogami załącznika II do dyrektywy 91/414.

18

W dniu 3 marca 2011 r. Dirección General de Recursos Agrícolas y Ganaderos (dyrekcja generalna ds. zasobów rolnych i hodowli, Hiszpania) zgodnie z wnioskiem przedłużyła wyznaczony termin.

19

Decyzją z dnia 5 kwietnia 2011 r. dyrekcja generalna ds. zasobów rolnych i hodowli poinformowała, że przedstawiona przez spółkę Sapec Agro dokumentacja odnosząca się do substancji czynnej metalaksyl jest kompletna zgodnie z wymogami załącznika II do dyrektywy 91/414.

20

Spółka IQV wniosła odwołanie od tej decyzji do Secretaría General de Medio Rural del Ministerio de Medio Ambiente, y Medio Rural y Marino (sekretariatu generalnego do spraw wsi w ministerstwie środowiska i obszarów wiejskich i morskich, Hiszpania). Odwołanie to zostało odrzucone na mocy decyzji z dnia 7 listopada 2011 r. ze względu na brak legitymacji procesowej.

21

Spółka IQV wniosła na tę decyzję o odrzuceniu skargę w trybie sądowo‑administracyjnym, która również została odrzucona przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid (sąd najwyższy wspólnoty autonomicznej Madrytu, Hiszpania) z powodu braku legitymacji procesowej.

22

Spółka IQV wniosła skargę kasacyjną do Tribunal Supremo (sądu najwyższego, Hiszpania), podnosząc między innymi, że decyzja o udzielaniu spółce Sapec Agro dodatkowego terminu, po upływie terminu w dniu 31 grudnia 2010 r. – tak aby spółka Sapec Agro mogła uzupełnić dokumentację – była niezgodna z prawem, tak w świetle dyrektywy 2010/28, jak również z puntu widzenia konieczności ochrony inwestycji poczynionych celem dostarczenia danych wymaganych dla oceny substancji czynnej przez Komisję lub środków ochrony roślin przez państwa członkowskie.

23

Sąd odsyłający uważa, że w celu rozstrzygnięcia zawisłego przed nim sporu konieczne jest dokonanie wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 w związku z motywem 8 tej dyrektywy. Sąd odsyłający wskazuje, że wyrok z dnia 18 lipca 2007 r., Industrias Químicas del Vallés/Komisja (C‑326/05 P, EU:C:2007:443) wydaje się mieć istotne znaczenie dla sprawy i wydaje się opowiadać za zgodnością z prawem przedłużenia terminu udzielonego przez dyrekcję generalną ds. zasobów rolnych i hodowli.

24

Sąd odsyłający uważa jednak, że w odróżnieniu od okoliczności faktycznych sprawy, w której wydano wspomniany wyrok, okoliczności faktyczne zawisłej przed nim sprawy nie dotyczą wewnętrznie sprzecznego zachowania organu, które wprowadziło w błąd stronę tego postępowania, oraz że sporny w tej sprawie termin – jak wielokrotnie powtarza dyrektywa 2010/28 – wygasł w dniu 31 grudnia 2010 r.

25

W tych okolicznościach Tribunal Supremo (sąd najwyższy) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

26

W ramach pytania pierwszego sąd odsyłający dąży w istocie do ustalenia, czy wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 należy dokonywać w taki sposób, że termin w nim określony, upływający dnia 31 grudnia 2010 r., umożliwiający państwom członkowskim zgodnie z dyrektywą 91/414 zmianę lub wycofanie istniejących zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające metalaksyl jako substancję czynną, jest terminem zawitym, czy też termin ten może zostać przedłużony przez te państwa.

27

Należy przypomnieć w tym względzie, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału przy dokonywaniu wykładni przepisu prawa Unii należy uwzględniać nie tylko jego brzmienie, lecz także jego kontekst oraz cele regulacji, której część on stanowi (zob. podobnie wyroki: z dnia 22 czerwca 2016 r., Thomas Philipps, C‑419/15, EU:C:2016:468, pkt 18; a także z dnia 26 lipca 2017 r., Jafari, C‑646/16, EU:C:2017:586, pkt 73 i przytoczone tam orzecznictwo).

28

Co się tyczy w pierwszej kolejności art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, jego akapit pierwszy przewiduje wyraźnie, że „[z]godnie z dyrektywą [91/414] państwa członkowskie odpowiednio zmieniają lub wycofują istniejące zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających metalaksyl jako substancję czynną w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.”. Ponadto akapit drugi tego przepisu stanowi, że „[p]rzed upływem tego terminu [państwa członkowskie] w szczególności weryfikują, czy są spełnione warunki wymienione w załączniku I do wspomnianej dyrektywy odnośnie do metalaksylu, z wyjątkiem warunków wskazanych w części B pozycji odnoszącej się do tej substancji czynnej, oraz czy posiadacz zezwolenia […] posiada dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do wspomnianej dyrektywy lub dostęp do takiej dokumentacji”.

29

Z brzmienia tego przepisu wynika, że data 31 grudnia 2010 r., o której jest w nim mowa, jest terminem końcowym, dla którego nie przewidziano możliwości przedłużenia.

30

W drugiej kolejności analiza kontekstu, w który wpisuje się rozpatrywany przepis skłania do uznania przewidzianego w nim terminu za termin zawity, a tym samym niepodlegający przedłużeniu.

31

Po pierwsze, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy wymienia wyraźnie konsekwencje nieprzestrzegania, do dnia 31 grudnia 2010 r., wymogów przewidzianych w art. 3 ust. 1 akapit drugi, w szczególności wymogu, by posiadacz istniejącego zezwolenia na środek ochrony roślin zawierający metalaksyl posiadał w tym dniu dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do dyrektywy 91/414 lub miał do niej dostęp. Konsekwencje te obejmują zmianę lub wycofanie takiego zezwolenia przez zainteresowane państwo członkowskie.

32

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 ustanawia w ten sposób, zgodnie z celem, o którym mowa w motywie siódmym dyrektywy 91/414, jednolite ramy w całej Unii, w tym warunki, na jakich państwa członkowskie dokonują zmiany lub wycofania istniejących zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające metalaksyl, jak również obowiązki nakładane na posiadaczy tych zezwoleń w zakresie przedstawienia dokumentacji dotyczącej kontroli tych produktów. Zezwolenie państwom członkowskim na odstąpienie od terminu, którego upływ został określony na dzień 31 grudnia 2010 r., zagrażałoby jednolitemu charakterowi tych ram, a co za tym idzie, przestrzeganiu równości traktowania posiadaczy istniejących zezwoleń.

33

Po drugie, art. 3 ust. 2 dyrektywy 2010/28 przewiduje, w drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1, dłuższe terminy przedawnienia niż termin przewidziany w tym ustępie w celu umożliwienia państwom członkowskim dokonania ponownej oceny środków ochrony roślin zawierających metalaksyl jako jedyną substancję czynną lub w połączeniu z innymi substancjami czynnymi. Tymczasem, gdyby państwa członkowskie miały prawo – jak podnosi rząd hiszpański – do przedłużenia, z należycie uzasadnionych powodów terminu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, włączenie do art. 3 ust. 2 takiego wyraźnego odstępstwa od terminu przewidzianego w ust. 1 tego przepisu byłoby zbędne.

34

Po trzecie, zawity charakter terminu wskazanego w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, znajduje również potwierdzenie w brzmieniu art. 8 ust. 2 akapit czwarty dyrektywy 91/414. Jak bowiem zauważył rzecznik generalny w pkt 65 opinii, przepis ten stanowi, że w następstwie decyzji Komisji o włączeniu lub niewłączeniu substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy, państwa członkowskie zapewniają, aby rozpatrywane zezwolenia były udzielane, cofane lub zmieniane w zależności od przypadku „w określonym terminie”. Powyższy termin należy rozumieć jako termin, którego upływ następuje w dniu wskazanym w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, czyli w dniu 31 grudnia 2010 r.

35

W trzeciej kolejności, odnosząc się ostatecznie do celu dyrektywy 2010/28, należy stwierdzić, że dyrektywa ta jest dyrektywą wykonawczą w stosunku do dyrektywy 91/414. Jako taka, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału winna być poddawana, w miarę możliwości, wykładni zgodnej z aktem podstawowym, mianowicie dyrektywą 91/414 (zob. podobnie, wyroki z dnia 22 maja 2008 r., Feinchemie Schwebda i Bayer CropScience, C‑361/06, EU:C:2008:296, pkt 49; a także z dnia 26 lipca 2017 r., Republika Czeska/Komisja, C‑696/15 P, EU:C:2017:595, pkt 33).

36

Jak wynika z motywów: piątego, szóstego i dziewiątego, dyrektywa 91/414 ma na celu usunięcie przeszkód w wewnątrzwspólnotowym handlu środkami ochrony roślin przy zachowaniu wysokiego poziomu ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi i zwierząt (wyrok z dnia 18 lipca 2007 r., Industrias Químicas del Vallés/Komisja, C‑326/05 P, EU:C:2007:443, pkt 74).

37

W tym kontekście pozwolenie na przedłużenie terminu określonego w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 pociągałoby za sobą ryzyko, że środki ochrony roślin zawierające daną substancję czynną – metalaksyl, które nie spełniają wymogów wynikających z załącznika I do dyrektywy 91/414, zmienionej dyrektywą 2010/28, a w szczególności ustalonego poziomu czystości, pozostałyby na rynku po dniu 31 grudnia 2010 r. Taki skutek stałby w sprzeczności z celem zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi i zwierząt.

38

Z rozważań zawartych w pkt 29–37 niniejszego wyroku wynika, że termin przewidziany w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 jest terminem zawitym, który może zostać przedłużony przez państwo członkowskie.

39

Wyrok z dnia 18 lipca 2007 r., Industrias Químicas del Vallés/Komisja (C‑326/05 P, EU:C:2007:443) nie podważa tego wniosku. W tym względzie należy przypomnieć, z jednej strony, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 80 opinii sprawa, w której zapadł ten wyrok, dotyczyła terminu wyznaczonego przez Komisję, w ramach procedury włączenia metalaksylu do załącznika I do dyrektywy 91/414, oraz możliwości zmiany terminu przez tę instytucję, a nie przez państwo członkowskie. Natomiast w sprawie w postępowaniu głównym, która dotyczy procedury ponownej oceny przez państwa członkowskie istniejących zezwoleń na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających metalaksyl, chodzi o to, czy państwa członkowskie mogą jednostronnie przedłużyć termin wyznaczony przez Komisję i wynikający z przepisów dyrektywy.

40

Z drugiej strony, w wyroku z dnia 18 lipca 2007 r., Industrias Químicas del Vallés/Komisja (C‑326/05 P, EU:C:2007:443), Trybunał oparł się na fakcie, że strona znalazła się w sytuacji niemożności złożenia w terminie kompletnej dokumentacji, częściowo z powodu wewnętrznie sprzecznego zachowania właściwych władz, w tym Komisji. Tymczasem z postanowienia odsyłającego wynika, że w przeciwieństwie do przedmiotu sprawy, w której zapadł ten wyrok, spółka Sapec Agro nie ponosiła w niniejszym przypadku konsekwencji tego rodzaju okoliczności niezależnych od jej woli. Wręcz przeciwnie, obowiązek posiadania lub posiadania dostępu, w wyznaczonym terminie, do dokumentacji zgodnej z wymogami załącznika II do dyrektywy 91/414 był od początku jasno określony od momentu wszczęcia procedury, ponieważ został przewidziany w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28.

41

Mając na uwadze całość powyższych rozważań, na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć, że wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28 należy dokonywać w taki sposób, że termin w nim określony, upływający w dniu 31 grudnia 2010 r., umożliwiający państwom członkowskim zgodnie z dyrektywą 91/414 zmianę lub wycofanie istniejących zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające metalaksyl jako substancję czynną, jest terminem zawitym, który nie może zostać przedłużony przez te państwa.

42

Pytanie drugie opiera się na założeniu, że data 31 grudnia 2010 r., przewidziana w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2010/28, stanowi termin podlegający przedłużeniu przez państwa członkowskie. Z odpowiedzi na pytanie pierwsze wynika jednak, że wspomniany termin nie może zostać przedłużony przez te państwa.

43

Zatem udzielenie odpowiedzi na pytanie drugie nie jest konieczne.

44

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (dziewiąta izba) orzeka, co następuje:

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy Komisji 2010/28/UE z dnia 23 kwietnia 2010 r. zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej metalaksylu jako substancji czynnej, należy interpretować w ten sposób, że termin w nim określony, upływający w dniu 31 grudnia 2010 r., umożliwiający państwom członkowskim, zgodnie z dyrektywą Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, zmianę lub wycofanie istniejących zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające metalaksyl jako substancję czynną, jest terminem zawitym, który nie może zostać przedłużony przez te państwa.